Kunnen we nog terug/kinderen teveel verwend?

oude/nieuwe regels

De oude afspraken over kleedgeld en zakgeld kun je moeilijker terugdraaien. Maar als ik het zo lees, is zelf op vakantie gaan een nieuw iets, dus kun je hierover nieuwe afspraken maken. Hier worden vakanties ook door de kinderen zelf betaald. Ja, daar zijn de bijbaantjes voor. Wat is nog wel eens doe is : ze eten thuis niet mee tijdens dat weekje weg, dus dat bespaart me geld (hooguit 5,- per dag) dus krijgen ze 25,- of zo extra mee.
Mobiel betalen ze zelf, maar hier ook wat meer zakgeld (30,- voor 17 jarige)

hahaha het is nooit te laat

om je opvoeding bij te stellen.
Je kunt heel goed van ze eisen dat zij bepaalde dingen zelf betalen en jij bepaalde dingen betaald. Dat is eigenlijk ook een beetje je onderhandelingsruimte op deze leeftijd. Wij stellen bijvoorbeeld bepaalde eisen aan het huiswerk en als dat en dat lukt, dan gaan wij jou helpen met de financien voor je rijbewijs.
Maar zoals met vakantie zijn wij eerlijk gezegd strenger. Wij hebben zoiets van je kunt met ons mee. Als je op een andere manier op vakantie wil (met zijn vriend) dan moet je dat zelf maar regelen en bekostigen.Daar gaan we dus ook niet meebetalen; een deel van de reiskosten wel. Maar wel ook met de voorwaarde dat ze in nederland blijven. Die stellen we sowieso. Omdat hij voor het eerst zonder ons een deel van de vakantie weggaat.
Mijn zoon had eerst ook geen zin om te gaan werken maar heeft dat nu toch maar wel gedaan omdat hij anders wel heel weinig geld te besteden heeft. Je moet ze wel een reden geven he, voor een baantje.
En dat verwende ' Ja maar, dat vind ik niet leueueueueueuek' dat pareren wij gewoon met ' Jammerjoh, geen werk, geen geld'

Wat bedoel jij met ' maar 15 of 20 euro zakgeld? Is dat per week of per maand bedacht?
Wij betalen voor zoon zijn telefoonabbonnement en geven daarnaast per week 5 euro. Hij krijgt nog geen kleedgeld. Als hij dat te weinig vindt mag hij zelf de rest regelen met werken.

Nu ben ik wel heel benieuwd wat jij dan onder riant zak en kleedgeld verstaat?

duidelijkheid

Het doel van zakgeld/ kleedgeld is dat kinderen leren met geld en m.n. met de eindigheid van geld om te gaan.

Ze moeten dus leren dat ze niet ALLES kunnen doen/kopen, maar dat ze keuzes moeten maken. Of dingen niet kopen/doen OF een bijbaantje (of meer uren werken).

Als je teveel zakgeld en/of kleedgeld betaalt of maar alles (extra) betaalt, leren ze dat niet.

Dat is het eerste. Dat punt moet voor jullie (de ouders) helder zijn, daar moeten jullie het over eens zijn.

Vervolgens is de vraag: welk redelijk bedrag geef je zodat ze dit leren?

En vervolgens moet je dus bij het te geven bedrag helder maken wat ze daar allemaal van moeten betalen: alles? Of zijn er dingen die jullie nog betalen (bijv. verplichte schoolactiviteiten/schoolspullen)?

Zorg dat je als ouders op een lijn zit: dit is wat ze krijgen en daar moeten ze dit en dat van doen (of alles van doen, behalve).

Ook als je eerst royaal bent geweest, kan je het best weer wat inkaderen. Zeker waar het nieuwe /extra uitgaven zijn waarvan zij 'verwachten' dat jullie het wel betalen. Je kunt daar nl ook "nee" tegen zeggen. Moet je wel durven, nee zeggen tegen je eigen kind. Ik heb de indruk dat je dat bijna niet meer durft. Dat lijkt mij niet goed.

Zeker daar waar ze dingen normaal gaan vinden dat jullie het - naast het zakgeld - wel betalen, zou ik daar heel duidelijk in worden: nee, het is niet normaal. Je mag vragen of wij iets extra's betalen, maar je hebt er zeker geen recht op.

Het is wat laat, m.n. bij de 17-jarige, maar je hoeft niet eindeloos mee te gaan in hun wensen/eisen.

"Nu lees ik op dit forum mensen die hun kinderen zelf de mobiel laten betalen en dan maar 15,- of 20,- zakgeld geven. Dat kan toch haast niet."

Ja, dat kan wel, zij het dat mijn kinderen inderdaad graag meer geld krijgen. Maar ik zeg: nee, je bent niet zielig, ze krijgen nl. ook verjaardagsgeld (best veel), rapportgeld van de opa's en oma's (best veel soms), doen soms heitje voor karweitje/oppassen, ik heb ze jaren geholpen met spullen verkopen op de vrijmarkt, help ze met verkoop dingen op Marktplaats etc.

Verplichte schooldingen/activiteiten betalen wij wel.

Ze zijn niet zielig. Ze hebben nog steeds meer dan genoeg geld en (spaar)geld op hun rekening staan. Ik weet dat zij met geld kunnen omgaan als ze straks op eigen benen komen te staan. Dat is het beste wat we ze gegeven hebben!

Ze verwacht gewoon ..?

Je dochter mag dat best verwachten, toch? En jullie mogen dat weigeren. Van een teleurstelling gaan kinderen niet dood.
Dus kalm uitleggen dat zelf op vakantie gaan ook betekent dat ze zelf betalen.

Het leven is niet alleen maar feest

Van 20 euro per maand zakgeld kun je inderdaad niet elk weekend betaalde uitjes doen. Dan hebben ze twee keuzes, werken of gratis uitjes zoeken.
Oudste van 17 verdient ongeveer 80 euro per maand door één avond in de week in een restaurant te werken. Daarvan spaart ze een deel voor de vakantie en een nieuwe pc. De rest is om direct uit te geven.

Vakanties moet ze zelf betalen, eventueel een kleine bijdrage van ons omdat ze niet thuis eet.
Dit jaar gaat ze de eerste week van onze vakantie nog mee. De terugreis naar huis betalen wij (treinkaartje). Zelf gaat ze dan ook nog weg met vriend.

Ook jongste is begonnen met werken, in de tuin. Eerst wilde hij niet want het werd zo slecht betaald volgens hem. Toen hij het minimumloon zag voor een 15-jarige, snapte hij dat het uurloon normaal was, alleen zijn verwachtingen waren anders. Nu is hij toch maar begonnen met werken, 2 uur op een dag en niet elke dag want er moet wel tijd over blijven om te gamen

Ik zou het zakgeld van je kinderen niet meer veranderen. Ik zou wel stoppen met extra geld of kleding toestoppen bij allerlei gelegenheden.

Lastig

Je kunt niet op 5 juli opeens zeggen dat ze hun eigen vakanties moeten betalen als ze dat nooit geweten hebben. Met dat soort dingen had je dus eerder duidelijk moeten zijn. Als ze daar toch gewoon het geld voor hebben liggen kun je het wel zeggen natuurlijk.

Hier krijgen ze 17-23 euro per maand en daar moet het mobiele abo nog af (voor de een is dat gratis en voor de ander 6 euro).

Ze (bijna 14 en 16,5) hebben allebei een bijbaantje en redden het makkelijk maar ze hebben ook niet van die dure uitgaansuitgaven. Kleedgeld geven wij niet, willen zij niet en wij eigenlijk ook niet. We kopen wat nodig is en dan krijgen ze een budget: zorg maar voor 3 spijkerbroeken en 4 shirts voor 120 euro bijv.

oja

Verplichte dingen betalen wij (dus met de klas bowlen) maar drankjes op een feest dus niet (of hooguit eentje omdat ik weet dat ze anders niets drinken...).

valkuil

En dat is nou precies je valkuil Etjeep. Je wil graag dat ze het fijn hebben, dus geef je geld. Maar als je wil dat zij het fijn hebben op langere termijn, dan help je ze te leren dat er iets moet gebeuren voor je aan geld komt, dat je daar iets voor moet doen. Want hoe eerder je dat leert, hoe gemakkelijker dat gaat!

Tja

Opvoeden begint niet als ze 17 zijn. Dan ben je eigenlijk al 'te laat'.
Door de verwachtingen en de bijdragen die jullie elkaar hebben laten geven, zit je nu in een situatie die lastig te veranderen is.
Als eerste zou ik met je partner, als die er is, op één lijn gaan zitten zodat je dochters bij een 'nee' van mama naar de ander kunnen.
Verder zou ik voor mezelf een lijstje maken met de kosten die je nu voor ze maakt: kleedgeld, zakgeld en de bijdragen die je doet om hun uitjes te bekostigen. Hoeveel geld voor leuke dingen blijft er voor jou zelf over?
Daarna zou ik nieuwe 'regels' opstellen en die duidelijk geven aan je dochters, zodat ze weten wat het nieuwe regime inhoudt.
Als ze klagen dan kun je verwijzen naar de nieuwe regels.
Als de dames vinden dat ze meer geld nodig hebben, dan zoeken ze maar een baantje.
Als je oudste 18 wordt en nog naar school gaat, krijgt zij scholierentoeslag van DUO. Dan ben je voor wat betreft de kosten van haar af. Schoolkosten zijn voor jou en de rest moet ze zelf betalen (nieuwe regel).

Hier moest oudste van ons gaan werken omdat hij ons inziens te veel gamede. Een baantje vond hij niet nodig want hij gaf toch niets uit.
Nu is hij al bijna twee jaar heel erg blij met zijn baantje, althans met het geld wat het oplevert.

Dagen ontlopen?

Dat is toch vreemd? Eten ze niet mee dan?

niet makkelijk

'Ik vind het inderdaad moeilijk om nee te zeggen tegen mijn kinderen. Ook omdat ze me daarna soms dagen ontlopen en onaardig zijn.'
Oei, dat klinkt als pure manipulatie. De enige manier is samen met de vader van de kinderen een heldere regel stellen en die vriendelijk en consequent handhaven.

'Ik weet het, dat trekt wel weer bij, maar op dit moment kan ik er maar slecht tegen.'
Onaardigheid en disharmonie wil je niet. Spreek dat uit. Als je goed weet wat je (niet) wilt qua geld en uitgaven, helpt dat.

'We gaan haar "eetgeld" meegeven, want ze eet dan hier niet mee.' Tja, eetgeld wat je thuis uitspaart is een heel ander bedrag dan eetgeld wat besteed wordt aan maaltijden buitenshuis. Laat dat helder zijn.

'En dat extra geld geven, daar ga ik vanaf nu mee stoppen. Ze betalen het zelf of moeten sparen of het laten. Want dat heb ik wel gezien, als ik zeg: nou nee, dan is het ineens niet meer zo belangrijk allemaal.'
Zo is dat! Geld van je ouders uitgeven gebeurt gedachteloos, zelf verdiend geld voelt heel anders.

'Maar weet je, ik gun ze zo de leuke dingen in het leven. De gezellige dingen met vrienden'
Tuurlijk! Je gunt je kinderen een mooi leven! En daarbij is belangrijk dat ze zien dat geld beperkingen heeft. Je leert hen daarbij iets zeer belangrijks.

Succes!

hard advies

Mijn kinderen zijn iets jonger en ze zijn beiden heel verschillend voor wat betreft afspraken maken en nakomen. Met een kan ik altijd vooraf iets afspreken en belonen en hij komt zijn afspraken na. Met de ander kan dat absoluut niet. Zij loopt altijd op het randje. Eerst heel duidelijk afspreken, controleren, afspraak herhalen (want ondertussen heeft zij die naar haar eigen hand gezet), opnieuw controleren en pas dan de beloning. Daar heb ik erg aan moeten wennen want het vergt een totaal andere aanpak.

Als mijn zoon met zo'n vakantieverhaal thuis kwam, kan ik met hem overleggen hoe hij denkt dat te gaan doen (eventueel met hulp van ons). Als mijn dochter met zo'n verhaal thuis komt, gaat dat heel anders. Dan draait het erop uit dat wij alle gaten en gaatjes vullen die blijven liggen met een licht verwijtende houding als dat niet snel of goed genoeg gaat. Zelf iets doen, ho maar. Bij haar trek ik de stekker uit zo'n vakantie. De enige manier is een hele harde manier door te zeggen dat zij eerst bij ons moet komen voor zij afspraken maakt. Afspraken die nergens op gestoeld zijn, zijn leeg. Het vervelende is natuurlijk dat de vakantie voor de deur staat en jij die druk voelt. Daarnaast gun je het je kind ook, natuurlijk (en daar rekent ze ook op) en je kind iets weigeren, kan je zomaar een schuldgevoel opleveren. Zij hoort die druk juist te voelen en pas dan verandert er iets in deze houding. Een gesprek en elkaar halverwege ontmoeten, bevestigt mijn dochter juist in haar houding.

Ik denk daarom dus dat je die vakantie niet moet sponsoren want je had erover moeten praten zonder dat er druk (gunnen, schuldgevoel, tijdsdruk) bij was komen kijken. Waarschijnlijk gaat de vakantie dan niet door. Afspraken maak je eerst met je ouders, op tijd, zeker als je ook nog een geldbedrag wil.

Raar

Hoi

Ik vind deze situatie raar en ongezond. Je geeft aan dat je dochter een vakantie plant en afspreekt zonder van tevoren afspraken maken te maken over wie wat betaalt
Wij betaalden gewoon zakgeld en daar moesten ze het van doen. Wilden ze wat extra bv nieuw mobiel of op vakantie dan moest er gewerkt worden. Logisch dat ze jongste geen zin heeft om te werken als je het zonder moeite van haar moeder krijgt. Wij betaalden trouwens wel school feestjes als een eindfeest en een drankje maar geen make-up bioscoop disco of vakantie. Mijn dochter had daar ook wel methodes voor bv door voor te stellen gezellig met het gezin naar de bios te gaan.

Je leert zo je dochters niet de waarde van geld alleen hoe ze hun zin kunnen krijgen.

Succes
Saar

Situatie maakt de situatie

Waarmee ik wil zeggen: als je het ruimer hebt, ben je vast minder streng. Mijn kinderen zijn nu nog te jong om alleen op vakantie te gaan, maar toen ik voor het eerst zonder ouders ging kreeg ik meer dan alleen mijn eten vergoed (zoals sommigen hier voorstellen).

Mijn ouders redeneerden dat wat ik zou kosten op vakantie met hun, dat ik dat minimaal vergoed kreeg. Plus inderdaad kosten voor eten. Maar dat was een diepvries pizza of blikje knakworst etc., wij gingen toen echt niet uit eten. En voor luxe zaken als uitgaan e.d. daar had ik spaargeld voor.

Ik denk dat ik dat zelf ook zo zal doen: dus een deel reis & verblijf meebetalen. Maar goed, dat is anders als je het niet zo ruim hebt.

Nee hoor, hier wel ruim maar toch streng

Ik vind het aanleren van eigen verantwoordelijkheid voor financiën en andere zaken erg belangrijk. Daarom zijn onze bijdragen niet hoger dan het gemiddelde qua zakgeld en zo.
Een puber heeft altijd veel te leren, of er nou wel of niet een ruim inkomen is. Een puber leert het meest als er eigen afwegingen nodig zijn.