Roken,liegen,angststoornis
Hallo allemaal,
Ik heb een zoon van 14,
Eigenlijk maakte hij zich nooit druk tot 4 jaar geleden het begon met geesten.
Wij geloven niet in geesten en moesten hem blijven geruststellen dat dat niet bestaat.
Toen kwamen de ziektes eerst was hij bang voor borstkanker want hij had een knobbeltje .
Toen een maagbloeding want hij had een steek ,toen lymfeklierkanker want hij had een knobbeltje in nek.
Uiteindelijk werd een angststoornis bij hem geconstateerd hij heeft dat redelijk in de hand gekregen met behulp van een psycholoog.hij is dus best onzeker van zichzelf daardoor is hij gaan roken stoer doen wij kunnen daar niks tegen doen dus laat maar gaan. We hebben alleen gezegt dat we het jammer vonden en dat wij willen dat hij stopt maar dat doet hij toch niet. Hij zegt ook altijd ik lieg nooit tegen jullie dus ik ga jullie wat vertellen dus ik denk nou gaan we het meemaken.
Hij vertelde dat hij eigenlijk regelmatig loog voor aandacht.en wij denken door laag zelfbeeld
Hij zei dat we verre reizen hadden gemaakt . En daar een aardbeving meegemaakt hadden allemaal voor aandacht .
Dat gaf hij zelf ook toe,dat hij dat deed voor aandacht. En intressant doen zei hij
Hij vertelde ons ook dat hij een jaar terug had gezegt dat hij lymfeklierkanker had . Een tijdje later begreep dat dacht echt niet kon en dat er mensen dood gaan aan die ziekte
hij heeft dat toen recht gezegt weinig geloofden het ook in de klas. Dus daar was hij wel blij om hij vertelde dat hij wilde stoppen met dat soort verhalen vertellen dat lukt met goed hij heeft sindsdien niet meer gelogen . Alleen nu is hij weer bang dat hij munchhausen heeft omdat hij gelogen heeft ik weet zeker dat dat het niet is dus ik probeer hem weer gerust te stellen met dat hij niet naar ziekenhuizen gast en dat hij ermee kan ophouden.
Hoort dit misschien een beetje bij de puberteit (op die angststoornis na) of moet hij misschien toch maar is met de psycholoog weer gaan praten omdat hij laag zelfbeeld heeft want de psycholoog had gezegt dat ze het genoeg vond ze dacht dat het wel over was.
Terug
Als je zoon vertrouwen heeft in de psycholoog die hem behandeld heeft zou ik teruggaan met deze vraag over liegen en zijn zelfbeeld.
En mogelijk heeft ze ook advies hoe je daar zelf mee om kunt gaan.
Het gaat bij begeleiding ook om dit te verweven in de dagelijkse omgang en niet alleen het uurtje gesprek.
ik denk dat ik dat ga doen
maar dan bij een andere psycholoog deze psycholoog vertrouwd hij niet meer.
die deed niet erg vriendelijk tegen hem.
hij kwam daar inderdaad wel zelfverzekerd over en thuis ook wel . maar hij zegt ook dat dat een toneelspelletje is , dat hij helemaal niet zo zelfverzekerd is
misschien kan een andere psycholoog helpen bij zelfverzekerd zijn en dan niet alleen thuis.
wat goed!
wat fijn dat hij zelf die woorden al kan vinden om te beschrijven wat er gebeurt in hemzelf want dan kun je echt iemand met hem zoeken die op die manier met hem wil praten. Bel eens een rondje jeugdpsychologen en kijk of je zelf een klik voelt met zo iemand, of je het gevoel hebt dat iemand een echt positieve benadering voorstaat. Dus niet gefocussed op problemen maar juist op het versterken van het goede en door zelfvertrouwen te stimuleren het 'vervelende' gedrag minder te vertonen.
Hopeijk kun je het je veroorloven om een paar keer hem als particuliere client aan te melden, dus dat je het zelf betaalt. Dan heb je hopelijk geen wachtlijsten.
gr Angela
hulp zoeken inderdaad
Eens met voorgangers. Ik vind het ook héél knap dat hij al deze dingen eerlijk toegeeft. Dat betekent dat hij jullie vertrouwt en dat hij zich bij jullie op zijn gemak voelt. Laat hem dat (vaker) weten! Sterkte.
