eenzame puber zonder vakantieplannen

Andere pubers online?

Is er online een soort forum te vinden? Of een game waar ze in ieder geval met anderen kan gamen?
Oproep plaatsen (wel graag omgeving erbij)? Misschien dat mijn oudste online contact wil, dat kan ook tijdens onze vakantie.
Je kunt de vraag ook stellen op het hb-kind forum. Wellicht vindt ze daar leuke contacten.

Met rust laten

Ze wil dus niet gestimuleerd worden. Ik zou haar rustig thuis laten. Even afwachten waar jeugdzorg nog mee komt.
En haar uitleggen dat ze rustig haar eigen gang moet gaan. Man heeft ook rust nodig. Dus dat wordt elkaar uit de weg gaan.
Waarom zou ze eenzaam zijn? Misschien heeft ze wel genoeg aan haar hoofd gehad en dringend behoefte aan even 'niets'.
Met dat 'niets' moet ze alleen niet je man in de weg gaan zitten.
En als ze er zin in heeft kan ze misschien een keer gaan zwemmen of winkelen. Of een vriendin bellen. En anders maar niets.

Herkenbaar

Onze zoon met adhd komt ook tot niets in de vakantie. Hij is gewoon spuugzat van al het moeten op school. School is erg zwaar voor mensen met adhd. Dat komt door alle prikkels en de verveling. School is helemaal investeren op de lange termijn, in de toekomst, in later. Landbouwen dus. Voorspelbaar, herhalen, geen resultaat. (Cijfers zijn voor mijn zoon nog nooit een beloning geweest, ze boeien hem nauwelijks. Mensen met adhd doen het juist goed in de tegengestelde situatie. Bij het jagen spanning, afwisseling, nu.
Ik weet natuurlijk niet of die vlieger bij jouw ook op gaat, maar mijn zoon is op vrije dagen ook net een jager. Hij zoekt naar actie, maar dan wel op zijn voorwaarden en zonder dat hij een beroep moet doen op zijn sociale compensatievermogens. Want dat potje is echt wel leeg op het moment.

Nou ja, voor onze zoon is zo'n schooljaar een uitputtingsslag. Ik vind zijn inactieve gedrag dus niet lui, maar slim. Uitrusten en opladen voor het volgende jaar.

Onze zoon heeft trouwens nauwelijks contacten met leeftijdsgenoten. Hij is zijn klasgenoten echt zat, na dit jaar en is blij dat hij nu even zeven weken geen sociaal wenselijk gedrag hoeft te laten zien. Hij heeft wel een aantal goede game vrienden, die spreekt hij dagelijks, lang en met plezier. Op internet is hij trouwens veel aan het 'jagen', maar dan in een of andere game.

Nou ja, een hoop woorden, met de strekking: volgens mij is dit gedrag logisch en kun je haar het beste maar een beetje laten gaan, tot zijzelf laat merken dat ze wat anders wil. Als dat moment komt, kan ze er misschien plezier beleven aan wat mijn zoon leuk vindt, hij vindt het soms heel leuk om te koken of te bakken voor het gezin.
Mijn dochter (met ook heel war adhd kenmerken en een grote liefde voor tumblr) vindt het daarbij nog leuk om bezig te zijn met textiel. Kleding maken, kussenhoesje naaien, breien, haken. Het is ontspannend, nieuw, want je leert het niet op school, en het geeft direct resultaat. Zij jaagt dus in haar vrije tijd op projecties waar ze iets nieuws bij leert.

dank

Hartelijk dank voor jullie reactie, met name Karmijn, heel knap, dat je het zo oppakt en ziet. Vergeet daarbij niet, dat wij pas sinds 1,5 jaar voor haar zorgen en geen "echte" ouders zijn. Van je eigen kids hou je onvoorwaardelijk, wij houden ook van deze kinderen, maar het is niet gemakkelijk. Echter, ik denk wel dat je gelijk hebt, wat betreft het "even niet moeten". Onze puber is 2x blijven zitten en terug naar HAVO geplaatst (door verwaarlozing ouders) en nu met veel pushen weer naar 4 Atheneum . We zijn super trots natuurlijk maar ik wil haar graag aan de maatschappij afleveren met wat meer sociale vermogens. Ik weiger om ADHD haar leven te laten beheersen en... dat werkt! Zonder rugzak, maar met veel geduld en discipline, krijgen we het toch voor elkaar.

Ze lijdt er enorm onder, dat ze geen echte vriendinnen heeft, het kost veel tranen. Ook zij is enorm creatief en tekent, bakt en kookt graag. Ik heb nu (via deze site) een gamekamp voor jongeren gevonden http://www.jeugdvakantiesnederland.nl/jeugdvakantie-jongeren-gamekamp/ en ze reageerde enthousiast dus wie weet!

Klinkt leuk

....Dat gamekamp.
Wat naar voor haar dat ze er onder lijdt dat ze weinig vrienden heeft. Haar tweelingzus, waar het allemaal wel bij lukt, dat zal het nog veel erger maken voor haar. Adhd is sowieso niet zo best voor je zelfbeeld, maar de 'mindere' tweeling zijn, is ook niet zo makkelijk.

Je schrijft: ' ik weiger adhd haar leven te laten beheersen.' Oef.

Adhd is een rare stoornis. Ik ken er nogal wat, adhd-ers. En ik kan je vertellen, het beheerst je leven. Het lukt alleen maar, als het je lukt om die adhd te accepteren en er het beste van te maken.

Dat klinkt misschien wel dramatisch, maar adhd is een stoornis die telkens weer terug komt. Het verwarrende vind ik nog steeds dat het soms een periode helemaal super kan gaan, tot ineens, tadaa. Dan zie je het weer, weet je het weer, het is die adhd.

Ik heb er heel veel aan gehad, om veel ervaringsverhalen van volwassenen met adhd lezen. Blogs, op twitter, op adhd-xtra.nl, boeken van ervaringsdeskundigen, zoals hallowell, ' hoera ik heb adhd' ' alleen een moeder kan van zo'n jongen houden' . Gewoon om te snappen, hoe het werkt. Ik heb de stoornis echt enorm onderschat. De ervaringsverhalen maakten dat ik de intensiteit een beetje begon te snappen.

Toen ik me er nog niet zo veel in verdiept had, dacht ik dat het allemaal eigenlijk wel mee viel. Een paar gedragingen, die zoon anders zou moeten leren. En het is zo'n enthousiaste, levendige, lieve jongen....
Maar enorm veel volwassenen met adhd kampen met depressie, verslaving, mislukking. Dus zo gezellig is het niet, dat lijkt alleen maar zo. Zo'n gezellige Jochem myer, Bert Visscher. Drukke springerige kinderen, vol van creativiteit en enthousiasme. Maar dat is maar een kant.
De andere kant is: falen, het gevoel hebben dat je waardeloos bent, een eenvoudige zaken die niet lukken, het gevoel hebben dat het nooit goed is, wat je doet. Dr. Barkley schreef: 'Kinderen met adhd doen het een keer goed en dat dragen we hun de rest vanhun leven na.' Dan krijg je het: ' zie je wel dat je het kunt, als je het maar wilt' . Die instelling van de mensen om adhd-ers heen, is destructief. Zelfs als iets goed gaat, wordt hen dat verweten.

Ik wil helemaal niet zeggen dat je dit niet ziet, maar ik wil je er wel voor waarschuwen. Een meisje van 17, met adhd, die waarschijnlijk weinig ervaringsdeskundige begeleiding heeft gehad, en een tweelingzus, waar alles makkelijker mee gaat, poeh, dat lijkt mij lastig, moeilijk voor haar.
Trouwens ook op tumblr zijn ervaringsblogs van vrouwen met adhd (of add, zoals het in de USA heet) onze dochter heeft daar wel wat aan.

Ik sluit me aan bij Karmijn

Ik heb hier ook twee futlozen, die zitten er best doorheen na een schooljaar. Dus het is vooral slapen en hangen. Mijn dochter van 14 heeft de laatste twee weken zelfs een aangepast rooster gehad van maximaal 5 uur per dag, langer trekt ze niet. De prikkels, grote school, verveling, teveel herhaling....etc.

lui, stuiterend met onbenullige interesses, tjonge...

' ik weiger adhd haar leven te laten beheersen.'

Als ik het zo lees krijg ik medelijden met dat meisje. Ze is 17, ADHD (wat momenteel weer onder schot ligt want 90% zou onzin zijn), ze wordt lui genoemd en wat haar interesseert (Tumblr, series) wordt onbenullig genoemd.

Ze zal ook heel goed doorhebben dat jullie haar niet kunnen gebruiken. Dat ze eigenlijk, en dat zijn mijn woorden waarmee ik het vertaal, een blok aan jullie been is. Een storende factor voor de verbouwing.

Aan haar ouders heeft ze sowieso niks.

Arm meisje. Alleen maar afkeuring. Ze mag niet zichzelf zijn (lui, stuiteren, onbenullige bezigheden). En verder MOET ze van alles. Met haar zus als onbereikbaar voorbeeld. Wat moet ze zich een "epic fail" voelen!

Gun haar eens een vakantie met stuiterend rondhangen vol onbenulligheden, zonder korset vol "moeten" (kamp, werk), zodat ze eindelijk de ruimte krijg zichzelf te ontdekken. Zeventien is een prachtige leeftijd om die ruimte te krijgen! Ook (vooral) als je ADHD hebt! Ook als je een perfecte zus hebt.

En kijk eens wat positiever naar haar. Accepteer dat onbenullige Tumblr, haar gestuiter. En kijk ook naar haar positieve kanten. Zowaar, je noemt ze: bakken en koken, creativiteit!

Geef haar, op haar eigen manier en tempo, de gelegenheid dat uit te bouwen. Desnoods via Tumblr en onbenullige series. En stop vergelijken met die zus.

En accepteer dat ADHD niet altijd is wat de media ons voorspiegelen. Ik denk dat ze niet alleen lijdt onder het gebrek aan vriendinnen, eerlijk gezegd. Maar ook onder het feit dat ze donders goed weet dat ze wordt gezien als een stuiterend, lui meisje dat onbenullige dingen doet, en zo als boodschap krijgt: "Wat voor jou belangrijk is, is onzin." En eeuwig die betere zus op de achtergrond.

En dat is niet fijn voor een meisje dat uit een niet zo fijn gezin komt, zelfs zonder diagnose. Brrr, ik krijg er een plaatsvervangend minderwaardigheidscomplex van!

Verder ben ik het helemaal eens met Karmijn. "Ik wil helemaal niet zeggen dat je dit niet ziet, maar ik wil je er wel voor waarschuwen. Een meisje van 17, met adhd, die waarschijnlijk weinig ervaringsdeskundige begeleiding heeft gehad, en een tweelingzus, waar alles makkelijker mee gaat, poeh, dat lijkt mij lastig, moeilijk voor haar."

Dit meisje heeft meer aan steun dan aan peper in haar kont.

Dat gamekamp

is echt ontzettend leuk! Mijn oudste zoon (nu 16) gaat al jaren naar computerkamp daar, dit jaar voor het eerst naar 'jongeren'kamp, waar ze veel vrijer zijn en hun tijd echt zelf mogen indelen. Dus als ze daar interesse in heeft, gewoon doen. De weken midden in de vakantie zitten vaak al lang vooraf volgeboekt, maar aan het eind is vaak nog wel ruimte.

Ik vind het trouwens erg positief en dapper van jullie dat jullie deze meiden opvangen. Dat mag ook wel gezegd worden. Het zal voor jullie vast niet meevallen en het is een enorme verantwoordelijkheid.

Ik hoop dat je mijn posts zo vriendelijk en opbouwend las, als ik ze bedoelde.

Je kunt voor dit meisje het verschil maken. Maar eenvoudig is het niet.

Ik vind adhd iets wat altijd onverwacht op komt bruisen. En dat kan op een 'leuke' manier (spontaan, creatief, enthousiast) maar ook op een minder aangename manier (negatief zelfbeeld, chaos, frustratie).
Het lijkt soms net of mensen met adhd meer energie hebben dan anderen. Maar dat is niet waar. Ze kunnen verschrikkelijk 'leeg' en 'moe' zijn. Vooral omdat het moeilijker voor en is om uit te rusten. Ze moeten dus eigenlijk rusten, ontladen en ontspannen, terwijl ze dingen doen. Dat kan sport zijn, maar ook op de computer, tv kijken etc. Ontspannen door inspanning.

Sterkte

Doen jullie zelf helemaal niets?

Mijn ervaring is dat als je niets plant, er ook weinig gebeurt. Gaan jullie zelf helemaal niets doen met de kinderen? Dat vind ik dan toch ook wel een beetje sneu, om het ze 6 weken helemaal zelf te laten uitzoeken. Je hoeft heus geen weken weg, maar af en toe een dagje iets doen moet toch wel te regelen zijn?

Ideetje

Kan ze misschien in de vakantie een aantal keren koken, als jij werkt? Heeft zij iets te doen, en jullie een makkie als je uit het werk komt! Inclusief bijbehorende boodschappen?
Houdt ze van honden, katten? Kan ze misschien een keer ergens uitlaten, of voeren?
Succes.

Ook luie puber

Ik heb hier ook een luie puber in huis (jongen 16). Als ik hem niet wakker maak wordt hij niet voor tweeën wakker. Hij heeft wel vrienden gelukkig en die vinden het blijkbaar ook niet erg dat er niet zoveel van hem uit komt. Dus als die wat regelen dan vragen ze hem wel mee en dan zegt hij meestal ja. Wij zijn gelukkig zelf 3,5 week weg deze vakantie en ook nog een lang weekend. Daarnaast werd hem voor een weekje een baantje in de schoot geworpen, dus daar kon hij eigenlijk niet omheen. Dus eigenlijk door externe omstandigheden is hij nog wel redelijk bezig, maar als het aan hem leg werd er alleen geplaystationned en geslapen.
Heb er nog een en het begrip stuiteren is zonder meer op haar van toepassing, hoewel ze geen adhd heeft. Maar die is op tijd wakker, begint gelijk tegen mij te ratelen en is vervolgens weer gevlogen naar weet ik veel wat voor activiteit, ze gaat ook nog tienertouren met een vriendin. Als ze een halve dag niks te doen heeft ben ik blijkbaar haar bezigheidstherapie want dan moeten we opeens de stad in etc. Wel gezellig, maar ook vrij vermoeiend . Twee totaal verschillende pubers dus hier. Destemeer valt het natuurlijk op hoe lui oudste is. Ik laat het nu maar gaan, maar als wij niet op vakantie gingen en dat baantje was hem niet in de schoot geworpen, zou ik het denk ik ook een stuk lastiger vinden. Mijn man zegt trouwens dat hij vroeger precies zo was en dat is ook goed gekomen, dus misschien moet je je er inderdaad maar niet te druk over maken.

dank

Bedankt voor alle reacties, en ja, ik vat het positief op Wat betreft zelf dagjes weg: ja hoor, dat proberen we, maar meeste mensen met pubers met ADHD weten ook, dat na maximaal 2 uur het gedaan is met de zin en de aandacht. Dat is iets, waar ik nog niet mee heb leren omgaan in die 1,5 jaar dat wij nu voor haar zorgen. Ze heeft u zelf nog iets gevonden: een modekamp in Arnhem. Dat vond ze leuk, fijn!

Stephanie

Wat goed zeg, dat ze zelf wat gevonden heeft. Zo passief is ze dus bepaald niet! Fijne vakantie jullie!

pubers in huis

Hier ook een jongen van 17 die examen heeft gedaan, en een eindeloze hoeveelheid vrije tijd zit op te consumeren. Wij hebben heel erg gestimuleerd dat hij een baantje zou gaan zoeken, ik heb er zelf ook echt alles aan gedaan, maar het is gewoon niet gelukt. Hij heeft geen baantje. Hij heeft wel gesolliciteerd maar via internet is hij nergens uitgenodigd. Hij is, via een vriend, in de dierentuin op gesprek geweest maar afgewezen, en bij het uitzendbureau waar hij staat ingeschreven is gewoon niets. Hij wordt niet gebeld. Dus, wat dan?
Ik heb hem naar mijn zus gestuurd toen ik er ook gek van dreigde te worden. Hij is op de fiets gegaan, heeft 120 km afgelegd en vervolgens heeft hij mijn zus een beetje geholpen met verven en op de kinderen passen. Maar ja, dat is ook maar een week.
Verder helpt hij af en toe mee met klussen om het huis, gaat hij naar een examen- of familiefeest en gaat hij met ons mee op vakantie gedurende 2 1/2 week. Daarna begint al vrij snel het introductieprogramma van de uni. Daar verheugt hij zich erg op.
De overeenkomst met jouw pleegdochter is verder dat hij ook HB is en concentratieproblemen heeft. Voor een werkgever van een vakantiebaantje is hij waarschijnlijk geen ideale kandidaat. Die hebben liever mensen die doorwerken, op tijd komen en geen moeilijke vragen stellen.

succes, je kunt het beter loslaten dan je er eindeloos druk over te maken

wat goed!

Iets dat ze zelf heeft bedacht en waar ze zo te horen ook wel haar creativiteit in kwijt kan, wat leuk!

Modekamp

Dat is leuk zeg. Wat een goed idee van haar.

Dat met die uitjes, dat herken ik wel ja. Ben je er, en dan komt weer die vraag: 'Hoe lang blijven we nog? Wanneer gaan we naar huis?'

Zuchterdezuchtzucht.

Het hoort er bij.