Eerder naar bed dan kind

Alle respect

Ik vind dat persoonlijk nogal respectloos overkomen, wanneer iemand een opmerking begint met 'alle respect..."
En nee, je noemde je regel niet autoritair, maar door je manier van beschrijven klonk het wel zo. Je zegt namelijk niet: "ik heb met mijn zoon afgesproken dat hij rond 22 uur naar boven gaat", maar je geeft aan dat hij zolang hij lekker thuis woont aan jouw bedtijd regel heus geen trauma over zal houden. Dat klinkt niet echt als iets wat jullie samen hebben afgesproken. Maar als je het wel zo bedoelde klinkt het alweer heel anders.

Mtrm

Ik houd er niet van als er op een oneigenlijke manier wordt gediscussieerd. Daar bedoel ik mee: iets geheel uit zijn verband rukken en daar dan op verder gaan. Dat vind ik jammer en zonde, want dan gaat het inhoudelijk nergens meer over. Met mijn opmerkingen heb ik echter op geen enkele wijze iets respectloos bedoeld. Ik verbaas mij over de manier waarop jij praat over en omgaat met een meerderjarige. That's all.
Tot slot vind ik dat je ook best de hand in eigen boezem mag steken: erg tolerant en respectvol komen je bijdragen niet op mij over..
Groeten van jippox (ook moeder van 4 trouwens)

Rust...

Maar ik kan ook rust vinden MET mijn kinderen beneden...en het zijn toch echt pubers..

Van wie is de huiskamer?

Ik heb niet het hele draadje gelezen dus misschien val ik in herhaling... De vraag die bij mij opkomt na het lezen van de reacties (van de afgelopen 4 dagen) is van wie de huiskamer is in jullie gezinnen? Mijn uitgangspunt is dat die van iedereen is en dat degene die rust wil of alleen wil zijn naar zijn/ haar eigen kamer gaat. Een kind naar bed sturen (of afspreken etc om het even voor mijn vraag) om op jezelf te kunnen zijn, indiceert dat dat de huiskamer meer van de ouders is?

Ach mensen...

Dus zelf naar boven gaan als je kind nog beneden is is afkeurenswaardig, en je kind naar boven sturen als je zelf beneden rustig wil zitten mag ook niet. Moeizaam allemaal. Ik zou zeggen, doe het lekker zoals het bij je past, de kinderen komen er wel weer overheen (overigens, Aida, je denkt nu dat je straks je achttienjarige naar boven stuurt, maar geloof me, dat gaat allemaal heel anders, het zijn dan volwassen mensen!)

Serra

Ik wil even geen uitspraak doen over van wie die huiskamer is (ik vind die discussie al lastig genoeg hier thuis, nu er twee micronaties zijn uitgeroepen die overpad eisen over ons grondgebied ). Maar feit is wel, dat de kinderen een eigen kamer hebben die meer is dan alleen maar slaapkamer. Ikzelf daarentegen heb alleen een kamer met een bed en een kledingkast, zonder verdere prettige voorzieningen. Die van zijn namelijk in de huiskamer.

Ja genista

Dat maakt wel verschil.

Ik dacht trouwens eigenlijk dat die ontwikkelingen parallel lopen. Tieners trekken zich steeds meer terug op hun eigen kamer en ouders zitten dan weer meer en meer alleen in hun eigen kamer. Ik denk dat een eigen tv op de slaapkamer nog wel eens een strategisch cadeau zou kunnen gaan worden

Eigen

woonkamer dus....

Ginny

Dat klopt, maar desondanks komen mijn jongens ook vaak beneden zitten voor de gezelligheid.

Van wie is de huiskamer?

Ik ben het wel eens met Genista. De huiskamer is voor 99 procent van ons allevier, maar er zijn situaties waarin ik mij toch beroep op het feit dat ik geen privéruimte heb waar ik kan 'chillen' en geen privé tv heb. Wij hebben een piepkleine slaapkamer, zonder enige luxe, die luxe staat in de huiskamer. Dus als ik gemopper hoor over dat wij naar iets kijken wat dochter niet zo geslaagd vindt zeg ik wel dat ze een eigen kamer heeft waar ze alles kan kijken. Soms doet ze dat en soms blijft ze toch maar zitten.

Van ons

De woonkamer is van man en mij, wij hebben geverft, de meubels betaald, en betalen de hypotheek. Wanneer de woonkamer ook van de kinderen zou zijn, mogen zij dus meebeslissen over de kleur op de muur, meebeslissen over de meubels, en hun rommel laten slingeren want tenslotten is het ook hun kamer.
Voor ons dus niet, ze hebben een eigen kamer. Ze zijn zeer welkom in de woonkamer, tot bedtijd en dan wil ik ze er niet meer zien.
Want dan is het even alleen aida tijd, en die tijd houd in, kijken op tv wat man en ik willen, iets bespreken wat kinderen niet aangaan, lezen zonder steeds mama, mama te horen. Of heerlijk genieten van de stilte..
Daarom gaan de kinderen voor mij naar bed.

Gezin

Dat scheelt inderdaad behoorlijk of je als ouder(s) een heel boudoir of slaapkamer met enkel bed hebt om je op terug te trekken. Bij ons speelt het nog niet echt, omdat ze op tijd naar bed gaan. Voor alsnog is de huiskamer wel echt voor ons gezin maar wij richten idd in etc. En we hebben fijne ruimtes om ons terug te trekken willen we rust. Waar de kinderen ons gezellig op komen zoeken, dat dan weer wel... ) maar als er bv vriendjes zijn dan weten ze wel dat onze kamers off limit zijn.

Aida

Een kind van 18 zal heus niet meer "mama, mama" naar je roepen .

Aïda

Als je kinderen de leeftijd hebben dat ze nog om half 9 in bed moeten liggen is het een stuk simpeler om de huiskamer tot het domein van pap en mam te bestempelen dan wanneer ze om 10 uur of later naar bed gaan. Ik heb het ook nog een poosje voor elkaar gekregen om vanaf 11 uur 's avonds te verlangen dat ik dan geen gezeur meer zou krijgen over wat ik op tv wilde zien, maar ook die grens is inmiddels opgeheven. Ik kan moeilijk van een volwassen kind eisen dat die om 11 van de vloer is. En .. As the World Turns is inmiddels opgehouden, dus dat is weer een probleem minder)

Ook van ons

ik ben het wel eens met aida.
ik snap ook dat het soms moeilijk is maar ik ben ook zeer zeker niet van plan om de auto als kantoor te gaan benutten en een verplicht ommetje te moeten maken als wij samen iets te bespreken hebben.
en wat betreft het mama mama horen van een 18 jarige is hier dus wel het geval.
kinderen zijn niet allemaal hetzelfde,de 1 is snel zelfstandig en de ander niet.
het blijft een kwestie van zoeken naar de juiste oplossing.
om een voorbeeld te geven;wij geven onze oudste van 18 jaar heel vaak de gelegenheid om eens uit te gaan maar hij heeft er simpelweg geen behoefte aan.in onze ogen en oren niet te geloven maar het is echt zo.(ik had vroeger maar een half woord nodig en ik was al weg maar hij niet.onze dochter en andere zoon van beide 15 zijn daarintegen nooit thuis en willen aaaaaaaaaaltijd stappen,en zo heb je binnen 1 gezin zoveel verschillende individuen.wij hanteren op schooldagen gewone bedtijden en in de weekenden mogen ze afhankelijk van wat ze gaan doen een tijd voorstellen van thuiskomen /naar bed gaan.daar moet wel tegenoverstaan dat we allemaal medewerking verlenen aan een activiteit of familiemiddag/uurtjes voor de jongste, die is een stuk jonger en vindt het altijd fijn om iets gezelligs met zijn allen te doen.
conclusie......everybody happy!!althans in dit gezin dan,snap dat dit niet bij iedereen kan hoor maar misschien heeft iemand er iets aan.

Nou kaaskopje - ot

Dat is dus helemaal geen probleem minder... Dat is gewoonweg verschrikkelijk

Fiorucci

Dat verschilt denk ik ook per kind. Mijn zus zat vroeger altijd op eigen kamer, en dat vond mijn moeder helemaal niet gezellig. En ik zat gezellig in de woonkamer. Maar goed, ik denk dat mijn moeder ons gezelschap ook meer op prijs stelde, dan het gezelschap van mijn vader.
En bovendien zat ik ook vaak samen met mijn moeder tv te kijken op haar slaapkamer. Zeker als er weer eens voetballen op tv was...

Wij zullen het wel gaan zien. Tot nu toe zitten die kinderen mij nog niet in de weg. Door de week zijn ze allemaal om uiterlijk 10 uur van de vloer. En in het weekend komt het allemaal niet zo nauw. Dat is ook familietijd.

Ik vind het juist wel fijn als de oudere kinderen 's avonds beneden bij ons zitten. Overdag werk ik en zitten de kinderen op school/universiteit. Eer we allemaal thuis zijn is het meestal al 18:00. Dan moet er nog huiswerk worden gemaakt en dergelijke. Als we eenmaal aan tafel zitten is dat vaak het eerste moment van de dag dat we echt samen tijd doorbrengen. Aan tafel is het wel gezellig maar het is natuurlijk geen 1 op 1 tijd en vaak redelijk onrustig. De jongste kinderen eisen veel aandacht op.

Juist de oudere kinderen hebben behoefte aan 1 op 1 tijd, aan even samen praten en dergelijke. Dat vind ik zelf overigens ook fijn. Dat is eigenlijk het enige moment van de dag dat we echt contact kunnen hebben. De jongsten liggen dan in bed en het is even echt rustig in huis en dat is een mooi moment voor 1 op 1 gesprekken, helpen met huiswerk of een keer een spelletje spelen of zo.

Ik zou het eigenlijk wat saai vinden als ze al vrij vroeg naar hun kamers zouden verdwijnen. Mijn een na jongste zoon doet dit jaar examen en moet een bepaald gemiddelde halen om op de opleiding van zijn keuze te worden toegelaten. Hij heeft daarom een eigen kamer gekregen zodat hij een rustige plaats heeft om te studeren. Hij is ook vrij serieus bezig met leren en ik vind het ergens jammer dat hij zo weinig bij ons nu zit. Aan het eind van de avond, zo rond 11 uur komt hij vaak even beneden om thee te drinken en het juist zo fijn om dan even met hem te kunnen praten.

Ze zijn maar zo kort klein, echt de tijd vliegt. Voor je het weet zijn ze volwassen en gaan ze hun eigen weg. Zolang ze nog tijd door willen brengen met hun ouders beneden zou ik dat alleen maar aanmoedigen.

Maylise

Eens, ik blijf soms langer op omdat de jongens gezellig beneden zijn die avond.

O.t.

Inderdaad... Het gaat onwezenlijk snel. Ik zat vanavond wenskaarten te schrijven. Twee namen eronder, zoals 30 jaar geleden. Waar blijft de tijd...

Uiteraard

Begrijp ik ook wel wanneer er in het weekend gestapt gaat worden, dat ze er dan niet eerder inliggen dan ik. Daarom schreef ik ook, wanneer er de volgende dag school/werk is.
En uiteraard zijn heb je ook uitzonderingen..
Dus misschien kan ik beter schrijven, wanneer ze gewoon thuis op de bank hangen dan is er een tijdstip waarop ze naar hun kamer gaan.