Aantal lachende pubers uit onze buurt
Ik heb eigenlijk iets waarvan ik denk ik wel overdrijf, maar het maakt me onzeker. Ik sta er ook van te kijken dat het me zo onzeker maakt.
Mijn dochter heeft met 2 jongens (straatjongens) op de lagere school gezeten, van die stoere pubers. De laatste tijd kom ik ze tegen met een groepje en dan noemt een van de jongens mijn naam of roepen ze hoi....en gaan ze heel hard lachen. In eerste instantie kon ik er wel om lachen. Maar het is nu al een aantal keren gebeurd en ik merk dat ik er super onzeker van wordt. Waarom ze dat doen. Ook hebben ze tegen mijn dochter mijn naam geroepen. Ik wil nu eigenlijk al een andere route gaan fietsen om de kans kleiner te maken dat ik ze tegen kom. Ik wil ze er ook niet op aanspreken, dan maak ik het misschien alleen erger. Hoe moet ik nu reageren en overdrijf ik dat ik het niet fijn vindt?
nee dat is niet fijn
Misschien vrolijk terugzwaaien?
Hoe vindt je dochter het dat ze jouw naam roepen?
Laten blijken dat je onzeker bent of vragen of ze ophouden is koren op de molen....
Mijn
Dochter kan er wel om lachen. Ik zeg ook niet tegen haar dat ik het niet leuk vindt.
Ik heb straks ook vrolijk hallo terug gezegd...
Maar ben wel van plan anders te gaan fietsen, eigenlijk te gek voor een paar snotapen...
Maar
Nu komt duidelijk mijn hele onzekerheid naar boven. Ik heb nog nooit meegemaakt dat er om me gelachen werd ofzo. Maar ik moet er maar boven gaan staan. Raar dat het me wel wat doet...
Om zichzelf
Ik denk eigenlijk dat ze om zichzelf lachen, dat ze zo stoer zijn dat ze dit durven....
Dat zou kunnen. Ik snap ook niet wat er te lachen valt. Ik ben zelf een hele normale vrouw. Ik heb gewone kleding, zie er doorsnee uit, echt niks om te lachen. Ze kennen me verder ook niet ofzo...
Het zal wel stoer zijn, maar ik word er onzeker van...
dat lachen
hoor je later pas? Ik zou anders nog iets roepen dat ik blij ben dat ik ze zoveel vrolijkheid kan bezorgen.
Roepen in de verte mijn naam als ik voorbij ben of zeggen hoi en dan gaan ze hard lachen
Ik hoop wel dat het voorbij gaat...
Maar
Jullie zouden het je niet persoonlijk aantrekken? Ik heb echt zoiets van wat is er dan, waarom moeten ze zo om mij lachen?
je naam
Heet je ook echt iets als Kikki? Of een andere naam die ze grappig zouden kunnen vinden of waar iets op rijmt, wat jij dan niet hoort maar zij wel?
Nee
Heb een hele normale naam haha...net zoiets als Natasja of melanie
Vragen staat vrij
"Zeg, jullie lachen me toch niet uit,hè?"
"Nee hoor, mevrouw. We staan maar wat te geinen! *Piep* hier maakt altijd zulke leuke grapjes ..."
Rode krullenbol
Oh ja herkenbaar
Ik word ook in eerste instantie erg onzeker. Zelfs na 18 jaar lesgeven in het voortgezet onderwijs denk ik altijd meteen eerst dat mijn haar gek zit of dat ik er raar uitzie. Niks aan te doen, gewoon overheen stappen en vrolijk terugzwaaien 🙋♀️😊
Joh
Ze kennen jouw naam, van anderen niet. Overigens als je toevallig Karin of Karen heet snap ik dat wel. Is net zoiets als vroeger Sjonnie en Anita ofzo. Je weet het niet.
Het gaat echt het snelste over als je er zelf om lacht, ze niet probeert te ontwijken of hard gaat fietsen.
Ja hilde
Kunnen ze tegen jou ook "raar" doen die leerlingen?
Gelukkig heb ik het nog nooit meegemaakt. Nu snap ik hoe het is als je gepest wordt, terwijl dat nu niet eens het geval is, maar toch, voel me er nu al ellendig van...
en hoe heten zij?
dan roepen zijn "hee natasjaaaaa!"
en dan roep jij "hee dylanoooo!"
als je helemaal niet reageert hebben zij lol natuurlijk
Het eerste waar ik aan dacht
Ik zou er juist op af gaan.
Met genoeg ijsjes (die van de Jumbo zijn erg lekker en niet zo duur) voor al die jongeren en ze een hele fijne dag wensen.
Of in ieder geval de jongens bij naam terug groeten en vrolijk zwaaien.
Kiki
Kan het ook zijn dat eentje van het groepje misschien op jouw dochter valt? Dan heeft het daar misschien mee te maken.
Voor hetzelfde geld
doen ze het bij iedere volwassene die ze een beetje kennen. Gewoon, omdat ze weten dat je er onzeker van wordt.
Veertig jaar geleden kwamen vriendinnen en ik veel bij een Open Jongeren Centrum, disco en zo. De uitsmijters waren heel vervelend, seksistisch vonden. Toen hebben we een keer op een afstandje gestaan en elkaar zogenaamd toegefluisterd en toen gelachen. Ze werden op slag 20 cm kleiner. Ja gemeen van ons, maar zij waren begonnen...
Dus misschien ken je nog een andere ouder van die lagere school? dat je het kunt vragen
Elke dag wel een keer
Ik heb ook regelmatig het gevoel dat er om mij gelachen wordt. Ik schat in dat dit voor 2 procent klopt. Ik sta er niet altijd elegant bij dus daar heb ik weleens bij gedacht dat er om mij gelachen werd, maar was dat wel zo? Dit jaar ben ik veel meer uren in de tuin dan vorig jaar en dat zijn ze nu misschien gewend, want ik merk niet vaak meer dat de draak (een dwergsoort 😉) met mij gestoken wordt. Kinderen komen regelmatig naar het hek voor een babbeltje over de tuin (grotere kinderen) of om te vragen of die tuin van mij is en die kat ook en die meneer in huis ook nog? Dat vinden ze grappig genoeg niet vanzelfsprekend. (Kleuters)
Moraal?: Blijf jezelf en rij niet om. Vriendelijk blijven, dat is de beste remedie.
Dat
Ze dichter leuk vinden dacht ik eerst ook, maar nu gaan ze zo flauw doen dat het dat niet is. Het kan zijn dat ze het bij meerdere mensen doen.
Ik ben toch geneigd anders te fietsen, nu blijft het iedere keer zo en verzinnen ze er dadelijk meer dingen bij. Als ik ze een tijd niet zal zien waait het wel over misschien.
Maar niet doen?
Ik voel me eigenlijk net een klein kind die er niet tegen kan dat er gelachen wordt. Raar dit! Ik wist niet dat ik nog onzeker was dat ik me door een paar snotapen zo voel...
Mijn
Dichter is dochter
Man vertelde weleens over wat zij vroeger uithaalde in de buurt. Pizza bestellen bij een man in de buurt en andere kattekwaad bij die man, lijkt me eigenlijk zo erg.....
straatjongens
Klinkt wel heel denigrerend en zo zal je ook wel op die jongens overkomen. Een vrouw die op hun neerkijkt.
Nogmaals benader die gasten als je gelijken, groet ze in plaats van ontwijken.
Met die jongens is niks mis. Ze vertonen heel normaal puber gedrag en daar hoort ergens in de buurt je vrienden ontmoeten en lol trappen gewoon bij. Dat deed ik ook al 40 jaar geleden.
Dat
Bedoel ik niet zo. Maar dat zeg ik om een beetje duidelijk te maken wat voor jongens het zijn. Hele dag op straat hangen en vanalles uithalen, ja dat deed ik zelf vroeger ook, ik was ook zo...
Ik denk zeker niet dat ik zo overkom, ik ben altijd heel vriendelijk naar iedereen en groet iedereen.
Groeten
Ik roep altijd vrolijk zwaaiend bij dat soort gelegenheden: Doe de groeten aan je moeder!! Het 'feit' dat ik hun moeder ken (vaak helemaal niet waar) geeft groepjes jongeren vaak net een beetje meer remming. Zeker als je een naam van iemand in dat groepje kent. "Hee Sjors, leuk je te zien, doe je de groeten aan je moeder?" Dan ligt ineens de focus op Sjors en niet meer op jou (hee sjors, waar kent zij jouw moeder van?). Als je het nog erger wilt maken roep je: Hee, wat ben jij GROOT geworden - je bent nog wel even schattig als vroeger hoor. Groetjes thuis!
Als Molletje.
Hier staat altijd zo'n groep waar ik dwars doorheen moet om mijn fiets weg te kunnen zetten. Ik heb er inderdaad langere tijd geleden één tussen uit gepikt, hem hartelijk gegroet bij zijn naam en gevraagd hoe het met zijn moeder ging en of hij haar de groetjes wilde doen.
Als ik er nu aan kom verzoekt deze jongeman aan de rest of ze even opzij willen gaan want "die mevrouw moet er door".
Ik knik wat vriendelijk en vervolg mijn weg.
Kikki39
'maar nu gaan ze zo flauw doen dat het dat niet is. '
Misschien wilde de ene jongen beleefd groeten en zeiden de andere jongens daar iets van. En heeft de eerste er toen een geapje van gemaakt om zijn gezicht te redden. En nu moet hij daar wel mee door gaan, vanwege de sociale druk.
Geapje
Grapje
Tja
Het kan vanalles zijn, alleen voel ik me er zo rot onder. En ik snap eigenlijk niet precies waarom. Gisteren me er al zo rot om gevoeld en dat gaat niet weg...
Snap er niks van dan ik me zo ellendig er van voel, dat is toch niet normaal. Kan er wel om janken. Ben bang dat dit zo maanden doorgaat. Kan ik niet eens meer normaal fietsen. Overdreven weet ik, maar ja zo voelt het.
hangplek
Als negeren lukt niet, kan je best omfietsen tot ze weer een andere hangplek hebben gevonden. Lijkt me ook vervelend, maar het heeft vast niets met jou persoonlijk te maken.
Hoe onzekerder jij doet, hoe meer voeding jij ze geeft. Omfietsen is ook negeren.
Wat je ook kan doen, als je durft, is op ze afstappen met je mobiel in de aanslag, en vragen of je een foto mag nemen, Zeg dat je bij de plaatselijke krant werkt en over de anderhalve meter van hangjongeren schrijft. Ben dan benieuwd of ze lachend op de foto staan 
