1 kind van de 3 bij mij?
(vooraf: vroeger was ik best aktief hier, kinderen jong en alles was nieuw, ben hier jarenlang niet meer geweest, lees sinds een paar weken weer mee en nu toch een vraag hier)
Beetje lang verhaal maar ik hoop zo de situatie duidelijk te krijgen in 1 x.
Ik ben al heel lang gescheiden van de vader van mijn kinderen, verstandhouding is goed, soms redelijk maar zeker niet slecht. We hebben samen 3 kinderen (2 pubers en nog een jonger kind), hij is hetrtouwd en in dat huwelijk zijn er ook kinderen., van hen samen.
Zelf LAT ik, goed maar weinig contact met hem en mijn kinderen ivm kinderlogistiek aan beide kanten en afstand tussen woonplaatsen.
De relatie tussen mijn ex en de middelste was vroeger zeer close, sinds de scheiding ging dat bergafwaarts. Zo zeer dat hij met haar zelfs in therapie is geweest, ik deed mee vanaf de zijlijn zeg maar, af en toe mee. Het hielp even maar sinds een jaar is het echt niet leuk, voor beiden niet.
Wat meespeelt is dat ze een bijna anti-klik heeft met zijn nwe vrouw.
Ik heb hier weinig problemen met haar al is ze soms 100% puber maar zeer beslist te doen. Daar misdraagt ze zich geregeld en vader reageert daar steeds slechter op. Niet handig maar snap het wel.
Mijn partner heeft sinds anderhalf jaar zijn dochter fulltime bijna in huis, de relatie tussen dochter en moeder liep van geen kant, moeder had andere zaken aan haar hoofd etc. Hoewel het best zwaar is, zie ik, voor hem, is het wel een goede beslissing geweest. Denk ik.
En in eens schoot het door mijn hoofd dat dit misschien een oplossing zou zijn voor onze dochter. Het is niet dat ik er om sta te springen, ik vind ook niet dat ik het beter doe dan hij als vader, maar het klikt daar in huis (waar ze 50 % van de tijd is) gewoon niet meer voor haar (en voor hem met haar)
Ik weet dat hij in een moment van opperste frustratie wel eens tegen mij heeft gezegd 'neem jij haar maar een poosje in huis' maar ik weet ook dat als ik dit voorstel hij niet direkt ja zal zeggen;
Maar stel, stel dat we er uit komen, bijv tot een 12-2/11-3 regeling zouden komen, wat dan?
Is het raar om 1 kind een andere logistiek te laten hebben dan de andere 2? Zijn er praktische zaken waar ik vooraf rekening mee mee moet houden?
Ik beken heel eerlijk, mag je dit als moeder zeggen?.., dat ik bijna zeker weet dat dochter 1 dit dan ook wil. Die is vanwege andere zaken al vaker hier en als ze de kans krijgt, is ze hier vanuit school voordat ze naar haar vader gaat. Zij herkent wel de zaken waar haar zus tegenaan loopt, heeft er soms minder last van, soms net zo veel maar gaat er anders mee om. En dan zou ik ineens 2 kinderen bijna fulltime hier hebben.
Dan ligt ineens er wel heel veel druk hier met school en logistiek bijv.
Maar omdat de zorg voor je kind voor gaat, denk ik er wel over na, maar het is nog warrig in mijn hoofd.
Ik wil absoluut vader's rol wegnemen uit hun leven, zeer zeker niet. Maar er moet wel iets gebeuren, dat besef ik wel. Want nu hoor ik elke keer na de wisseling van de kinderen wat er allemaal niet goed is isgegaan ipv een leuke e/o praktische overdracht, om maar iets te noemen. Hij heeft het er ook moeilijk mee.
Iemand die iets zinnings kan zeggen? Praktisch, emotioneels?
Suus
Ik vind je stuk heel duidelijk ook al is het warrig in je hoofd, het klinkt alsof je het goed overziet en goed in de gaten hebt wat er speelt op diverse fronten. Ik vind dat heel goed van je.
Ik kan me helemaal aansluiten bij Beemer, gesprek met de vader eerst, en daarna met z'n allen om tafel.
Ik vind je vraag helemaal niet raar, belangrijkste is dat de kinderen en jullie zich er goed bij voelen en als dat zo is met jouw voorstel hierover dan is het toch goed? En na een tijd evalueren hoe het gaat zodat je eea kunt bijstellen.
En welkom terug!
Groeten oregano
Om en om
Als ik aan mezelf terugdenk als puber of naar mijn eigen puberkinderen kijk, dan lijkt me een om-en-om regeling toch vooral leuk voor de ouders en minder voor de puberkinderen. Het lijkt me een enorm gedoe en geregel. Gister kwam nog een klasgenootje van dochter een boek lenen om te kopieren, dat lag bij vader. Vriendjes weten ook nooit of je nou bij vader of moeder bent, dus op een gegeven moment ga je ook buiten de boot vallen, maar dat geldt misschien meer voor jongens. Meisjes spreken echt af, jongens staan gewoon opeens voor de deur met een voetbal of je mee gaat.
Nadenkend
Dank vooer jullie replies, heb er zeker wat aan.
Eerst even over iets doen tussen vader en onze kinderen, dat lukt hem niet meer zeg maar. Dat tweede jonge gezin slokt zoveel tijd op, zijn vrouw heeft een belaald idee over hoe alles moet en zal gaan en dat is iets wat de 3 oudsten hem wel kwalijk nemen.
Ze zijn hem een beetje kwijt, beetje hoor want gezien de situatie doet hij het goed en in ieder geval zijn best.
Toen ze samen in therapie waren, kwam deze tip ook naar voren. Hij bekende heel eerlijk toen dat hij de lol ook was kwijt geraakt om leuke dingen met haar te doen. Dat is hij wel weer gaan oppakken toen maar is nu volledig weg.
Een samengesteld gezin is niet niks, besef ik, beseffen zij, en hij ook denk ik.
Ik ben gisteren naar bed gegaan met hett idee in mijn hoofd en nog eens rustig nagedacht.
Sowieso lijkt het me goed om, als we het doen, haar om het weekend naar haar vader te laten gaan. Als dat ook niet gaat dan zien we wel verder.
De tip om het samen te vertellen met iedereen erbij vind ik een goede! Ook om een termijn af te spreken.
En helaas kan ik het niet meer dan roerend eens zijn dat zo'n verdeelsleutel voor kinderen niet het prettigst is nee. Dat begin ik me nu ook wel te realiseren.
Er is nog anderhalve drukke schoolweek te gaan, ze is door afspraken enzo dan al wat extra bij mij en ik denk dat we de zomervak maar moeten gaan gebruiken om hier verder over na te denken en het te bespreken.
Want het heeft veel impact, aan alle kanten, dat besef ik me wel.
Nogmaals dank voor de wijze woorden.
Update
As weekend overleg, ik ga er vanuit dat ze hier komt wonen gezien wat vader van de week aangaf.
