De lichtpuntjes

Wat

Wat vindt je dochter ervan dat je haar twitter leest en zelfs plaatst op een openbaar forum?

@puberellamoeder

Daar heeft zij geen problemen mee. Haar timeline is trouwens openbaar.

@ely

Ja inderdaad. Ik begreep dus het privacy aspect niet zo.
De intentie is dus om eens een leuk puberdraadje te starten want er zijn echt ook leuke momenten!

Klopt

Twitter is openbaar, dat klopt, hoewel je ook kunt afschermen. Mijn dochter zou absoluut niet amused zijn als ik een aantal tweets van haar zou copieren en hier op het forum zou zetten. Haar twitter is niet openbaar toegankelijk, trouwens. Ik zou mezelf ook wat beschaamd voelen als ik iets vn haar hier zou plaatsen.
Maar goed, jullie vinden dat kennelijk heel normaal, dus ik zeg niets meer.

Klopt

Twitter is openbaar, dat klopt, hoewel je ook kunt afschermen. Mijn dochter zou absoluut niet amused zijn als ik een aantal tweets van haar zou copieren en hier op het forum zou zetten. Haar twitter is niet openbaar toegankelijk, trouwens. Ik zou mezelf ook wat beschaamd voelen als ik iets vn haar hier zou plaatsen.
Maar goed, jullie vinden dat kennelijk heel normaal, dus ik zeg niets meer.

Vreemde taal

Mag van mijn dochter haar tweets niet lezen. Was ik wel even beledigd over. Zij vergeleek het met dat ik bij haar vrienden of klasgenoten kwam zitten om mee te luisteren. Dat is haar wereld, niet de mijne (ben ik het voor een groot deel mee eens).
Heb toen een stukje gelezen, nou het had net zo goed in het Russisch geschreven kunnen zijn. Ik kon er geen touw aan vastknopen.
Aan de tweets van dochter van draadjesstarter ook niet, niet te volgen. Ja dat van de kamer opruimen die snap ik nog, en daar zou ik ook wel blij van worden. Maar de rest is voor mij een vreemde taal.
Wat is er overigens zo vreselijk aan dat pubers erg met zichzelf bezig zijn?

Ik doe mee

Puber was in de kerstvakantie rijp om op marktplaats te zetten... maar sinds de school weer is begonnen is hij weer een stuk meer aangenaam in de omgang. Kan grapjes maken, geeft gewoon antwoord als ik iets vraag en er zijn weer afspraken mee te maken.
Het toppunt was gisteren, toen ik door verkeerd hardlopen bekkenpijn had. Hij zette me op de bank, pakte alles wat ik nodig had en hielp uit zichzelf mee met het afdrogen!

Stukje voor ouders

Dochter (18) had gisteren een bruiloft. Ouders van vriendin waren 25 jaar getrouwd en die hadden hun dochter de hele vriendinnengroep laten uitnodigen (stuk of 8 meiden).
Was een echt ouderwets 'feest' met receptie en dan eten en dan 's avonds feest. 3 vriendinnen w.o. dochter waren de hele dag uitgenodigd en de rest 's avonds.
Ze hadden samen geld bij elkaar gedaan en 5 'bloemenbonnen' gekocht en leuk ingepakt (vond ik op zich al een leuk kado).
Maar tot mijn verbazing moesten wij gisteren hun 'stukje' bewonderen dat ze gaan zingen 's avonds voor de ouders....2 van de meiden waren al hier,die samen met dochter al bij de receptie waren uitgenodigd (bleven hier slapen i.v.m. afstand en samen fietsen) de anderen kwamen erbij om te 'oefenen' , hebben ze met z'n 8-en een liedje in elkaar gedraaid om te zingen voor die ouders!
Wij inclusief jongste en buurmeisje waren het publiek en de 'ouders' en de dames stelden zich op met atributen. Oudste achter de piano, en happerdepap daar kwam het 'kleine cafe aan de haven' (nou ja, niet bepaald orgineel, maar ik vermoed in 20 minuten inelkaar gedraaid) met een 'aangepaste tekst'.
Natuurlijk kwam de vriendin in kwestie zelf voorbij, nogal gehaast want zij is altijd gehaast en de vader die een pijp rookt en dat verplicht buiten moet doen (is echt waar) en de moeder die iedereen uitnodigd om te slapen en mee te eten en de laatste nieuwtjes uitwisseld met de meiden. Met daarbij de atributen (pijp, fiets voor dochter en pan+schort voor moeder) die ze de hele tijd omwisselden was het echt een zeer vermakelijk stukje. Beetje cabaretachtig....grappig.
Van ons moesten ze weten of het niet té grappig was...zouden die ouders het wel op prijs stellen? Niet beledigd zijn? Konden ze het wel maken? En was het wel leuk genoeg zouden ze niet uitgelachen worden?
Ook beetje puberonzekerheid denk ik.
Want het was écht een leuk stukje, ze zongen niet vals en het klonk goed en de grapjes waren zo dat ze best nog konden. Ik verpestte het geheel nog doordat ik me afvroeg of daar waar het feest was wel een piano was? (grote paniek want daar hadden ze niet over nagedacht) maar een telefoontje naar de zaal in kwestie bracht opluchting want die was er en ze zouden 'm klaarzetten (pffff....).
Ik vond het enorm schattig...die grote meiden die dan toch zo onzeker daar beginnen en zich dan ontpoppen in een koortje dat een hilarisch stukje zingt en uitvoert en er ook nog zichtbaar plezier in heeft en van geniet! En dan de opluchting erna...pfff 'gelukt', je ziet het ze denken!
Volgens de twitterberichten die jongste bijhield was het een daverend succes. Vriendin in kwestie was ontroert. De ouders vonden het erg leuk en ze kregen een enorm applaus....en zelfs een 'we want more' terug.En veel complimentjes achteraf, van wildvreemden die ze vroegen hoe het nu zat, wat zij van de ouders waren en hoe ze daar op dat feest kwamen.
Vooral 1 vriendin (lieve meid, zeer verlegen) die ging erna haar 'overwinning' vieren...omdat ze blijkbaar zichzelf had overtroffen met haar optreden en er enorm tegen op zag...maar het tóch gedaan had! Bravo vooral voor haar!
Ja dat zijn lichtpuntjes.
We hebben de hele avond aan ze gedacht. Ze slapen nu nog, zal zo het hele verhaald wel horen...
groeten albana

Sorry

Nog 1 posting en dan hou ik erover op. Oudste is 10 dus ik 'hoor' hier niet eens . Maar die leer ik al wel dat internet in principe geen privacy kent en dat je daar rekening mee moet houden met wat je doet en zegt. De vergelijking met irl afluisteren vind ik dan dus: als ze bij jou in de woonkamer komen zitten terwijl jij daar bezig bent dan weten ze ook dat je vanzelf meeluistert.
Verder geniet ik van jullie leuke verhalen

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Genieten

Heerlijk als je ziet dat ze groot worden en zo'n prestatie als bij Albana lijkt me ook echt helemaal geweldig genieten en glimmen van trots.
Ik ben hier ook helemaal blij als zoon een melodie en tekst zit te zoeken voor een loflied op zijn vriendin op wie hij helemaal dol is en waar hij voorkomend voor is en waar hij het geweldig mee kan vinden, net als met haar ouders, en ik ook.

Zucht...

... zo'n draadje relativeert weer wel lekker. Heb ik net heerlijk mijn hart gelucht en mijn verhaal over moeilijke puberdochter hierboven gepost, lees ik de oproep van Soms-met-handen-in-mn-haar-maar-nu-niet... Haha je hebt gelijk, er zijn gelukkig ook leuke momenten, alleen zoveel minder dan minder leuke . Maar zoals FayW schrijft: Wat is er overigens zo vreselijk aan dat pubers erg met zichzelf bezig zijn? Sja, daar moest ik ff over denken, niets eigenlijk. Van mij mag ze wel alleen met zichzelf bezig zijn, hoewel ik wel moeite heb met die cocon waarin alleen zij belangrijk is. Maar mijn geluk hangt niet af van haar. En dus ook niet van haar gedrag, ik ga op zoek naar de leuke momenten en zal die proberen uit te vergroten en er wel voor haar zijn, als zij dat wil. Dit hoort dan ook bij het grote loslaten... Ik lees overigens wel dochters tweets en ook ik snap er helemaal niks van. Het lijkt wel geheimtaal. Taalgebruik, meningen en opmerkingen: ik herken dochter niet eens. Maar dat zal wel hetzelfde zijn als alle gesprekken op het schoolplein waar ik ook niet bij ben. Ik stop maar met meelezen op twitter want ik word er alleen maar achterdochtig van Ik heb zo even geen 'lichtpuntje' paraat, maar ga ze wel weer opsporen. Dochterlief proberen weer te waarderen met al haar nukken en hopelijk elke dag afsluiten met een lach met haar... Ze mag iig niet boos weggaan, vanwege het 'stel dat er iets gebeurt' gevoel. Suc6 met alle puberperikelen

Hier ook een 14,5-jarige

En alle bovenstaande verhalen zou haar vader hebben kunnen schrijven. Urenlang telefoneren, katten naar hem en broertje (die ook zo heerlijk het bloed onder haar nagels vandaan kan halen), chatten, smsen en een enorm grote mond waar uitdrukkingen uit komen die voor hem chinees zijn.

Ze is met haar broer de helft van de tijd bij hem en de andere bij mij. O ja, tegen mij kan ze ook katten, maar helaas voor haar kan ik dat nog veel erger. Misschien komt het door de time-out die we elke week hebben, of misschien door het geslachtelijke evenwicht in ons gezin, maar wij kunnen het over het algemeen heel goed met elkaar vinden (wij vrouwen). Haar vader staat soms op het punt om haar in de auto te zetten en bij mij af te leveren, en zij ook vaak om haar spullen te pakken en voor goed bij mij in te trekken.

Ik weet ik heb makkelijk praten want als ze weer hormopuberella tegen me uithangt, heb ik alijd een paar dagen om bij te komen. En als ze dan is afgekoeld pakt ze de telefoon en vertelt uitgebreid over het meidengedoe of lerarenterror op school. Verhalen waar haar vader absoluut geen interesse in heeft. Af en toe gaan we naar een concert (binnenkort Snow Patrol) of uit eten als de heren een sportavond hebben. Maar ook hier knallen de deuren regelmatig hoor.

En van dat boos de deur uit gaan, helemaal mee eens.

Voor de wanhopige moeders: ik lees vaak hier van oud-gedienden dat het ook weer over gaat.

Fély

Ook even positief...

Na een heftig afgelopen jaar begint mijn 15-jarige puberdochter gelukkig erg bij te draaien....
Ik moet er nog steeds aan wennen als ik een "gewaagde" opmerking maakt en ik krijg zomaar een rustig antwoord terug van haar (terwijl ik me al schrap had gezet voor de reactie ..). Ze is gezellig, vertelt veel, luistert ook naar mijn mening, is ijverig op school, haalt goede cijfers en regelmatig hebben we gewoon lol met elkaar!! Ik begin helemaal te geloven dat het best goed komt met haar!
Ik kocht vandaag een bontmuts voor haar, "ziek chill" vond ze die (goeie beurt voor mama...)!

Nog een grappige uitspraak van haar na het leren van biologie over de voortplanting/geboorte etc: "ik wil later best een kind, maar ik hoef niet zo'n nageboorte (bij het zien van bloederig plaatje in haar biologie-boek), haha....

Dus wanhoop niet bij moeizame pubers, er is hoop !!

Wow

Puberzus heeft vandaag zomaar haar jongere broer geholpen met zijn krantenwijk! Het was bitterkoud, dus haar hulp was meer dan welkom.
(*opgelucht* het egocentrische is een houding, geen karaktereigenschap)
Groetjes!