Advies gevraagd vriendinnen ruzie en ouders

Kleinduimpje schreef op 03-10-2022 om 22:05:

nee decembermaand, want vriendin heeft verder geen vriendinnen dus die komen daar niet. Iedereen haakt af.

Maar dan is het toch ook duidelijk: de vriendin is in het vriendengroepje niet geliefd, wordt hooguit getolereerd, terwijl jouw dochter wel geliefd is. Als jouw dochter haar negeert, zullen die andere meiden heus wel weten hoe de vlag erbij hangt. Dat meisje zal op de duur door dat groepje worden uitgestoten omdat de enige in het groepje met wie ze bevriend was haar niet meer pruimt. 

Ik zou niet met die ouders gaan ruziën hierover. Je minacht hun kind en dat gaat eruit komen als je met hen hierover gaat praten. Dan kun je net zo goed meteen de vriendschap opzeggen, voordat je elkaar eerst nog allerlei kwetsende dingen over elkaars kinderen naar het hoofd gaat slingeren. Dat meisje behandel je gewoon beleefd, afstandelijk. Houd op haar belangrijk te maken. 

Jouw hele verhaal komt erg over dat jouw dochter wit is en vriendin zwart. Zoals al iemand schreef: jouw dochter zal (misschien) ook geen heilige zijn en net zoals jij zegt dat ouders van vriendin hun dochter niet kennen, zo wordt er bij vriendin thuis ook over jullie en jullie dochter gesproken.

Als jij de vriendschap met ouders wil blijven verderzetten, dan moet je je daarbuiten houden. Als je daar je verhaal gaat doen, komt er gegarandeerd ruzie van. Ook al heb je misschien gelijk in wat je daar gaat zeggen, die ouders komen ook voor hun kind op. 
Als jij de vriendschap met ouders niet wil blijven verderzetten, dan kun je een telefoontje met de ouders doen, niet naar de verjaardag gaan en dan is de zaak meteen opgelost.

Maar als die meisjes 16 zijn, worden ze stilaan oud genoeg om hun akkefietjes zelf uit te vechten en niet meer 'de mama's'.

brr ik vind je heel naar overkomen. Een beetje als een "mijn kind doet nooit iets fout" ouder. Ik zou geen vrienden met je willen zijn als je zo over mijn kind praat. Je doet net alsof jouw dochter de heilige Maria herself is en dat meisje de slang van Adam en Eva. En ook nog alsof jij de waarheid weet. 
Je was er niet bij! Ook jouw kind kan alles verdraaien. Je maakt het veels te persoonlijk. Dit is iets tussen die meiden. Ze zijn 16, laat ze het zelf oplossen. Zeker als de vriendschap met die ouders je nog iets waard is. 

Kleinduimpje schreef op 04-10-2022 om 08:37:

nee, maar is natuurlijk niet fijn. Zitten er twee mensen die niks tegen elkaar zeggen. En ze gaan altijd samen, want het is een half uur fietsen. Ja, ga je dan alleen fietsen? Het is zo natuurlijk niet echt gezellig meer, dan hangt er toch een spanning.

Ja dan gaan ze alleen fietsen. Nou en. En nee dat is dan even niet gezellig dat is nou eenmaal zo in een groep als er twee ruzie hebben. Zo'n groep lost dat dan vaak zelf wel op. Of 1 komt op gegeven moment niet meer of ze zorgen als groep wel dat er gepraat wordt of anders opgelost. Daar hebben ze geen ouders meer bij nodig. Dat is het mooie van een tiener groep. Of loste jij vroeger alle problemen in je vriendengroep met de ouders op? Wij niet.

Hier hadden puber en maatje ook een verwijdering. De ouders van het maatje schoot ons tijdens ouderavond er op aan. Ik liet het even want had de puber er nog niet over gehoord. We hadden de puber wel eens horen mopperen maar waren er niet bij. Tijdens de ouderavond sprak de mentor over de veranderingen bij pubers; andere interesses, andere meningen, meer bewust van wat hen opvalt waardoor ook vriendschappen gaan wijzigen. 
De ouders snapten dat de verwijdering niet persoonlijk was en we hebben het daarbij gelaten.

Maak het niet te persoonlijk, zelfs als dat het wel is; het is mede gevolg van groei processen bij pubers, eerst lichaam dan geest.

Toevallig is er in mijn omgeving nog niet zo lang geleden een gelijkaardig probleem geweest. Meisje 1 is een erg intelligent en mooi meisje dat sociaal goed in de groep ligt en meerdere vriendinnen heeft. Meisje 2 wil zijn zoals Meisje 1 maar dat lukt niet. Langs de ene kant adoreert ze de positieve kenmerken van haar vriendin, langs de andere kant is ze gefrustreerd en stikjaloers. Meisje 2 wil een claimende één op één vriendschap, Meisje 1 een leuke vriendinnengroep. In het begin van de vriendschap kopieerde Meisje 2 bijvoorbeeld de kledingstijl van Meisje 1 volledig. Na verloop van tijd kwamen de frustraties op de voorgrond en kraakte Meisje 2 publiekelijk de kleding van Meisje 1 af en was ze ook op andere manieren bezig met Meisje 1 belachelijk te maken. 
De ouders waren ook betrokken partij want ze waren ook bevriend en hun vrije tijd loopt gedeeltelijk gelijk door hobby's.  Beide ouderparen kozen voluit voor hun eigen kind en er is zware ruzie ontstaan waarbij niemand nog zin heeft om het bij te leggen. Ook tussen de meisjes komt het waarschijnlijk niet meer goed, maar ze doen het los van elkaar wel een stuk beter dan samen.
Wil je graag de vriendschap behouden met de andere ouders? Is het een waardevolle vriendschap voor jullie? Stel je dan erg neutraal op, jullie dochters passen (niet meer) bij elkaar en dat is geen drama. Maak er zo min mogelijk woorden aan vuil en laat de tijd zijn werk doen.
Ondersteun je dochter in het maken van waardevolle en ongecompliceerde vriendschappen. Het andere meisje probeer je emotioneel los te laten, ze moet zelf maar haar weg zoeken in haar eigen leven met ondersteuning van haar eigen ouders.

to, je vraagt om advies. Dan krijg je advies over hoe je je kunt gedragen. Alleen lijk jij dat op te vatten als negatieve kritiek op je dochter, en schiet je in de verdediging. Volgens mij zegt haast niemand dat je dochter slechte dingen doet, maar proberen de mensen hier je te vertellen dat je het je te persoonlijk aantrekt en je te veel mee laat slepen in een ruzie tussen tieners.

Het gaat er dus niet om dat je moet zeggen dat je dochter dit goed of fout heeft aangepakt. Het punt is dat je dochter het nu zelf moet oplossen, ook als jij er iets van vindt. En dan zou het je dochter kunnen helpen als je vooral naar haar luistert, en zelf niet zo sterk een mening hebt (of laat horen).

Kleinduimpje schreef op 04-10-2022 om 08:44:

nogmaals vriendin is hier zelf al weet ik hoe vaak aan de deur geweest om excuses te maken, dus dan is het toch de waarheid dat ze zelf toegeeft dat ze fout zit. En ik durf zeker te zeggen dat mijn dochter nooit iemand heeft uitgelachen, heb ik zelf ook nooit gedaan. Moet dat normaal zijn dan?Dochter wilt ook nooit ruzie met iemand en ik ook niet. Tja als ik me hier moet gaan verdedigen weet ik het ook niet. En ik heb over geen een vriendin van haar iets te zeggen. Nogmaals ik zou echt wel toegeven als mijn dochter iets verkeerd doet. Mijn man/ moeder heeft ook weleens iets niet zo fijn gedaan, dan zeg ik dat ook hoor, geen probleem.

Wow, Kleinduimpje, wat schiet jij uit je slof. Ik geef aan dat pubers in het algemeen gaan ‘groeien’. Waarom blijf je hameren op gedrag van dat meisje door te schrijven ‘ Moet dat normaal zijn dan.’. Laat gaan.