Dochter vraagt steeds geld, maar wil/durft niet te gaan werken

Ten eerste vind ik dat een schoolgaand kind gewoon zakgeld moet krijgen. Dat hoort erbij en is ook veel beter dan haar steeds wat toestoppen, want dan leert ze echt niet met geld omgaan. Daarnaast ook kleedgeld op die leeftijd. Maar dat zakgeld is natuurlijk wel beperkt. Ik zou haar zakgeld geven waarmee ze een redelijk mobielabo kan betalen (met 10,00 per maand kun je een normaal abo hebben). Verbelt ze veel meer, dan is dat haar probleem en zal ze ervoor moeten werken. Ook geef je dan boven die 10,00 nog zo'n 15,00 voor versnaperingen enz. Kijk op het Nibud wat redelijk is voor kleedgeld op die leeftijd. Alles wat ze meer aan kleren wil kopen of meer boven haar zakgeld wil besteden, zal ze zelf bij moeten verdienen.
GEEN extra's meer geven te pas en te onpas, want anders leert ze het niet en is het veel te gemakkelijk. Ze komt er dan vanzelf wel achter, dat ze toch een baantje moet gaan nemen om wat meer/extra's te kunnen doen.
Gr. Bibi

Gerda

Drie dingen:

1) uit je werk komen met pijn in je rug en nek is niet normaal. Het kan een keer voorkomen maar als het elke keer gebeurd dan is dat echt niet gezond. Als je dochter echt last heeft van haar rug na een paar uur in een winkel staan dan zou ik haar zeker niet aanmoedigen zo'n baantje te zoeken.

2) zakgeld vind ik heel normaal zolang ze nog op school zitten. Ik vind dat jij tot ze 18 zijn volledig verantwoordelijk bent voor hun levensonderhoud. Natuurlijk hoeft zakgeld daar niet bij te horen maar ipv zakgeld kan je haar ook zaken in natura (kleding, spullen) geven. Ik vind dat of zij nu wel of niet werkt daar niks aan af doet. Een bijbaantje voor een scholier moet gewoon iets zijn wat ze voor de lol doen en waar ze een extraatje mee kunnen verdienen maar niet iets waarmee ze zelf alles moeten bekostigen.

3) ik zou proberen te kijken of er geen andere baantjes zijn die beter bij haar passen. Oppassen bijvoorbeeld?
Verder vind ik dat het haar eigen keuze moet zijn of ze wel of niet werk. Ik heb niks tegen bijbaantjes maar ik snap nooit zo goed waarom dat moet als ze er nog geen zin in hebben. Mijn zoon van 17 heeft ook geen bijbaantje. Geen probleem hoor. Zijn zus van 14 past regelmatig op. Zij heeft dus wat extra's te besteden hierdoor. Leuk voor haar maar verder niet noodzakelijk. Mijn oudere kinderen werkten op de middelbare school ook niet of nauwelijks. Later als student zijn ze wel gaan werken. Geen enkel probleem.

Hier ook

Dochter wil hier ook graag meer geld, ze heeft zakgeld, telefoongeld en kleedgeld. Allemaal gemiddelde bedragen als ik het vergelijk met nibud en kinderen van vrienden. Ze wil verder niet werken en heeft inderdaad altijd meer wensen dan geld.
Ik hou mijn poot redelijk stijf. Ik vind het inderdaad ook lastig hoor Gerda, dan ziet ze een leuk boek en het is nu vakantie en ach denk ik dan 'omdat het vakantie is, mag je het wel hebben". Maar ja, gelukkig lukt het me ook vaak genoeg om wel mijn poot stijf te houden, want ze leert natuurlijk beslist niet om met geld om te gaan op deze manier.
Ze hoeft van mij echt niet te werken, maar dan moet ze accepteren dat ze minder geld heeft om dingen van te doen. Voort wat hoort wat.

Dus doe je best met 'streng' zijn, je helpt haar hier uiteindelijk alleen maar mee, ookal is het lastig, ik weet het!

Het kan verkeren

Ik heb een (de oudste) dochter die vanaf haar 12de stond te trappelen om haar eigen geld te verdienen en dat ook heel lang (tot vorig jaar zomer) heeft gedaan en een (de jongste) dochter die tot haar 16de niet veel initiatief toonde. Ik heb als grens dat kinderen rond hun 16de actief naar werk moeten zoeken, dus ik heb dat bij de jongste steeds sterker aangemoedigd. Op een dag had ze werk bij de winkel die om de kleintjes denkt en daar werkt ze nu 2 1/2 jaar later nog steeds naar tevredenheid. Ondertussen is de oudste totáál niet meer gemotiveerd om aan het werk te gaan. Om eerlijk te zijn vind ik dat wel een probleem. Maar een kind van 15... mwah. Blijf aanmoedigen, stel als verwachting dat ze volgend jaar toch echt iets moet gaan doen als ze wet ruimer in het geld wil zitten. 16 jaar is de leeftijd waar kinderen meer de ruimte krijgen, misschien uit willen, wie weet al op vakantie mogen... daar wil je toch wat meer geld voor?
Ik heb mijn dochters tot hun 18de nog zakgeld gegeven en toen ben ik ermee opgehouden. Werk of niet. Mijn valkuil is dat ik mijn oudste nu af en toe toch wat toestop. We lijken dus een beetje op elkaar Mijn probleem is dat ik het sneu vind als ze geen nieuwe kleren kan kopen. Dan strijk ik over mijn hart en koop iets voor haar. Wel heel minimaal en het liefst uitverkoopjes. De boodschap moet duidelijk blijven.

Moeilijk

Ik ben er ook hopeloos in hoor. Als jongste mijn dochter mij lief aankijkt op een bepaalde manier als ze om iets vraagt dan heb ik mijn portemonnaie al in mijn handen. Het is ook zo leuk om dingen voor ze te kopen want ze zijn er altijd zo enorm blij mee. Nee zeggen is dan vaak heel moeilijk.

Of als mijn studerende middelste dochter aan de telefoon hangt dan hoor ik aan haar stem al dat ze wat wil. Dan zeg ik gelijk tegen haar 'hoeveel?' en meestal krijgt ze het ook nog.

Slecht ik weet maar nee zeggen is heel moeilijk. Ik had daar nooit zoveel moeite mee toen ze peuters/kleuters waren maar nu wel. Waarschijnlijk kunnen ze me nu beter bespelen.

Moeilijk en toch niet

Mijn kinderen krijgen zodra ze naar het vo gaan een bedrag aanzak en kleedgeld,dat wordt daarna nooit meer verhoogd.
willen ze meer geld,dan moeten ze een baantje zoeken.
de een was met 13 al aan het werk,de andere pas met 16.
ze hoeven dus niet te werken,alleen als ze meer geld willen moeten ze het zelf verdienen.

overigens als mijn kinderen iets vragen ( wat ze eigenlijk nooit doen) dan zeg ik resoluut: dan moet je er voor gaan sparen.
Wel stop ik alle kinderen( ook degene die wel een bijbaan hebben)af en toe iets toe.
dat kan een nieuwe jas zijn of een dvd .

Ik ben best royaal, zelfs nog als ze hun 'echte' baan hebben

maar als zelf bijzonder weinig energie zouden steken in werk/vrijwilligerswerk en ondertussen denken 'joh als ik lief kijk trekt ma haar beurs wel' - dan zou die royaliteit snel stoppen.

Luiheid en gemakzucht belonen is niet wijs.

Te verlegen zijn om te werken moet ook niet bevestigd worden door ouders. Straks komt de tijd van stages en dergelijke, dan is het handig wat zelfvertrouwen te hebben opgebouwd.

Je kent je eigen valkuil, doe daar wat aan en houd vast aan een vast (!) bedrag per maand. Dat doet haar baas later ook, namelijk.

Je doet het voor jezelf

Niet voor het kind. Het bezorgt jou een goed gevoel om je kind wat te geven, of het bezorgt je op z'n minst het gevoel dat je er 'vanaf' bent, van het pushen voor een baantje enzovoort. Je doet het niet voor het welzijn van je kind, díe is er in elk geval niet mee geholpen.
De vraag is natuurlijk hoe erg het is. Misschien is het wel niet zo heel erg, maar dat weet je niet. Weet je wat kinderen een ontzettend goed gevoel bezorgt? Iets kopen van eigen verdiend geld. Mijn kinderen krijgen best royale verjaardagsbijdragen van familie enzo, maar niks weegt op tegen het YES wat klinkt bij het lezen van hun salarisstrook. Dat maakt dat je trots bent op jezelf en op wat je doet. Je hand ophouden bij je moeder niet.

Tirza

Je dochter is op een leeftijd dat ze prima de handen uit de mouwen kan steken ipv deze handen te gebruiken om bij moeder op te houden als ze geld nodig heeft.

Een paar tips:
1) open een betaalrekening en geef haar een betaalpas. Met de bank kun je afspreken wat ze per week mag opnemen (ik zou gaan voor een klein bedrag van € 20,=.)

2) Je beheert de rekening, dat kun je ook zo afsrpeken met de bank omdat ze nog minderjarig is. Jij stort daarop eventueel geld, maar alleen op de spaarrekening.

Op die manier kan je dochter dus niet meer bij je aankloppen. Heeft ze geld tekort op de lopende rekening: niet jouw probleem ze kan dan een baantje gaan zoeken.

Ik zie ook iets oneerlijks in je verhaal. Je zoontje werkt voor zijn geld en krijgt niets en je dochter houdt vrolijk haar hand op. Het wordt denk ik tijd dat ze leert dat geld hebben en krijgen niet iets vanzelfsprekends is en dat je er voor moet werken.

Ik zou haar ook alleen contact geven als je dat spontaan doet (dus zonder dat ze komt vragen) OF en daar denk ik nog meer aan wanneer ze in en om huis flinke klussen opknapt. Als ze buiten de deur niet wil werken dan maar thuis, zodat ze inziet dat het allemaal geen luilekkerland is.