Eerder naar bed dan kind

Invulling

Maylise, de invulling is zo grappig. Alsof er alleen maar 'altijd' of 'nooit' bestaat. Alsof deuren als hekken volautomatisch dichtvallen op bepaalde uren. Een bel of toeter en ieder een eigen kant op. Brave new world.
Grappig beeld.
Maar niet zo realistisch, wel?
Groet,
Miriam Lavell

Mlavell

Je leest niet goed,ik schrijf niet dat het altijd zo is,dat maak jij er van.Maar op het moment dát het gebeurt ,of dat nu eén of vijf keer in de week is,zeg ik: Bah,wat een ongezellige bedoening!

Je schrijft zelf dat de huiskamer vanaf 19:30 voor jullie was als dat zo uitkwam. Daar haal ik uit dat het inderdaad niet om elke avond gaat maar wel dat het een soort basisregel/gewoonte was waar jullie (als ouders) je op kon beroepen wanneer dat zo uitkwam.

Je had het ook anders kunnen formuleren dat bijvoorbeeld als jullie een keer behoefte hadden aan rust/privacy je de kinderen zou verzoeken om naar hun kamers te gaan voor die avond. Dan maak je van de avonden samen de uitzondering.

Als je schrijft dat dit de gewoonte was als het jullie zou uitkwam dan interpreteer ik dat inderdaad als iets wat met enige regelmatig op deze manier gaat en niet als iets wat maar sporadisch voorkomt.

Anders zien

ffanders:"Maar op het moment dát het gebeurt ,of dat nu eén of vijf keer in de week is,zeg ik: Bah,wat een ongezellige bedoening! "
Dan blijft er toch altijd of nooit over. Namelijk altijd allemaal samen, nooit alleen.
Maylise:"Echter zelfs al is het maar 1 x per maand dan zou het toch niet mijn stijl om 19:30 de 'kinderen' al naar boven te sturen."
Helemaal goed. Moet je zelf weten.
Maylise:"En of het nou elke avond is of 1 x per maand dan vind ik het inderdaad op dat moment een ongezellige gewoonte/idee."
Ik kan me voorstellen dat je dat voor jezelf in je eigen huis en omgeving vindt, maar ik begrijp de invulling voor een ander niet.
Maylise:" Ik zie de huiskamer als een gezamelijk vertrek en ik zou alleen iemand sommeren te vertrekken als die persoon zich misdraagt."
Oke... Dus iedereen is gelijk, maar sommigen zijn meer gelijk dan anderen Is een grapje!!!!!
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Ja, uiteindelijk is het natuurlijk meer 'mijn' huiskamer dan 'onze' huiskamer en ik beslis dat de huiskamer voor iedereen toegankelijk is (behalve voor wie zich misdraagt)
Het is hier wat dat betreft ook geen democratie.

Maar gewoontes bij anderen verbazen mij soms, of het nu P is die soms om 20:30 met een DVD naar bed gaat of een huiskamer die in sommige gevallen vanaf 19:30 kindvrij dient te zijn. En dan mag ik daar graag mijn verbazing over uitspreken (schrijven).

Lenah

Wat bedoel je? Is Miriam aan het barbecuen geweest of zo in de kou?

Thuis/ op kamers

Mijn zoon woont gewoon thuis en mag daarom in de woonkamer zitten, waar het warm is, de kaarsjes branden en we gezellig koffie en thee drinken. Soms gaat hij even op zijn kamer t.v. kijken, maar het liefste zit hij bij ons.
Hem naar zijn kamer sturen `s avonds omdat de avond "voor ons" is komt niet in ons op. Misschien is het niet zozeer zielig, maar het klinkt wel erg ongezellig. Maar iedereen mag het op zijn of haar manier doen als alle partijen er gelukkig mee zijn. De zoon van P vindt het niet gezellig als hij `s avonds alleen zit in de woonkamer, dus ja, daar zou ik rekening mee houden. Dan zou ik niet om half 9 naar bed gaan, maar om 9 uur.
Kleine moeite, groot genoegen.

Tuurlijk: alles mag

Maar dit valt volgens mij toch heel erg onder: erger u niet, verwonder u slechts. En dat doe ik dan ook.

Als lezende krijg je soms een beeld van iemands huishouding, en dat je dan denkt: "nou dat zou ik zo toch echt niet doen". Dat mag toch!?

Zo en nu ga ik mijn kaak maar weer eens van de grond afrapen en weer over tot de orde van de dag

'kinderen van de vloer'

Ik herinner me een tijd waarin ik de hele dag een of meer kinderen om me heen had. Jongste was nog niet op school, oudste zat in groep 7 of 8 geloof ik. In die fase had ik de strenge regel: na half negen wil ik niemand meer beneden zien. Ik had gewoon behoefte aan even helemaal niks, even 'alleen-tijd'. Oudste wilde dan weleens hinderlijk tijd rekken, maar ik wilde echt, echt even alleen zijn.

Ook herinner ik me een latere fase, iedereen 12plus, waarin er altijd wel eentje thuis was/kwam. Ik was gewend tijd te maken om dan met diegene samen te eten/koffie te drinken/bij te praten, dat was prima te combineren met mijn werk aan huis. Maar ik werd er ook weleens een beetje dol van. De laatste ging net - laat opgestaan- de deur uit, en de eerste kwam alweer terug. Ik wilde toen echt wel eens het huis voor mijzelf alleen. Had ik maar eigen kamer waar ik de deur achter me zou kunnen sluiten. Tegelijk besefte ik dat dit maar korte tijd zo zou zijn.

Nu zijn ze allevier gevlogen. Als er eentje langswaait, maak ik meteen tijd, haal lievelingshapjes en sla ik aan het verwennen
De eerlijkheid gebiedt dat mijn werk dat niet altijd toestaat, soms komt dochter thuis en ben ik bijna het hele weekend bezig buitenshuis; dat wordt dan érg ongezellig gevonden. Tja. Beetje verwend misschien, hahaha.

Gezellig

Mijn zoon vindt het helemaal niet erg om (overdag of 's avonds) niet in de huiskamer te zitten; hij zit zelfs liever op zijn eigen gezellige slaapkamer die van alle gemakken (computer, xbox, verwarming, loungebank, kat) is voorzien en waar hij rustig zijn luidruchtige gang kan gaan, al dan niet met vrienden.
Ik heb alleen de huiskamer als comfortabele plek om mij terug te trekken en te relaxen. Dus als ik tv wil kijken, kijk ik tv. Wil zoon meekijken, prima. Maar hij is niet zo van het tv kijken en wil sowieso liever lekker in zijn eentje aanrommelen op zijn kamer. Wij doen genoeg gezelligs samen en ik vind het helemaal niet ongezellig of zielig als iedereen zijn/haar eigen ding doet. Wat een flauwekul. Vroeger bij ons thuis ging het ook zo en mijn zus en ik hebben er werkelijk niets aan overgehouden laat staan dat het ons aan iets ontbrak/ontbreekt. Er bekruipt me ergens een nogal burgerlijk calvinistisch/jaren vijftig gevoel van opgedrongen samen "gezellig" zijn met man in zijn fauteuil met zijn voeten omhoog aan de borrel, vrouw met breiwerkje op de bank, hapjes op tafel en de kinderen er opgeprikt bij terwijl die eigenlijk veel liever hun eigen ding ergens anders zouden doen.
Als iedereen er happy bij is, prima. Als het kind liever zou hebben dat pa of ma er nog een halfuurtje bij blijft, ook goed. Maar als pa en ma omvallen van de slaap en kind zou nog uren op blijven, sorry, dan moet kind ook leren dat het normaal en logisch is dat pa en ma gaan slapen en hij zichzelf maar moet vermaken. Dat heet opgroeien.

Gastvrouw?

Maylise:"Ja, uiteindelijk is het natuurlijk meer \'mijn\' huiskamer dan \'onze\' huiskamer en ik beslis dat de huiskamer voor iedereen toegankelijk is (behalve voor wie zich misdraagt) "
Maar ben jij dan ook de gastvrouw die er moet zijn totdat de laatste gast verdwijnt, of is er daar toch meer gelijkwaardigheid tussen 'iedereen' en jij?
Mogen je kinderen eerder dan jij naar hun kamer als zij dat willen, of moeten ze ook gezellig met jou something boring kijken?
Volgens mij gaat de vraag daarover.
En dan ligt het antwoord ook een stuk genuanceerder. Dan is het volgens mij juist heel begrijpelijk dat iemand zich als eerste terugtrekt. En dat mag dan best ook wel eens vader en moeder zijn.
Knikkebollend de Voice zitten kijken omdat je kind dat graag wil zien maar niet alleen... ach, dat kan een keertje, maar dat moet volgens mij geen gewoonte zijn.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Niemand hoeft in de woonkamer te zitten uiteraard. Mijn kinderen zitten inderdaad soms een deel van de avond op hun kamer. Meestal lopen ze wat heen en weer. Niemand hoeft in de huiskamer te zitten of weg uit de huiskamer. Ik zelf ook niet. Op dit moment zit ik ook niet in de huiskamer. Ik heb geloof ik in mijn eerste reactie al aangegeven dat het hier ook wel eens voorkomt dat ik eerder naar bed ga.

Met dat concept is ook niks mis. Ik reageerde alleen op P omdat ik vond dat zij voor dat kwartiertje/half uurtje er wel heel erg een principe standpunt van maakte (zeker omdat het alternatief niet was dat P ging slapen maar een DVD ging kijken). Daar zou ik wat flexibeler in zijn. Als het om uren zou gaan en ik zou mijn slaap nodig hebben dan weer niet.

Hetzelfde met de huiskamer van 19:30 voor jezelf regel. Prima als ze vrijwillig op hun kamer gaan zitten maar om nu echt bewust te zeggen ga maar boven zitten want pa en ik willen samen thee drinken dat zou ik niet doen.

Geen dwang dus beide kanten op. Ze mogen beneden zitten maar het moet niet.

Lenah

Oh die kooltjes uitdrukking kende ik niet.
Maar dit is toch niet zo'n heftige discussie verder? Het gaat niet om wereldschokkende zaken.

Elisa

Calvinistische, burgerlijke, afgedwongen gezelligheidsdrang vind ik toch echt iets anders dan even sociaal een 13-jarig kind opwachten na trainen of vinden dat kinderen de vrijheid hebben om bij hun ouders in de kamer te zitten, ook al is het half 8 of later geweest. En volgens mij zegt niemand dat ouders zich gedwongen moeten voelen om hun kind gezelschap te houden als kind bij het ouder worden een andere slaapritme ontwikkelt en dus langer op kan blijven dan de ouders. Als die situatie ontstaat, maak je daar bepaalde afspraken over en dat lijkt mij begrijpelijk.
Jouw zoon voelt zich er prettig bij om los van jou wat aan te rommelen op zijn kamer of een andere plek. Dat is prima. Maar hij weet dat dat niet hoeft, dat hij ook bij jou kan komen zitten als hij daar zin in heeft. Hij moet dus niet alleen zijn, maar hij krijgt de ruimte van jou om te kiezen.

Vroeger

Net als Maylise vind ik dat de huiskamer bij uitstek een ruimte is die van het hele gezin is. Mijn kinderen moesten op een gegeven moment wel eens aanvaarden dat ik om half 9 iets op tv wilde kijken wat niet persé leuk voor hen hoefde te zijn. Tot half 9 hadden ze mijn volledige aandacht en vanaf half 9 was het grote mensen avond. Maar daar hoefden ze niet voor de kamer uit. Het huis is net zo van de kinderen als van man en mij. Natuurlijk betalen wij de huur, beslissen wij wat er op de vloer komt en welke gordijnen we kopen, maar ik vind niet dat ik door het betalen van de huur meer recht op de huiskamer heb dan de kinderen. Ze wegsturen om half 8, omdat ik met man alleen wil zijn, is dus niet mijn stijl

Wie doet het licht uit?

Maylise, dat is toch een invulling die ik wat fantasieloos vindt. Op zo'n forum heb je maar een beperkte hoeveelheid woorden. Wat overblijft is je kernmotivatie. In werkelijkheid verschillen we (allemaal) daarin veel minder dan het in die paar woorden lijkt.
Toegegeven, we gebruiken andere woorden.
Ja, ik kan me flexibiliteit voorstellen bij wat P beschrijft en ik vind Kaaskopjes suggestie 'ik kijk wat vervelends maar ze hoeven niet weg' een beetje schijn in relatie tot mijn 'het is half acht, nu is de hk van ons'.
Het komt op hetzelfde neer.
En dat dan vooral ook in relatie tot de vraag: kind is 15, gaat steeds later naar bed en krijgt zo zijn eigen smaak.
"Prima als ze vrijwillig op hun kamer gaan zitten maar om nu echt bewust te zeggen ga maar boven zitten want pa en ik willen samen thee drinken dat zou ik niet doen."
Ik zie perspectieven voor die 15 jarige. Die wil binnenkort ook met iemand thee drinken in de hk, terwijl pa en moe iets voor zichzelf doen.
Nu hadden mijn kinderen ieder een balzaal van een kamer, je zou er met gemak meerdere studenten op kunnen huisvesten, dus kozen zij nooit voor de hk. Wij wel, want onze slaapkamer was zo groot als ons bed ongeveer.
Maar dat is een verantwoordingsdetail dat er eigenlijk niet toe doet volgens mij.
In relatie tot de vraag gaat het niet verder dan: Wie doet het licht uit? Van een 15 jarige mag je verwachten dat ie dat ook wel eens gaat doen. Je hoeft niet op te blijven om hem of haar die verantwoordelijkheid te besparen. Kleintjes worden groot. En dat komt met nadelen.
Groet,
Miriam Lavell

Niet wegsturen, wel aanpassen

Ook ik ga regelmatig boven in de slaapkamer "mijn" televisieprogramma kijken (zeg maar twee keer in de week). Maar mijn kids liggen dan al in bed. 20.30-21.00. Heel ongezellig voor mijn man Ik heb hem nog niet horen mopperen. Voor die tijd: mijn kids mogen van mij altijd in de woonkamer zijn, maar als ik wil dat ze hun mond houden of zachtjes praten, omdat ik het nieuws wil volgen, kunnen ze kiezen: of je past je aan, of je gaat naar boven.
We splitsen dus regelmatig op als het over tv kijken gaat. Maar: ik heb niet het idee dat samen tv kijken nou zoveel saamhorigheid oplevert. Wij zoeken die "gezelligheid" en het samenzijn dus in andere dingen: even kletsen na schooltijd, samen naar de sporten, tijd nemen voor het in bed-stop-ritueel, wat extra aandacht bij het huiswerk begeleiden; over school praten, even dollen na het eten met de hond. Meer "tussendoor" dus.

Op de situatie van P: als mijn zoon zo duidelijk aan zou geven dat hij het ongezellig vind om na de training een kwartier alleen op de bank te zitten, omdat wij al in bed liggen, zou ik me dat wel aantrekken ja, en er wat mee doen. Mijn zoon zou ook niet zomaar daarover zeuren. Hij zou het dan ook echt niet leuk vinden. En daar zou ik me dan wel op aanpassen ja. Maar ik ken de zoon van P. niet.
Misschien kan hij dan ook bij hen op de slk. gaan zitten en daar z'n toetje op eten ? Lijkt me de kortste klap.

Miriam bijval?

Miriam je lijkt P bij te vallen maar zij vindt het onbeschoft als het niet over de vraag gaat.
Ik hoop trouwens wel dat Forumbeheer in ruil voor jouw bijval jou weer ongebreideld je gang laat gaan met het gebruikelijke in mootjes hakken.

Miriam

In de basis ben ik het ook niet oneens met dat een 15jarige best 's avonds het licht uit kan doen en dat je een zekere autonomie van die 15jarige kan verwachten op dit en andere gebieden.

Het heeft bij mij ook niks met verantwoordelijkheid te maken. Niet dat ze niet verantwoordelijk genoeg zijn om dat licht uit te doen en ook niet dat ik verantwoordelijk ben voor hun entertainment 24 per dag.

Voor mij heeft het vooral te maken met wat flexibiliteit tonen naar de kinderen toe; ergens is het natuurlijk ook heel fijn dat ze je nog nodig hebben en vragen of je er bij wilt zijn. De tijd komt gauw genoeg dat ze dat niet meer zullen doen.

Vanuit die basis zeg ik dat als er een verzoek is om 's avonds samen tijd door te brengen dat ik dat ja tegen zeg maar uiteraard en dat heb ik ook al aangegeven binnen het redelijke. Als Trix half slapend op de bank zit dan kan ze best naar bed gaan en het is heel redelijk om niet te wachten. Immers het alternatief (genoeg slaap) is ook belangrijk.

Ik heb laatst dochter uitgelegd dat ik toch echt én op tijd naar bed wil én minstens een half uur voor het slapen gaan de huiskamer voor mezelf wil hebben. Dit was naar aanleiding van haar opmerking dat ik rustig vast naar bed kon omdat zij het licht en de tv wel uit kon doen. Ik heb vriendelijk gezegd dat zij daar misschien al wel aan toe was, maar ik niet.

Liora en kaaskopje

Wil je me alsjeblieft correct citeren? Ik heb het woord onbeschoft NIET gebruikt.

Kaaskopje: mijn zoon komt niet alleen uit training, ik ben de hele avond met hem mee geweest zodat hij geen 7 km heen en terug hoeft te fietsen. Normaal gaan we altijd pas naar de slaapkamer als de jongens ook naar bed gaan maar het is nu een paar keer voorgekomen dat hij nog niet klaar was na de training (enig idee hoe een jongen van 13 kan treuzelen met douchen en een toetje eten?).

Jullie maken van een hele kleine mug een hele dikke olifant!

Kaaskopje: mijn zoon komt niet alleen uit training, ik ben de hele avond met hem mee geweest zodat hij geen 7 km heen en terug hoeft te fietsen.
Dat is gezellig Je hebt gelijk dat het praatje na trainen dan niet meer hoeft. Ik zou alleen bij een kind van 13, bijna 14, toch liever de hekkensluiter zijn wat de benedenverdieping betreft. Mijn dochters zouden het niet prettig gevonden hebben om met hun toetje achtergelaten te worden en het dan maar niet genomen hebben. Of in hun kamer alwaar het bakje dan later in beschimmelde toestand weer vandaan gevist had moeten worden.. (oudste). Als kind nog moet douchen hoef je niet beneden te blijven natuurlijk.

Miriam

Ja, ik kan me flexibiliteit voorstellen bij wat P beschrijft en ik vind Kaaskopjes suggestie 'ik kijk wat vervelends maar ze hoeven niet weg' een beetje schijn in relatie tot mijn 'het is half acht, nu is de hk van ons'. ===
Nee, dat is geen schijn. De huiskamer blijft openbaar terrein. Je hoeft geen tv te kijken als je in de huiskamer bent. Onze computer staat er, tegenwoordig heeft iedereen behalve man een smartphone, dus daar kun je gewoon naast je tv-kijkende moeder mee op de bank zitten. (Man met de mijne in dat geval.) Je kan brownies bakken in de keuken terwijl de rest tv kijkt (open keuken). Dat ze niet mee willen kijken naar Private Practice, of eerder op de avond DWDD saai vinden, is hun 'probleem'. Ik heb voor het evenwicht dan in de middag soms al MTV moeten aanhoren en tussen 5 en 7 de nodige al 10 keer herhaalde comedy's moeten zien waar man graag naar kijkt. We streven een democratie na en geen dictatuur.
Wat bezoek betreft: als onze kinderen mensen uitnodigen voor de koffie, doen ze dat maar lekker waar wij bijzitten. Ik ga daar niet de kamer voor uit. Ik maak een uitzondering voor verjaarsfeesten. Daar ben ik even bij voor de gezelligheid en dan ruim ik het veld. Als wij bezoek hebben, zijn de kinderen vrij om erbij te komen zitten. Sterker nog: ik moedig het aan. Even sociaal doen, daarna kun je gewoon weer je gang gaan.

Mtrm

een 18 jarige kun je toch geen kind meer noemen! Onvoorstelbaar dat je die nog om 10 uur naar bed stuurt, en nog veel onvoorstelbaarder dat je 18 jarige dat pikt...

Tja ach

Wie zegt dat die 18-jarige gaat slapen?

Ik snap wel wat Mtrm bedoelt. Als je zulke grote kinderen over de vloer hebt, heb je in feite nooit meer privacy. Althans dat lees ik hier wel eens tussen de bedrijven door.

Ik denk dat ik straks ga voor een huisje in de tuin voor de oudste. Op zichzelf, maar toch bij ons. Overigens veroordeel ik P niet en vind ik ook nogal wat verschil zitten tussen het verhaal van P en Mtrm. Bij P ging het er mij vooral om dat het maar een kwartiertje is - voor beide kanten en dat je daar dus op verschillende manieren mee om kunt gaan. Verder speelt dan natuulijk ook de toonzetting mee, die vond ik ook nogal hard en koud. Maar ik geloof best dat P's oudste geen jeugdtrauma gaat overhouden aan dit kwartiertje.

Och

Ik geloof zelf niet dat het al of niet naar bed sturen van een meerderjarige enig verband heeft met het doodslaan van grensrechters... maar ieder zijn mening, inderdaad.

Maar mtrm

Als jullie allemaal zo begripvol zijn en zoveel rekening met elkaar houden, dan heb je zo'n bedtijd regel toch helemaal niet nodig??
Het lijkt me dat je met iemand van 18 afspraken maakt, en niet dat je autoritair regels oplegt.

Afspraken

Ook als ze 18 zijn kun je gewoon nog eenzijdig afspraken maken als dat je gewoonte is. Lijkt me geen punt als je kinderen dat toch al van je gewend zijn.

Mtrm

"dus als mijn kind morgen 18 jaar wordt moet ik m\'n handen er van aftrekken omdat ze dan zogenaamd meerderjarig is?"
Nergens gaat het hier over 'handen er van aftrekken', dus heel vreemd om dit te noemen en daar dan zelf weer op te reageren. Ik begrijp dat je graag met jezelf discussieert?
En wat bedoel je in vredesnaam met "zogenaamd" meerderjarig??