Brutale tienerzoon doet en laat wat hij wil
Pfff, ik zit even met de handen in het haar.
Zoon (15) is de afgelopen maanden behoorlijk opstandig en ik weet niet zo goed wat ik er mee aanmoet. Hij lapt alle regels aan zijn laars, heeft een grote mond en is soms wat fysiek. Zoon zit de hele dag achter zijn pc, om te gamen of op discord om met anderen te praten. Prima, zolang school, gezondheid en gezinsleden er niet onder lijden. Maar dit is wel zo.
Hij gaat bijna elke avond veel te laat naar bed (rond 1.00), komt dus regelmatig zijn bed niet uit en te laat op school, voelt zich de afgelopen weken een aantal keren niet lekker (slaaptekort?) en is dan niet naar school gegaan.Zijn cijfers hebben een dalende lijn en hij stond op zijn eerste rapport nog net niet op 'zitten blijven' als het zijn eindejaarsrapport zou zijn. Daarnaast is hij niet stil terwijl andere gezinsleden op bed liggen, lachen, hard praten met anderen online. Wij hebben er dus last van. Ik heb van alles geprobeerd, zonder resultaat.
Ik heb geprobeerd afspraken te maken: over wanneer het een acceptabele tijd is om naar bed te gaan, over zachtjes doen als anderen in bed liggen, over schoolcijfers en huiswerk maken etc. Als ik het rustig met hem bespreek dan gaat hij akkoord, maar als het zover is wordt het toch weer een discussie. Dan is het weer 1.00 volgt er veel lawaai en brutale boosheid en is het hele gezin wakker. Rustig blijven, boos worden het maakt niets uit. Hij schreeuwt, scheldt en duwt me soms zijn kamer uit. Soms pak ik zijn muis en telefoon weg en dan gaat hij bij de deur staan zodat ik zijn kamer niet uit kan.Pakt mijn pols vast zodat ik niet weg kan. Zolang hij zijn gang kan gaan doet hij 'normaal' (lees niet brutaal), maar als ik hem zijn gang laat gaan liggen wij wakker van zijn gelach en gepraat, blijft hij dit jaar zitten (4vwo) en heeft hij chronisch slaaptekort. Wat kan ik doen om de grenzen en regels van ons huis te bewaken?
Ik dacht zelf om geen zakgeld meer te geven. Ik ben eigenlijk niet van plan om iemand die mij respectloos behandeld, geld te geven zodat er snoep en gamespullen gekocht kunnen worden. Geld is niet iets vanzelfsprekends. Geld moet je verdienen door te werken (school) je netjes te gedragen en je aan bepaalde regels te houden. Zo gaat dat in een samenleving. Gratis geld bestaat niet. Daarnaast wil ik stoppen met het betalen van zijn abonnement van zijn mobiele telefoon en op een bepaalde tijd in de avond de wifi eraf halen zodat er niet meer op de pc gegamed of gechat kan worden als ik op bed lig en het mij en mijn jongere dochter uit de slaap houdt.
Nu lees ik overal dat je rustig moet praten, straffen niet helpt, duidelijke afspraken moet maken en moet negeren. Leuk bedacht allemaal, maar wat als dat allemaal niet helpt en wij echt last hebben van zijn gedrag?
Heftig hoor
Ik weet zo heel snel niet wat je het beste kan doen.
Maar ik denk wel dat jouw voornemen (hoe begrijpelijk ook, ik zou het ook willen) een heilloze weg is. Zo ga je er niet komen met deze jongen.
Ik vind het eigenlijk net wat te heftig klinken voor gewoon erg pubergedrag. Ik vraag me af of hij geen drugs gebruikt? In verkeerde kringen verkeerd?
Hoe dan ook lijkt me dat je met hem samen een plan moet maken, hoe dit aan te pakken. Waarbij je uiteraard je eigen grenzen goed aangeeft.
Internetbeperking?
Zou het helpen om om 10 of 11 u 's avonds automatisch de wifi uit te zetten? Op de meeste routers kun je dit instellen. Mijn zoon accepteert iets automatisch beter dan een handeling van mij. Of heeft hij onbeperkte mobiele data (en zo ja, is dat nodig)?
Bij een grote mond/fysieke dreiging kun je de wifi de volgende dag een halfuur eerder uitzetten.
1 ding tegelijk
Hem fysiek beperken door spullen af te pakken zou ik niet doen. Dat escaleert alleen maar. Misschien kun je beginnen met op 1 ding te handhaven.
Bespreek dat met hem en geef hem tijd om zich aan te passen. Maar vanaf maandag gaat om 23.00 uur de wifi eraf. Zorg ook dat hij het niet zelf weer aan kan zetten.
Mits hij vanaf 22.30 uur over gaat op geluidloos communiceren. Hij kan ook mailen of tekstberichten uitwisselen.
Verder zou ik het bij het oude laten. Dan blijft hij maar een keer zitten. Als hij daarvoor open staat zou ik daar rustig met hem over praten. Hoe komt het dat het hem niet lukt op school. Dit is de tijd dat je je diploma gaat halen, hoe spannend het ook is, rustig doorzetten, dan kom je er wel.
Zorg dat je zo min mogelijk last van hem hebt, maar laat hem zelf de verantwoordelijkheid dragen voor zijn schoolcarriere. Vraag bijvoorbeeld of hij liever doorgaat naar 4HAVO volgend jaar zodat hij daar zijn diploma kan halen?
Vraag een gesprek aan met zijn mentor of er iets op school is wat niet goed gaat. Is er sprake van pesten of groepsvorming met slecht gedrag. Hebben ze enig idee wat je zoon aan het afleiden is? En vraag het vooral ook aan hem zelf.
Je ziet dat het niet goed gaat en je gunt het hem dat het wel goed gaat.
Dus
Als hij overgaat op geluidloos communiceren kan de wifi aanblijven. Zo niet, hoor je hem toch nog na 23.00 uur, dan gaat de wifi eraf, zonder waarschuwing.
bedankt!
Bedankt voor de reacties!
Drugs gebruiken doet hij niet, dat weet ik zeker (gelukkig), maar ik vind zijn fysieke houding naar mij toe ook te ver gaan.
School lukt niet omdat hij niets doet. Hij leert makkelijk en heeft nooit iets hoeven doen voor goede cijfers.Hij denkt dat even doorlezen (als hij dat al doet) genoeg is zoals het voorheen was, maar hij zal toch echt wat meer moeten doen in klas 4. Zitten blijven heb ik opzich geen probleem mee, ware het niet dat de studie die hij heel graag wil doen een flinke 'matchingvoorwaarden' heeft en men bij teveel aanmeldingen kijken naar overgangsrapporten van klas 4 en klas 5.
Het chatten en appen in stilte heb ik geprobeerd, maar dan nog zit hij regelmatig te hard te lachen om alle 'memes' die ze elkaar toesturen of gaat het gefluister langzaam weer over in stevig praten.
Ik denk dat ik inderdaad begin met de wifi eraf om 23 uur. Maar wat als daar weer gescheld en geschreeuw door volgt (wat ik wel verwacht). Dan is mijn dochter die de volgende dag ook naar school moet weer wakker. Dan de wifi er de vooraan om 20.00 uur af? En hoe kan ik hem aanspreken/aanpakken op zijn toch wel wat agressieve houding?
Agressief
Geef vooral zelf het goede voorbeeld. Blijf kalm, laat je niet opwinden, houd je impulsen binnen en wacht tot er kalmte is voor je iets aan de orde stelt.
Goed voorbeeld doet goed volgen. Jou gedrag kan zaken laten escaleren maar ook kalmeren. Hopelijk dat je zoon dan zelf ook kalmer kan gaan reageren.
Kondig vooral tijdig aan dat de wifi er af gaat! en neem de fall out, geschreeuw en gedoe, voor lief. Misschien valt het wel mee. En misschien is het ook wel snel over.
Straffen
Ga niet, als straf, steeds vroeger de wifi eraf doen. Het gaat niet om straf en dat kan weer agressie veroorzaken. Houd het praktisch.
De wifi gaat er af omdat iedereen in huis op tijd moet kunnen slapen en daarvoor is rust nodig. Straffen is de achterdeur uit.
Als blijkt dat hij stil kan blijven dan kan de wifi aan blijven. Kondig het aan: de wifi gaat er af als je je niet kunt beheersen. En wacht het af. Is hij tussen 22.30 en 23.00 uur niet stil dan gaat de wifi om 23.00 uur er af. Deel dat tijdig mee.
En geduld
En wacht dat dan ook even af. Kan best dat je zoon aanvankelijk om te irriteren nog wel ander geluid maakt. Negeer dat dan en houd vol. Mocht hij de fout in gaan dan gaat de wifi er af, maar als hij dan de rest van de nacht stil is kan de wifi de volgende avond gewoon blijven. Maar elke dag kijk je of hij tussen 22.30 uur en 23.00 uur stil kan zijn, anders gaat het er weer af. Even een project wel, maar ik wens je succes. Maak het niet te ingewikkeld en verzin er niet teveel bij.
Geen straf, maar gezonde gewoonte
Als je de wifi uitzet op het moment dat hij te veel lawaai maakt, is het toch straf. Daarom beter automatisch op een vast tijdstip.
Het is inderdaad een goed idee om hem een halfuur (of kwaetier) van tevoren er even aan te herinneren dat het moment nadert.
Ja Niki
Maar je wil op deze leeftijd de verantwoordelijkheid bij zoon houden. Als hij wakker wil zijn in de nacht is het zijn zaak als hij de rest maar niet wakker houdt.
En als hij dan wel op zijn media kan mits hij stil is heb je dat bereikt. Meer is niet nodig, dan wordt het inderdaad straf. Te laat voor 'goede gewoontes' aanleren.
Nee Niki
Dan is het een maatregel om de rust in huis te bevorderen.
Een andere optie is misschien om de computer van zijn kamer af te halen en beneden te zetten. Heb je minder last van geluid en meer zicht er op.
Helaas...
Helaas is dat een aanpak die ik al een paar maanden probeer. Met gevolg dat mijn dochter die om 20.30 naar bed gaat, elke keer beneden staat omdat haar broer hard lacht of schreeuwend praat met zijn online vrienden en ze niet kan slapen. Na waarschuwen is het 10-15 minuten stil, valt ze net in slaap en komt er weer een schreeuw of harde lach. Ik heb hem uitgelegd dat, als zijn vrienden fysiek aanwezig waren, ze ook op een bepaalde tijd naar huis gaan. En dat ze er niet elke avond zijn. Maar op deze manier is het of ik elke avond een groep vrienden over de vloer heb tot laat in de avond. Niet een avondje in het weekend, maar elke avond.
En als ik dan na 10x waarschuwen de wifi er om 23.00 uur (of 1.00 uur) afhaal, dan volgt er een uur lang een hoop discussie, geschreeuw en gescheld, stampend de trap af en op, waardoor mijn dochter van 11 nog niet kan slapen en doodmoe op school zit omdat ze pas om 00.00 kan slapen. Ik zie het er nog van komen dat de buren bij de huurvereniging gaan klagen ivm geluidsoverlast. Want ook de buren liggen om die tijd op bed.
Dat is dan ook de reden dat ik het er dan maar om 20 uur de wifi af wil halen. Als er toch kabaal volgt, op welk tijdstip dan ook, dan maar om 20 uur want dan hebben de anderen er minder last van is mijn redenatie.
Ik heb het op allerlei redelijke manieren geprobeerd, een aantal maanden, maar het werkt niet. Sterker nog, hij gaat steeds later slapen. En heeft een steeds brutalere mond. Als ik hem wat vraag of roep voor het eten, dan stuurt hij me weg of zegt hij dat ik mijn mond moet houden. Als ik dan nog een keer wat zegt schreeuwt hij Uh! Ik zei hou je mond! of duwt me zijn kamer uit. Ik voel me inmiddels het kind in huis. Dus vandaar dat ik met mijn handen in het haar zit.
Kamer
Nog iets. Volg hem niet tot in zijn kamer. Daarin kan hij zich terugtrekken en zichzelf kalmeren. Maar dat lukt niet als jij hem dan volgt en tegen hem blijft praten en communicatie af blijft dwingen.
Zijn kamer is zijn kamer, dan is het over.
Standaard om 20.00 uur?
Ik kan me er wel iets bij voorstellen maar ik zie dat je om problemen vraagt. Het gaat er om dat het 's nachts stil genoeg is zodat iedereen kan slapen. Het gaat er niet om dat je zoon gestraft wordt, dat red je niet, dan gaat hij jou straffen.
Zorg dat je er een realistische afspraak over maakt en houd je daar dan aan. En waarschuw hem tijdig en houd het een tijdje vol.
Geef aan wanneer hij stil moet zijn, en dan niet flauw als hij nog gaat douchen of iets tegen zijn zus zegt of tegen jou, maar als hij zijn internet niet overluid gebruikt. Dat is het criterium. Doet hij dat wel na de afgesproken tijd, dan haal je zonder commentaar de wifi eraf. Geef hem de kans om de wifi te houden. Je wil geen oorlog, je wil dat hij rekening met jullie houdt en verder is het zijn verantwoordelijkheid, die dingen kun je niet meer afdwingen op die leeftijd.
Vader?
Heeft deze jongen ook een vader? Is het mogelijk dat hij daar dan een tijdje heengaat? Jij hebt blijkbaar het kookpunt bereikt en bent er helemaal klaar mee. Als je jezelf niet weet te kalmeren, dan blijft het oplopen helaas. Pubers vragen meer van je geduld dan basisschoolkinderen. En achter het behang plakken is niet mogelijk. Beter neem je het niet te persoonlijk, het is een fase, blijf jij kalm en je goed gedragen.
je kunt
hem op een rustig moment ook jouw probleem voorleggen. Ik schrijf bewust jouw probleem, want dat is het nu, nog. Het kan een idee zijn te proberen het tot een gezamenlijk probleem te maken. Dat doe je eigenlijk misschien al door hem de gevolgen van zijn handelen te schetsen. Jij stress, je dochter moe en je zoon ook. Gevolgen voor de sfeer, niet-acceptabele agressie. Geef hem de grenzen aan. Je kan niet bepalen wanneer hij gaat slapen, wel wanneer het stil moet zijn in huis. En dan...vraag je hem om de oplossing. Niet afhaken, je moet hier wel echt de tijd voor nemen. Blijf bij hem in de buurt. In alle rust en met geduld. Maar met innerlijke vastberadenheid..Mocht het toch teveel spanning opleveren kom er dan later op terug. Vraag eventueel versterking.
Door zelf oplossingen te zoeken maak je zijn gedrag (niet sociaal rond bedtijd) tot jouw verantwoordelijkheid. Maak hem zelf verantwoordelijk voor zijn gedrag.
Beloon hem (een gemeend compliment kan al voldoende zijn) als het lukt die verantwoordelijkheid te nemen. Het puberbrein is erg ontvankelijk voor beloningen, nauwelijks voor straf.
Vijftien!
Het zal hier geen populaire mening zijn maar ik vind dat je zoon wel erg veel vrijheid krijgt om te doen en laten waar hij zin in heeft. Hij is vijftien, geen vijfentwintig! Hij ziet nog totaal niet wat de langetermijngevolgen kunnen zijn van de kortetermijnbevrediging die hij nu wil. Daar is hij puber voor, en daarom heeft hij ouders. Misschien zijn we hier overdreven streng, maar de pubers hebben / hadden tot een jaar of zestien gewoon bedtijden, en gebruik van telefoon en andere apparaten beperkt.
Maar goed dan moeten je kinderen dat wel van jongs af aan gewend zijn, dat ga je nu niet meer terugdraaien. Ik zou de wifi wel elke avond om 10 uur laten uitgaan(11 uur is al te laat, voor hij tot rust komt is het 11 uur of later). Niet alleen heeft de rest van het gezin slaap nodig, hij ook.
Zorgelijker: hij vertoont alle, maar dan ook alle tekenen van een game/internetverslaving.
- School lijdt eronder
- Slaap lijdt eronder
- Gezondheid lijdt eronder
- Gezinsleven lijdt eronder
- Hij wordt boos en agressief als hij moet stoppen
- Hij wil wel afspraken maken over tijden, school etc. maar kan zich er als het zo ver is niet aan houden.
- Als ik het goed begrijp sport hij ook niet, dus andere vrijetijdsbesteding lijdt eronder.
Lang niet elke puber die veel gamet of online is, heeft een gameverslaving. Maar in dit geval zijn er wel heel veel signalen. Zoek hulp voor hem!
Als laatste: als hij nooit heeft hoeven leren, heeft hij nu dus geen idee hoe dat moet. Het vele gamen etc. kan ook nog vluchtgedrag zijn om maar niet onder ogen te hoeven zien dat hij geen idee heeft waar hij moet beginnen. Kan de school daar iets in betekenen? Anders is huiswerkbegeleiding misschien nog een optie. Blijven zitten is geen ramp, maar het levert ook maar zelden iets op.
AlisonH
Ik ben het helemaal met je eens hoor. Hier heeft een 15-jarige ook niet zoveel te vertellen.
Mmhh
Normaal ben ik niet van het terugdraaien van privileges, is vaak ook lastig.
Maar in dit geval is het uit de hand gelopen en dan kan een totaal nieuwe situatie wel de boel opschudden.
Maar dan wel samen. Dus goed samen om de tafel. Samen zoeken naar een nieuw plan. Tijdelijk even een strak schema, misschien idd om 22.00 uur WiFi uit. Niet als straf maar om dit negatieve patroon te doorbreken. Slimme jongen dus hij zal best snappen dat dit ook niet goed voor hem is.
Tenzij je idd denkt dat er meer aan de hand is, verslaving oid, dan zal dit wellicht niet toereikend zijn.
En snel, want hoe ouder jij wordt, hoe minder vat je hebt.
Jij
=hij
Populair Allison
Met populair heeft het niets te maken. Wel met mogelijke haalbaarheid van je doel, rust in huis.
Niet iedereen heeft kinderen die het nodig hebben van jongsafaan onder beperkingen te staan. En wie weet of dat geholpen had met deze jongen? Dat is allemaal koffiedik kijken.
Dan had je misschien gezegd dat hij thuis te kort wordt gehouden. En dat hij daarom nu dwars ligt.
Je gaat uit van het nu en hoe je de zaak zo goed mogelijk kunt ontspannen en de jongen ruimte geven voor zelfstandigheid zonder de rest te hinderen.
20.30 uur
Zusje gaat om 20.30 uur slapen. Dat lijkt mij dan wel het meest logische moment om rust en stilte in huis te vragen. En doet zoon dat niet dan gaat de wifi eraf.
Ik weet niet hoe oud zusje is, maar ik ga er vanuit dat dat dan een realistische tijd is?
Je hebt de meeste kans dat het goed gaat als je het over redelijke zaken hebt, niet over zaken die onredelijk of onlogisch zijn.
Allerlei flinksigheid kan beslist heel logisch klinken, maar helpt niet om geknok te voorkomen. En je wil niet fysiek knokken met een vijftienjarige, hoe gelijk je ook hebt, daar gaat het niet om.
Het afpakken van muis en dergelijke klinkt goed, maar als hij dan voor de deur gaat staan en je kunt er niet langs? Hoe denk je dat dat verder gaat?
De wifi afpakken ook als het niet nodig is, want hij is al rustig, kan geknok om het kastje gaan geven. Kun je dat handhaven?
Flink zijn staat goed in de krant maar levert het je in het echt ook wat op?
maar...
"Niet iedereen heeft kinderen die het nodig hebben van jongsafaan onder beperkingen te staan. En wie weet of dat geholpen had met deze jongen?"
Deze jongen kan duidelijk niet omgaan met NIET onder beperkingen te staan.
Nee, je weet nooit of hem niet de vrije hand geven wel had gewerkt of op welke manier, maar hem wél de vrije hand geven werkt dus niet.
Hij is fysiek agressief tegen zijn moeder en dan zou hij beloond moeten worden met meer zelfstandigheid en vooral de ruimte moeten krijgen om lekker zo door te gaan? Want "Het gaat niet om straf en dat kan weer agressie veroorzaken" - dan ben je dus bang voor je kind en ga je het normaliseren om het prinsje niet te irriteren, want dan wordt hij boos en slaat hij je misschien. En dit is goed voor zijn karakter en verdere leven, want...? Je hoort niet bang te zijn voor je kind. Je kind hoort jou ook niet fysiek aan te pakken en dat hoort hij te weten. Hij is niet zielig, hij is een respectloos etterbakje.
Hij weet allang dat zijn huisgenoten last van hem hebben. Dat nog een keer vriendelijk vertellen zal weinig uithalen.
Vader
Ik zou het bijna in hoofdletters willen opschrijven. Waar is vader???
Zeker als zoon jou fysiek gaat benaderen is het van het grootste belang dat een mannelijk rolmodel uitlegt en voorleeft dat dit niet de manier is.
Verder eens met de reacties over veel te veel vrijheid voor een vijftienjarige. Vrijheden die hij helemaal niet kan hanteren. Hoe is het zover gekomen?
Dat hij een studie wil gaan doen waarbij mogelijk naar schoolrapporten gekeken wordt: dat zou ik hem uitleggen maar verder de verantwoordelijkheid bij hem leggen. Ik zou me meer zorgen maken over zijn gedrag bij jou in huis.
Gesprek op school lijkt me ook een goed idee. Misschien kunnen ze met je meedenken en je verwijzen naar een vorm van hulp. Als je dit echt helemaal alleen moet oplossen, dus zonder vader, denk ik dat je wel wat hulp kunt gebruiken.
AnneJ
Juist jouw reactie bewijst mijn punt: de mening is niet populair. Dat niet elk kind geschikt is om onder beperkingen te staan is zo, maar kom op, je taak als ouder is grenzen stellen! Mijn eigen kinderen zijn ook niet de makkelijkste, heb zelf een zoon met de nodige handvatten en een zeer pittige dochter. Maar juist als je van jongs af aan grenzen stelt werkt dat beter. Verder heb ik ook gezegd dat het nu te laat is om daar nog mee te beginnen en dus zal TO inderdaad de grenzen wat geleidelijker moeten invoeren. Maar vind jij het dan een onredelijke beperking dat een 15-jarige niet de hele dag en nacht mag gamen? Oprechte vraag.
Verder: ik zie echt enorme rode vlaggen dat het niet goed gaat met deze jongen. Een echte gedragsstoornis zou je al eerder hebben opgemerkt dus dan ligt verslaving meer voor de hand. Ik heb in mijn werk als docent VO elk jaar weer te maken met jongens die door gameverslaving helemaal vastlopen en vaak langdurig thuis komen te zitten. Dit gedrag hoort daar allemaal bij.
Erkennen
Er komt nog iets bij. Deze jongen bezorgt anderen last met zijn harde praten en lachen in de nacht maar voor hemzelf is het iets plezierigs, waarin hij zorgeloos plezier heeft met andere jongeren of met zichzelf. Hij doet geen verboden activiteit maar het stoort de anderen en de rest van zijn leven. Dat kwartje moet vallen. Maar het valt eerder als je ook begrip voor hem hebt..
Thuiszitten
Juist en daarom ga je er niet hard tegenin met 'grenzen stellen', dat helpt namelijk helemaal niet. Je gaat je inderdaad liever verdiepen in de kwaliteit van zijn leven overdag en wat er op school omgaat. Heel verstandig. Inderdaad loopt hij waarschijnlijk tegen zijn grenzen aan. De kans dat je daar iets mee kunt als je iets meer begrip opbrengt is groter dan als je 'grenzen stelt'.
15 jaar
Ik ben het voornamelijk eens met Alison, hij is pas 15 jaar. Je kunt wel begrip tonen, wat AnneJ in het laatste bericht schrijft, maar ik zou, op een moment dat hij er voor open staat wel aangeven dat de wifi er om 23.00 uur vanaf gaat. Gewoon, omdat hij dan slapen moet, hij is 15 hé, en hij stoort de rest van het gezin ermee.
Als je het met hem bespreekt gaat hij akkoord zeg je, dan zou ik meteen ook bespreken dat je niet om 23.00 uur duldt dat hij dan nog een discussie met je aangaat omtrent het opnieuw aanzetten van de wifi. Zorg dat hij er niet bij kan en hou vol. Hij heeft overdag en in de avond tot 23.00 uur voldoende tijd om lol te maken en hij kan het blijkbaar niet aan om op tijd te gaan slapen en stil te zijn na 23.00 uur, dat heeft hij inmiddels voldoende bewezen.
Je zou met het zakgeld even kunnen wachten, maar als hij na 23.00 uur nog steeds herrie maakt, met andere dingen, deuren hard dicht of ander geklier, dan kan je nog eens bespreken dat die optie er ook nog is, geen zakgeld meer. Privileges zoals zakgeld hoor je te verdienen met normaal gedrag, als dat er niet is, dan zou ik het zakgeld stopzetten tot hij laat zien dat hij het kan, aan hem de keuze dus.
In de echte wereld (volwassenen of school) wordt ook gewerkt met beloningen en berispingen (bijv. een bekeuring) dus waarom geldt dat voor je zoon niet. Mocht alles goed verlopen, dan kan je op een gegeven moment een beloning in het vooruitzicht stellen (vrij in te vullen, maar je zoon zal vast wel een goed idee hebben)
Grenzen stellen
Mijn kinderen hebben een vorm van autisme. Bij ons thuis werkt 'routine' beter, vanzelfsprekendheid, overleg, uitleg en redelijkheid. Dat is een vorm van 'grenzen stellen' zonder verbodsbordjes en straf. Dat zou hier helemaal niet werken omdat ze dat niet hadden begrepen en er niets mee konden. Dat 'grenzen stellen' klinkt namelijk wel ferm maar werkt niet voor iedereen.
En mijn allergie zit er in dat dat wel van je geeist wordt door sommigen, ook in de hulpverlening, 'wie is er de baas' maar dat je daarmee juist van de regen in de drup komt.
Mijn kinderen met autisme, reageerden heftig op straf, in paniek. Dat heb ik juist, al op de basisschool moeten afleren. Ik kon dat ook fysiek, alleenstaand, met al jong een chronische beperking, helemaal niet afwingen!
Die vanzelfsprekendheid om de baas te moeten zijn is dus gewoon een niet helpende opstelling waarmee je op verjaardagsfeestjes of zo kunt scoren, wat zijn we lekker flink met elkaar, wij 'begrenzen' onze kinderen.
En als je dat niet doet dan ben je bezig met 'verwennen' en 'verwaarlozen' terwijl je juist bezig met hogere school opvoeding passend bij de kinderen die je voor je hebt.
