Faalangst of gebrek aan motivatie

2 vragen

Werkt zijn manier, gezien zijn cijfers?

Wat is er op tegen om nu van school te veranderen?

Je kunt het eropaan laten komen, maar of hij daar nu zoveel bij is geholpen. Volgens mij is een kind van 14 nog niet in staat om volledige zelfdicipline te hebben.
Oke, ze mogen fouten maken in beslissingen, maar als ouders ben je er toch ook voor om ze voor totale destructie te behoeden.

ingrijpen

Nou, ik zou toch wel heel erg neigen naar ingrijpen.

Onze slimme zoon zit in vwo 3 en die kan ook niet zelf woordjes leren. Wrts lukt al helemaal niet, omdat hij dan de moed na twee fouten al opgeeft (zit toch iets van faalangst achter). En dan laat ik hem het echt niet zelf bepalen. Want dan gaat hij inderdaad denken: 'Het lukt toch niet.' En die gedachte heeft maar 1 resultaat, dat het niet lukt.

Ik zit nu te denken wat ik zou doen, als onze zoon geen hulp zou accepteren. Pfffff. Ik denk dat ik eerst duidelijk zou maken, waarom hij hulp nodig heeft. De verklaring zit natuurlijk in de dyslexie.
En dat hij geen diploma gaat halen, zonder die woordjes.

Wil hij een diploma halen? Ik denk het wel. Dan is het echt nodig dat hij hulp accepteert van jou.

Wij overhoren zoon trouwens niet meer. Dat heeft toch geen zin, want dan weet hij het niet en worden we allemaal compleet gefrustreerd.

We oefenen de woordjes met hem in. Als hij een toets gaat krijgen, elke avond, bijvoorbeeld vier avonden lang (zucht, zucht, zuchterdezucht). En dan eerst van taal naar Nederlands, dan van nederlands naar taal. En de laatste twee momenten (middag en avond voor de toets) tot slot opschrijven. Alle woorden van de lijsten. Als hij een woord fout schrijft, herhalen net zolang tot hij ze allemaal een keertje goed heeft.

Ik vind het heel vervelend, maar het is niet anders, hij moet die talen doen. En het gaat anders echt niet lukken.

Hij vindt het ook vervelend, dus we zijn het daar met z'n allen helemaal over eens.

Oh ja, we proberen het woordjes leren stressloos en irritatie loos (zeker van onze kant) te laten verlopen. Dus geen paniek in je stem, geen zuchten als er wat mis gaat.

Overigens, dit speelt bij erg veel jongens

Ik schrok ervan toen ik hoorde hoeveel jongens op de middelbare school blijven zitten, althans op zoon's school.

Daarover ben ik ook wel eens in gesprek gegaan. Jongens zouden veel strakker door school worden moeten begeleid. Dat is nog een reden waarom ik nu toch wel blij ben met deze mavoklas. Er wordt veel meer bovenop gezeten, cijfers en maakwerk worden goed bijgehouden door de docenten, om de zes weken evaluatie of een kind niet naar een verplichte! extra begeleiding voor een specifiek vak moet.

Dus, je zoon is echt niet de enige (schrale troost)

Op de school van zoon is het trouwens erg lastig om hele slechte gemiddelden weg te werken, omdat ze met jaarcijfers werken... Daarom zijn drie'en aan het begin van het jaar wel erg jammer.

3Havo

Na 3Havo kun je naar het MBO. Die keuze heb ik zoon ook gegeven. Hij is blijven zitten in 3Havo. Maar wilde zelf graag door, dus zit nu in de eindexamenklas. Ik knijp dan wel in mijn handjes dat hij het met 1x zittenblijven goed gedaan heeft. Had veel lastiger kunnen zijn als hij niet naar speciaal onderwijs was gegaan. Dat heeft hem veel goed gedaan. Inderdaad het gaat om zijn motivatie, niet die van mij. En ik ga er vanuit dat het heus weleens tegenzit, maar je gaat gewoon rustig door, je gebruikt de kansen die je hebt, om te komen waar je wil zijn. Geen gestress, wat de overheid graag wil, om in een keer goed te kiezen en dan ook spoorslags je doel te halen. Zo werkt het namelijk helemaal niet, zeker niet bij mijn kinderen. Het zit er dik in dat ze nog weleens langer over hun schoolcarriere doen.
Ik leerde vroeger al van een collega dat een kind met autisme van de LOM-school naar de universiteit kan gaan. Hoe moeilijk je dat ook gemaakt kan worden, je kunt wel gaan stressen daarover maar dat helpt niet.

Om tafel

Ik zou me er toch weer wat meer mee gaan bemoeien. Hij lijkt me nu nog te jong om hem aan zijn lot over te laten. Dat blijkt ook wel aan zijn cijfers en houding. Hij heeft de kans gehad om het op zijn manier te doen, maar dat werkt blijkbaar niet.

Onze dochter is ook (ernstig) dyslectisch, en ik heb haar altijd veel begeleiding gegeven. Ze zit nu in de derde en heel langzaamaan gaat ze iets zelfstandiger werken. Pas op het laatst kom ik er dan bij voor de overhoring e.d. Maar soms ook lees ik haar nog steeds veel voor, alleen uit de samenvattingen leren werkte toch niet lekker. Eventueel heeft ze ook Kurzweil tot haar beschikking. Maar als ik voorlees kan ik tegelijkertijd overhoren of dingen extra uitleggen.

Misschien is het een idee om met je zoon om tafel te gaan zitten en samen met hem te bespreken wat een goeie leerstrategie voor hem is. Zo hebben we hier een redelijk schema van leren gevonden, want ook onze dochter heeft echt veel tijd nodig en alles in kleine porties. Vergelijkbaar met de strategie van Minnie Muis. Haar verhaal lijkt veel op hoe wij het hier ook doen.

Nu moet ik wel zeggen dat onze dochter heel gemotiveerd is en zich nooit wat aantrekt van haar dyslexie, ze is behoorlijk zelfverzekerd op dat gebied en dat scheelt natuurlijk.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen!

deadline?

Ik weet niet in welke regio je woont, maar hier zijn ze pas 4 weken bezig. Laat je kind ook maar even ervaren wat de consequenties zijn voor het gedrag. Van een enkele 3 of 4 kan ik echt niet wakker liggen, wel als het er veel meer zijn. Met oudste zoon (nu 16) hebben we altijd de afspraak gehad: zolang je niet in de gevarenzone zit, bepaal je het allemaal zelf. Kom je wel in de gevarenzone (hier werken ze met tekortpunten, tot 2,9 tekortpunt ben je veilig), dan gaan wij ons heel nadrukkelijk wel met het huiswerk bemoeien. Je hebt dus een keuze.
Zou het wat zijn om een soort deadline te stellen? Bijvoorbeeld dat je verwacht dat hij met de herfstvakantie goede genoeg staat (lees: niet in gevarenzone), en dat je anders weer gaat overhoren etc.?

Feest der herkenning

Ik lees geïnteresseerd mee, want hier gaat het niet anders. Zoon zit in 2 VWO en inderdaad 4 weken op weg en er staat een 2, een 3 en een 4 voor resp. Engels, Frans en Duits. We gaan nu RT regelen (zelf betalen) en misschien moet er ook bijles bij. Ons probleem is dat ik zelf dyslectisch ben en zijn vader slechtziend, dus zelf helpen zit er niet in. Vorig jaar heeft grote zus veel hierin gedaan, maar dat kan ook niet jaar in jaar uit zo doorgaan. Grote broer (ook dyslectisch maar inmiddels met een HAVO diploma) leert hem al zijn trucs.
Verder gebruiken we ook minder verantwoorde middelen. We hebben hem beloofd dat als hij in februari de cijfers heeft om over te gaan en een 7 gemiddeld voor de andere (lees niet talen) vakken hij 18+ spellen mag spelen op de X-box.

Lees mee

Onze 2 VWO zoon van 13 begon vorig jaar stralend, alleen 8,9 en 10 en. Tot februari. Aan het einde van het jaar alleen 3, 4 en 5 en. De eerste 4 van het jaar is alweer binnen. Ons probleem is dat zoon absoluut geen hulp wil. Iedere avond ruzie hebben we momenteel, we worden er allemaal helemaal gek van. Het nare is dat we weten dat hij slim genoeg is, hij had een CITO van 550. Maar ergens gaat het mis en ik wil weten waar. Maar meneer wil niet dat we met school praten en externe hulp is absoluut onbespreekbaar. 'dan loop ik weg' ernis al een tablet de kamer doormgeslingerd en de meest vreselijke verwensingen naar mijn hoofd gegooid.

Ik heb dus wel uitgebreid gesproken met zijn mentor maar ik heb niet het idee dat zij de urgentie inziet. Vrijdag heeft hij een wiskunde proefwerk. We hebben nu al ruim 3 uur met hem geoefend. Vanavond deed hij de diagnostische toets en had alles (alles!) fout.

Ik weet het ook even niet meer. Geen advies dus maar hoop op nuttige tips.

je zoon steunen

Dat zou ik doen. Hem erkennen dat hij een lastig probleem heeft en dat jullie daar graag bij helpen maar het is wel zijn probleem. Doorduwen en dwingen heeft weinig zin, dat heb je mogelijk al gemerkt. De emoties lopen ook hoog op, dat geeft je zoon nog meer het idee dat hij hier vreselijk aan het falen is. Terwijl je misschien beter duidelijk kunt maken aan hem dat hij niet de enige is en dat jullie niet de enige ouders zijn die zich in de stress werken over de schoolcarriere van je zoon. Eerst maar even rustig laten zakken. Trek je handen er vanaf. Zorg dat je oordeel uit je stem verdwijnt. En geeft hem de regie terug. Per slot is het zijn school carriere. pas als dat allemaal geland is kun je misschien met je zoon overleggen wat hij denkt dat hier mogelijk gaat helpen en daarvandaan rustig weer opbouwen. De mentor als steun zoeken, samen tegenover je zoon, gaat hem niet helpen denk ik.

opties

Verken samen met je zoon wat de opties zijn. Misschien is hij de komende jaren wel helemaal niet goed in het schoolse leren. Misschien is het voor hem beter om eerst een soort praktijkschool te doen. Wat vind hij zelf leuk en wat wil hij zelf? Waar liggen zijn talenten? Is daar misschien een school bij te vinden?
Waarom lukt het niet met wiskunde? Is hij te gestresst om te leren? Als je gestresst bent gaan de oren dicht en wordt er niet meer geleerd. Houdt rekening met de mogelijkheid dat je zoon blijft zitten. Het overkomt de besten en je kunt niet meer doen dan je best, dat is al uit de hand gelopen. Maar laat je zoon het voortouw nemen.

Jammer

Jammer dat je het een goed idee vond om het hem alleen te laten doen, dat had ik nooit toegestaan met Engels. Met hulp heeft hij het tot een 5 laten komen, wat had je verwacht zonder hulp dan?

Nu de teugels weer aantrekken is veel lastiger dan laten vieren als er goede cijfers binnenkomen.

Toch maar weer doen dan en als je het zelf niet wilt doen moet je hulp zoeken bij het huiswerk.

@ Doortje

Ik zou je zoon laten testen; kost een paar centen maar je krijgt een hoop handvatten om hem verder te helpen en hem aan te spreken. De test heeft mijn zoon heel goed geholpen omdat het hem (en ook ons) veel inzicht gaf in wat hij wel kan en waar hij uitvalt. We kunnen hem op die manier zowel helpen als zelf verantwoordelijkheid geven.
Wij hadden het spookbeeld van de slimme jongen die na een prachtige cito van het VWO afzakt tot het VMBO om die tenslotte zonder diploma te verlaten. We hadden al veel mee gemaakt met hem en hadden voor de test eigenlijk geen idee wat hij kon; er waren ook gesprekken geweest over speciaal onderwijs vanwege zijn uitval op taal.
Maar zoals het nu tussen jullie gaat ga je geen jaren volhouden, dus is het tijd om drastische maatregelen te nemen. Zoek een goede test psycholoog en zoek uit waar de schoen wringt. Dan kun je samen met hem en de psycholoog een plan maken voor de toekomst. Als ik iets geleerd heb in de afgelopen jaren is dat kinderen eigenlijk altijd hun stinkende best doen om aan de normen te voldoen. Als zij reageren zoals je zoon doet, dan zit hij zeer waarschijnlijk ergens klem. Hem vervolgens als een klein kind gaan behandelen en er naast gaan zitten werkt averechts, hij gaat zich alleen maar een grotere loser voelen (zeker als het ook nog eens niets oplevert) en zijn kont tegen de krib gooien.

Margriet

Dank je voor je reactie. Ik ben er ook van overtuigd dat we verder moeten testen. Ik heb echter nog een bijkomend probleem, echtgenoot is van menig dat alles altijd intern moet kunnen worden opgelost. Hulp zoeken is een zwaktebod. We hebben vannacht (konden allebei niet slapen) er nog uren over gepraat. Ik vind hulp zoeken namelijk juist sterk, je laat daarmee zien dat je naar opossingen zoekt en dat je wilt veranderen. Moeilijk hoor.
Ik heb ondertussen contact gezocht met de huswerkbegeleiding op school. Dat kost ook flink veel ( meer dan 200 euro per maand) maar ik denk dat dat voor hem een oplossing zou kunnen zijn. Zoon wil het niet ( lijkt op zijn vader) maar ik hoop hem ervan te overtuigen dat als hij op school al zijn huiswerk kan maken en leren het thuis veel fijner wordt. Geen ruzie meer tussen ons en hij heeft dan thuis ook echt vrije tijd. En dan een psycholoog. Ik wil een WISC toets laten afnemen, inderdaad precies kijken waar het probleem ligt. Ik denk namelijk niet dat het aan zijn intelligentie ligt, wel aan zijn verwerkingsmogelijkheden. Typisch geval van een slim kind, op de basisschool nooit iets hoeven doen en alleen maar A scores en nu loopt hij tegen de problemen aan.

Hoe vind ik een goede psycholoog, gewoon google? Echt geen idee.

Hem de regie terug geven wat AnneJ zegt hebben we geprobeerd. Maar doen we dat, raffelt hij zijn werk af ( slordig en snel tevreden) en gaat hij gamen. Nemen we de laptop etc af, zoekt hij in zijn kamer andere afleidingen. Afspraken samen met hem gemaakt over schermen ( hem mede de regels laten bepalen) werkt niet. Hij houdt zich een dag aan de regels en dan is het weer klaar. Ik heb zelfs de laptops en Ipad mee naar werk genomen zodat hij ' s middags dat niet kan doen. Maar ja, dat werkt ook niet, hij heeft zijn telefoon en de tv. Ik kan moeilijk alles meenemen en met zulke maatregelen duw ik hem alleen maar weg.

Wat je zegt probeer ik ook aan man duidelijk te maken. Een kind wil leren, een kind wil presteren, een kind wil goed gedrag laten zien. Als dat niethet geval is, is er ergens een belemmering en die moet je opsporen. Hij doet dit echt niet met opzet. Ik denk dat hij best heel ongelukkig is en dat breekt mijn hart.

Monni, ik denk dat je je zoon niet vrij kunt laten. Hij mist , net als mijn zoon, de capaciteiten om het alleen te doen. Als jullie hem zelf niet kunnen helpen, kun je dan anderen inschakelen? Ik leef met je mee, dit is echt heel naar.
Doortje

Weer naar school of een deskundige inschakelen

Hulp zoeken is geen zwaktebod, maar een zelfrelexie en erkenning naar jezelf toe, dat je als ouders het probleem onderkend en daar professionele hulp voor inschakeld.
Het vergt juist moed en kracht om naar buiten te treden en een deskundige te vragen voor begeleidng.

Het andere alternatief is om zelf alle scholing te gaan volgen op gebied van wiskunde, pedagogiek, psychologie, opvoedkunde, huiswerkbegeleiding enz.

Moeilijk

Wat veel reacties en fijn om te lezen dat ik niet alleen sta.
Na een drukke week voor zoon qua huiswerk waarbij ik hem niet mocht helpen en hem dus ook weinig heb zien doen, ga ik vandaag met hem om de tafel heb ik besloten. Ik heb jullie reacties allemaal al een paar keer doorgelezen en heb er een paar dingen uitgehaald die ik in eerste instantie ga gebruiken. Ik ga proberen samen met hem tot een plan van aanpak tekomen. Hem serieus nemen en inspraak geven, alhoewel ik wel twijfel daarover vind ik toch dat ik het zo moet proberen. Het woordjes leren op wrts zal ik als verplicht onderdeel opnemen in het plan, dat vind ik echt belangrijk. Ik zie dat hij zichzelf moeilijk aan het werk kan zetten en al snel vindt dat hij klaar is als hij uiteindelijk begonnen is. Ik ben bang dat dat niet zal veranderen. Wat dat betreft zou huiswerk begeleiding misschien beter zijn want de sfeer in huis is om te snijden zolang het huiswerk niet af is. Helaas biedt zijn school dat niet aan en particulier is haast niet te betalen.
Iemand vroeg nog wat zijn manier van leren dan is en wat er tegen is op van school veranderen, nou wat zijn manier precies is weet ik niet. Ik geloof dat het alleen betekent dat ik me ervooral niet mee mag bemoeien. En van school veranderen wil hij zelf niet en ik ook liever niet. Hij maakt slecht echt contact, heeft ook geen echte vrienden maar vindt het wel leuk in deze klas en om dan nieuw in een al bestaande klas te komen lijkt me voor hem niet te doen. Maar als hij zo doorgaat dan zal hij zelfs mavo niet halen en moet hij sowieso.

Bovenbouwer zoeken

Je kunt in plaats van zo'n duur huiswerkinstituut ook zelf proberen om een bovenbouw VWO-er te vinden die hem kan helpen. Of misschien beter nog een HAVO leerling, die zelf ook gewend zijn om te werken. Zeker als je een oudere jongen vindt kan peer-pressure en bewondering nog wel beter werken dan zo'n instituut (lees plaatsvervangende school). Maar zo'n collega puber kan alleen het uitleggen overnemen en als je het treft het leren structureren van huiswerk. Het haalt niet helemaal de strijd weg thuis.
Een kind zelf verantwoordelijkheid geven is iets anders dan het loslaten. Je laat heem kleine afgepaste stukjes zelf doen en dan controleer je hem weer en maakt afspraken voor de volgende stap. Dus eerst zelf je Engelse woordjes leren en daarna overhoor je hem. Zelf naar zijn wiskunde kijken en met gerichte vragen komen in plaats van "ik snap het niet". Verder is het een bekend verschijnsel dat jongens veel sneller klaar zijn met hun huiswerk, dan meisjes en ook sneller tevreden met zichzelf. Ik zou ook zelf proberen om het luchtig te houden en niet de hele sfeer in huis te laten bepalen door het huiswerk van één kind.

Of een student,

Er zijn ook studenten die zich aanbieden, kijk of je iemand kan vinden in de richting waar je zoon heen wil. Via marktplaats of in je kennissenkring

woordjes

Even een item eruit gepikt. Hier ging mijn dochter op een gegeven moment naar zo'n professionele huiswerk begeleiding waar ze helemaal niet zo dol op wrts waren. Wat ze daar deed was een A4 in 16 stukjes scheuren (dus dubbel vouwen, doormidden scheuren, dat weer dubbel en doormidden, tot je blaadjes krijgt van 5x7 cm) hier op de ene zijde zelf het engelse woord schrijven, op de andere zijde de betekenis. Dat is al oefening 1 (en wellicht voor je zoon te doen, het is praktijk) vervolgens oefenen. Lezen, op de achterkant kijken wat het woord betekent. Het gaat veel fijner dan lijstjes leren (dan ga je een volgorde herkennen, hier kan je het stapeltje schudden en je kan heel makkelijk van nederlands naar engels leren en andersom) en je kan het op allerlei plekken in huis leren, niet alleen achter de computer.
Nou ja, dat is alleen de strategie voor het saaie woordjes leren, hier was het voor dochter een uitkomst. Verder hadden we hier ook ouderejaars leerlingen die bijles gaven, is inderdaad 'cooler' dan een huiswerk instituut en ze zitten veel meer op de lijn van de school, kennen de leraar, de manier van vragen, de boeken enz.

Toch twee nadelen bij leren met kaartjes

Met kaartjes oefen je de spelling niet en hoor je de uitspraak niet.

WRTS geeft de uitspraak er bij. De woordjes gaan door elkaar per lijst en het programma houdt bij welke je al kent. Je kunt ook met één druk op de knop lijsten combineren. Je kunt op elk moment van oefenrichting veranderen (NL-EN of andersom)
Je spelt de woorden waarbij het programma de spelling controleert, ook op hoofdletters en leestekens.

WRTS kan ook op smartphone en tablet. Hier ideaal bij autoreizen die wat langer duren. Maar ook om even in een andere kamer te gaan zitten.

Kaartjes zijn wel een leuke variant voor de afwisseling.

Wrts en faalangst

Bij onze faalangstige zoon werkt het helemaal niet met wrts. Na twee fouten stopt hij gedemotiveerd, het hele e-learning is een ramp voor hem. Flash kaarten werken wel gelukkig, maar mondeling inoefenen werkt het beste.

Spelling

Hier hebben we ook wel eens met kaartjes geoefend en dat is voor zoon veel leuker dan wrts idd. Maar zijn spelling waar hij juist zo'n moeite mee heeft oefent hij er dus niet mee.
Verder gaat het nog steeds vreselijk moeizaam hier. De slechte cijfers stromen binnen

training?!

Wellicht is het ook verstandig om eens te kijken of er professionele begeleiding nodig is. Bij een huiswerkinstituut kun je terecht voor studiebegeleiding en faalangstreductietrainingen!