Gedrag 13 jarige puberdochter
Hallo allemaal,
Tijd geleden dat ik hier geschreven heb. Hoop dat jullie ons inzicht en raad kunnen geven bij een probleem met onze oudste dochter (13 jaar). Vrees dat het een beetje lang verhaal is geworden. Gedeeltelijk denk ik om mijn gevoel te spuien en gedeeltelijk om voor jullie het beeld duidelijk te krijgen.
Haar vader en ik zijn nu 2 jaar uit elkaar. Sinds een jaar woon ik in een ander huis en hebben we co-ouderschap. Wat prima gaat. Natuurlijk missen ze de ene ouder wanneer ze bij de ander zijn, vaak genoeg zien we elkaar tussendoor nog bij de sport o.i.d.. Dus echt een volle week zonder contact is er niet.
Haar vader heeft sinds een jaar een nieuwe relatie(niet samenwonend) wat vziw helemaal leuk en gezellig gaat. De twee jongste hoor ik er nooit over dus geen nieuws goed nieuws. De vriendin van haar vader bemoeit zich niet met de opvoeding. Ze zal hooguit een keer koken. Oudste wil nog weleens een opmerking laten vallen. Of ze dit nu doet om te proberen ons tegen elkaar uit te spelen of die relatie wil proberen te boycotten weet ik niet. Lukt haar iig niet. Hier is geen nieuwe relatie.
Voor de scheiding had ze ook deze houding, daarom hebben wij niet het gevoel dat het daarmee samenhangt.
Communicatie tussen ex en mij gaat goed. Daarom kan ik wel stellen dat dit topic door ons beiden is geschreven en kans dat hij ook af en toe een toelichting geeft.
Zoals jullie waarschijnlijk wel begrepen hebben gaat ons probleem om ons oudste dochter. We hebben diverse problemen met haar.
Uit niets blijkt dat ze ook maar ergens in geïnteresseerd is. Ze zegt van wel maar haar handelen zegt iets anders. Is altijd negatief. Wat voor leuks je ook verzint, vooraf of achteraf horen we 9 van de 10 keer alleen maar iets negatiefs.
Op school gaat het niet goed. Het hele jaar gaan voor sommige vakken de cijfers met pieken en dalen. Diverse contacten met haar mentrix gehad waarbij we onze bezorgdheid hebben geuit. En achteraf samen met haar gepraat. Ook heeft school met haar gepraat en geprobeerd haar te motiveren, inzicht geven van andere leer methodes, etc. Wat helaas geen verbetering heeft opgeleverd.
Nu zit ze tegen overgang aan naar de tweede. Haar cijfers zijn van dien aard dat ze een “bespreekgeval” is. Wanneer we met haar dit bespreken zegt ze dat ze haar best gaat doen. Dat doet ze dan een week en daarna is het weer over met de pret. Zelfs wanneer haar klasgenoten haar proberen te motiveren maakt dit geen indruk.
Ook is ze erg slordig en niet zuinig op haar spullen. Haar kamer meestal een varkensstal. Aantal voorbeelden met niet zuinig zijn. Dochter heeft sinds een jaar een prepaid mobiel. Krijgt van ons 2 maandelijks een bel tegoed. Op = op. Nu is ze sinds een maand haar mobiel kwijt. Zoeken doet ze dan niet of oppervlakkig. Wist niet eens waar ze hem het laatst gezien had. Verjaardag gevierd waar ze veel geld gekregen had. Week later gezegd dat ze daar dan een nieuwe mobiel van kan kopen. Bleek dat ze het grootste gedeelte uitgegeven had aan kleine dingetjes (waarvan 1 na aanschaf ergens in een hoekje ligt en niet opgehangen) en overdreven veel geld aan traktaties voor haar vriendinnen. Resultaat nog maar een klein bedrag over. Zeuren om een nieuwe telefoon doet ze niet. Ze weet dat ze hem niet van ons krijgt. Maar moeite doen om te sparen ook niet.
Van ons een laptop voor haar verjaardag gekregen. Was ze erg blij mee. Laptop komt een paar weken later bij haar vader binnen. Helaas op de dag dat ze richting mij kwam. Dus was nog niet geïnstalleerd voor gebruik. Resultaat een chagrijnig meisje, begrijpelijk. Pa lief ’s avonds laat alles in orde gemaakt en langs gebracht. Kind blij. Zeg tegen haar dat ze nog wel d’r vader moest bellen van mij, omdat hij het zo snel in orde had gemaakt. Resultaat; niet gebeld. In het weekend ziet ze hem. Hij vraagt hoe het met de laptop ging en ze maakt eoa belachelijke opmerking waar zijn broek van af zakte.
Het is teleurstelling op teleurstelling. Meesten zullen zeggen dat het typisch puber gedrag is. Gedeeltelijk mee eens. Wij willen dat (negatieve) gedrag om zien te buigen naar positief bedrag. Het frustreert ons vooral haar desinteresse overal in. Enige waar ze in is geïnteresseerd zijn haar internet vrienden (habbo). Haar laptop zijn we nu zodanig aan het inrichten dat ze een apart account heeft voor vrije tijd en voor haar huiswerk. Op de laatste proberen we alles wat betrekking heeft op sociale media geblokkeerd. Geen msn, skype, hyves, etc.. Niet om haar te pesten maar om te zorgen dat ze zich niet af laat leiden tijdens het huiswerk maken.
Nogmaals heel verhaal. Hoop dat het zodanig leesbaar en ons probleem duidelijk is dat jullie ons weer een duwtje in de juiste richting kunnen geven. Wij weten het even niet meer.
Paar herkenpunten
Ik heb een paar herkenpunten die wat mij betreft typisch puber zijn, die zou je dan al van het zorgenlijstje kunnen schrappen misschien.
Het geld wat mijn dochter heeft/krijgt/verdient gaat ook linea recta op aan rommeltjes, ook dingen voor vriendinnen. Sparen kan ze niet. Ze heeft een mobiel en de eerste 2 maanden was ze ruim boven haar abonnement heen (geen prepaid meer hier) maar daar let ze sindsdien wel op.
Kamer is een enorme zooi, daar kijk ik niet meer naar, het is haar kamer, zooi gooi ik gewoon in een hoop op het bed als ik kom stofzuigen en daarna gooit zij het weer op de grond. Maar dan toch...ineens na een maand is het spic en span opgeruimd, dat dan weer wel. Dochter is hier ook enorm geinteresseerd in alles wat social media heet, dus facebook,twitter, msn enzo.
Maar een verschi is er wel, ze maakt haar huiswerk, heeft vrienden doet gezellig en geinteresseerd in ons leven of dat van haar broer. Dus ik zou de typische puberdingen maar opzij houden en je volledig richten op haar gedrag en desinteresse, want dat is wel vreemd, of wellicht ook typisch puber hoor, maar ik herken dat niet.
Echte puberkenmerken
Alles heel herkenbaar met als enige verschil dat bij puberdochter geld wel werd uitgegeven aan grote aankopen als gsm, laptop ed.
Wat heb ik me suf geërgerd aan dat ongeïnteresseerde, norse gedrag. Maar er glooit hoop aan de horizon, het wordt minder. Dochter is nu bijna 17 en het gaat langzaam over. Ze kan er nu om lachen dat ze zo deed.
Houd vol, en lees de tips hiervoor, niets aan toe te voegen.
Reactie op reacties
Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie reacties.
Het is een meid die rond haar 8ste is begonnen met puberen en wat aan de ene kant terug getrokken meisje is met het liefst haar neus de hele dag in de leesboeken en binnen wilt blijven. Zich onbegrepen in de klas(basisschool) voelde (slimste meisje van de klas, gelukkig ook een paar slimme jongens). Aan de andere kant een meisje dat niet over zich heen laat lopen, haar grenzen goed bewaakt en heel goed die grens kan onderbouwen, zodat er ook niet over heen gegaan word.
Ze heeft een paar vriendinnen en in de klas heeft ze ook haar plek gevonden. Maar dat laatste heeft haar veel tijd gekost. Ze voelde zich buitengesloten terwijl zij juist haar klasgenoten niet toe liet.
Geld: Zal me er maar aan proberen over te geven en me niet aan te ergeren. Toch willen we haar de waarde van geld en materiaal bij brengen. Hoe pakken jullie dit aan?
Het interesseert haar ook niet dat een bieb boek vele weken te laat ingeleverd word en ze er boete over moet betalen. Wanneer ik haar dan de vergelijking geeft dat ze het boek al bijna zelf had kunnen kopen valt het kwartje wel (op dat moment) maar de volgende keer is het weer raak.
Ze heeft geluk dat ze een simkaart ergens bij krijgt en nu kan ze mijn oude mobiel over kopen voor weinig. Merkte van de week tot 2x toe dat het toch best vervelend is wanneer ze geen mobiel heeft, en haar dus niet kon bereiken.
Het is niet alleen haar kamer waar ze een zooi van maakt en écht niet na een paar maanden spic en span opruimt. Ook in andere ruimtes laat ze alles slingeren. Vechten tegen de bierkaai. Daar kan ik nog redelijk mee leven. Kleding niet in de was. Dan geen schone kleding wanneer ze hier weer is. Ze is niet zuinig op haar spullen. Begin van het schooljaar een nieuwe fiets gekregen maar inmiddels alweer ruim 60 euro aan reparaties (doe het zelf) gespendeerd en dan alleen het hoog nodige om te zorgen dat ze (veilig) op school komt.
Het is niet alleen desinteresse in haar directe omgeving maar ook naar anderen toe. Op verjaardagen zondert ze zich af van anderen. Sociaal erg onhandig. Als een volwassene vraagt hoe het met haar gaat komt er eoa verhaal wat totaal niets met haar als persoon te maken heeft en mensen van zich afduwt. Het is een leuke lieve meid maar maakt het zichzelf zo moeilijk.
Voor zover ik weet gaan wij beiden niet te veel in op het norse, negatieve gedrag. Wel is voor mij de lol er vanaf om leuke dingen met haar te ondernemen. Lijkt mij nog steeds dat wanneer je iets leuks gaat doen dit positieve energie geeft en niet de sfeer verpest word. Haar thuis laten lijkt me ook geen optie, omdat ik het dan benadruk en ze zich nog defensiever gaat gedragen.
@ Sjop: Jou dochter lukt het wel om te sparen. Heb je daarin kunnen sturen (tips?) of komt het uit dochter zelf?
@Single lady: Je hebt gelijk met het feit dat een kind/puber niet maakbaar is. Alleen ben ik wel van mening dat je het kind inzicht kan geven naar zijn/haar handelen en de consequenties die daar bij horen. Zij wil op school dit niveau blijven volgen, want anders kan ze de studie die ze wilt volgen niet doen. Voor ons hoeft dit niet perse maar weten wel, gezien de ups en wat de mentrix ziet, dat ze het wel aan kan. Belangrijkste is dat ze niet op haar tenen hoeft te lopen en een leuke schoolperiode heeft. Als we haar loslaten dan doet ze alleen het maakwerk (op school) en verder niets.
@ Maxy: Zoals jij het schrijft komt het heel erg overeen met mijn beleving hier. Probeer ook discussie te vermijden en alleen “opdrachten” te geven. Misschien wat de taken betreft (huiswerk, taken in huis, e.d.) nog korter houden.
Als iemand nog tips en tricks weet om haar te motiveren, de sfeer in huis prettig te houden zonder dat zij haar nukkige bui hoeft te verbergen dan hoor ik het graag.
Bij de hand nemen?
Ik vraag me af of jullie haar niet te hoog inschatten. Als ze veel zaken negatief ervaart en benoemd kan het gewoon zijn dat ze dat moeilijk vind en dat het haar veel inzet en energie kost. Vlak reageren op zaken die niet haar onmiddelijke interesse hebben kan duiden op een vorm van rigiditeit. Je zou kunnen proberen om haar wat meer bij de hand te nemen om zaken te ordenen.
Dit doet mij namelijk sterk aan mijn dochter denken, een aantal jaren terug. Onder druk zetten maakt de zaak dan alleen maar erger. Die wisselende prestaties kunnen komen omdat ze de ene keer wel en de andere keer niet begrijpt wat de bedoeling is. Dat kun je controleren. Met bijvoorbeeld alleen al het samen lezen van de agenda. Heeft ze huiswerk. Heeft ze begrepen wat er precies gevraagd wordt of was het net een rumoerig moment in de klas. Werd het huiswerk op een ander deel van het bord neergezet dan 'normaal'. Allemaal kleine details die iemand met een rigide karakterstructuur heel veel moeite kosten om aan te passen. Daar doorheen kan de pubertijd lopen. Het sociale aspect kan ten kosten gaan van de cognitieve inzet. En het ordenen van de wereld om haar heen heeft ze mogelijk niet goed geleerd. Ook daar kan ze mogelijk je hulp nog gebruiken. Ik zeg het maar even want autisme wordt bij meisjes nog veel te weinig geconstateerd. Bijvoorbeeld omdat ze wel vriendinnen lijken te hebben of sociaal wenselijk gedrag geleerd hebben dat ergens op lijkt.
Al is dat niet aan de orde dan nog zou ik hier haar bij de hand nemen en afstand nemen van irritatie of andere eigen emoties. En kijken wat ze nu nodig heeft zonder er al teveel druk op te leggen, want dat helpt nou eenmaal niet. Dat je niet de bedoeling hebt om haar te pesten kan wel zijn maar ik kan me goed voorstellen dat ze het wel zo ervaart.
Trigger
WAt mij vooral triggerde is dat je meldt dat de pubertijd van je dochter bij 8 jaar begint. Dat is tevens de tijd dat er veel meer eisen gesteld worden aan kinderen op school en thuis en kan ook een moment zijn dat een kind het niet meer kan bolwerken vanwege een wat andere karakterstructuur. En dat gaat dan van kwaad tot erger als je haar niet helpt om zichzelf te begrijpen en je aanpast aan wat zij nodig heeft.
Met annej eens
Acht jaar is wel heel vroeg om te beginnen met puberen. Had ze toen ook al lichamelijke puberteitskenmerken dan?
Het klinkt eigenlijk meer als een kind met moeite met executieve vaardigheden. Nu doen alle pubers dat in zekere mate, maar een kind dat er sowieso al moeite mee heeft, zal in de puberteit extra problemen hebben. Het is heel goed mogelijk om je kind te helpen deze vaardigheden te ontwikkelen. Misschien is het handig voor jullie om daar over te lezen?
Wij hadden veel aan het boek: Het explosieve kind. Maar er zijn veel meer boeken over geschreven. Misschien handig om daar wat over te googlen? Het puberende brein is overigens ook een heel interessant boek over executieve vaardigheden.
Annej en kobalt
AnneJ en Kobalt ook jullie bedankt voor de postings.
Ik zat zelf al een tijdje aan dyspractisch te denken. Maar dit omvat niet het volledige probleem. Alleen haar motorische aspect.
@AnneJ: We schatten haar niet te hoog in. Zowel haar leerkracht op de basisschool (met als toevoeging mits ze gestructureerd zal werken) als haar mentrix die ze nu heeft zijn van mening dat ze dit niveau aan kan. Het kan zijn dat ze het gevoel heeft ons niet te willen teleurstellen. Hier hebben we vorige week toevallig met haar een gesprek over gehad. Waar ze ons aan gaf graag op de niveau te blijven en niet te willen zakken i.v.m. haar toekomstplan.
@Kobalt om je vraag te beantwoorden. Mijn dochter had toen ze jonger was geen lichamelijke puberteitskenmerken. In groep 8 begon haar lichaam zich te ontwikkelen.
Het is lastig om samen met haar haar agenda door te nemen. Ze zet het huiswerk er niet helemaal in. Wanneer ze iets in de les heeft kunnen maken staat er bijvoorbeeld niet in. Soms staat leerwerk helemaal bovenaan. Vaak aangegeven dat ze beter alles op kan schrijven voor haar eigen overzicht. Hoe we het overzicht op haar huiswerk kunnen ondervangen weet ik niet. School heeft helaas geen digitaal klassenboek. Kan moeilijk op school als bewaker naast haar gaan zitten.
Hier in huis hebben de meiden een dagtaak wat om de dag wisselt. Dit staat op het bord in de keuken. Ook daar moet ik haar (en haar zusjes overigens ook) dagelijks aan herinneren anders doen ze het niet. Bij haar vader zijn vziw ook taken te doen. Alleen weer andere. Hij is gezegend met een vaatwasser, ik niet. 
Haar laptop zijn we al op zodanige manier aan het inrichten dat er een apart account is voor vrije tijd en voor haar huiswerk. Op de laatste is inmiddels msn en skype geblokkeerd. Nu nog voor elkaar zien te krijgen dat ze ook geen toegang meer krijgt op de sociale media sites daar. Dan hebben we iig ons best gedaan om ruis tijdens het huiswerk maken zo veel mogelijk te voorkomen.
Helaas waren in de bieb de aangeraden boeken uitgeleend. Ook stuitte ik op de boeken “Executieve functies bij kinderen en adolescenten” en “Slim maar…..: help kinderen hun talenten benutten door hun executieve functies te versterken. “
Wel een paar andere, ervaringsboeken, mee genomen.
Heavy wat jullie schrijven maar ook het gevoel dat alles op zijn plaats valt. Bij jongste zeg ik al van baby af aan dat er “iets niet klopt” krijg alleen mijn vinger er niet achter. Op school zijn ze van mening dat ze gewoon goed functioneert. Op intelligentie misschien wel maar emotioneel niet. Heb bij haar altijd het gevoel dat ze 1,5 a 2 jaar achter loopt op emotioneel gebied. Vrees dat ik hierdoor teveel met jongste bezig bent geweest en bij mijn oudste de signalen gemist heb. Jullie hebben mij veel denkwerk gegeven. Thanks.
Vaste tijden liefst elke dag hetzelfde
Structuur is een vaag woord Pisa, iedereen denkt er hetzelfde onder te verstaan maar dat geef makkelijk aanleiding tot misverstanden. Bovendien gaat het niet om het niveau van haar schoolwerk het gaat om het uitvoeren van de dagelijkse dingen om school en thuis heen. Voorspelbaarheid is een beter woord.
Het kost minder energie als kinderen een klusje hebben dat ze elke dag moeten doen of op elke vrije zaterdag. Ze hoeven echt niet allebei eerlijk om en om wat te doen, dat werkt veel minder goed.
Dochter geeft elke dag de poes eten en dekt de tafel. Klapt haar bed zelf op. Zoon doet de wekelijkse boodschappen en zet volgens een vast lijstje de biobak, vuil- en papierbak buiten. Maar die is dan ook al veel makkelijker met die dingen.
Je kunt de juf vragen om met dochter samen het huiswerk voor een tijdje in haar agenda op te schrijven. En dan wel controleren of het haar ook lukt, niet alleen zeggen dat ze het moet doen. Controle of het ook gelukt is is essentieel.
Huiswerk maken deden we hier heel lang elke schooldag direct na het eten aan de eettafel. In elk geval werd elke dag even de agenda doorgenomen. De boeken stonden in een kastje ernaast. Daarna mochten ze naar hun kamer geeft niet wat doen. Ik ging ernaast zitten, dat doe ik soms nog en als ze even alleen wat kunnen rommelde ik verder in de buurt met de afwas en de keuken.
Aankondigen
Hier is het ook nog vaak tijdig aankondigen en erbij blijven of samen doen. Zelfstandig doen is nog vaak een illusie. Soms gaat het een tijdje goed zonder dat ik wat zeg en dan moet ik toch weer in het oude regime omdat het weer niet loopt. Hoewel het wel helpt als je het op de minuut af precies doet en het ook daarbij houdt. En soms, echt, dan doe ik het toch maar weer even zelf.
Pisa
Dat van die lichamelijke kenmerken, vroeg ik, omdat ik denk dat het maar ten dele met de puberteit te maken heeft. Ik lees en hoor het wel vaker. Als een kind 'moeilijk' is, of autonomie wil, gaat iedereen gelijk over puberteit roepen. Zelfs bij peuters wordt dat gedaan.
Volgens mij heeft dat niets met puberteit (groeispurt, hormonenwisseling en opruiming in de hersenen) te maken, maar met moeilijk gedrag en behoefte aan autonomie. Daar kunnen kinderen op ieder moment last van hebben. Maar dat doet er eigenlijk niet toe.
Het sterke van het boek het explosieve kind, vind ik dat het geen kant en klare oplossingen biedt. Het gaat er bij die methode om, om samen met je kind te gaan zoeken naar oplossingen voor problemen waar het tegen aanloopt. En door samen deze problemen op te lossen, ontwikkelt het kind de vaardigheden die het mist.
Zo is het hier een oplossing, als ik het huiswerk zichtbaar voor zoon klaar leg, naast de plek waar hij zit. Dan ziet hij het en pakt hij het even later zelf op (hij zit nog op de lagere school). Maar dat is een oplossing die in onze situatie, bij onze zoon werkt. Bij een ander zou het weer anders zijn.
Hoe is je Engels? De schrijver van het explosieve kind, heeft ook een website: www.livesinthebalance.org. Daar kun je filmpjes zien waarin hij zijn methode uitlegt. Misschien is dat een idee?
Nu ja, sterkte ermee.
Slordig en huiswerk
Nou mij komt het ook wel over als typische puberkenmerken wat Pisa omschrijft. Vooral het ongeïnteresseerde is typisch des pubers. Hoewel dat vooral een 'houding' is om hun eigen onzekerheid te verbergen. Soms helpt het om pubers tijdig te 'helpen' in een huis/tuin en keuken gesprek (het moet vooral niet teveel opvallen als helpen) qua omgaan met financiën enzo. Ze 'willen' vaak best wel eigenlijk, maar pakken het helemaal verkeerd aan of weten niet hoe of waar te beginnen. Als iemand kritiek heeft dan doen ze net of het ze niet interesseerd om zich een houding te geven.
Zoals met dat biebboek. Houd het bij.....desnoods de datum dat het boek gehaald is noteren en dan uitrekenen wanneer het terug moet. En dan ergens die week onder het eten breng je het ter sprake, zo nonchalant mogelijk alsof het je niet zoveel uitmaakt. B.v. als puber zegt nog even na school naar het cenrum te gaan ofzo. Dan zeg je, gut had jij niet een biebboek dat ongeveer terug moet? En als puber dat beaamt, zeg je dat ze het dan meteen nu al moet meenemen omdat ze het anders na school niet bij zich heeft om in te leveren.
Dat ís héél logisch voor ons. Voor een puber écht niet.
Ook met dat geld.....je kan dingen best 'begeleiden' alleen het moet puber niet teveel 'opvallen' want dan gaan ze ertegen in. Je kan met zo'n verjaardag al best dagen ervoor 'bomen' over wat ermee te doen? Heerlijk fantaseren over verschillende bedragen....en als het er dan is, kan puber enthousiast gaan tellen en je kan er afrpaken mee maken, zo van: "Nou wilde je niet graag een telefoon? Als je het geld nu aan mij geeft en er 1 uitzoekt dan betaal ik het met jouw geld." Puber wíl het w.s. wel....maar het uitgeven van geld aan ditjes en datjes is o,zo verleidelijk. En als ze er niet aan kunnen komen is dat veel makkelijker.Dat zelf op de bank zetten en beheren komt nog wel als ze weer een jaartje verder is (of nog een jaartje).
Qua opruimen heb ik de methode.......nu meteen en anders ga je niet weg. En die pas ik bij voorkeur toe als ze 'ergens' erg graag naar toe willen. Meestal ben ik nog wel zo vriendelijk om eerst een dag ervoor ofzo het 'gewoon' te vragen. Heeft dit geen effect dan volgt de dag erna deze methode. B.v. vriendinnetje belt, ga je mee zwemmen? Ja, daar heeft jongste (13) wel zin in......dus ze rent in het rond om d'r zwemspullen te pakken. Ik onderbreek dat met: "ho,ho,ho,je hebt je spullen die overal rondslingeren nog niet naar je kamer gebracht en je kamer opgeruimt zoals ik je gisteren heb gevraagd, dus dat eerst en dan pas zwemmen.!" Dan komen er allemaal redenen, vriendinnetje komt al zo (nou en?), ze hebben afgesproken, er is maar zo kort tijd. Maar daar doe ik niks op uit. Meestal begint ze dan maar. Als vriendinnetje komt laat ik die rustig wachten en anders belt ze vriendin maar af. Werkt erg goed. Heb ik met oudste (17) ook jaren toegepast en ondertussen ben ik in deze methode erg 'goed'(hahaha). Puber weet ook dat als ze d'r taken verslonst of 'vergeet' zoals zij het noemt dat dan deze manier volgt.
Nog een tip. Stap over de houding van 'mij interesseert het niet' heen....zo ís ze niet, het is gewoon een typische puberhouding die bij voorkeur wordt toegepast als ze zich geen houding weten te geven. Irriteer je er vooral niet aan.....want dat is juist de bedoeling ervan. Doordat je het irriteerd word je boos, begin je over haar houding i.p.v. waar je eigenlijk over wilde hebben. Het is een sublieme afleidingsmanouvre van pubers.Trap en dus niet in! Prik er doorheen en blijf bij het onderwerp dat je wilde bespreken. Begin er ook gewoon niet over. Want dat heeft toch geen enkel effect.
Daar haalt puber w.s. (ik zie het voor me) gewoon de schouders over op als je vraagt naar het waarom. En dat is ook zo, puber weet zelf ook niet waarom ze zo reageert.
groeten albana
O en dat huiswerk
Probeer dat ook onopvallend te begeleiden. Bespreek eens gewoon tussendoor alsof het je bere-interesseert welk vak nu goed gaat en welke niet. Welke leerkrachten hebben de 'pik' op haar? En welke niet? Zijn er ook bij wie ze terecht kan voor een beetje extra uitleg?
En dan bied je aan 's samen naar die 'rotvakken' te kijken om ze minder rot te laten worden.
Een beetje uitleg over hoe die leerkracht zich voelt wil ook nog wel eens helpen.
Staat het huiswerk niet online? (Hier al 6 jaar ondertussen en werkt erg goed. Toetsen en s.o.'s mógen niet eens worden afgenomen als ze niet online staan!)
Voor de 'rotvakken' bied je aan haar bij een toets te helpen met een samenvatting b.v.(kun je prima samen maken aan de keukentafel) het hoéft niet (zeg je er meteen bij) het mág, scheelt puber wel de helft van het werk hé.........En daarna kan je aanbieden puber te overhoren. Vakken die wel goed gaan, vooral zo laten! Dan heeft puber tenminste ook nog het idee dat sommige dingen wél goed gaan. Je kan puber daar ook rustig aan herinneren, van : "kijk, je kan het best...voor dat en dat sta je toch een voldoende?"
Bespreek zo tussendoor school,vakken,leerkrachten niet alleen nu, maar áltijd. Ook als het goed gaat. Zo blijf je enigzins op de hoogte.Doe het vooral niet te opzichtig, maar meer alsof het je interesseert, vertel desnoods over je eigen leraren en hoe erg die waren (of dik het wat aan...) om puber aan de praat je krijgen.
groeten albana
Thank you, thank you, thank you
Ik heb echt veel aan jullie tips. Alle ideeen en suggesties blijven uiteraard welkom. 
Haar school geeft helaas alleen de cijfers online. Niet het huiswerk. Wel een suggestie die ik als verbeter suggestie aan kan dragen bij school. Niet geschoten is altijd mis.
Ex gaf net aan dat hij mee leest. Ga er maar vanuit dat hij het tot nu toe eens is met wat ik geschreven heb.
