bemoeien jullie je nog met 12 jarige pubers en vrienden?
Mijn dochter is bijna 12. Ik ben benieuwd of jullie je nog bemoeien met andere kinderen? Ik merk dat ik nooit iets heb hoeven zeggen, de lagere school is altijd prima verlopen met leeftijdsgenoten. Ik merk dat daar nu verandering in komt. Kinderen die echt gemeen zijn. Bv met het fietsen, niet met die en die willen fietsen, perse langs 1 meisje willen fietsen, stiekem snel de trein pakken en niet op de andere wachten, schreeuwen tegen mijn dochter omdat ze op de andere wilt wachten. Mijn dochter zelf is erg sociaal en probeert met iedereen rekening te houden. Maar heeft het nu al een paar keer voor haar kiezen gehad. Ze probeert het wel zelf op te lossen en daar ben ik ook een voorstander van. Toch merk ik dat bij mij bijna de maat vol is en ik in wil grijpen en zeker 1 meisje op haar gedrag aan wil spreken, dat zal ik nu nog niet doen, maar als dit nu nog langer gaat duren!!. Ik ben benieuwd of jullie dat op deze leeftijd nog doen? Kinderen aanspreken op hun gedrag? Ik heb dat dus nooit hoeven doen en ben dan ook onzeker of ik dat nu dan wel ga doen of dat ze het zelf op moeten lossen. Of bellen jullie misschien wel ouders?
Of dat kinderen iets anders van haar vervelend vinden
dochter van vriendin heeft zo'n gedoe gehad omdat kinderen haar flauw vonden dat ze haar huiswerk niet mochten overschrijven. Dan trakteer ik jou niet was de logische reactie. Ietsje andere normen en waarden inderdaad. Dan passen die kinderen gewoon niet zo goed bij haar. Want eerlijk wil je haar in de buurt van kinderen houden die zich zo gemeen gedragen?
Als jij loslaat dat je kind in een groep moet fietsen is er al heel wat opgelost denk ik.
Mijk
eigen plan trekken
Mijn dochter fietst ook 10 km helemaal alleen. Noodgedwongen. Er is niemand uit het dorp die mee kan fietsen. Dat vindt ze niet leuk maar het is niet anders. Zo'n ramp is dat niet. Ze kan niet met ov dus altijd weer en wind met de fiets.
Ik herken dit gekissebis overigens wel en wat ik mijn kinderen leer door erover te praten met ze is dat ze bij zichzelf moeten blijven.
Als zij niet terug wil schreeuwen dan doet ze dat niet. Maar ze kan andere kinderen ook niet opleggen het niet te doen. Het is gewoon een grote aperots die brugklas. Plekje veroveren, iedereen is super onzeker. Hoe eerder ze leert bij zichzelf te blijven en haar eigen keuzes te maken hoe beter.
Voelt het voor haar beter om wel te wachten bij de trein? doe dat dan ook vooral, maar ga het een ander niet verwijten dat die het niet doet. Daar schiet je echt niks mee op.
Uiteindelijk zal de dochter zich krachtiger voelen omdat ze duidelijk voelt welke keuzes zij wil maken en wat haar waarden en normen zijn. Mijn dochter weet dat heel goed van zichzelf. Ze kiest er daarom soms bewust voor om weg te lopen of alleen te zijn omdat ze niks met dit soort gedrag kan. Ze voelt zich er niet fijn bij. Daar is ze dan ook zeker wel verdrietig over ook al weet ze diep in haar hart dat ze de juiste keuze heeft gemaakt. Verdrietig zijn. Dat mag ook. Het leven is gewoon best pittig in die fase. Dus steun haar. Dikke knuffel: ja moppie ik snap dat dat echt niet leuk is. Bij welke keuze voel jij je het beste? wat past het beste bij hoe jij wil zijn?
Ik zou daarop investeren. En niet in het veranderen van die andere kinderen. Gaat niet lukken. Wordt het alleen maar erger van.
TENZIJ het structureel stelselmatig en bewust pesten is en altijd op haar gericht. Dan zou ik de mentor inschakelen. Pesten is niet ok.
Bij ons
Gebeurde er ook iets dergelijks. Mijn zoon vond geen aansluiting om samen te fietsen, terwijl hij dat wel graag wilde. Hij werd, net zoals lijkt bij jouw dochter, (een beetje) buitengesloten. Ik wilde érg graag dat iedereen leuk en aardig tegen mijn fijne kind zou doen. Maar ja... dat kun je niet afdwingen.
De andere kinderen hier op aanspreken, is het laatste wat is zou doen. Je gaat niet over hun gedrag, je kunt hen niet opvoeden, je maakt het alleen maar erger: de lachen jou en je dochter ongetwijfeld dik uit. Echt, niet doen hoor! Hooguit via de mentor. Maar zou je willen dat die afdwingt dat die meiden verplicht met jouw dochter moeten fietsen?
Ik had ook vaak te doen met mijn allenige zoon. Ik heb er soms met hem over gesproken, en hem wat vaker met de auto gebracht. Meer kon ik niet doen. Vrijwel altijd fietste hij het hele stuk (15 km) naar school alleen. Ook tijdens school had hij weinig contacten. In onze wijk had hij wel een enkele vriend, die zaten ergens anders op school. En ik heb steeds gedacht dat hij daar zélf mee moest dealen. Kijken hoe hij hier mee om kon gaan. Op de fiets en in de klas.
En ik dacht: hij redt zich nu (weliswaar tegen zijn zin, maar toch) prima in z'n eentje. Daar kan hij later nog profijt van hebben: hij weet dat hij het ook alleen kan! En 'het' is dan: leven, naar school gaan, het toch fijn genoeg hebben.
Dat is inmiddels ook gebleken, hij is nu een jong-volwassene, die prima zijn eigen boontjes kan doppen én leuke vrienden heeft die bij hem passen.
kiest vaak voor het sociale, denken aan een ander.
Als dat dan andersom niet gebeurt voel je je echt wel verdrietig. Dus welke keuze moet ze dan nog maken? Toch weer aan een ander denken of nu eens helemaal voor jezelf gaan?
Voor jezelf, dan hou je toch weinig mensen meer over. Of ja voor jezelf, ze wilt liever met de meiden omgaan dan alleen. Dan kies je er dus voor om soms zo behandeld te worden? Dan moet je je er bij neerleggen dat er soms tegen je geschreeuwd wordt en dat soort perikelen.
Kadotje
dat is ook naar voor je zoon. Gelukkig gaat het nu dan weer goed . Het is bij mijn dochter eigenlijk 1 meisje dat vervelend gedrag vertoont. De ander is haar beste vriendin. Maar beste vriendin durft haar mening niet te geven, dus doet wat meisje zegt. Dus beste vriendin fietst nu langs dat meisje. Dat meisje heeft dat dus al voor elkaar. EN daar ben ik al kwaad over. Ze laten over zich heen lopen. Ook dat meisje beslist dat ze snel al naar de trein gaan, maar vriendin wilt dat eigenlijk niet.
En dan nog een meisje dat erbij is heeft zo geschreeuwd tegen dochter, maar daar kan ze verder wel mee opschieten.
Ik ben wel blij met de reactie's. Ik weet nu dat ik niemand aan moet spreken. Tot het echt te ver zou gaan, dan is het een ander verhaal. Dat is nu niet aan de orde.
Maar ik ben zelf ook wat teleurgesteld in de meiden.
De meiden zeg je
Zijn het alle meiden dan of een paar?
Laten zien dat je zo niet behandeld wil worden hoeft niet te betekenen dat je je verlaagt tot hetzelfde gedrag. Maar schreeuwen hoef je niet te tolereren.
Ferm iets zeggen als : Als je weer normaal kan praten dan kan ik weer naar je luisteren. Dan voor dat moment even weglopen en iets anders gaan doen, op dat moment dan even kiezen voor jezelf en je eigen gezelschap zijn.
Die meiden kan ze niet veranderen, wel haar eigen reactie op die meiden.
En als het alle meiden van de klas zijn toch echt de mentor inseinen.
naar school
gaan, dat zijn 4 meiden. Zitten niet bij haar in de klas.
Over geven
Ik probeer altijd uit te leggen dat je iets geeft omdat je het graag wil. Het kan ook als smeermiddel dienen. Bv dat lekkers uitdelen. Maar je moet daar niks voor terug verwachten. Dat is vervelend maar een niet zo handige reden om te geven. Als je altijd iets terug verwacht dan krijg je teleurstelling. Dat is straks ook zo met grote dingen. Geef omdat je dat wil en belangrijk vindt dan hoef je niet verdrietig te zijn als je niks terugkrijgt. En als je overduidelijk overgeslagen wordt maak je natuurlijk wel een opmerking liefst met humor maar das ook best lastig als je nog zo jong bent dus dan vraag je gewoon: waarom sla jij mij nou over?
Brugklas
Ik herken het wel maar niet bij het fietsen zo zeer. Mijn dochter fietst meestal wel samen met neef en nicht + buurmeisje. Maar het hoeft niet want het is ongeveer 15 minuten fietsen in een rustig tempo. Ze zijn dus niet echt afhankelijk van elkaar.
Mijn pleegzoon fietst vaak samen met de buurjongen naar school (ze beginnen niet altijd gelijk). Hij zit wel op een school verder weg. Hij moet ongeveer een half uur fietsen.
Maar ik herken het wel. De brugklas is een lastige periode. Sommige kinderen proberen echt los te komen van de basisschool en de vriendjes van daar en hun kindertijd. Sommigen zijn heel erg bezig met hun imago. Ze moeten allemaal hun plek in de nieuwe klas vinden. Kan veel gedoe opleveren met pesten, buitensluiten en dergelijke. Ik heb het idee dat het na de brugklas wel rustiger wordt qua gedoe. Zeker nu ze in de 4e zitten merk ik een groot verschil met een paar jaar terug. De kinderen gaan nu veel volwassener met elkaar om. Kinderen die elkaar niet leuk vinden gaan gewoon niet met elkaar om. Er is minder sprake van buitensluiten. Iedereen heeft wel zijn plekje gevonden en ze zijn een stuk zekerder geworden waardoor ze ook aardiger durven te zijn tegen de buitenbeetjes. De rol van de populaire kinderen is minder groot geworden. Echt een enorm verschil met 2 jaar terug.
Hier ook kiki
Gedoe met samen reizen. Te laat komen, niet wachten en inderdaad mijn kind die wel wacht en sociaal met anderen is. En nota bene een vriendin van de basisschool die zo raar doet!
Ik ga met die vriendin het gesprek niet aan. Ik probeer mijn kind sterker te maken door te bespreken wat ze kan doen en hoe ze voor zichzelf op kan komen en grenzen aan kan geven.
Ik vind het vooral lastig omdat ik haar verdriet zie als het niet goed gaat 
durf bijna niet te zeggen
Het blijft wel bijzonder dat hier op OO nooit ouders zitten waarvan het kind misschien ook niet optimaal vriendelijk en aardig is. Maar vooruit. Ik durf wel te zeggen dat ik niet uitsluit dat mijn oudste bij bepaalde projecten op school ook niet direct vuur uit zijn sloffen liep. Zeker als hij in een groepje kwam met een of twee wat bazige types (die alle neuzen dezelfde kant op wilden hebben) dan had hij wel de neiging om achterover te leunen.
Nou ja, hij is inmiddels van school, dus geen van jullie kinderen loopt risico bij hem in de klas te komen .
Ook
Mijn zoon had ook last met het fietsgroepje in de brugklas. Zijn (tot dan) beste vriend koos partij voor de pester. Pas toen hij zijn eigen plan ging trekken ging het veel beter. Hij fietste eerst alleen, maar toen gingen de jongens die ook geen zin hadden in gedoe met hem samen fietsen. Er ontstonden zo twee groepjes, zonder gedoe.
Dus ik denk dat je dochter gewoon moet proberen alleen te fietsen. 10 km gaat prima hoor. Dan komt er vast beweging in dat groepje.
Queen Bee
Hetgeen je vertelt was ook bij nijn dochter aan de orde. Beste vriendin ging met haar naar een school, andere vriendinnen ander niveau of andere schoolinteresse. In het begin ging het nog allemaal prima, kwam iin een groepje meiden van 4 terecht en met dat groepje fietste ze naar school. Dochter kwam ook steeds vaker thuisgemopperd dat een van die meiden(A) persé naast dochters beste vriendin(
wou fietsen en de andere(C) was al een vriendin van A. Met als gevolg dst dochter er dan achter aan kon gaan fietsen. Dat werd alemaal heel sneaky gedsan. En beste vriendin B durfde er niks van te zeggen, die was allang blij dat zij de uitverkozen was. Dit escaleerde best wel., dochter kwam af en toe huilend binnen, hield zich dan tot thuis in. En dan te bedenken dat het een spontaan, niet op hasr mondje gevallen meisje is, maar tegen meisje A was ze niet opgewassen. Haar 1e schooljaar is een vervelend jaar geweest want meisje A ging dochter isoleren van de rest. Werd ook letterlijk zo gezegd(als je met haar omgaat dan..). En ik stoomde, maar heb dochter altijd moeten beloven niks te ondernemen naar mentor of wat dan ook. Terwijl dat dus echt pestgedrag was. Maar dochter weigerde naar de pijpen te dansen van meisje A en die werd daar alleen maar bozer om.Het samen fietsen en omgaan was toen natuurlijk al over. Dochter reed toen ook alleen. Lang verhaal maar uiteindelijk is het langzamerhand goed gekomen doordat dochter vrienden zocht in andere klassen die niet zo vast zaten aan meisje A en die haar durfden te weerstaan.
Ook mijn advies dus: laat haar andere vrienden zoeken want ook in jouw verhaal lees ik dat uitsluiten van je dochter. En wat ze onderweg doen heeft school toch geen vat op dus helpen gaat het waarschijnlijk toch niet als je er wat van gaat zeggen.
Meisje C heeft jaren later nog excuses aangeboden en gezegd dat ze echt te ver zijn gegaan maar ook zij zat onder de plak bij A. Met dochters beste vriendin B is de band nooit meer echt goed gekomen.
Goh
Het gebeurt dus heel veel. Wat is dat toch?
Ik stoom inderdaad ook met dit soort verhalen..
Waarom niet gewoon aardig zijn voor elkaar?.
Maar ben blij dat ik weet wat te doen. Bedankt daarvoor.
Kiki
Ik herken het ook wel van vroeger hoor. Dat meiden venijn/ queen bee. Er wel/niet bij horen. Het is een fase en gaat weer over, maar een leuke fase is het niet, ik kan mij nog steeds wel herinneren hoe het ging, het heeft dus wel indruk op mij gemaakt. Gelukkig had ik op andere plekken dan school wél de leuke/gezellige/ aardige vriendinnen, dus daar besteedde ik mijn vrije tijd.
hier ook gehad
Mijn dochter had precies hetzelfde, nota bene met twee meiden die in groep 8 hadden opgegeven dat ze bij dochter in de klas wilden zitten. Eenmaal op het VO gingen ze zich heel populair gedragen en daarbij mijn dochter afzeiken. Met fietsen ging het altijd mis en gingen ze met de trein, dan holden die meiden weg als ze dochter zagen aankomen. Dochter was gewoon niet cool genoeg, vonden ze. Eerlijk is eerlijk, dochter was type nerdje, maar dan hoef je nog niet zo stom te gaan doen. Eén van die moeders, waarmee ik in de basisschooltijd van de meiden gewoon omging, vond het maar wat leuk dat haar kind ineens queen bee gedrag vertoonde en deed er nog een schepje bovenop door te zeggen dat haar auto 'vol' was als er moest worden gereden naar een schoolfeest of zo. De mentor reageerde tenenkrommend, daar wil ik het niet eens meer over hebben. Gelukkig vond dochter in een parallelklas een paar meiden die net zo waren als zij en die het ook moeilijk hadden met de queen bees uit hun eigen klas. Samen vormden ze een groepje dat tot en met het eindexamen bij elkaar is gebleven (en elkaar na drie jaar studie nog steeds ziet). Dochter mocht in de tweede ook bij die meiden in de klas. Na de tweede was het overigens ook over met al dat gedoe, toen waren de queen bees zo bezig met hun eigen kliekjes en hun eigen ruzietjes dat ze totaal niet meer naar dochter en haar vriendinnen omkeken.
In de popi kliekjes bleef overigens altijd gedoe met meiden die eruit werden gezet, die elkaars vriendjes inpikten, achter elkaars rug roddelden...
Kikki, je dochter is beter af zonder die meiden. Laat haar een paar gelijkgestemden zoeken en geen moeite meer doen om bij die kliek te horen. Dat worden nooit echte vriendinnen. Ik zat tijdens de diploma-uitreiking in de zaal achter wat van die grieten (ooit blijven zitten en dus nog geen diploma) en wat er allemaal uit die monden kwam! Iedereen die niet bij het kliekje hoorde werd afgekraakt vanwege stomme kleren, belachelijk haar, foute make-up, heb-je-dat-vriendje-gezien, die-moeder-is-echt-lelijk, die-vader-is-echt-een-pedo... blij dat mijn dochter daar niet mee omging en dat wij als lelijke/dikke/slome/pedo ouders van echte vriendinnen gezellig samen vierden dat onze dochters waren geslaagd.
Wat mijn dochter heeft geleerd in die tijd is dat je niet iedereen kan pleasen en dat je het gelukkigst bent met mensen die je goed vinden zoals je bent. Ook als zijn dat niet de popi's van de klas. Op de universiteit had ze meteen een paar leuke vriendinnen, want ze heeft geleerd om af te stappen op de wat rustige types die niet vooraan staan bij het bier. Ze voelt zich niet meer minder maar gewoon anders. Inmiddels heeft ze ook al een paar jaar een vriend, ook niet het type populaire boy maar gewoon een intelligente, lieve jongen die duidelijk stapelgek op haar is. Eind goed al goed hier!
Focus
Ook met jongens is het onderling soms echt niet leuk,vooral als je geen Testoste-Ronnie bent. Ik vroeg mijn zoon altijd of er wel 1 of 2, misschien 3 mensen waren bij wie hij zich goed voelde. Dat was meestal wel zo. Focus je daarop, kom voor elkaar op, laat de rest zich maar verliezen in dat gedoe.
Ik fietste vroeger trouwens ook altijd alleen naar school (7 km). Lekker in mijn eigen tempo, op de heenweg nog hardop woordjes stampen, op de terugweg lekker mijn hoofd leeg laten waaien.
ook herkenning
verschrikkelijk, dat meidengedoe, ik kan het me ook heel erg aantrekken, boos van worden (en ja, ook de neiging me ermee te bemoeien, of contact op te nemen met de ouders!)
Hier ook een brugdochter van 12, en ook eentje die het altijd goed wil doen, niet pest en in het verleden wel gepest/buitengesloten is.
bij haar was dat al in groep 6, beste vriendin die niet voor haar durfde op te komen en voor de pester koos.
Dat was nog wel de leeftijd dat je je ermee kunt bemoeien, maar dat heb ik maar 1 keer gedaan. Verder vooral dochter getroost, geholpen hoe ze zoiets aan kan pakken en vooral bevestigd dat het niet aan haar lag!
Ook nu heeft ze nog wel eens met zulk gedrag te maken (hoewel het in haar nieuwe klas gelukkig tot nu toe goed gaat), soms zelfs van nichtjes, maar ik merk dat ze veel sterker is geworden! Natuurlijk vindt ze het nog steeds niet leuk, maar haalt uiteindelijk haar schouders op en zegt: ik laat mijn humeur niet verpesten door hun stomme gedrag!
En dan betrap ik mezelf er op dat ik het me veel meer aantrek dan zij...
Het is en blijft misselijkmakend, dat meidengedrag, maar je kunt het helaas niet veranderen! Leer je dochter het zich niet aan te trekken en zichzelf te blijven!
Sterkte!
Meidengedrag?
T gebeurt net zo goed onder jongens hoor. Buitensluiten, te vroeg wegfietsen, niet mee vragen terwijl dat wel zou kunnen.
Kadotje
Dat zal ongetwijfeld, en het zal net zoveel pijn doen, toch ken ik het persoonlijk vooral van meiden, dan venijnige, schijnheilige ook.
Heb ook een zoon, maar die is sowieso uit heel ander hout gesneden dus trekt zich zulke dingen ook niet zo aan. Aan de andere kant hoop ik ook dat hij niet juist een "dader" is, en daar zit ik voor zover dat lukt ook wel bovenop!
Allebei
Hier ook gedoe onder de jongens. Die verhalen hoor ik van zoon. Mijn dochter is een heel onafhankelijk type is dat zich weinig van anderen aantrekt en vaak helemaal niet zo doorheeft hoe een sociale situatie in elkaar zit. Mijn zoon is juist altijd erg bezig met de groepsdynamiek en weet alle roddels. Hij trekt zich bovendien alles veel meer aan, ook als het niet eens hemzelf betreft maar de andere kinderen in de klas. Dus via hem en andere klasgenoten krijg ik altijd alle verhalen te horen. Als alleen mijn dochter in die klas had gezeten dan had ik waarschijnlijk gedacht dat er nooit gedoe was in die klas. Het boeit haar gewoon veel minder en daardoor heeft ze er ook veel minder last van.
Het gedoe komt hier zowel onder jongens als meisjes voor. Sowieso zijn er veel gemengde groepjes op de middelbare school.
Wel handig dit draadje
Enorm gedoe in dochters vriendschappen op dit moment. En ik doe dus braaf wat ik hier aan raad maar tegen man heb ik even flink gemoppert op ze net 
Mijk
Dubbel
Zelf heb ik altijd veel last gehad van 'meidenvenijn'.
Ook niet goed modus gevonden hoe ermee om te gaan m. a. g. dat ik dat nu als volwassene nog best moeilijk vind. (op mijn werk momenteel lijkt het wel een middelbare school
)
Dus jong geleerd is oud gedaan. (of juist niet
Van de andere kant hoor ik ook wel moeders overdrijven. Zo vindt moeder van een vriendin van dochter steeds weer opnieuw dat haar dochter gepest wordt/zwaar tekort gedaan wordt. Maar ik ken betreffende meisje goed en vriendenkring en ik heb daar echt heel andere ideeën over. Ik vind het meisje nogal een verwend nest die zich snel tekort gedaan voelt als niet iedereen naar haar pijlen danst.
Kikki39
Je schrijft in #1 al dat de basisschool erg makkelijk verlopen is voor je dochter oftewel alles ging altijd zoals zij het wilde. Dat is natuurlijk erg fijn maar daardoor is je dochter ook weinig gewend.
Nu is er een nieuwe samenstelling van meiden en er komen puberhormoontjes om de hoek kijken.
Je schrijft in #18;
" Ik vind het zo akelig dat ze iedere dag weer een verhaal heeft over die meiden". Ligt het nou echt alleen maar aan die meiden of ook aan je dochter die wil dat alles op haar manier gaat?
Tuurlijk is het fijn om samen te reizen maar het is toch ook niet verplicht? Schreeuwen hoort inderdaad niet maar je bent er niet bij geweest en weet dus niet hoe e.e.a. gegaan is.
Misschien goed om er wat neutraler in te gaan staan en laat je dochter het zelf oplossen, wel zo prettig voor haar en je eigen gemoedsrust. Als er echt iets uit de hand loopt kun je altijd nog met een mentor overleggen.
Oh nee
Want mijn dochter is heel gemakkelijk. Wilt iedereen eerder pleasen, maar dat lukt niet.
Maar we wachten af. Het valt allemaal nog wel mee hoor, het is niet dat ze gepest wordt. Maar ik schrik er zelf van dat ze zo gemeen zijn.
Maar laat het haar zelf oplossen en dat doet ze meestal ook heel goed. Ze trekt al vaak haar schouders op.
Kikki39
Meiden kunnen zeker gemeen zijn tegen elkaar, maar niet alles is " gemeen", het is maar net hoe je het opvat. Gewoon niet zo'n drama van maken werkt vaak het beste.
stereotype
Ik krijg wat kriebels van het "meiden zijn zo gemeen en vals" of het "meidengekissebis".in dit draadje en in het algemeen.
Het blijft altijd bijzonder dat meiden in hun jeugd schijnbaar zo gemeen en vals zijn (en jongens altijd zo lekker makkelijk en eerlijk vechten), maar dat je daar weinig van terugziet als je kijkt wie er later aan de top van bedrijven, partijen, regeringen etc komen. Of dachten jullie dat daar geeneigenschappen als ellebogenwerk, vals, doortraptheid bij aan te pas komen. Dat House of Cards louter een verhaaltje is.
Laten we gewoon stoppen om gebruik te maken van dit stereotyperingen. En met iets opener blik kijken naar gedrag van jongens en meiden. En misschien ook naar dat van onze eigen kinderen.
Kinderen kunnen vals zijn
Kinderen op die leeftijd kunnen vreselijk vals zijn. Je hebt zo te horen een lieve meid en die krijgen het soms zwaar te verduren. Met mijn dochter, die inmiddels 17 is, heb ik precies hetzelfde meegemaakt. Het zijn geen leuke dingen maar het is belangrijk om je dochter mee te geven dat ze niet moet veranderen. Sociaal zijn en lief voor anderen is heel belangrijk en niet iets om je voor te schamen. Als andere kinderen dat niet zijn dan zijn zij verkeerd.
Geef je dochter wel mee dat ze niet over zichzelf heen moet laten lopen. Als iemand haar onaardig behandelt mag ze daar best wat van zeggen, daar is niets verkeerds aan.
Hier ook
Een dochter die dit jaar in de brugklas is begonnen. Samen met vriendin van de basisschool zouden ze het half uurtje naar de trein toe fietsen. Eenmaal in de brugklas sloeg vriendin als een blad aan de boom om en schreeuwde tegen dochter, bespotte haar, roddelde over haar en zette haar voor gek.Tot dochter thuis aangaf niet meer te weten hoe hier mee om te gaan, ze was al een paar keer in tranen en paniekerig thuis gekomen. We hebben samen een ( keurig ) appje opgesteld waarin dochter aangaf liever alleen te fietsen omdat er zoveel vervelende dingen gebeurde. Dat ze zich hier naar onder voelde en dat dit voor haar de grens was. Vriendin protesteerde nog wat, maar dochter is daar niet meer op in gegaan. Vanaf dat moment fietst dochter alleen ( en heeft daar zelf geen enkel probleem mee ). Ik heb nog wel even contact gehad met de mentor, die heeft dat gelukkig heel goed opgepakt door een gesprek met de meiden samen aan te gaan, waarin ze o.a. aangaf dat ze vond dat de grenzen van dochter gerespecteerd moesten worden. Ik denk dat je stiekem/gemeen/achterbaks gedrag niet altijd kunt voorkomen, maar ik denk dat het belangrijk is dat je je dan niet afhankelijk opstelt van dit soort types. Ze krijgen dan ook de ruimte om onder je huid te gaan zitten.
Ik vond het zelf ook lastig om op afstand te blijven van wat er gebeurde, maar ik merk wel dat dochter nu het gevoel heeft dat ze het zelf heeft opgelost en dat ze daar sterker van geworden is. Dat was denk ik niet zo geweest als ik als moeder had ingegrepen.
