Dochter van net 18 jaar onhandelbaar
Onze dochter is in de maand oktober 18 jaar geworden. Ze is echt totaal niet te handelen. We kunnen geen afspraken met haar maken doet helemaal wat ze zelf wil en zit in een hele verkeerde vriendengroep. Ze is al 2x van haar telefoon beroofd en er is ook geld van haar gestolen. Ze weet wie het gedaan heeft maar wil geen aangiften doen. Zo hebben ze haar scooter al meerdere keren van haar meegenomen begrenzer eraf gehaald en wie weet wat ermee gedaan. Ook hebben we haar al meerdere keren moeten opgeven als vermist omdat ze niet thuis kwam en ook niks van zich liet horen. En als we wel wat hoorde was het via een vreemd nr of teksten die niet op haar manier geschreven zijn. Ook hebben we nog 2 kinderen een dochter van 12 en een zoon van 10 jaar. We zitten met ons hand in ons haar en voelen ons zo machteloos want overal waar je om hulp roept zeggen ze ja maar mevrouw ze is 18 jaar. Wie kan ons helpen???
Is het mogelijk....
....dat dochter op kamers gaat?
Dit voor de rust van je andere kinderen, haar en jullie zelf en zodat zij zelf verantwoordelijk wordt en zelf profijt dan wel last heeft van hoe ze dingen aanpakt.
Waar heeft ze volgens jou hulp bij nodig?
Op mij komt het over eerlijk gezegd alsof je niet goed kunt verdragen dat ze niet doet wat jij wil. Maar dat is iets anders dan onhandelbaar zijn natuurlijk.
angst
Voor ons is het moeilijk om de beslissing te nemen haar de deur uit te doen. Want ze is nu al heel erg beinvloedbaar en we hebben het vermoeden dat ze met loverboys omgaat. We hebben echt al heel veel dingen geprobeerd zelf haar de regels laten bepalen waar zij zich prettig bij voelt maar ook dan gaat het nog mis. Ze heeft nu al schulden door de mensen waar ze mee omgaat dus dat wordt denk alleen maar erger.
Wat wij willen en denken dat er moet gebeuren is dat er iemand of een manier is om tot haar door te dringen dat ze dingen los moet laten en anders moet doen. Want als ze op deze manier verder gaat zal het echt mis gaan.
uit je verhaal lees ik
dat ze aan het afglijden lijkt te zijn, maar niet dat zij onhandelbaar is. Het enige waar je als gezin zijnde last van hebt is dat ze nachten wegblijft. Maar eerlijk gezegd valt dat niet onder onhandelbaar. Ik zou het wegblijven ook min of meer accepteren, en haar niet als vermist opgeven. Ik denk dat het handig is om een evenwicht te vinden tussen haar vrijblijvend hulp bieden en haar daarnaast los te laten en te zorgen dat je als gezin zo min mogelijk last hebt van haar gedrag.
het klinkt mij vreselijk in de oren, mijn zoon wordt ook binnenkort 18 en ik ben bang voor dit soort taferelen. Dus het is zeker niet zo dat ik jouw probleem onderschat bedoel ik maar. Maar helaas is het inderdaad toch zo dat je met een 'kind'van 18, weinig begint, zeker niet via officiele kanalen. Het enige wat je kunt doen is proberen om op min of meer volwassen basis met haar in contact te blijven. Doe een beroep op haar gezonde verstand ....Dus geen dingen proberen op te leggen zoals je dat bij een stout kind doet, maar van haar eisen rekening met jullie te houden op basis van gelijkwaardigheid, op basis van rekening met elkaar als medebewoners houden. Met daarin opgenomen dat je als ouders ook ḿijn huis, mijn regels'tot op zekere hoogte kunt inzetten.
Loslaten is op dit moment heul moeilijk.... haar stimuleren op kamers te gaan lijkt mij dan ook helemaal niet zoń goed idee, tenzij je haar ópgeeft'en voor je gezin moet kiezen: voor de veiligheid of de rust en de voorbeeldfuncties voor je jongere kinderen.
Voorals nog moet je haar wel aan bepaalde afspraken binnenshuis kunnen houden. En consequenties erop zetten als ze zich er niet aan houdt. Dingen als je zorgtaken, dingen die je voor haar nog doet kun je gaan weigeren als zij zich niet aan dingen houdt. Daarnaast vooral proberen je er zo min mogelijk druk over te maken: voor jezelf en voor je jongsten.
Maar ook belangrijk om te weten is of zij in bepaalde opzichten nog afhankelijk van jullie is. Financiel of in andere opzichten. Dan kun je meer invloed uitoefenen, hoewel je dat zorgvuldig moet doen omdat je toch moet gaan streven naar haar zelfstandigheid, niet naar verwijdering tussen jullie als ouders en haar als dochter.
Ik hoop dat ik niet al te verwarrend ben met mijn verhaal. Ik wens jullie heel veel sterkte
staat
zij open voor professionele hulp?? Want ik ben er eigenlijk vanuitgegaan van niet, maar dat lijkt in deze situatie wel goed. Op basis van "Leren eigen keuzes te maken, assertief omgaan met de invloeden van anderen en leren zelf richting te geven aan haar leven"? Daar kan ze wel wat ulp bij gebruiken.
Los van waar je dochter woont,
zou ik de andere kinderen in ieder geval niet van haar afschermen. Praat met ze en geef aan dat je je zorgen maakt, maar gun ze wel hun onderlinge band. Ik zie niet dat je dat afschermen al doet, maar uit ervaring weet ik dat kinderen die van de ouders niet met elkaar om mogen gaan, elkaar toch wel opzoeken, maar dan buiten beeld.
Wat je dochter betreft, snap ik heel goed dat je je zorgen maakt. Feit is wel dat ze 18 jaar is. Als ze een nachtje weg blijft is het minste wat ze fatsoenshalve kan doen, dat ze dat laat weten. Ze hoeft niet thuis te komen, als ze dat maar meldt en jij weet waar ze is. Dus ook al is ze bij Flip of Ali en ben je het daar niet mee eens, laat haar dat melden en bekritiseer haar er niet om. Praten mag altijd uiteraard, maar het is de toon die het gesprek bepaalt.
Waar wil je afspraken over maken? Wat is het waard om erdoor te drukken?
Het opruimen van haar kamer? (Vind ik niet belangrijk genoeg.)
Dat ze laat weten waar ze 's nachts is? (Vind ik belangrijk genoeg.)
Dat ze naar school danwel haar werk gaat? (Belangrijk, maar als puntje bij paaltje komt haar keuze.)
Roken en drinken? (Vervelend als ze dat doet, maar ook haar keuze.)
Bedenk er zo zelf ook een paar.
Als je het gevoel hebt dat ze in Loverboy-praktijken kan trappen, lijkt het mij ook geen fijn idee om haar naar een verhuizing te praten. Ook weer hier uit ervaring, vind ik dat je haar niet het huis uit moet zetten in dit stadium. Tenzij ze je besteelt of mishandelt door drugsgebruik. Dan moet je de keuze maken tussen wij er allemaal aan onderdoor of zij alleen. Hoe vreselijk dat ook is.
