14 en blijven slapen bij vriend

Vind ik niet

Nee ik vind je niet gek...

Zelf was ik 15 toen ik vaste verkering kreeg, en wij mochten van mijn ouders ook samen slapen.

Mijn dochter is nog iets jonger dan jou dochter maar wanneer zij al een paar maanden verkering heeft, dan vind ik dat het moet kunnen. (over een aantal jaar, ze word dit jaar 12)

Seks kunnen ze overal hebben. En om dan met de woorden van mijn moeder te spreken.. Dan liever veilig binnen onder mijn dak, dan ergens buiten in de natuur.

Oh en seks kan ook smiddags als je even een kopje koffie bij de buurvrouw bent gaan drinken.

Jou dochter geeft aan nog niet zover te zijn, en blijkbaar hebben jullie een open contact samen, als je dochter komt dat het wel zover is, komt het niet rauw op je dak.
Mijn moeder heeft op een gegeven moment mij wel aan de pil gedaan (uiteraard na een gesprek) en niet met de bedoeling dan kan je het nu gaan doen, maar meer van, als jullie ineens wel samen aan het vrijen zijn, zijn jullie in ieder geval veilig bezig (er lag altijd condooms in de badkamer ook ivm een oudere broer)

Niet gek, maar

ik zou het niet willen. Net zo goed wil ik niet elk weekend een goede vriendin te logeren. Wel af en toe, maar niet standaard.
Persoonlijk vind ik 14 niet de leeftijd om met zijn tweeën op 1 kamer te slapen. En ik ben het ook niet eens met de stelling dat je dat maar moet toestaan omdat sex overal kan. Natuurlijk weet ik dat ook wel, maar ik hoef dat niet goed te vinden en ik hoef het niet de faciliteren.
Vanaf een jaar of 16 wordt het voor mij anders, maar dan nog alsjeblieft niet elk weekend bij elkaar slapen. Ik heb graag dat ze meer doen dan met een vriendje rondhangen. En vooral ook andere sociale contacten houden.

Andere moeder

Seks iets privés tussen haar en haar vriendje? Ze is 14. Op die leeftijd is het nog mijn zaak. Natuurlijk kunnen ze alles stiekem doen maar zeker niet met mijn zegen.

Wel

Hoi Anneke,

ik zou het samen slapen wel goedvinden om redenen die hiervoor ook al zijn gezegd. Daarbij woont vriendje natuurlijk niet naast de deur dus even een bioscoopje pikken en weer naar huis zal in hun geval een stuk moeilijk zijn. Blijven slapen is dan al snel een logisch vervolg.

Mijn ouders hadden vroeger dezelfde stelling: als je toch aan sex toe bent zorg je wel voor een manier om het te beleven. Ik mocht een vriendje ook laten slapen, mijn nichtje waar dat niet bij mocht ging buiten openlucht sex hebben. Haar vader riep altijd van de hoogste toren, onder mijn dak gebeurd dat niet! Maar of dat buitengebeuren nu was wat hij voor ogen had?

Maar wat geschreven wordt over altijd(!)bij elkaar slapen vind ik ook wel een goed punt, je zou haar er wel voor moeten behoeden niet alles om deze "relatie" te laten draaien.

Ik zou daarom ook eens kiezen voor zaterdag of zondag op tijd laten komen, kinderen van die leeftijd kunnen prima met het openbaar vervoer komen en dan 's avonds op tijd weer terug zodat slapen niet altijd de norm hoeft te zijn.

Wat ontzettend jong voor vaste verkering. Wat mist ze een hoop broodnodige ontwikkeling. Maylisse vertaald mijn gevoel goed.

Ontwikkeling

Fiorucci:
"Vertel eens, welke ontwikkeling mist ze dan volgens jou?"
Nou geloof ik niet dat je dit soort ontwikkelign kunt sturen, maar het is me (uit verhalen) opgevallen dat de emotioneel zwaarste scheidingen ontstaan bij mensen/vrouwen die rond hun 15e verkering krijgen, daarmee trouwen, kinderen etc, en rond hun 30-35e uit elkaar gaan. Ze zijn nooit gewend geraakt om alleen te zijn, of om andere partners te hebben. Het is een soort verlate tweede puberteit/adolescentie.

Joh

Joh het is toch niet het uitgangspunt dat ze vanaf nu voor altijd bij elkaar blijven? Wie had er geen vriendje/vriendinnetje op zijn 14e - 15e ? Dat is meestal voor een paar maanden of misschien wel een jaar, en bij het grootste deel is het daarna alweer uit. Tja, alhoewel ik vriendje van dochter erg aardig vind hoop ik wel dat ze nog meer vriendjes zal krijgen voordat ze met iemand settelt. Nu wil ze over een aantal jaar gaan studeren in amsterdam of utrecht (met de wetenschap dat je daar heel goed kan uitgaan) dus ik voorzie wel nieuwe relaties tegen die tijd. Maar nogmaals, ik kan dat als ouder toch niet sturen met of ze wel of niet bij elkaar mogen logeren???

Generalisering

Het lijkt me dat er veel redenen zijn waardoor kinderen in de puberteit geen kans krijgen om "de normale ontwikkeling in de puberteit door te maken", wat dat dan ook mag zijn. Juist ook negatieve redenen zoals buiten de groep vallen of niet uit de kast durven komen, of bijvoorbeeld topsport, al is dat natuurlijk niet perse negatief. Ik vind het daarom erg generaliserend om te spreken van gemiste ontwikkeling.
Maar goed, ik preek voor eigen parochie. Mijn eerste vriendje mocht ook blijven slapen toen ik veertien was, vooral omdat het gezellig en handig was. En hartstikke spannend natuurlijk, maar het duurde nog eeuwen voor ik aan "echte" sex toe was. Mijn ouders vonden het hun verantwoordelijkheid om ons niet ergens buiten of bij anderen in huis te laten klooien op sexueel gebied, ze waren van mening dat als je een kind op deze leeftijd het verbiedt, het juist extra spannend wordt en ze eerder over hun grenzen heengaan. Ik ben het daarmee eens, maar bij mij heeft het dan ook heel goed uitgepakt. Ik ben nog altijd bij mijn vriendje van toen (ben 38, getrouwd met kids) en ben in mijn studietijd nog wel eens "uit de band gesprongen" wat betreft uitgaan (niet vreemdgaan) enzo, hetgeen Tinus wellicht "verlate adolescentie" noemt.

Getrouwd echtpaar

Ik wil net als Maylise inderdaad niet dat pubers van 14 als een soort getrouwd echtpaar steeds hele weekenden elkaar opeisen. Want daarmee wordt ook mijn eigen gezinsleven beinvloed. Samenwonen kan altijd nog, als je daar oud genoeg voor bent.
Gelukkig vindt mijn nu 14 jarige dochter het erg burgerlijk om als stelletje steeds bij elkaar te zijn. Ze heeft alleen nog maar af en toe heel kort een vriendje. Maar er zijn een paar klasgenoten die inderdaad erg dikke verkering hebben (gehad). Ook door de week bij elkaar slapen en elk weekend alleen tijd voor elkaar.
De meeste andere klasgenoten/vriendinnen vinden dat helemaal niets. Als zo'n verkering dan uit is, zijn ze ook hun oude vriendinnen wat uit het oog en willen ze dan ineens weer graag meedoen met de meidendingen van de 14 en 15 jarigen. Dat loopt niet altijd lekker.

Hier ook

dochter was 15,vriendje 17,en hij woonde meer dan 100 km verderop.
Dus bleef hij elk weekend slapen,of zij sliep daar.
ik heb daar geen problemen mee.

en om te zeggen dat ze samen wonen *als getrouwd stel* is zwaar overdreven,ze zagen elkaar 5 dagen niet,en twee dagen wel.

Beau?

Beau:Wat ontzettend jong voor vaste verkering.

misschien erg jong ja,maar hoe wil je het tegenhouden? kind vastbinden in huis?

en leg eens uit,welke ontwikkeling mist ze dan?

Fiorucci

Fiorucci:
"Als je op je 14e/15e een vriendje hebt, wil dat toch helemaal niet zeggen dat je daarmee altijd samen blijft, trouwt etc???"
Dat zeg ik ook niet. Ik gaf wat steun aan het idee van Beau Ter Ham en Maylise, dat ALS je vanaf je 14e een vriendje hebt, en MITS je daar vervolgens jarnelang bij blijft, dat dat iets ongezonds heeft.

Fiorucci

Meisjes van 14 die alleen gericht zijn op hun vriendje missen een hoop. Ze worden veel te vroeg geconfronteerd met de wereld van de volwassenen. De pubertijd kan je niet overdoen. Als een meisje van 14 zich nu al richt op haar vriendje bouwt ze haar eigen cocon. Als de relatie strand zal ze een nieuwe plaats in de wereld buiten die cocon moeten veroveren en dat valt niet mee.

Beau?

maar hoe wil je dat tegenhouden dan?

Het een sluit het ander niet uit

Het een hoeft het ander helemaal niet uit te sluiten,hoor, is mijn ervaring. Zoals ik al schreef, ik had virendjes maar evengoed vriendinnen waarmee ik vaak wat leuks ging doen. Zelfs al heeft een meisje van 14 een vriend, wil dat toch niet gelijk zeggen dat ze zich uitsluitend op hem richt? Het is een valkuil, absoluut, maar ik denk dat dat geldt voor werkelijk elke leeftijd.

Heb ze vandaag wel teruggeroepen

Bedankt alvast voor jullie vele reacties!
Gelukkig doet ze ook veel met haar vriendinnen, is in het weekend ook bij scouting en heeft ook nog tijd voor haarzelf. Maar ze proberen wel ieder weekend iets samen te doen.

Maar nu net...Vriend is ziek, heeft een nare ontsteking en kan niet naar school, ze ziiten ook op dezelfde school. Omdat ze vroeg uit was vandaag ging ze bij hem op ziekenbezoek. Tegen half 5 zou ze terugfietsen, dan is ze rond half 6, kwart voor 6 thuis. Belt ze even voor 6 uur op of ze bij hem mag blijven slapen, hij heeft veel pijn en zo kan ze voor hem zorgen. Ik heb gezegd dat dat niet de afspraak was en dat ze naar huis moet komen. Even later belt vriend op en zegt dat hij veel pijn heeft en of hij niet bij ons kan komen! Overdag is daar niemand thuis. Ik vond het wel heel vreemd. Hij heeft toch ook ouders die voor hem zorgen. Zou wel raar zijn als ik hem ophaal zonder hun goedkeuring. Verzinnen ze dit nu of is er echt iets aan de hand daar thuis?
Ik weet niet goed hoe ik hier nu mee moet omgaan.
Ze komt in ieder geval thuis, ze zal wel kwaad zijn. Maar doordeweeks logeren wil ik ook niet. Ze had trouwens haar boeken voor morgen al bij zich...
Wat vinden jullie ervan? Misschien toch de ouders spreken van die jongen?

Sus-anne

Zie reactie Sanne, ze slaat de spijker op z'n kop

Hier een duidelijke regel

Hier hebben we een duidelijke regel; in het weekend mag er gelogeerd worden doordeweeks niet. Klaar. Geen uitzonderingen, alleen in de vakantie, dus laten we zeggen, tijdens schoolweken mag er doordeweeks niet gelogeerd worden.

Zorgen, sanne ot

Ik ken zat pubers die als ze ziek zijn alleen thuis zijn overdag omdat hun ouders werken, is echt volstrekt normaal in mijn omgeving, vanaf een jaar of 12. Eerlijk gezegd ben ik als een van mijn pubers ziek is, altijd blij dat ik slechts ochtendjes werk.

Prima zo, anneke

Je dochter komt thuis (dan maar boos). Jij hebt de grenzen weer even duidelijk gesteld, hij kan lekker thuis ziek zijn.
Hier ook dochter (14) met vriendje (15). Ik denk dat ze 1x per 2 weken een nachtje bij elkaar slapen. Mijn dochter heeft vrij veel sociale contacten en is absoluut niet van haar vriendje afhankelijk. Het is eerder andersom, en daar ben ik ook niet altijd blij mee, maar dochter is sterk genoeg om dat in perspectief te zien.
Ik zou er als ik jou was wel voor waken dat ze idd geen coconnetje spinnen waar de buitenwereld buiten valt. Maar als je zou gaan verbieden wordt het stiekem en heeft ze ook nog een reden om zich tegen jou af te zetten. Dus gecontroleerd lekker met elkaar laten omgaan.
Ik ben het wel met tinus' standpunt eens dat een blijvende relatie vanaf zo'n jonge leeftijd niet gezond is. Maar ik ken behoorlijk wat meiden die dan wel niet een enkel vriendje vanaf die leeftijd hebben, maar wel van vriendje naar vriendje gaan, en dus ook niet alleen en zelfstandig zijn. Beide lijkt me niks. Net alsof je zonder vriendje niet kan bestaan, maakt niet uit wie het is...

Slapen om te zorgen

Dat je je dochter naar huis hebt gehaald toen ze vroeg of ze mocht blijven om voor haar vriend te kunnen zorgen vind ik terecht. Dat is de taak van je dochter niet. Wel lief van haar dat ze het wilde doen overigens. En dat hij bij jullie op de bank ziek wilde zijn, mwah... dat lijkt me niet Als de nood aan de man is en ik zou toevallig vrij zijn voor een paar dagen, dan zou ik best voor vriend willen zorgen, maar dan wel in goed overleg met zijn ouders.

Te jong?

Toen mijn dochters 14 waren, wist ik eigenlijk niet goed welke mening ik moest hebben over bij elkaar slapen, mócht die situatie zich aandienen. Ik zie het een beetje als mazzel dat dat nooit gebeurd is. Mijn jongste dochter was inmiddels 17 toen ze verkering kreeg. De oudste heeft daar allemaal nog steeds niet zoveel zin in (20). Maar nu ik dus wel met die situatie te maken heb gekregen ben ik van mening geworden dat bij elkaar slapen pas fout is als je duidelijk merkt dat je kind daar totaal nog niet aan toe is. Dan help je je kind alleen maar door het te verbieden. Maar als je merkt dat ze niets liever willen, van beide kanten, dan hou je het toch niet tegen. Voor mijn dochter verkering kreeg met haar vriend, was ze al regelmatig bij hem thuis. Ik vermoed dat ze toen nog niets deden met elkaar, maar het had makkelijk gekund. Dan is het dus een koe in zijn k... kijken als je het nog gaat verbieden. En als je het verbiedt maak je er alleen maar iets stiekems en daarmee verkeerds van. Dat lijkt mij niet de bedoeling.
Ik zie aan mijn dochter wel dat haar vriendschap met haar vriendin er onder lijdt. Dat vind ik jammer, want het meisje komt al vanaf haar vierde bij ons thuis. Maar als mijn dochter die vriendschap verwaarloosd is dat háár verantwoordelijkheid. Ik als moeder vind het niet mijn taak haar vriendschappen te beschermen door haar te verbieden veel met haar vriend op te trekken. Mocht de verkering uit gaan, dan zal ze de brokken weer moeten lijmen of nieuwe vriendschappen aangaan. Op haar leeftijd zal ze niet meteen eenzaam achterblijven en bovendien heeft ze dan geleerd dat het de volgende keer anders moet.
Ik snap de reactie van Mach trouwens ook niet. Waarom zouden ze niet elk weekend bij elkaar mogen logeren? Als ik naar onze eigen situatie kijk, voelt de aanwezigheid van 'schoonzoon' steeds meer als eigen. Iemand die eigen is, stoort toch niet? En als mijn dochter bij hem slaapt zie ik dat ook niet als storen. Zijn ouders vinden het ook gezellig.

Kaaskopje

Jij hebt het over je dochter van 17. Het ging over een meisje van 14 .
Ik zou het inderdaad niets vinden om elk weekend de vriend van mijn 14 jarige dochter aan de ontbijttafel te hebben zitten. Ook hoef ik niet elke weekend haar beste vriendin hier hebben te logeren. Als ze 17 zijn is een vriend al weer heel anders dan op je 14e.
Ik ga ervan uit dat mijn dochter met haar 18e op kamers gaat om te studeren, dan kan ze doen wat ze wil. Tot die tijd gelden mijn regels. EN gelukkig hebben we er in het geheel geen conflicten over.

Pelle

Blijkbaar is DIT kind te ziek om alleen thuis te zijn (vriendin moet voor hem zorgen....
Als dat werkelijk zo'n punt is kunnen die ouders zelf ook bellen om te vragen of er iets dergelijks mogelijk is.

Iets anders (beau ter ham)

Beau ter ham:
"Meisjes van 14 die alleen gericht zijn op hun vriendje missen een hoop. Ze worden veel te vroeg geconfronteerd met de wereld van de volwassenen. De pubertijd kan je niet overdoen. Als een meisje van 14 zich nu al richt op haar vriendje bouwt ze haar eigen cocon. Als de relatie strand zal ze een nieuwe plaats in de wereld buiten die cocon moeten veroveren en dat valt niet mee."
Dat vind ik niet het punt, of iig was dat niet waar ik aan zat te denken.
Ik denk dat het gezond is, om diverse vriendjes, verkeringen, scharrels en bedpartners te hebben gehad, voor je je settelt. dat leert je namelijk, dat het overkomelijk is als een relatie uitgaat, en dat er op relatiegebied wat te kiezen valt.