17 jaar en ontslagen

Wat ik me dan afvraag

wat leert een 18 jarige nou als zijn ouder álles voor hem regelen?
wanneer wordt het dan tijd om zelfstandig te worden?
Hier is de regel: je regelt het zelf,lukt het niet ,dan kun je áltijd om hulp vragen.

Maylise en anderen

Als ik het over taken in huis heb denk ik echt aan een heel beperkt pakketje. De afwas doen zou wel eens fijn zijn bijvoorbeeld. Ik heb geen zin meer in scènes, die hebben we toen ze kleiner was te vaak gehad. Als ik zeg dat ze moet helpen afwassen doet ze dat af met 'als je de afwasmachine laat maken, dan wil ik de afwas best doen'. Het ding staat al jaren stuk in de hoek. Deels omdat man het eigenlijk wel prettig vindt zonder vaatwasser, maar ook omdat ik steeds geen zin heb om geld uit te geven aan een reparatie. Ze vindt het heel erg raar dat ik verwacht dat ze met de hand afwast. 'Niemand wast nog met de hand af, iedereen heeft een afwasmachine.' Nu, na jaren geen afwasmachine, gaat er weer een komen. Die smoes zal dus afvallen.
Verder vind ik het normaal om eens in te springen als dat nodig is. Dat doet de jongste elke week door een dag te koken. De oudste doet dat met een hoop commentaar of zegt 'ik weet niet of ik thuis eet'. Iets wat ze inderdaad regelmatig niet doet, maar als ze geen zin heeft om te koken zorgt ze ook dat ze buiten de deur kan eten vermoed ik. Ze heeft bovendien een hoop heel erg aardige vrienden die haar graag trakteren.
Ik vraag verder niet veel. Een boodschap als we iets vergeten zijn, eten maken, de afwas doen. Dat is het wel zo'n beetje. En de eigen kamer doen uiteraard. Iets wat de jongste doet, maar bij de oudste lijkt het Napoli wel. Als ik hoor 'ik heb niks om aan te trekken' zeg ik wel eens 'dan doe je toch zelf wat kleren in de was?' Fout! Dat doe je niet als kind.
Kortom, er heerst een stuk verwachting van "Als je bij je ouders woont hoef je niet in het huishouden mee te draaien als kind zijnde". Daarom is nu mijn hoop gevestigd op een gesprek waarin ik beiden (ook al is het voor 3/4 tegen oudste gericht) aanspreek op hun volwassenheid en de eisen die je aan een volwassen medebewoner mag stellen. Ik heb geen zin meer om dit zo voort te zetten.
Wat haar opleiding betreft zit ik ook in jouw richting. Ik vind dat ze heel erg goed bezig is en breng dat maar eens in gevaar door haar op kamers te sturen. Ik heb ook heel lang gezegd dat ze thuis mag wonen zolang het nodig is voor haar studie. Maar tegelijkertijd loopt dus die ergernis over haar opstelling hier in huis en ik weet niet of ik dat nog jaren aan wil zien. En ook voor haar gaat op dat het echt een grote lieverd is, ze heeft niet voor niets zoveel vrienden en ze wordt niet voor niets gewaardeerd bij haar stages en vakantiebanen (zorg en onderwijs). Nu nog duidelijk krijgen dat je als gezinslid zo je bijdragen moet leveren en dat dat normaal is bij de meeste gezinnen.
Even een vraag voor ouders met een ADD kind: hoeveel van dit gedrag kan ik daaraan toeschrijven? Wij weten relatief kort dat ze dat heeft en ik weet gewoon niet altijd of het gewoon 'karakter' is of 'ADD' waar ik mee te maken heb.

Herkenbaar

Allemaal (ook de andere postings) heel herkenbaar. Vooral het 'Ik heb er geen zin meer in' van ons, ouders. En praten? Praten hebben we al zo vaak gedaan.

1 Aankondiging gesprek
(gezucht en gesteun en 'ik heb geen tijd ik moet zo weg')

2 Aanvang gesprek
(diverse binnekomende SMSjes, Verzoek mobiel even weg te doen. Gerol met ogen. Meer gezucht. 'Nog even dit afmaken')

3 Aansnijden problemen. Rustig. Gevoel benoemen. Bladibla.
(meerkeuzesituatie:
a) kind kijkt in de verte en staat geestelijk in de spaarstand
b) kind interrumpeert voortdurend en maakt er een discussie van met optie op ruzie
c) kind meldt hier geen zin in te hebben en vertrekt naar vriend(in)
d) kind knikt deemoedig van ja en gluurt naar de klok)

4 Grenzen stellen. Zo-kan-het-niet-langer, enzovoorts.
(Ja-maar moment. Die-en-die hoeft dat niet, nooit, nimmer, hoogst zelden. Bij het noemen van een tegenvoorbeeld: ja-maar die heeft ook achterlijk strenge ouders, ja-maar moet ik dan worden zoals zij, zij rookt/blowt/heeft seks met alles wat hem nog enigszins overeind kan houden/steelt.

5 Consequenties benoemen
('Boeie, nou en, lekker belangrijk, ik leen het wel, *schouderophaal*)

Enzovoorts. En vervolgens is twee weken later alles bij het oude. En consequenties? Ze krijgt al geen geld van ons. Wat zit er tussen zakgeld inhouden en het huis uit zetten?

Sarcas

Haim omer

Geweldloos verzet in gezinnen. Gaat over pubers die totaal ontsporen, dus hier niet helemaal van toepassing. Maar Sarcas vroeg wat er tussen zakgeld inhouden en het huis uitzetten in zit. Hier leer ik met heel veel vallen en veel minder opstaan: bij jezelf blijven. Ga in je eigen ziel na, wat je nog acceptabel vindt. Hou je daar aan vast. Ja, wat zeg ik dat toch makkelijk. Mij lukt het niet. Maar het is echt een heel goed boek.

Sarcas,

Hoe weet jij nou hoe bij ons dit soort gesprekken gaan? Hahahaha, hier gaan ze identiek hetzelfde. Misschien print ik je tekst wel uit en leg dat de volgende keer eerst op tafel ) Ben ik misschien iets minder uitgeput dan nu

Nog even over zorgstoeslag en add.

Mijn zoon heeft via DigiD zorgtoeslag aangevraagd en het wordt op mijn rekening gestort. Kwestie van je eigen rekeningnummer invullen.

In hoeverre je dit gedrag kan toeschrijven aan ADD? Bij mijn zoon speelt het in ieder geval een grote rol. Zoals ik al eerder schreef: Het 'bij de dag leven', niet de consequenties van zijn daden op langere termijn kunnen zien, ergens heel snel op uitgekeken zijn want het nieuwtje is er al snel af.

Niet alle kinderen zijn hetzelfde. Er bestaat volgens mij geen prototype '18-jarige'. Hoewel ze qua leeftijd volwassen zijn, kunnen sommige kinderen nog heel veel begeleiding nodig hebben.

Afwasmachine, dochter kaaskopje

een afwasmachine moet ook leeggeruimd hoor, dat doet-ie niet zelf.

Ik zie al gebeuren dat zij hem netjes aanzet, hoera, en dat jij of Roefel 'em 's avonds kan leegruimen.
Misschien is het een idee dat zij de reparatie betaalt?

Sarcas

Als je 18-jarige dochter niet werkt en ook niet op school zit, wat doet ze dan de hele dag?
Hebben haar vrienden/vriendinnen ook school noch werk?

Tijdelijke pedagogisch-verstandsverbijstering

Oregano schreef:
„Hoe weet jij nou hoe bij ons dit soort gesprekken gaan? Hahahaha, hier gaan ze identiek hetzelfde.”

Pah. Ik ben behept met ℗ubernatuurlijke mystieke generaliserend sarcastische talenten. En ik heb zo’n demon uit een minder populaire streek van de onderwereld rondlopen als duivelse muze. Die is 18 en weet Alles Beter.

@Kaaskopje
Veel succes met de vergadering. Bij mij is het hoofdresultaat dat ik nóg pissiger ben na niet nagekomen afspraken.

Pelle schreef:
„ik wil best even meehelpen met invullen”

Deal, ik stuur d’r langs! Hoeveel dagen denk je nodig te hebben? Slaapzak mee?

Zojuist in een vlaag van pedagogisch-verstandsverbijstering haar laptop van de wifi afgesloten, de vaste telefoon van haar kamer verwijderd en een boos SMSje gestuurd dat dit zo blijft totdat ik ZIE dat de dingen veranderd zijn.
Nee, niet echt volgens het boekje en mevrouw Sarcas maakt afkeurende geluiden, maar misschien komt de boodschap zó over. Zei hij naïef.

*Mopperdemopper*

Sarcas

Sarcas

Je zou er grijs haar van krijgen!

Papier

Je hoeft niet persé een digid aan te vragen om zorgtoeslag te kunnen krijgen. Ik regel voor diverse familieleden belastingzaken op de ouderwetse manier, dus met een papieren formulier. Dat dat niet handig is, en dat ik ook een digid voor hen kan aanvragen, weet ik ook Maar je kunt dus voor je kind de formulieren aanvragen, invullen en alleen een handtekening laten zettten.

Bedenk ook

Als 1 april van het opvolgende jaar is verstreken, heb je geen mogelijkheid meer om de toeslag aan te vragen. Dan ben je dus honderden euro's kwijt. Dan zou ik liever wat minder principieel zijn, en het geld natuurlijk zelf houden.

Omers bis

Hi hi die laptop van de wifi en die telefoon weg is wel Omer hoor Geweldloos verzet = stoppen met diensten onder andere. Waarom doet ze niks? Doen haar vrienden inderdaad ook niks? Blowt ze? Daar worden ze nl heel afhoudend en lui van

Herken het wel

Hier een oudste dochter die altijd alleen met heel veel strijd iets deed in het huishouden. De jongere twee volgden haar. Niet alleen wat taken betreft, maar ook het eten bijvoorbeeld (we waren zelfs zo gek om iets lekkers met de keukenweegschaal te verdelen, zodat ze zag dat ze niet benadeeld werd). Het gekke was dat toen oudste een jaar in het buitenland verbleef na haar middelbare school de jongste 2 geen moment meer ruzie over eten hadden, elkaar een eventueel overschot gunden en zonder problemen mij hielpen als ik erom vroeg. Ik had toen behoorlijk wat fysieke klachten en was erg blij met hun hulp en sprak dat ook duidelijk uit. Toen oudste weer thuiskwam schoot iedereen weer in het oude patroon. Maar inmiddels was ik het dus spuugzat. Zero tolerance naar oudste dus. Grote paniek en emotionele chantage ("Dan kom ik echt nooit meer thuis") hadden weinig effect. Nu woont ze op kamers en studeert en komt de meeste weekenden wel thuis. Nog steeds met forse tegenzin helpt ze schoorvoetend mee en ze krijgt nog steeds minder in haar ogen dan de andere twee. Het doet me allemaal emotioneel veel minder dan voor ze wegging. Ik had haar op haar vijfde al een jaartje naar het buitenland moeten sturen Kortom: wat afstand scheppen helpt (bij mij in ieder geval) en als je het echt zat bent: wees niet bang om grenzen aan te geven. In geval van dochter: leuk het weekend thuis, maar geen gepiep over waar je recht op hebt, en huishoudelijke taken doen indien gevraagd, anders zet ik je binnen 10 minuten weer op het station (2 keer gedaan, 1 keer ging ze zelf lopen

Pelle

er wordt aan gewerkt.

Sus-anne

Je zegt dat je de zorgverzekering niet zou betalen, maar alleen in de vorm van lening voor zou schieten. Met andere woorden: je betaalt wél. Dat geld geef je nu uit, dat voel je niet meer tegen de tijd dat kind 'rijk' genoeg is om de schuld af te lossen. Waarom zou je jezelf en je dochter/zoon er later daarmee kwellen? Jezelf omdat je je kind steeds aan die schuld moet herinneren en kind omdat die met een fikse schuld bij ma en pa zit. Ik vind het een beetje vreemd om zo te denken.
Ik vind zo'n situatie iets anders dan een echte schuld. Mijn dochter heeft een paar maanden flink de kosten voor haar telefoongesprekken overschreden en die hebben wij betaald. Dat is een schuld en dat blijft het ook tot ze het betaald heeft. Geld voor de zorgverzekering is een verplichting die gewoon door moet gaan. Dat zie ik niet als schuld aan ons. Ik neem dat gewoon op me.

Kaaskopje

'Geld voor de zorgverzekering is een verplichting die gewoon door moet gaan. Dat zie ik niet als schuld aan ons. Ik neem dat gewoon op me.'
Nou precies,en je dochter weet dat dondersgoed!
Ma betaalt toch wel.
Je moet behoorlijk op de centen letten, en dit kost je elke maand veel geld, terwijl je in tien minuten die toslag hebt aangevraagd.

Waarom?

*Waarom zou je jezelf en je dochter/zoon er later daarmee kwellen*

ik kwel mezelf niet,en mijn kind ook niet.
mijn kind kwelt zichzelf.

mijn 18 jarige (en de jouwe ook)heeft een verplichting ( die zorgverzekering) ,en het is háar verantwoording om die te betalen.En kan ze die niet betalen om dat ze niet werkt,dan mag ze het van me lenen.
ik zie dit puur zakelijk (ook al is het mijn kind).
Zij betaald mijn rekeningen toch ook niet?
of die van de buurman?
Ik vind dat ook een stukje opvoeding,leren waar je verantwoordelijkheden liggen,ook op financieeel gebied.

en het gaat er niet om of ik dat voel,dat ik haar rekening betaal,misschien heb ik wel geld in overvloed,maar het gaat om het principe.

Zolang jouw dochter weet dat alles toch wel betaald wordt door haar ouders,zal ze nooit die verantwoording voelen die ze heeft.

Verplichtingen ouders

Een van de verplichtingen die je hebt als ouders, is voorzien in het levensonderhoud van je kind. Dit dit logisch als je kind jonger dan 18 is, alleen houdt het niet op als je kind 18 wordt.

Dat voorzien in het levensonderhoud gaat door totdat je kind 21 wordt.

Nu over de ziektekosten verzekering. Je bent wettelijk verplicht om een ziektekostenverzekering te hebben. Dat is een feit.

Nu kun je weigeren om die te betalen, maar hoe dan ook, die premie wordt echt wel geïncasseerd. http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/vragen-en-antwoorden/wat-gebeurt-er-als-ik-de-premie-van-mijn-zorgverzekering-niet-betaal.html

Wij zaten hier ook met een puber die niets meer wilde. Nadat hij 2 keer aan een opleiding begonnen was, en die niet meer af wilde maken, kwam hij met de opmerking dat hij een jaar "levenservaring" op wilde doen...

En aangezien je een 20 jarige niet kunt dwingen om naar school toe te gaan, heb je dat maar te accepteren. Leuk vinden of niet.
Wel de voorwaarde gesteld, dat het of werken was en kostgeld betalen, of naar school.
Dat ging 3 maanden goed. Toen was er geen werk meer, en dus ook geen geld. (
Zoonlief had ook geen zin om weer werk te gaan zoeken. Want ja, 't was toch allemaal maar "stom" werk wat hij kon gaan doen, geen "leuke hippe baan". (wat verwacht je ook met alleen havo en 2 afgebroken opleidingen...)

En dan kom je in een spagaat te zitten.

Kind wil niet werken, en kan/wil dus niet bijdragen in de huishoud pot.
Enerzijds wil je je punt maken, en je kind dan maar laten voelen dat het zo niet werkt in de wereld. En dat hij maar voor zichzelf moet gaan zorgen. Dus het huis uit.
Alleen.... Je bent als ouder nog wel verplicht om bij te dragen in het levensonderhoud van je kind.

Hou je je poot stijf, dan kan het zijn dat je kind een uitkering aanvraagt, waarvan een gedeelte op de ouders wordt verhaald. En dan? Hoeveel ben je dan kwijt? En erger nog, dan ben je de vrijheid kwijt om keuzes te maken. Er wordt dan naar het inkomen van beide ouders gekeken om te zien hoe hoog die bijdrage is, en dat heb je dan maar te betalen.

Ik ben er ook van overtuigd, dat dit de relatie tussen ouders en kind geen goed doet.

Wij hebben het hier dus maar uitgezeten. Blik op nul, verstand op oneindig, en wachten totdat hij 21 was. En natuurlijk een aantal "regels" gezet om het voor ons allen in deze situatie zo "aangenaam" mogelijk te houden.

Oja, de situatie nu:
Zoonlief heeft 10 weken bij verschillende vrienden gebivakkeerd, totdat hij een eigen kamer kon huren.
Nadat wij hem de deur hebben gewezen (hij was toen 21) is hij 3 weken zonder werk geweest, en kon daarna beginnen met werken. Hij werkt daar nog steeds, en heeft net een contract-verlenging gekregen.

en het allermooiste voor ons als ouders: Hij ergert zich wezenloos aan 18/19/20 jarigen die niets willen en die niets kunnen...

Ieeeekssss

Herfstblad, wat een griezelige posting. Wil je nou zeggen dat een aartsluie puber het huis uit kan gaan, een (bijstands?)uitkering kan vragen en dat dat vervolgens op de ouders kan worden verhaald? Ik dacht dat ze dan een leer-werktraject moesten doen via de gemeente. Iemand?

Beetje ot (zorgtoeslag)

Mijn dochter is 18, net wonende in Nederland, zit nu nog even onder onze spaanse zorgverzekering maar dit moet binnenkort veranderen.

Dus even ter voorbereiding, hoeveel is die zorgtoeslag eigenlijk?

Verder lees ik belangstellend mee, dochter verdient nu lekker, 300 per maand +kost en inwoning, kost ons dus even niets, niet lang want gaat in Februari op kamer en uni.
Gelukkig wel een enorme "meehelper", maar er komen er hier nog 3 aan en die missen geloof ik die chip!

Pecas

Zorgtoeslag

maximale zorgtoeslag is €62 p/m.
hoe meer inkomen,hoe minder zorgtoeslag.

Verhalen bijstand op de ouders

Ja, het is griezelig, zoals ooievaar het aangaf.

En voor de mensen die het na willen lezen:
http://www.rechtopbijstand.nl/?pid=390

Daar staat onderandere:
Verhaal op u als ouder(s)

Kan uw kind van 18, 19 of 20 jaar niet in zijn eigen levensonderhoud voorzien, dan kan het recht hebben op een inkomensvoorziening op basis van de Wet investeren in jongeren (WIJ). De hoogte van deze inkomensvoorziening is niet zo hoog als de uitkering van iemand van 21 jaar of ouder, omdat er van wordt uitgegaan dat u als ouder(s) nog financieel verantwoordelijk bent voor uw kind tot 21 jaar.

Als u uw onderhoudsplicht niet na wilt of kunt komen, dan kan uw kind recht hebben op extra bijzondere bijstandZie_wet. Voldoet u als ouder(s) niet (voldoende) aan uw onderhoudsplicht en kan dat wel van u verwacht worden, dan kan de gemeente de kosten van de bijzondere bijstand (gedeeltelijk) op u verhalenZie_wet.
Hoogte verhaal

De hoogte van het bedrag dat de gemeente op u kan verhalen is gelijk aan de hoogte van uw onderhoudsplicht ten opzichte van uw kind(eren). De hoogte van de onderhoudsplicht hangt af van een aantal factoren waaronder de behoefte van uw kind(eren) en uw draagkracht. De gemeente kan de hoogte van uw onderhoudsplicht zelf berekenen. Zij gebruikt hiervoor dezelfde berekening die advocaten en rechters gebruiken voor het vaststellen van een eventuele alimentatieverplichting (de zogeheten tremanormen)Zie_wet.

De gemeente kan nooit meer kosten van bijstand op u verhalen dan de (extra) kosten die zij aan bijzondere bijstand heeft verstrekt.
Verplichtingen

Wil de gemeente de kosten van bijstand op u verhalen, dan bent u verplicht de gemeente alle informatie te verstrekken die zij nodig heeft om vast te stellen hoeveel de gemeente op u kan verhalen Zie_wet. Om vast te stellen hoeveel bijstand de gemeente op u kan verhalen, zal de gemeente onder andere een draagkrachtmeting doen.

dus.... de keuze is simpel: Of het "uitzitten" en zelf bepalen wat jij kwijt bent aan levensonderhoud (ziektekosten verzekering en voeding), of kindlief de deur uitzetten, met dan de kans dat hij/zij een uitkering aanvraagt, en dan wordt er voor je bepaald hoeveel je moet betalen.

Optie 3

of je kind een lening geven en zodra het kind kan betalen,ook laten betalen.

Optie 4

Aanvaarden dat je nu eenmaal kosten aan je kinderen hebt en dat ze geen zakelijke transactie zijn die na 18 jaar opgezegd kan worden.
Laten we stellen dat we hier een verschil van opvatting hebben.