alleen fietsen dochter 16 jaar
Wij wonen sinds kort op een plek waarbij je altijd een stuk 'door het groen' moet fietsen om thuis te komen (of 8 km omfietsen, dat is ook een optie). Overdag is dat geen probleem, maar 's avonds...
Zeker als mijn dochter van 16 jaar thuis moet komen. Ik vind het niet fijn als ze het laatste stuk alleen fietst en zou haar liever gaan ophalen. Meestal doet man of ik dat dan ook wel. Laatst was man ziek en hij vond dat ze wel alleen kon fietsen. Ik vond dat onverantwoord en ben haar toen dus tegemoet gefietst.
Het gaat dus om de laatste km. Het voorlaatste stuk fietst ze nog met een vriendin mee. De jongens moeten allemaal een heel andere kant op.
Maar ja, over ruim een jaar gaat ze op kamers, waarschijnlijk, en dan moet ze waarschijnlijk ook (stukken) alleen fietsen.
Ik vraag me af hoe dat nou in andere gezinnen gaat. Gaan jullie ze altijd nog ophalen?
Geen haar op mijn hoofd.
Dochter is 12 en met vriendinnen fietst ze ook alleen in het donker. Als ze 16 is mag ze ook alleen. Doe ik zelf ook. Een van de overwegingen is dat ik wil dat ze zelfvertrouwen uitstraalt als ze over straat gaat. Ik wil niet dat ze angstig en onzeker door het donker fietst omdat ik denk dat ze er dan uit ziet als een makkelijk slachtoffer. Ik wil dat ze het vertrouwen heeft dat ze voor zichzelf kan zorgen. Juist omdat ik haar natuurlijk niet haar hele leven kan halen! Dat ze op een verdedigingssport zit helpt! En juist daaar stimuleren ze een zelfverzekerde houding. ZOrg dat ze je niet willen aanvallen...
Mijk
Goeie ouwe tijd
Ik ben op mijn negende vanuit Amsterdam naar een dorp verhuisd. In Amsterdam deed ik alles lopend, omdat dat te doen was en we een drukke weg moesten oversteken. In het dorp moest ik voor school 5 kmi fietsen. De eerste periode ging ik met de bus, maar dat is snel overgegaan op de fiets. Net hoe mijn pet stond ging ik door de duinen of langs de weg. Wel op een fietspad. Dus als het 's morgens nog donker was, moest ik ook op de fiets en regelmatig fietste ik alleen. Later ben ik op een koor gegaan, toen was ik ergens tussen 14 en 15 jaar denk ik. Gewoon op de fiets. Mijn ouders hebben zich daar werkelijk nooit druk over gemaakt.
Je zou daar tegenin kunnen brengen dat het in die goeie ouwe tijd veiliger was, maar is dat zo? Toen waren er ook al enge mannen, auto's met dronken bestuurders en aso's in het algemeen. Ik vond het zelf denk ik enger dan mijn ouders, dus mijn tempo lag wel hoger. Ik vind dat je realistisch moet bekijken of er daadwerkelijk reden tot ongerustheid is. Hoe vaak heb je al gehoord dat juist op dát stukje meisjes van hun fiets zijn getrokken? Of aangereden? Ja... eentje moet de eerste zijn en dat zal je eigen kind maar zijn, maar zo moet je toch niet denken. Anders lig je nooit meer rustig op je kussen als jij de controle niet meer hebt.
subjectief of objectief
Je moet inderdaad kijken naar subjectieve en objectieve onveiligheid. Soms denk je dat iets onveilig is maar is dat het niet.
Als overgang zou je er nog voor kunnen kiezen haar aan de telefoon te houden het laatste stuk. Dan babbelt ze gezellig met jou en dan vindt ze het zelf misschien ook minder eng (of heeft zij sowieso nergens last van?) Een eventuele engerd zal zich ook niet wagen aan iemand die met iemand aan de telefoon zit denk ik dan 
hoe ver moet ze dan
echt alleen fietsen? Is er daar wel straatverlichting?
Zelf moet ik altijd vroeg beginnen op mijn werkdagen, dan fiets ik door het dorp en het laatste stuk is wel een rustig stuk. Maar ik ben gelukkig niet bang uitgevallen.
Hoe laat ?
Wat bedoel je met s'avonds als het donker is?
Om vijf uur, acht uur of elf uur, daar zit nogal een verschil tussen.
Ik zou haar s'avonds laat niet alleen laten fietsen, op andere tijden wel.
Nee
16 of 46, zelfvertrouwen uitstralen of niet, er hebben nog zoveel vrouwen te maken met seksueel geweld dat ik dit soort situaties altijd uit de weg ga.
hmm
het gaat dus om 1 kilometer? Als jij zelf naar huis zou moeten fietsen zou je man je dan ook op komen halen?
Wat vind je dochter er eigenlijk zelf van?
De vriendin van mijn zoon mag ook veel minder dan mijn zoon mag qua fietsen en donker en ik zou er mij wat betreft mijn zoon totaal niet druk om maken. Als ik dan een jongere dochter zou hebben zou ik ook bij mezelf afvragen waarom zoon wel en dochter niet. Zou jij het een zoon wel laten doen zelf? Ik lees nog wel eens dat jongens van hun smartphone of fiets of wat dan ook beroofd worden onderweg dus jongens zijn ook niet veilig en het lijkt me niet fijn om dat mee te maken maar ik vind 1 km toch wel erg kort als dat dicht bij de bewoonde wereld is.
Wat ze kan doen is een oude telefoon nemen en die kilometer altijd kletsend fietsen, dus doen alsof. Hoogstens pakken ze dan haar telefoon af want de kans dat ze iemand iets aan willen doen die al aan het bellen is is vrij klein.
Door het groen
Door het groen, stond er. Is er verlichting? Rijden er meer mensen of fietst daar verder niemand? En hoe laat?
minder moeite
Ik heb er minder moeite mee dan menig ander. Ik weiger om mijzelf of mijn kinderen in vrijheid te beperken omdat er misschien wel een enge vent achter een boom staat. Enge mannen zijn overal. En die gaan over het algemeen niet in het donker en in de kou achter een boom staan om te wachten tot er een leuk meisje langs komt fietsen.
Ja, ze zijn er. Ik weet het. Ik ben absoluut niet naïef.
Maar 'fietsen in het donker' staat niet bepaald boven aan mijn lijstje van gevaarlijke en te vermijden situaties. Het leven zit vol risico's. Je kunt ervoor kiezen om alle risico's uit de weg te gaan. Maar dat heeft consequenties. Ik heb hier op OOL al regelmatig gelezen over dochters die bijvoorbeeld niet naar een voorstelling mogen omdat ze een stukje alleen moeten fietsen. Of een bepaald bijbaantje niet mogen hebben.
Ik vind dat nogal wat.
Er gaat ook steeds de boodschap van uit: meisje, jij kunt niet voor jezelf opkomen. Je moet tegen de boze maatschappij in bescherming worden genomen.
aanvullende info
's avonds is ca. om 11 uur. Ja, er is wel (wat) verlichting, maar er fietst vrijwel niemand.
Maar idd, ik zou er zelf evt wel fietsen, denk ik. Mogelijk met een kettingslot in de hand, dat dan weer wel.
Hm, misschien moet ik me toch maar minder ongerust maken en meer insteken op/vertrouwen hebben in haar zelfverzekerde houding.
alleen
Ik ben het eens met IJsvogeltje, alleen kan prima volgens mij.
Dochter is 14, als ze 's avonds laat uit de stad komt zouk ik haar misschien wel ophalen, als ze niet met vriendinnen mee kan fietsen. "De stad" voelt voor mij onveiliger dan "door het groen". Maar over een paar jaar zal ze ook dat alleen doen.
Ik fiets zelf trouwens ook zonder problemen en angsten langs drukke en rustige wegen 's avonds laat. Ook toen ik nog naar school ging, als we 's avonds film hadden was die doorgaans afgelopen juist op het moment dat de bus wegreed. Dan zou ik een uur moeten wachten. Mijn ouders vonden het eigenlijk niet prettig dat ik dan ging fietsen (13 km) maar waren gevoelig voor mijn argument dat langs een provinciale weg fietsen minder 'gevaarlijk' was dan in het dorpscentrum op de bus wachten (en volgens mij vonden ze het ook wel stoer van me dat ik gewoon ging fietsen).
Lastig
Ik zou het een lastig punt vinden. Het idee van zelfverzekerdheid uitstralen kan ik wel volgen, maar in de praktijk zou ik niet rustig zitten. En hoe eng het echt is, vraag ik me ook af. Mijn dochter van 15 moet wel eens 's avonds laat over een industrieterrein fietsen, geen stad dus en ook geen groen, maar wel verlaten. Ik vind het gewoon een eng stuk, geen idee of het objectief gezien ook echt eng is. Tot nu toe is ze altijd thuisgebracht door een jongen die daarna dus datzelfde stuk wel in z'n eentje terugfietst. Ik vraag dan wel of het oké is dat hij alleen terugfietst, of dat we hem kunnen brengen, maar dat hoeft nooit. Kortom, ik heb geen oplossing maar deel je twijfel.
Het heeft uiteindelijk toch niet zoveel met leeftijd te maken?
Als je kind, zeg, 22 is. Is het dan minder gevaarlijk in een onbebouwd stuk te fietsen in het donker? Ik denk het niet...
Nee
Ik heb dat vroeger nooit gedaan en nu ook niet. 's avonds over straat of door de stad fietsen vind ik best, maar ik ga geen donker bos door in mijn eentje en hoop dat de kinderen dat ook niet doen.
Ik vraag me altijd af..
Ik vraag me altijd af.. is wat we eng vinden (donker, 's avonds laat, groen, verlaten) wel het enge? Uitgaande van angst voor verkrachting, is dat inderdaad waar je het meeste risico loopt? Of is dat misschien heel ergens anders? Of een heel ander tijdstip? Of misschien wel niet buiten maar juist in het uitgaansleven, op sportclubs?
Ik ben buitenaf opgegroeid, uit de stad, door een polder, door een dorpswijk en nog een laatste stuk door de polder. Dat laatste stuk moesten je altijd alleen fietsen, vrienden en klasgenoten woonden tot in het dorp, maar niet verder. Nooit is me daar wat overkomen.
Wel ben ik om half vier 's middags, in de dorpswijk van mijn fiets gesleurd. Lang leve de zelf-verdedingslessen die ik van mijn ouders moest volgen!
lastig
De kans dat er iets echt ergs gebeurt is zo verschrikkelijk klein en als jouw kind daar over een paar jaar wel en nu niet mag fietsen moet je dat echt loslaten als ze nu 16 is vind ik. Je kunt wel bezig blijven.
Als ik een man was en zin had om een meisje te verkrachten ga ik echt niet staan wachten op een totaal verlaten plek omdat de kans dat er een geschikt persoon langs komt dan gewoon veel te klein is.
Ik vind een kilometer dan ook zo'n klein stukje dat ik mijn kind gewoon zelfvertrouwen wil geven en tips om het door te komen, dus inderdaad doen of je belt met iemand bijv.
Mmmm
je geeft aan dat jij de vorige keer zelf dochter tegemoet gefietst bent. Dat betekend dus dat jij 2x dat enge stuk hebt gefietst, 1x alleen en 1x met dochter. Dus zelf fiets jij daar gewoon alleen.
Persoonlijk zou ik het overleggen met dochter. Wat wil zij. Vind zij het eng, dan zou ik meefietsen blijven doen. Gewoon omdat ze dan geen zelfvertrouwen uitstraalt.
Mijn dochter is 14 en fietst bij haar vader vandaan door een 'groen' stuk alleen in de ochtend. Pas na ongeveer 1,5 km haalt ze een vriendin op en fietsen ze samen verder. Ik heb haar nog niet gehoord over dat ze het eng vind. Wel koud en ver, maar niet eng.
lele
Dat bedoel ik inderdaad met subjectief en objectief. Je denkt zelf (subjectief) dat het onveilig is of het voelt eng. Objectief gezien gebeurt er op dat soort stukken bijna nooit iets.
Ze heeft meer kans aangerand te worden in het uitgaansleven of verkracht te worden door een dronken vriendje dan op een 1 km fietsstukje.
16, 18, 25 jaar maakt natuurlijk niet uit. Dus tot wanneer ga je dan meefietsen?
Gegijzeld door angst
Ik woon in een dorp en moet wel eens, ook 's avonds laat, buiten de bebouwde kom fietsen naar een winkelgebied waar ook een muziekcentrum is. Mensen verklaren me voor gek dat ik daar durf te fietsen, zelfs overdag.
Wat moet ik anders? Ik wil echt zo af en toe even naar een bepaalde winkel, of een bepaald concert.
Inderdaad, een tijd geleden werd er vlakbij een meisje verkracht. Het haalde de voorpagina's van alle landelijke kranten (al speelde ook mee dat de dader een asielzoeker was). Ik denk maar zo: verkracht worden langs de kant van de weg is blijkbaar zo uniek dat het de krant nog haalt.
Vroeger moest ik door het bos om op school te komen. Eén keer hebben we er een potloodventer gezien. We vonden hem vooral zielig, daar in de kou. Geen trauma aan overgehouden, wel de slappe lach. Voor zover ik weet is er nooit een scholiere van haar fiets getrokken door Enge Boze Mannen. En ja, in het donker fietsten we ook. Als je het achtste uur les had, en het was winter, reed jij in het pikkedonker door dat bos. We konden ook wel over de weg, maar dat was een rot end om. Kwestie van goed licht op je fiets en niet te hard rijden.
Overigens ken ik wel heel veel vrouwen die te maken hebben gehad met allerlei vormen van dreiging en/of geweld, seksueel, verbaal, fysiek, psychisch, noem maar op. Ik zelf ook en ik neem aan: het gros van de dames die hier meelezen en -schrijven. In eigenlijk alle gevallen die ik ken of zelf heb meegemaakt was er sprake van een bekende die de dreiger of dader was en gebeurde het niet langs de kant van de weg, maar in een bekende omgeving zoals thuis, op feestjes en zelfs op het werk of op school. Was het aan de kant van de weg in de bosjes, dan hadden ze waarschijnlijk ook de krant gehaald, net als dat ene meisje (en indien de dader een AZC-er was: de voorpagina). Maar dat gebeurde niet. Het komt waarschijnlijk te vaak voor om vermeld te worden. Eng hoor, thuis, werk, feestjes! De kans om daar lastig gevallen te worden is blijkbaar groter dan op een stille weg buiten de bebouwde kom.
Ik laat me niet mijn vrijheid beperken door angst. Ik kan ook zo snel geen écht dreigende plek bedenken. Misschien een rosse buurt op een late zaterdagavond vol dronken gekken, of de directe omgeving van bepaalde stations waar ongure types zich verzamelen, schimmige handeltjes bedrijven en de wietlucht uit de gepimpte auto's barst. En zelfs daar ben ik vorige maand nog dwars doorheen gelopen omdat ik vlakbij een optreden wilde bijwonen. Geen handtas mee, geld en sleutel in een klein heuptasje onder mijn kleding, blik op oneindig en ik heb een geweldige avond gehad. Want ik neem als het moet wel maatregelen, maar laat me niet gijzelen door angst. Omdat ik toevallig geen auto of stoere mannelijke chaperone heb.
Ik heb geen dochters, maar ik had hen dit wel willen leren. Wees voorbereid op bepaalde situaties maar laat dat jou niet beperken in jouw doen en laten. En zoals iemand al schreef: een cursus zelfverdediging kan ook handig zijn voor áls er een engerd toeslaat. Niet alleen vanuit de bosjes langs die weg, maar ook (of eigenlijk: vooral!) in de vertrouwde omgeving met alleen bekenden om je heen.
