bezoek aan opa/oma verplichten?
Schoonouders wonen op 2 uur rij afstand; meestal komen ze bij ons (vinden ze fijner/leuker); maar als ze jarig zijn gaan wij natuurlijk die kant op. Alleen, de pubers hebben daar echt geen trek meer in. Het kost ze een dag van hun weekend zoals ze dat zeggen. En eerlijk? Ik snap het. Het zijn ook geen opa en oma waar ze een warme band mee hebben; opa en oma hebben nooit iets met ze gedaan; waren altijd gewoon op visite en als wij daar waren toen ze klein waren kwamen ze ook hun stoel niet uit; dus nooit een spelletje, of naar de kinderboerderij, of meespelen met de lego of iets dergelijks.
Dit even ter achtergrond info. Tot nu toe gaan ze wel mee, denk dat we max 3x per jaar daar heen gaan en ze hebben ook nooit gevraagd of ze thuis mochten blijven; denk dat ze ook wel voelen dat je naar een verjaardag van opa/oma gewoon mee gaat, maar is dat zo? tot op welke leeftijd kan ik dat van ze verlangen? Ze zijn 14 en 16. Ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken. Tuurlijk, het is maar een paar keer per jaar, maar ik snap best dat je na een hele schoolweek, huiswerk, bijbaantje etc gewoon geen zin hebt in 4 uur in de auto + 4 uur minimaal op bezoek waar je niks aan hebt (en opa en oma eigenlijk ook niet , want die bemoeien zicht verder niet met die kinderen, vragen niets aan ze etc)
Naar de andere opa en oma gaan ze nog steeds graag mee en vragen ook zelf wanneer we weer gaan, maar daar hebben ze een hele andere band mee; die opa en oma hebben altijd veel met ze gedaan, aandacht gegeven, spelletjes gedaan, dagjes uit etc.
Wat zou er eigenlijk gebeuren als jullie zouden beslissen om gewoon collectief niet meer te gaan? Behalve dan als ze een uitstap plannen of een etentje op restaurant voor een 75ste verjaardag.
Dus niet alleen de kinderen, maar ook jij en je man.
Desnoods steek je het bij de eerstvolgende verjaardag nog op "geen tijd" of "de auto is stuk" en "we vieren wel als jullie hier volgende maand zijn".
grasspriet1980 schreef op 23-01-2023 om 19:12:
1op 1 iets doen met zijn ouders heb ik jaren geprobeerd voor elkaar te krijgen. Hij is 1x met zijn vader een dag op stap geweest, was geen succes. Met zijn moeder wil hij dat al helemaal niet. Is ook weleens alleen even daar geweest maar ook dan is het niet beter. Hij zegt zelf ook gewoon dat hij geen enkel gespreksonderwerp heeft met zijn ouders en geen enkele behoefte heeft hen te zien.
Dat is jammer.
Marty1984 schreef op 23-01-2023 om 19:24:
Wat zou er eigenlijk gebeuren als jullie zouden beslissen om gewoon collectief niet meer te gaan? Behalve dan als ze een uitstap plannen of een etentje op restaurant voor een 75ste verjaardag.
Dus niet alleen de kinderen, maar ook jij en je man.
Desnoods steek je het bij de eerstvolgende verjaardag nog op "geen tijd" of "de auto is stuk" en "we vieren wel als jullie hier volgende maand zijn".
Goede vraag...geen idee. Het is gewoon een ongeschreven regel bij hen dat je gewoon komt. Mans zus (of haar man) kwamen wel eens niet en daar vonden ze wel wat van zeg maar. Maar als de kinderen niet meegaan, dan ga ik wel gewoon met man; dan kunnen we er ook iets leuks van maken verder door met zijn tweetjes uit eten te gaan, of een museum te bezoeken of iets dergelijks. Pubers willen dat nu niet meer, want dan duurt die dag nog langer.
grasspriet1980 schreef op 23-01-2023 om 19:31:
[..]
Goede vraag...geen idee. Het is gewoon een ongeschreven regel bij hen dat je gewoon komt. Mans zus (of haar man) kwamen wel eens niet en daar vonden ze wel wat van zeg maar. Maar als de kinderen niet meegaan, dan ga ik wel gewoon met man; dan kunnen we er ook iets leuks van maken verder door met zijn tweetjes uit eten te gaan, of een museum te bezoeken of iets dergelijks. Pubers willen dat nu niet meer, want dan duurt die dag nog langer.
Heb je nu al eens met je man gesproken, want als ik je berichten zo lees hoeft het voor hem ook niet.
Waar ben je dan mee bezig?
grasspriet1980 schreef op 23-01-2023 om 19:12:
1op 1 iets doen met zijn ouders heb ik jaren geprobeerd voor elkaar te krijgen.
Maar waarom deed je dat, zelfs jarenlang? Je man is volwassen en kan zelf toch wel bepalen hoe hij de relatie met zijn ouders vorm wil geven?
Dat je eens iets oppert, een idee aan draagt, oke. Maar verder....
Valdemar schreef op 23-01-2023 om 22:14:
[..]
Heb je nu al eens met je man gesproken, want als ik je berichten zo lees hoeft het voor hem ook niet.
Waar ben je dan mee bezig?
Mijn man vindt het te rigoreus om het contact te verbreken, het zijn toch zijn ouders. Contact verminderen staat hij helemaal achter.
TrefleQ schreef op 23-01-2023 om 23:24:
[..]
Maar waarom deed je dat, zelfs jarenlang? Je man is volwassen en kan zelf toch wel bepalen hoe hij de relatie met zijn ouders vorm wil geven?
Dat je eens iets oppert, een idee aan draagt, oke. Maar verder....
Omdat ik heel graag wilde dat de band zou verbeteren; ik gun mijn man net zo'n fijne liefdevolle relatie met zijn ouders als ik heb. Maar ik weet al jaren dat dat niet gaat gebeuren; ik praat echt over 20 jaar terug dat ik dat weleens opperde; niet dat ik hem elke dag achter zijn broek aan zat iets met zijn ouders te gaan doen. Meer dat ik weleens zei; zou het niet leuk als je met pa en ma eens .... ging doen? Echt niet wekelijks, ook niet maandelijks.
Sommige mensen / ouders zien het niet eens.
Vroeger heb ik mij geërgerd aan het snaai gedrag bij oma. Mijn kinderen waren snel wagenziek en mijn moeder hen maar vullen met chips etc. Ik heb met haar erover gesproken want ik wilde niet steeds de auto schoon moeten maken. Ze had er niet bij stil gestaan.
Later ergerde ik mij aan de wijze waarop ze klaar stonden voor hun andere kleinkinderen, maar dat was hun keuze en niet aan mij om dat iets van te zeggen. Ik besloot wel minder vaak met mijn kinderen op bezoek te gaan. Gevolg was wel dat op visite van mij aan ouders, mijn vader iedere keer met de krantenknipsels over de prestaties van ander kleinkind onder mijn neus schoof. Ik heb hem daarop aangesproken dat als ik wilde weten hoe met met dat kind ging, ik wel door gereden was naar mijn zus; dat ik voor mijn vader kwam en wilde horen hoe het met mijn moeder en vader ging. Hij stopte met de krantenknipsels.
Sommige mensen hebben niet in de gaten waarom een bezoek niet lekker gaat, want voor hen is dat patroon erbij in geslepen. Er over praten kan helpen.
We zijn binnen het gezin in een tijdsbestek van 2 maanden allemaal jarig; daar tussenin is schoonmoeder ook nog jarig; dus in die 2 maanden zagen we elkaar sowieso al 5x. Dat gaan we nu ook anders doen; we vieren de verjaardag van ons, voor hun, niet meer in 4x, maar in 2x, of misschien zelfs in 1x. Scheelt weer. We voelen ons echt opgelucht dat we de beslissing hebben genomen het echt anders aan te gaan pakken. Zo fijn dit forum, het heeft onze ogen echt geopend.
grasspriet1980 schreef op 23-01-2023 om 19:31:
[..]
Goede vraag...geen idee. Het is gewoon een ongeschreven regel bij hen dat je gewoon komt. Mans zus (of haar man) kwamen wel eens niet en daar vonden ze wel wat van zeg maar. Maar als de kinderen niet meegaan, dan ga ik wel gewoon met man; dan kunnen we er ook iets leuks van maken verder door met zijn tweetjes uit eten te gaan, of een museum te bezoeken of iets dergelijks. Pubers willen dat nu niet meer, want dan duurt die dag nog langer.
Blijkbaar vinden schoonzus en zwager het prima om af en toe niet te komen. Dat kunnen jullie vast ook.
En dat die mensen iets vinden van wat je doet of laat, nou ja, dat geeft ze wat gespreksstof tegen de buren.
Prillewits schreef op 27-01-2023 om 18:13:
[..]
Blijkbaar vinden schoonzus en zwager het prima om af en toe niet te komen. Dat kunnen jullie vast ook.
En dat die mensen iets vinden van wat je doet of laat, nou ja, dat geeft ze wat gespreksstof tegen de buren.
zwager en schoonzus hebben jaren geleden al emotioneel afscheid van mijn schoonouders genomen; voor hen zijn ze dood; af en toe komen ze naar een verjaardag , maar ze hebben 0 band met ze.
Uiteindelijk bepalen jullie wat je doet of laat. Of je wel gaat, of je niet gaat, en hoe lang en hoe vaak. Belangrijkste is dat je een keuze maakt waar jullie je goed bij voelen, niet omdat het zo hoort, of omdat anderen er iets van zeggen. Of dat nou een maandelijks obligaat bezoekje is, of helemaal nooit, of elke week - jullie moeten ermee kunnen leven, dus jullie bepalen.
