De kamer van mijn dochter van 17

Herkenning

Oh hier ook zo'n dochter. Ik zeg er niets van maar ga dan ook niet meezoeken als ze iets kwijt is.
Soms, als het te erg wordt bied ik aan om het samen op te ruimen en dan doen we dat (is nog gezellig ook) en zeg ik haar, als het klaar is, dat het toch veel fijner is, wanneer het opgeruimd is?
Maar goed, een paar maanden later is het dan weer zover. En dan ineens is ze het zat en ruimt ze weer op.
Laatst heb ik het als verassing voor haar opgeruimd, ik weet dat ze daar niets van leert, maar verder is ze een heerlijke en lieve dochter en is dat mijn manier van verwennen (doe het niet te vaak hoor, ze moet er niet op gaan rekenen en gewoon net zolang wachten tot ik het doe)

Wat wil je echt?

Je wil een kind het idee geven dat jullie huis ook haar huis is, maar je spreekt haar niet aan op de verantwoordelijkheden die daar bij horen. In tegendeel, als ze een deel van dat huis als prive-domein claimt sta je met je mond vol tanden.

Sraffen is niet je stijl, kan. Maar haar zelf de gevolgen laten dragen van haar gedrag is kennelijk ook je stijl niet. Los van ongedierte dat je hiermee in huis haalt: haar humeur en schoolprestaties lijden eronder? Een 17-jarige is iet volwassen. Ze kan niet goed overzien hoe belangrijk die school voor de rest van haar leven is. Dat ligt niet aan haar, zo werkt dat nu eenmaal op die leeftijd. Daarom hebben ook 17-jarige ouders nodig, die iets verder gaan dan toegeven, loslaten, niks doen.

Het is misschien je stijl niet om te straffen, maar het is wel gewoon je verantwoordelijkheid om de lange termijn voor je kind in de gaten te houden, zolang ze dat zelf niet kan.

Wij straffen overigens ook liever niet, maar we laten onze kinderen duidelijk gevolgen van hun gedrag ervaren. Wij willen geen ongedierte in huis, en we accepteren geen gedrag dat schoolprestaties of sfeer in hiis verpesten. Rotzooi op kamers wordt dus, na waarschuwing, zonder verdere discussie in een vuilniszak gekieperd.

Zal wel als veel te zwaar klinken, maar het aardige is: als je kind weet dat je doet wat je zegt, is het zeggen al voldoende.

Eens met kees

Geen regels willen stellen, geen straf willen geven maar eigelijk ook geen consequenties laten ervaren en ondertussen toestaan dat iedereen in huis van de rel is omdat mevrouw sterss heeft.
Hoe heb je haar eigenlijk opgevoed?

Net als jij

Zo te lezen lijken we qua aanpak op elkaar. Mijn dochter heeft dit jaar dan toch haar kamer opgeruimd, omdat ze verkering kreeg en het was een heidens karwei. We zijn nog steeds vuilniszakken aan het wegwerken. Haar vloerbedekking was zwaar verpest (op zich geen ramp, het was al oud).
Ik heb er op een gegeven moment bewust voor gekozen om de boel de boel te laten in haar kamer, omdat het téveel strijd opleverde. Dat ging ik tot die tijd niet uit de weg, maar ik besloot dat het niet meer tot de belangrijkste prioriteiten behoorde om haar haar kamer op te laten ruimen. Ik zou bijna zeggen 'don't try this at home', want het was echt niet best in haar kamer. Geen ongedierte, maar wel vies. Als je dus nog énigszins invloed kunt uitoefenen op je dochter, probeer haar dan toch aan te sporen om haar kamer op te ruimen. Desnoods door er iets tegenover te stellen. Dat heet omkopen geloof ik)

Kijk

Dit vind ik nu weer zo'n typisch voorbeeld van oordelen zonder te weten waar je het over hebt Flupke. Wat weet je verder van de situatie af waarop je kunt baseren dat Maria er met de pet naar gooit qua opvoeding?

Zo klaar mee

1 keer per week kamer opruimen, anders geen zak/kleedgeld. Werkte voortreffelijk hier.

Gewoon, samen opruimen

Dat vinden je kinderen plezierig, let maar op. Maar dan wel als je in een goede stemming bent én geduld hebt! Dat laatste is van groot belang. Gewoon lekker uitzoeken, serieus nemen wat ze van bepaalde 'rommel' vindt en suggesties aandragen wat ermee te doen - niet beslissen voor haar. Samen nadenken over een beter systeem. En tippen dat kleding die netjes opgehangen wordt beter in vorm en langer draagbaar blijft.

Ik doe het zelfs wel samen met de jongvolwassen kinderen. Als ze samenwonen stop ik daarmee. Dan kunnen ze samen tijd en energie indelen ten behoeve van de alledaagse taken.

Samen? ze moeten er niet aan denken!

Zoon (14) zou door het lint gaan en dochter (16) heeft het liever ook niet, "samen opruimen". Hun kamer is hun terrein, daar moet ik wegblijven.
Dus als ik heel erg aandring, ruimen ze op en stofzuigen ze. Maar het wordt nooit netjes en als het een keer netjes wordt is het binnen de kortste keren weer een zooitje.

Samen doen

Ja ik heb ook de ervaring dat helpen niet werkte. Ook heeft mijn dochter heel lang volgehouden dat ze die rommel juist prettig vond en 'ik weet altijd alles te vinden'. Zoals ik zei heb ik prioriteiten gesteld. Liever een leefbare sfeer en dan maar die deur van dochter niet te vaak open doen, dan een nette kamer en daar steeds gedoe over. Zo hebben we meer dingetjes aangepast vanaf zo'n 16 jaar. Het is een leuke jonge vrouw geworden en de kamer is dus inmiddels leeg. Geduld is een schone zaak

Dochter hier net zo

Nadat ze naar haar nieuwe kamer is verhuisd was het in 1e instantie opgeruimd, maar al snel maakte ze er weer een puinhoop van. De afspraak met haar gemaakt dat ik niet eerder gordijnen voor haar kamer zou maken tot haar kamer netjes was en dit tenminste een week zou zou blijven. Het heeft een jaar! geduurd voordat de gordijnen hingen.
Als ze wat wil, bijvoorbeeld met mij de stad in voor nieuwe kleren of schoolspullen, uit logeren of naar een feest, gaat dat alleen door als haar kamer netjes is.
Het is welliswaar haar kamer, maar als er niet opgeruimd en schoongemaakt wordt ga je dat na een tijdje wel ruiken! Grote zus heeft er dan duidelijk last van (kamer ernaast), die begint regelmatig als eerste te pushen dat ze weer moet gaan opruimen.
Verder hebben we hier veel last van zilvervisjes, dus wil ik voorkomen dat deze beestjes en ander ongedierte zich al te happy in ons huis gaan voelen.
Dat zijn wat mij betreft steekhoudende argumenten om een (redelijk) opgeruimde kamer af te dwingen.

Wij zijn streng,en het werkt

Hier mag dochter de deur niet uit als haar kamer een bende is.1x per 2 weken moet het bed verschoont,de stofzuiger en een sopdoek er door ,de prullenbak geleegd en alles opgeruimd.zo niet,dan mag dochter niet uit ( normaal 1x p/m)niet naar verjaardagen,niet naar vriendinnen.DWZ. Ze mag weg zodra haar kamer netjes is.Ik waarschuw dan wel van te voren zo van,je wilt vanavond toch weg? vergeet je je kamer niet?Werkt als een tierelier.Bij de oudste waren we veel gemakkelijker,lieten we het gaan,totdat we een muizenplaag hadden boven,vanaf dat moment zijn we streng.

Sowieso geen eten en drinken mee

Ik heb al vanaf het moment dat ze zelfstandig naar boven konden lopen uitgelegd dat er geen eten en drinken mee naar boven mag. (dit n.a.v. verhalen van andere moeders over beschimmelde broodjes pindakaas die dan achter het bed op slaapkamers werd gevonden). De regel is simpel en duidelijk en eigenlijk weten ze dus niet beter. Dat scheelt enorm in de rommel natuurlijk. Bij dochter zijn het eigenlijk alleen kledingstukken die op de vloer liggen. Wel heleboel kledingstukken want soms kan de deur amper nog open.

Kamer opruimen

Aangezien we hier allemaal met elkaar wonen wil ik dat iedereen ook bijdraagt aan de leefbaarheid. Als ze een kamer delen is het helemaal belangrijk maar ook als ze een eigen kamer hebben is een minimum toch wel te eisen.
Het mag best wat slordig zijn maar niet vies. Er zit een verschil tussen een rommelige kamer en een vieze kamer. Het eerste is acceptabel. Het tweede zeker niet.

Geen eten/drinken mee naar de kamer heb ik geprobeerd maar die regel bleek niet echt praktisch. Als ze hier op hun kamer uren huiswerk zitten te maken (en dat komt voor) dan willen ze daar wel graag thee bij en af en toe wat lekkers. Prima maar uiteraard moet na afloop de vuile afwas wel naar beneden.

De regel is dus dat kamers netjes moeten zijn en als de kamers niet netjes zijn dan krijgen ze geen zakgeld. Onze nog thuiswonende volwassen kinderen houden sowieso hun leefomgeving netjes. Mijn jongste zoon is een sloddervos en hij moet elke week zijn kamer schoonmaken en opruimen en daarna krijgt hij pas zakgeld. Omdat overzicht houden voor hem inderdaad een probleem is hebben we een lijstje gemaakt waarop staat wat hij moet doen en in welke volgorde. Dat helpt goed.

Bezoek

Ook hier kinderen die niet opruimen. Natuurlijk wordt er pas gewassen als iets in de wasmand ligt. Wat kan resulteren in een lege wasmand, die ineens na een kwartier overstroomt als de kamer is 'opgeruimd'. (lees: alle vieze kleren van de grond oprapen en in de mand dumpen).
Want altijd goed werkt, al doen we het niet met opzet: bezoek uitnodigen met kinderen van hun leeftijd, dwz grote kans dat ze samen boven op hun kamer willen zitten, en tja dan willen ze zelf wel dat het opgeruimd is.... Komt ook wel eens voor dat bezoek niet mee naar boven gaat . "heb ik voor niets opgeruimd!" Tja dat zie ik anders, maar ondertussen is het wel gebeurd

Haha

Toen ik mijn dochter het bericht las (ik liet het haar lezen omdat het zo herkenbaar was) is ze uit zichzelf spontaan gaan opruimen. Haha.

Ernesta

Oh bezoek maakt geen indruk hoor, die andere pubers zijn namelijk net zo erg..

Haha fio

Klopt ,hier heeft een vriendinnetje ooit gezegd,hee jouw kamer is net als de mijne ,lekker rommelig,gezellig!

Sus-anne

Haha ja, mijn dochter van 13 vindt een rommelige kamer veel knusser! En dan het liefst met 40 knuffels, tien kussens en drie dekbedden. Dat kan, maar daartussen je nagels lakken of kleuren met viltstiften is toch niet handig...zucht...