Dochter wil niet meer naar kerstviering (14 jaar)

Albana en Stenna

Albana, ik denk dat jij een kerk hebt getroffen die wat vager is en niet aansluit bij jouw gebrek aan kennis (niet vervelend bedoeld) van het geloof en bij jou als persoon. En ik kan me goed voorstellen dat je je dan afvraagt, wat doe ik hier? Misschien is het goed om je te realiseren dat ook bij katholieke kerken verschillen zijn en overigens ook verschillen zijn tussen voorgangers. Maar wel jammer voor jou . In zijn algemeenheid is het dus - als je wel (voor jezelf) naar de kerk wilt gaan, goed om naar een kerk te gaan die je wel qua inhoud en sfeer aanspreekt.

Stenna,net als wil40: ze hoefde alleen maar aanwezig te zijn en zich netjes te gedragen . Ze hoefde niet mee te zingen, niet mee te bidden, niet te communie te gaan (hoewel ze haar communie gedaan heeft en dat dus zou "mogen" - ook daar zijn ze tegenwoordig coulanter in). Ik dwing haar niet te geloven en niet te doen alsof. Alleen meegaan en haar tijd uitzitten . Ik hoefde niet eens te zeggen dat ze geen sacherijnig gezicht op hoefde te zetten. Dat deed ze nl. niet. Zo erg is het nou ook weer niet. Ik had wel gehoopt dat ze de tijd daar zou gebruiken om na te denken over dingen (soort van bezinning), maar ze zei dat ze alleen maar aan One Direction, school en vriendinnen had gedacht (dus niet aan kerkelijke/serieuzere dingen). Ach, niet erg. Ook daarin kan en wil ik haar niet dwingen.

Stenna

Mijn kinderen moeten sowieso niet mee. Mijn man is niet katholiek en we voeden onze gezamenlijke kinderen dus ook niet binnen de kerk op. Ik ga zelf wel elke week naar de kerk maar mijn man blijft dan thuis. Onze kinderen hebben dus altijd zelf de keuze kunnen maken of ze wel of niet meegaan. Ik weet niet hoe ik er mee was omgegaan als ik een man had van hetzelfde geloof. Als die man even 'fanatiek' was geweest als ik dan was de kerkgang ongetwijfeld een belangrijk deel van ons gezinsleven geweest en dan had het best gekund dat de kinderen mee 'moesten' maar ik vind het heel lastig om dat nu in te schatten.

Wel heb ik mijn oudste kinderen (niet van mijn man) met de kerk grootgebracht. Ook wederom niet met een verplichte kerkgang omdat mijn man immers toch niet ging. Ze gingen uit zichzelf eigenlijk meestal wel mee. Ik kan me twee conflicten op dit gebied herinneren. Oudste zoon heeft een periode gehad waarin hij heel erg aan het geloof heeft getwijfeld. In die periode was de kerkgang sporadisch. Ik heb hem nooit gedwongen omdat ik zelf zijn worsteling zag en ik dwingen daarbij niet vond passen. Mijn oudste dochter wilde een periode niet naar de godsdienstlessen in de kerk. Daar zat niks diepgaand achter behalve dat het tijdstip niet goed was of zo. Ik heb er toen wel opgestaan dat ze naar die lessen bleef gaan. Dat vond ik belangrijker dan kerkgang (dat is niet de mening van de kerk maar mijn persoonlijke mening) aangezien ik wel wilde dat ze wist wat het geloof in zou houden. Dat heeft een paar keer voor ruzie gezorgd maar ze is wel blijven gaan.

Ik vind dat laatste nu nog steeds belangrijk. Ik zou nooit iemand dwingen om te bidden; dat kan ook helemaal niet. Maar het bijwonen van catechisatie lessen is ook goed voor de algemene ontwikkeling en dan weet je in elk geval wat je afwijst. Dus ik zou er wel op staan dat mijn kinderen die lessen tot op zekere leeftijd zouden volgen. Maar goed dit geldt dus alleen voor mijn oudste kinderen omdat mijn jongste kinderen niet op dezelfde manier in de kerk zijn opgevoed.