Beginnende pubermoeder

Deels herkenbaar

onze bijna 14 jarige puber vloekt nu af en toe ook terwijl hij dat vroeger zelden tot nooit deed. Ik zeg er altijd iets van want ik vind het nergens voor nodig. Harde boeren laten herken ik niet, althans niet bewust.

Wat betreft het zelf bepalen van de bedtijd in het weekend zou ik daar geen probleem van maken. Hier gaat zoon van zondagavond t/m donderdagavond om half 10 naar bed. Op vrijdag en zaterdag maakt het ons niet uit hoe laat hij gaat slapen, zolang hij maar geen lawaai maakt als een van ons beiden wel op tijd naar bed wilt.

Stop met ergeren en werk aan een engelengeduld

Blijven corrigeren en zeggen dat je dit niet leuk vind, dan wel onsmakelijk, maar zeg dit rustig en beheerst (en saai), zodat er voor hem ook geen lol aan is om jullie uit de tent te lokken.
Veel puberjongens houden van hufterigheid en bij de hand doen, vooral onderling. Ik herinner mijn zoon er regelmatig aan dat ik niet één van zijn matties ben en dat hij dergelijke geintjes/taalgebruik voor hen mag bewaren. Nu vind hij het weer bloed irritant als ik straattaal gebruik, dus dan staan we quitte en het helpt zowaar.
Gedragsverandering bij pubers bereik je door 1001 keer herhalen en verder te wachten tot ze groter groeien. Kortom doe een cursus mindfulness en meet je een engelengeduld aan

Franmi

Op dat soort onbeschoft gedrag ben ik wel heel streng. Ik hou daar absoluut niet van. Ik zou hem duidelijk maken dat je dit niet meer wilt zien en horen. Wat hij doet als hij buiten met zijn vrienden is moet hij weten maar zeker niet thuis.

Verder zou ik hem wat meer autonomie geven als hij daar om vraagt mits hij laat zien dat hij met andere dingen verantwoordelijk omgaat. Bijvoorbeeld vrijdagavond en zaterdagavond zelf bepalen hoe laat hij gaat slapen maar dan doordeweeks zondere mopperen op vastgestelde tijd naar bed. Wat geven en nemen zeg maar.

Op bepaalde punten ben ik vrij streng maar daar probeer ik dan wel wat dingen tegenover te zetten waar ik wat meer soepel mee omga. Ik vind het ook belangrijk dat ze hun grenzen zelf leren kennen en met vrijheid om leren gaan.

Niks engelengeduld...

mijn huis, mijn regels.
Je moet dit zien als de periode waarin je je laatste kans krijgt om je waarden en normen over te brengen. Wees daar duidelijk in, anders komt er niets meer over.
Ik stuur zoon hier weg als er gevloekt of geboerd wordt. Niet diorect maar wel na een waarschuwing. In een uiterst geval gaat zijn computertijd er aan....

Koentje; te laat!

Bij een puber ben je te laat om normen en waarden bij te brengen; had je echt eerder moeten zijn. Pubers verkennen de grenzen die je ze in de jaren daarvoor hebt bijgebracht. Dat engelengeduld heb je nodig, omdat al die strengheid en het regels stellen de eerste jaren weinig effect zullen gaan resulteren, niet om alles maar te tolereren.

Tja...

Ik heb een man die anders denkt over vloeken en boeren dan ik. Beiden zijn toegestaan. En winden laten wordt ook als noodzakelijk, normaal en knap staaltje herrie maken gezien. Ik heb daar altijd van laten merken dat ik het niet prettig vind. Ondanks dat vloeken voor mij niet meer betekent dat ik het 'godslasterlijk' vind, vind ik het niet nodig. Ook niet omdat het voor andere mensen wel een gevoelig punt kan betekenen. Boeren en winden laten, is iets wat bij mijn ouders thuis nogal genânt gevonden werd. Ik kon ook niet boeren. Ik snapte nooit hoe anderen dat op commando konden doen. En als wij thuis een windje lieten dan was het 'oeps', giechelen en een rood hoofd als het erg stonk. Een nogal benepen toestand dus. Vanuit die opvoeding vond ik mijn man er dus echt nogal 'lomp' mee omgaan. We zijn een flink aantal jaren verder en ik vind vloeken, boeren en winden laten nog steeds niet 'je van het', maar ik ben inmiddels wel van mening dat áls je het dan wilt doen, het thuis onderons niet erg is. Dus er rolt hier nog wel eens een boer of wind door het huis en daar zijn ze over het algemeen nogal trots op. Wat vloeken betreft, reageerde ik altijd met een 'hé, uhhh...!' en dan wisten ze genoeg. De gewoonte om te vloeken zit, net als bij mij, totaal niet in de oudste dochter. Mijn jongste dochter vloekt ook niet in de zin van grof vloeken, maar er ontsnapt haar wel eens een 'jezus'. Omdat het voor mij niet (meer) de lading heeft die het ooit voor mij had, zeg ik daar niets meer van. Ze is inmiddels volwassen en dan is het aan haar. Ik weet dat ze beseft waar ze dat beter niet kan zeggen. Mijn man heeft het vloeken wel ingeperkt, om mij tegemoet te komen. Daar heeft hij dus moeite voor gedaan. Maar als hij gefrustreerd ergens over is, dan is het blijkbaar niet altijd tegen te houden. Ik heb dat tot op zekere hoogte geaccepteerd, maar ik blijf reageren met 'hé... uhhh!'

Koentje

Op de een of andere manier vind ik het inperken van computertijd totaal geen logische straf voor boeren en vloeken. Helpt dat?

Niet eens

op puberleeftijd ben je cht nog steeds aan het opvoeden en ben je nog steeds waarden en normen aan het bij brengen en verstevigen. Tuurlijk ben je te laat als je daar nu pas mee begint.... dat dan weer wel.

Kaaskopje; die van mij kan van die buien hebben dat hij zich niets aantrekt van een waarschuwing en me aan het uitdagen is. En ja, inperken van computertijd raakt hem en helpt in dat opzicht. De straf is misschien ook meer voor het grensoverschrijden dan voor een boer of vloek. Op bepaalde momenten sturen wij hem ook eerder naar boven als hij zo doet. Dat is ook iets wat hij erg vind dus een reden om het de volgede keer te laten!☺

Koentje

Echt, ik erger me ook aan expres boeren en winden laten en ronduit vloeken zit er dus bij mij niet in. "Verdorie" is wel zo'n beetje het meest grove wat ik voortbreng, maar ik denk dat er toch onderscheid gemaakt kan worden in 'onderons' en 'in gezelschap'. De lucht die zich in je lijf ophoopt moet eruit. Thuis is dan toch de plaats waar je dat zonder al te veel schaamte moet kunnen 'lozen'. Je kunt discussiëren over de vorm waarin dat gegoten wordt, maar niet over de noodzaak dat je ervan af moet. Onbeschoft gedrag kan ik ook niet waarderen, maar ik heb nooit zo'n punt van gemaakt van 'grappig' doen met boeren en winden, dat het tot straffen heeft geleid. Negeren of nonchalant reageren, maakt het grapje minder interessant. Of de methode toepassen uit de poep en pies fase: een kwartier lang de gelegenheid geven om eens lekker los te gaan, daar dubbel over liggen en dat elke dag opnieuw. Eens kijken hoelang dat leuk blijft.

Kaaskopje

Waarom zou je onder ons minder respectvol met elkaar omgaan dan in de buitenwereld? Ik vind het echt een gebrek aan respect om dat soort geluiden te maken waar anderen bij zijn; ongeacht of dit vreemden zijn of je eigen familie. Dat er per ongeluk een keer wordt gevloekt of men een boer/scheet laat kan gebeuren en dat is ook helemaal niet erg.

Echter als het expres gaat gebeuren omdat het lollig is dan wordt wat mij betreft een grens overschreden. Als het structureel voorkomt dan zou ik ook straf uitdelen.

Een straf hoeft wat mij betreft ook niet altijd in verband te staan met het vergrijp. Het mag ook gewoon onaangenaam zijn.

Maar ik verwacht dat ze hier thuis zich ook netjes gedragen, met respect tegenover de andere huisgenoten.

Maar kaaskopje

ik denk dat er verschil zit in uitdagend hard boeren en voluit vloeken en af en toe eens een boer laten en onverhoopt een lelijk woord eruit gooien. En ieder kind is anders. Ik denk dat ik bij mijn zoon er goed aan doe de grenzen duidelijk te stellen. Hij kan zo doorschieten in vanalles. Dat is natuurlijk ook zijn adhd.

Maylise

Ik denk dat ik mijn grenzen door de jaren wel verlegd heb naar iets minder 'netjes', dan hoe het bij ons thuis ging. Ik kan mijn man niet heropvoeden en ik kan de kinderen ook moeilijk iets verbieden met daaraan straf gekoppeld als mijn man niet het "goede" voorbeeld geeft. Ik heb er dus min of meer flexibeler mee om móeten gaan. Maar daardoor heb ik ook leren inzien dat boertjes en windjes laten iets is wat érgens moet mogen. En dat is thuis. Bij mijn ouders thuis liet ook heus wel eens iemand een windje, maar er werd, zoals ik al vertelde, nogal benauwd mee omgegaan. Dat vind ik nu, binnen mijn eigen gezin, niet nodig. Als ik op mijn werk ben, hou ik de boel ook netjes binnen, maar daar kan ik soms echt buikpijn van krijgen. Ook omdat ik mij op de wc zelfs niet vrij genoeg voel om maar even te 'luchten'.
Maar ik blijf consequent mijn afkeuring tonen als het wel erg nadrukkelijk gedaan wordt. Maar juist als ik er wat strenger mee omga wordt ik beloond met een concert. En ach, daar moet ik tegen wil en dank dan toch ook wel weer om lachen en dan is dat ook weer voor een poosje genoeg geweest. Het is al met al nog nooit bij mij opgekomen om daarvoor te straffen. Straf uitdelen moet het liefst met mate gebeuren en dan vind ik andere zaken meer strafwaardig.

Koentje

Ik kan natuurlijk niet echt oordelen over hoe erg je zoon het doet. Het kan natuurlijk zijn dat hij er echt zo'n potje van maakt dat je wel in móet grijpen, maar ik denk dat als je er een hoop heisa van maakt het júist een uitdaging wordt om je wéér op de kast te krijgen. Negatieve aandacht is ook aandacht.