Bang voor kamp

Je zou

hem kunnen herinneren aan de kampen die hij al heeft gehad, dat wat spanning heel normaal is. Dat elk kind dat heeft.
Dat als hij niet mee gaat hij op school blijft en dat het naderhand niet leuk is om de verhalen te horen, dat hij dan waarschijnlijk spijt krijgt,zeker omdat hij t altijd leuk gevonden heeft. Geef m desnoods wat oordopjes mee?Kan veilig gevoel geven.( ik heb waxoordoppen van de kruitvat, erg fijn, sluiten heel veel uit)

Wat als..

Wij doen met onze kinderen in dit soort situaties altijd: wat als..?
Dan vragen we: 'Stel je bent daar en je ligt daar, en ze gaan over zombies praten, wat kun je dan doen?'
En daar dan bij helpen. Een soort van actieplan maken (wat ze dan nooit nodig hebben, achteraf). De angst wordt hier minder, als het kind weet, wat ze kan doen als die angst uit komt.

Tips aan de juf vragen

De juf kent de klas (of de vorige juf misschien nog beter). Vraag of ze een tip kunnen geven welke kinderen in de klas bij pleegzoon zouden passen. En of de ouders hier open voor zouden staan. Als je één of twee namen hebt, kun je zoon stimuleren met deze kinderen een speelafspraak te maken. Of je belt de ouders (of laat juf het vragen) met de vraag of hun zoon jullie een beetje op weg kunnen helpen door een speelafspraak. Een soort buddy dus.

Sorry, verkeerde discussie

ik zal forumbeheer vragen dit te verwijderen

Al vanalles geprobeerd

We hebben eigenlijk alles al geprobeerd wat ook hier genoemd wordt: een actieplan gemaakt (wat is het ergste wat er kan gebeuren? Wat kun je zelf dan doen, enz), oordopjes mee, praten over al zijn vorige kampen en hoe leuk die waren, wijzen op wat hij mist als hij er niet bij is, en zelfs aangeboden om hem op te halen als het niet gaat, hoe laat ook.
Maar op de een of andere manier zit het hem echt heel dwars. Elke keer als we het erover hebben moet hij huilen (ongebruikelijk voor hem).
Ik vind het zo rot voor hem... We blijven hem stimuleren maar ik heb wel tegen hem gezegd: als je echt niet wilt, dan hoeft het niet (al vind ik dat hij eigenlijk gewoon wel moet), maar dit om in ieder geval te zorgen dat hij er niet al vantevoren eindeloos over door blijft malen.
Raar, hij is van de zomer nog op een soort kamp geweest. Dat was heel leuk (dat halen we tenminste uit zijn verhalen) maar hij had er wel slecht geslapen zei hij. Nu begin ik mij toch wel af te vragen of er niet iets vervelends gebeurd is. Hij zegt van niet, maar ik vind dit (zijn reactie nu) wel extreem. Alleen: hoe kom je daar dan weer achter??

Iets vervelends

Dat 'iets vervelends' kan best. Oudste heeft al eens toen ze nog jonger was (10 ofzo) meegemaakt dat oudere meiden glaasje gingen draaien op kamp. Daar gebeurden (of het nu écht of fantasie was) nogal enge dingen of in ieder geval werd de sfeer behoorlijk eng en gespannen. Er sliep leiding in de zaal, maar het was de laatste nacht en de leiding zo uitgeteld dat ze niks meekregen.
Daar waren behoorlijk wat (ook oudere) meiden behoorlijk van overstuur en sommigen hebben er erna heel slecht van geslapen, weken lang. Oudste niet zo heel erg. Ze had het meegekregen en vond het 'eng', maar het had geen invloed op haar slaapgedrag of veroorzaakte angst voor kampen. Anderen wél.
Natuurlijk hebben de betreffende meiden straf gehad en hebben ze voorzorgsmaatregelen genomen zodat dit écht niet meer kon gebeuren (alle leiding op de zaal en 1 voor 1 wakker blijven). Hij moet toch écht vertellen wát en of er iets is gebeurd. Eerder kan jij er niks aan doen...
Je kan hem er toch gewoon linea recta naar vragen? Gewoon zeggen dat je het raar vind dat hij opeens niet meer op kamp wil en dat je wil weten of er wat gebeurd is en dat je dat uit zijn gedrag kan opmaken. En hem voorhouden dat jij hem niet kan helpen als hij niets verteld. Moeders 'zien' toch alles?? Dus zie jij ook dát er wat gebeurd is, zo ongeveer.
Ik denk dat je conclusie ook goed is. Ik ken je zoon niet, maar zo'n omslag zou ik ook niet vertrouwen en er zeker iets achter zoeken.
groeten albana

Albana

Probleem is dat zoon ontzettend gesloten is. Hij verteld nauwelijks iets en al zeker niet als het iets vervelends is. Hij is een paar jaar terug een tijd bij een reintegratieve kindertherapeut geweest (o.a. voor hieraan gerelateerde zaken) maar die kon er uiteindelijk ook weinig mee.
Ik merk soms duidelijk dat er iets met hem is, maar wat... het is maar hoogst zelden dat we daar achter komen. Erg lastig is dat.
Inmiddels is het kamp al weer over. Zoon is na veel drama (huilen, steeds weer andere 'smoesjes', enz. waarna ik uiteindelijk heb gezegd dat hij het van mij toch moest proberen) gisterochtend dan toch meegegaan, 's avonds zijn we door de mentor gebeld dat hij niet lekker was en hebben we hem opgehaald (rond 10 uur). Hij zag er ook wel echt beroerd uit. Ik denk dat dat wel een stukje van het probleem is (we hebben meer zieken in huis) dat hij zich ook echt niet lekker voelt, maar het is zeker niet het hele verhaal.
Nu ligt hij nog lekker te slapen. Ik hoop nog wat met hem te kunnen praten. We hebben gisteravond vooral benadrukt dat het heel goed van hem was dat hij toch meegegaan is en toch een deel van het kamp heeft meegemaakt...

Blegh, brugklaskamp

waarom dat nou zo onmisbaar wordt geacht, ik ben er nog steeds niet achter.

kan me best voorstellen dat hij helemaal geen zin heeft en hij is vast de enige niet.

wat bezuinigingen betreft zou voortaan geen brugklaskamp meer een aardige suggestie zijn.

Sterkte ermee, er zijn al wat goeie tips gegeven.

Behandeld

heb als kindercoach afgelopen zomer een meisje met dezelde problemen behandeld. stapje voor stapje laten ervaren wat er gebeurt. het voor je zien en een stapje vooruit. wat wil je doen? mee doen met de rest of is het een tthuis moment nu? wat veracht je van thuis?\ook terug smsen?
na 3x was ze er helemaal klaar voor. haar verzekerd dat ze eventueel nog even mocht komen als het nodig was.Ze heeft gebeld, dat het niet nodig was. Op dit moment is ze weg.

Inderdaad bromvlieg

Een introductieprogramma lijkt mij prima, elkaar intensief leren kennen, maar dat kan ook met 3 dagen activiteiten binnen school of buiten school en 's avonds gewoon lekker naar huis.
Gr. Bibi