Eerste keer ongesteld

lijkt me duidelijk

ze wil blijkbaar geen gedoe. Ik zou dan ook niks bijzonders doen, ook al vind je het dan zelf wel een mijlpaal.

geen gedoe

Nee, geen gedoe van maken, en al helemaal niet als ze dat zelf niet wil. Mijn dochter was zo schattig toen......
Lekker zelf zwijmelen, niks mis mee, maar niet voor haar

ik wilde juist afleiding

Ik snap wel dat je de behoefte hebt om het er misschien uitgebreid over te hebben, maar inderdaad, als ze geen gedoe wil, niet doen. Ik zou er wel af en toe naar vragen, zo terloops zeg maar, maar wel genoegen nemen met een eventueel kort antwoord. Ik hoefde er ook met mijn moeder niet over te praten, ik had het er al uitgebreid over gehad met zus en vriendinnen. En ik was er ook de hele dag mee bezig, het ging de hele tijd door mijn hoofd, maar praten, neuhh ik wilde juist afleiding.

Prive

Ongesteld worden is iets prive's en je dochter heeft dat prima door!

Geen gedoe

Dochter vertelde het een maand later. O, by the way ik ben ongesteld geworden nu voor de tweede keer. Wil je wat extra maandverband kopen?
Ze wil absoluut geen gedoe. We zijn wel samen een dure lippenstift gaan kopen en dat vond ze erg leuk. Ik heb ook gezegd dat ze het even moet aangeven wanneer het weer bijna zover is omdat ze dan recht heeft op chocola of ander lekkers. Maar ze is druk bezig een 'fitgirl' te worden, dus dat wil ze niet. Vooral geen gedoe.
Laatst was ze in bed enorm doorgelekt, niets gezegd en toen vond ik een wat vieze was. Tussen neus en lippen door verteld wat ze het beste met bloedlakens, bloedhanddoeken enzovoort kan doen.

Goed

Bedankt voor de reacties. Ik doe het dus waarschijnlijk goed.
Laatst las ik op een ander forum een topic van een vrouw die zich als kind genegeerd had gevoeld en daardoor jarenlang in therapie was. Als voorbeeld gaf ze dat ze bij haar eerste ongesteldheid alleen een pak maandverband had gekregen, en verder niets.

vriendin

Mijn dochters beste vriendin was hier toen dochter op de wc merkte dat ze voor het eerst ongesteld was geworden. De wc deur ging open en dochter blèrde door de gang: 'Jooo, naam vriendin, je bent getuige van een historisch moment!' Vriendin was meer geïnteresseerd in het halen van de trein, dus die riep terug: 'schiet nou maar gewoon op!'
Wij hebben op het toilet een kastje met maandverband en tampons, dus dochter heeft er wat van uitgezocht en weg was ze. Ik kreeg niet eens de tijd om te bedenken of ik iets speciaals wilde doen

Therapie

Er zit natuurlijk wel een verschil tussen je dochter ongeïnteresseerd een pak maandverband in haar handen duwen, of er geen "gedoe" van maken, maar wel tussen neus en lippen door eens vragen hoe ze zich voelt en haar een beetje extra vertroetelen als ze even niet zo happy is. Als je in therapie moet, om de reden die jij gelezen hebt is er vast heel veel meer gebeurd.

Volgens mij doe je het prima.

Hier

Ik mocht gebak halen p, maar het werd niet uitgebreid besproken, hooguit met mijn moeder.
Mijn kinderen wilden ook geen heisa, dus werd het gebak en chocola omdat " we daar toevállig nét zin in hadden"!

Zussen

Toen ik voor het eerst ongesteld werd liep ik een week door de bergen met mijn oudere zussen. Er was nauwelijks maandverband, geen winkels, slechte sanitaire voorzieningen en al helemáál geen telefoon natuurlijk. Het werd een enorme kliederboel met wc-papier en troep. Zussen hielpen me en ze vonden het allemaal wel schattig. Ik was meteen helemaal ingewijd zeg maar . Thuis kreeg ik een pak maandverband van mijn moeder en een knuffel. De "rest" hadden mijn zussen gedaan. Mijn moeder vond tampons maar niks: dat "inwendige gedoe", maar we hebben ze allemaal gebruikt.

Gedoe

Bij dochter hier heb ik er ook geen gedoe van gemaakt. Ze meldde het en ik heb maandverband gekocht voor haar. Af en toe vul ik dat weer aan. Ze geeft aan wat ze wil gebruiken en wat ik voor haar moet kopen. Nu ook soms tampons. En dat is het wel.
Een vriendinnetje van haar ging uitgebreid uit eten met haar moeder en zussen, toen ze voor het eerst ongesteld werd. Was bij hun traditie. Vond ik zwaar overtrokken. Maar ja, ieder zijn ding natuurlijk.

Geen feestje hoor

Toen ik ongesteld werd hadden we al volop maandverband liggen dus niemand hoefde dat voor mij te kopen. Ik pakte een maandverbandje en kroop diep onder de dekens in bed want ik was er hondsberoerd van, dat was ongeveer de eerste 5 jaar zo dat als ik ongesteld was dat ik me hondsberoerd voelde.

Helemaal geen reden voor een feestje dus.

IK begrijp ook totaal niet waarom je er zo'n ding van gaat maken als iemand ongesteld wordt.

Nog niet

Mijn dochter is nog niet zo ver, maar laatst hadden we het er wel over. We zijn alvast wat maandverband gaan kopen. Toen vertelde ik dat sommige meisjes hun eerste menstruatie het liefst voor zichzelf houden, en dat anderen er een klein feestje van maken. Opportuniste als ze soms is, zei ze meteen: ik wil dan wel taart, hoor mam!

Prima zo

Volgens mij doe je het prima, ik kreeg bij mijn eerste keer een stuk taart en iedereen kwam langs. Was voor mijn gevoel een beetje te veel van het goede.

Maarja ik zou inderdaad af en toe wat vragen en eventueel een reep chocola halen, dat zal ze vast leuk vinden.

Hier een cadeau

Toen mijn oudste op de leeftijd was dat ze ongesteld zou kunnen worden maakte ze zich er zooo druk om. Hoe vaak ik haar ook geruststelde, ze dacht echt dat het enorme pijn ging doen. Uiteindelijk viel het haar reuze mee en hebben we samen een mooie ring uitgezocht. Echt om het kind-af te vieren. Ze draagt de ring nog steeds en vond het heel bijzonder. Mijn jongste werd direct op het hart gedrukt door de oudste dat het helemaal niet erg is en dat je dan een ring krijgt. Zo gebeurde het ook. Ook zij is er nog erg blij mee. Verder hebben we het aan de buitenwereld absoluut niet bekend gemaakt. Maar die ring was wel een opsteker...

Hier ook bescheiden 'gevierd'

Mijn dochter was veel jonger al aan de beurt dan ik (zij net 12, ik was destijds bijna 15) dus het overviel ons eigenlijk een beetje. Maar we hebben het wel gevierd met een lekker gebakje en pannenkoeken. De vlag mocht ik niet uithangen van haar . Ik vind het een bijzonder moment, daar mag je best wat aandacht aan besteden, mits het kind in kwestie dat natuurlijk ook ziet zitten.

Ik vond het behoorlijk sneu voor haar, zo jong nog, en ze heeft er veel meer last van dan ik had. Maar ze draagt het dapper vind ik. Lang leve de Aleve! En wij als familie hebben het zwaar te verduren, want ze heeft nogal heftige emotionele buien de eerste paar dagen, maar we doen ons best om haar wat te ontzien. En ik zorg voor wat extra chocola, dat helpt altijd.