Gedrag dochter

Confronteren

Confronteer je dochter met haar gedrag voor zoveer jij dat ziet. Vertel haar wat je van haar gedrag vindt en waarom. Laat haar ook merken dat ze óm van te houden' is als ze gewoon haarzelf en eerlijk is. Dat zij zich niet beter voor hoeft te doen dan ze is.
Die leraar vind ik een verhaal apart. Het is belachelijk een l.l. een halve punt erbij te geven omdat ze zo hard geleerd heeft. Althans dat zegt.
Hoe dan ook, als de opleiding te moeilijk voor haar is of als ze niet genoeg leert, dan merk je dat uiteindelijk door slechte cijfers. Ik zou als moeder naar die leraar toe stomweg zeggen dat ze helemaal niet zo hard leert en dat hij haar echt niet helpt door zich te laten paaien.

Probeer door de manier waarop je met haar praat haar te confronteren zonder te veroordelen. Je kunt haar zeggen wat je ziet dat ze doet en wat ze vertelt dat ze doet. Wat vind ze daar zelf van?
Zo zet je haar aan tot nadenken. De kans bestaat dat ze de neiging krijgt minder te vertellen aan jou. Maar toch zou ik me daardoor niet laten weer houden om haar te confronteren. Je kunt wel zuiniger zijn met het ventileren van je eigen mening. Maar die voelt ze wel schemeren als je haar vraagt zelf na te denken.

Koentje

Ik ben inderdaad bang dat ze als ik haar confronteer dat ze dan nog minder de waarheid gaat vertellen.
Vandaag heb i ker gewoon hoofdpijn van.
Thuis speelt nu het volgende.
Ze heeft een verkering,2 maanden,nog pril,maar wel leuk.Mijn dochter blijft op vrijdagavond met haar vriendinnen afspreken,prima.....zaterdag wisselend met jongen of vriendinnen en zondag met vriend.Nu vinden haar vriendinnen haar vriend niet leuk.Nu gaat ze daar in mee.Okee,maar ze is weer niet eerlijk.Afgelopen vrijdag was hij met vrienden naar de bioscoop geweest.Is ze daar vreselijk boos over geworden.Dat gebruikt ze dan als excuus om aan te geven dat hij'fout'is.Dat vind ik zo lelijk.Dat probeer ik haar uit te leggen,maar ze snapt dat niet dat ik vind dat ze zich zo moet laten behandelen.Het is notabene,dat zij heel duidelijk is geweest naar hem toe,dat de vrijdag voor haar vriendinnen is,dus dan mag hij met vrienden naar de bioscoop.Als zij het uit wil maken,moet ze dit wel op een eerlijke manier doen.Niet de schuld bij hem leggen,ik merk dat hij zijn uiterste best doet,maar hij kan niets goed meer doen.Ze gaat net zo lang lopen klieren tot hij het uitmaakt,dan blijft zij het brave meisje.
We zijn laatst een week weg geweest en ze had een vriendin mee.Ze hebben die week wat geflirt met andere jongens.Nu willen ze over een paar weken naar de stad waar die jongens vandaan komen.Zegt ze dus gewoon tegen mij:We gaan naar Rotterdam om te winkelen!!!
Ze gaat er werkelijk vanuit dat ik daar in trap.Als ik dan vraag of het niet meer met die jongens te maken heeft,vertrouw ik haar niet.
Plus dat als ze hoort dat een meisje met verkering haar vriend belazert noemt ze dat meisje een del.
Eigenlijk liegt ze gewoon tegen me en houdt ze iedereen voor de gek.Ik wil dat echt veranderen.
Dat van die leraar gaat inderdaad te ver.Maar het probleem is dat ik al van 3 leerkrachten weet dat ze mijn dochter geholpen hebben.Ze heeft Frans laten vallen,nu zijn er 2 klasgenoten die ook Duits mochten laten vallen,omdat het te zwaar voor hun was.Mijn dochter mag dat niet omdat ze voldoendes haalt.Die ze dus officieel niet haalt.Een harde les voor haar,ik heb haar ook gezegd dat de leraren haar als ze examen moet doen niet kunnen helpen.Het is ongelooflijk wat dit kind voor elkaar krijgt op school.Bv ze heeft niet geleerd,gaat dan zonder bril naar school,ze heeft +1,5,volgens mij kun je daar best mee lezen,en mag dan haar toets een week later doen.
Mijn man kan er wel om lachen......ik niet,ik zou iemand als mijn dochter ook niet als collega willen hebben,ze wordt echt geen aangename volwassene op deze manier.
Nu wil ik vanavond een gesprek met haar hebben over haar vriend,het winkelen in Rotterdam,eerlijk zijn enz,maar dan ben ik weer diegene die haar niet vertrouwt en alles anders ziet en er niets van snapt.Ik weet niet hoe ik door kan dringen bij haar.

Andre nick

"Ik wil dat echt veranderen." Ik weet niet hoe oud ze is, maar zou jij haar nog kunnen veranderen? Ik ben bang dat ze zelf door de gevolgen moet merken dat gedrag consequenties heeft. En daarin kan jij natuurlijk wel aangeven dat je haar doorziet en dat ze niet moet denken dat ze wat jou betreft daarmee wegkomt. Dus als ze weer met een smoesje of een leugen komt vanuit je kracht iets zeggen als: je hoeft mij niet voor de gek te houden, ik ben je moeder hoor.
Dan compromitteer jij je niet aan haar gedrag en laat merken dat niet iedereen zo maar om haar vinger te winden is. En ja, dan ben jij gek natuurlijk maar dat ben je toch wel, het is nou eenmaal een puber.
Voor de rest ben ik het wel eens met Koentje: ze moet haar eigen weg en identiteit vinden.
sterkte, Marian

Hier ook...

Herkenbaar! Ik heb ook een puberdochter die soms erg "creatief" met de waarheid om kan gaan. Een schat van een meid, maar op dit vlak moet ik haar toch echt corrigeren! Meestal doorzie ik haar snel als iets naar mijn gevoel niet klopt omdat ze (gelukkig) soms weer kinderlijk naief kan zijn. (zij is op haar beurt dan weer verbaasd hoe het toch kan dat ik bepaalde dingen doorzie ...) Ik blijf erop hameren dat ik eerlijkheid heel erg belangrijk vind en dat leugens/verdraaide feiten negen van de tien keer toch wel uitkomen. Natuurlijk krijg ik dan op het eerste gezicht geen voet aan de grond bij haar, maar dan denk ik maar weer aan de lezing waar ik laatst was over het puberbrein. Hierin werd verteld dat jouw boodschap heus wel overkomt bij je puber, al zullen ze je altijd de indruk geven dat jij maar wat onzin staat uit te kramen en lijken ze hier totaal niet voor open te staan. Dit vond ik wel een eye-opener en geeft mij veel steun om toch consequent mijn normen en waarden door te blijven geven!!

In mijn dochter herken ik soms "foute trekjes" van mijn ex-man; hij werd vroeger door zijn ouders hierin niet gecorrigeerd weet ik; ik heb gezien waar dit toe kan leiden. Uit alle macht probeer ik oneerlijk gedrag daarom te voorkomen bij mijn dochter! Ik zeg haar vaak dat ze het heus niet met me eens hoeft te zijn en haar eigen mening mag hebben, maar dat ik wel wil dat ze eerlijk is!

Succes!

Clousaeu

Kennen jullie dat nummer van Clouseauaar gaat ze???Is voor m'n dochter geschreven,dat weet ze en ze maakt er misbruik van.Ze is 16 ziet er door haar figuurtje ouder uit.Natuurlijk geniet ik ook van mijn dochter en vaak moet ik ook stiekem lachen als ik zie hoe mensen(jongens en mannen)op haar reageren.Maar ze slaat door op dit moment.
Ik vind jullie berichtjes we fijn,ik ging serieus denken dat dit echt een probleem ging worden.Hopelijk is het een fase.
Nu hebben we binnenkort een gesprek op school,over haar vervolgopleiding,ze heeft voor een opleiding gekozen,waar ze echt voor zal moeten leren en ze heeft dan een lange reistijd,eigenlijk zou ze op kamers moeten.School vind het een prima keus,denkende dat ze altijd aan het leren is.Ik vind dit toch wel lastig,dan ga ik toch zeggen dat ik dat anders zie,dan valt ze wel keihard door de mand door mij.Was bij het laatste gesprek ook,dochter heeft een sport die ze iedere dag zou kunnen beoefenen,dat doet ze niet,ze sport 1 keer per week,als ze les heeft en uit vrije wil gaat ze niet nog een keer extra per week,ze fietst naar school,iedere dag 15 km heen en 15 km terug ,omdat ze moet van ons.Dus school vond haar zo ontzettend sportief,zo druk met haar sport en fietsen naar school,mijn mond viel letterlijk open van verbazing,waardoor haar mentor vroeg of hij zich vergiste,ik heb hem toen de waarheid verteld,hij schrok er op dat moment wel van,ze deed op school net of ze iedere dag ging sporten.School heeft een beeld van haar als serieus meisje,altijd met school bezig en sporten.Ze is alleen druk met hyves,haar telefoon,jongens ,buiten hangen,haar uiterlijk,uitgaan enz enz.
Ik ga haar inderdaad toch confronteren met haar smoesjes,leugentjes,ook als ik het haar hoor doen tegen een ander,Nu doe ik dat niet om haar niet in verlegenheid te brengen tegenover een ander,maar dan komt ze er wel mee weg.

Is dit je enige dochter?

Heb je vergelijk in wat normaal gedrag is?
Wat jij opsomt verdient geen schoonheidsprijzen, maar ik zie het niet als heel erg abnormaal gedrag voor een pubermeisje. Je wilt dat ze eerlijk tegen je is en manipulatie van leraren is niet netjes/zoals het hoort. De leraar trapt er echter zelf in, ik zou daar ábsoluut geen gesprek over aangaan met de leraar. In dit geval moet je met je dóchter bespreken dat dit soort omhoogwerken een nare eigenschap is. Gewoon je zegje doen en daarmee is de kous af. Geen oeverloze preken, geen straffen. Maar als je naar de leraar stapt val je je dochter, in mijn ogen, vreselijk af. Je dochter maakt gebruik van de middelen die ze heeft, haar charme en acteertalent en als een leraar daar gevoelig voor is, is hij net zo fout. Stel dat ze op 1 punt zou blijven zitten omdat jij met de leraar gepraat hebt (zo makkelijk hij het cijfer opgeschroefd heeft naar boven, kan hij het misschien ook weer net zo hard naar beneden bijstellen), zou je je daar goed bij voelen?
Wat betreft liegen over waar ze en met wie heengaat, daar hou ik ook niet van. Je moet erop kunnen vertrouwen dat ze doet wat ze zegt. Daar zou ik haar zeker op aanspreken. Als je haar niet kunt vertrouwen mag ze niet naar Rotterdam. Je kunt het haar ook laten voelen. Stel dat ze erop rekent dat je macaroni eet, maar je eet stamppot boerenkool dan kun je dat laconiek afdoen met 'Is dat een probleem? Ik zéi macaroni, maar ondertussen was ik boerenkool van plan. Niet goed??'
Voor de rest van je verhaal zie ik vooral een puber die haar zin probeert te krijgen. Ze zal inderdaad ooit haar neus stoten. Reageer er niet altijd boos op, dat helpt blijkbaar niet. Je kunt gewoon zeggen dat het niet jouw stijl is en (op een negatieve toon) dat ze vooral zo door moet gaan. Laat gaan.

Hoe weet je dat allemaal?

Hoe weet jij wat ze op school over/van je dochter denken? Hoe weet jij dat ze naar die jongens in Rotterdam wil? Dat vind ik dan wel weer knap, blijkbaar weet je dat allemaal?

Tirza

Moeder van pubers

Het gaat over het beeld wat ze haar mentor geeft,dat ze fietsen fijn vindt ,dat ze dan heerlijk wakker op school aankomt en dat ze het gezond vindt.Maar dit is niet zo,thuis is ze er boos over,fiesten is dom,ze wil met de bus,dan kan ze rokjes aan,nu moet met een stomme broek,lijkt ze wel een deusje enz enz.
Als ik een ov chipkaart koop fietst ze niet 1 dag meer.
Mentor dacht oo kdat ze iedere dag sporte,hij was erg verbaasd ,toen ik zei dat ze dit 1 keer per week was en dan ook alleen omdat het een betaalde les is.
Kijk en dat geeft niets,maar dan moet ze de mentor dit beeld niet geven.Ze kan ook zeggen dat ze op de fiets naar school komt en 1 keer per week sport,punt.
Dan het leren,dat uurtje per dag is alleen maandag tot en met donderdag,dat is 4 uurtjes per week.Dit doet ze beneden aan tafel,want anders doet ze niets.
Vandaag heeft ze een boekverslag gemaakt,boek heeft ze niet eens in haar handen gehad,verslag haalt ze van internet,uurtje om,2 toetsen deze week.Daar heeft ze nog niet voor geleerd,dat ze het boek niet leest en van internet haalt,daar bemoei ik me niet mee.Daar zeg ik ook werkelijk helemaal niets van.Kijk en dit geeft oo kniets,maar ze geeft het beeld op school,dat ze niet anders doet dan leren,avonden,hele week-enden en dat vind ik fout.Ze geeft mensen een heel ander beeld dan hoe ze is,ze speelt wie iemand wil zien.
Op school de lieve student,thuis het brave dochtertje,door andere pubers af te kraken op hun gedrag,nog een vb.mij vertellen wie allemaal rookt en dat ze dat echt dom vindt en dat het stinkt enz.en ik weet dat ze zelf ook rookt.Dus buiten is ze de hangjongere,stoer doen,roken,drank kopen enz.En het geeft allemaal niets,dat is het niet,het geeft niet dat ze geen student is,dat ze rookt is jammer,maar ik zal daar niet boos om zijn,maar de schijn ophouden,het perfecte meisje spelen,het liegen enz,dat irriteerd me.
Ik zeg nu expres niets over het roken om te kijken hoelang ze blijft liegen en het geeft niet eens dat ze niet zegt dat ze rookt,maar dan moet ze niet over andere jongeren praten.
BV morgen,ik weet dat ze niets geleerd heeft voor haar toets,dan komt ze thuis,best kans dat i kop een gegeven moment vraag hoe haar toets ging,dan is de kans groot dat ze weer iets geregeld heeft met de leeraar,bril nit bij,door persooonlijke omstandigheden niet kunnen leren.....wat dan is dat GTST begon....en als ik dan zeg,maar je had gewoon niet geleerd,is zij geïrriteerd.
En ze hoeft van mij niet de perfecte dochter te zijn,juist niet,ik heb zoveel liever dat ze eerlijk is,niet liegt.Ik krijg er steeds meer moeite mee,om te weten wat waarheid is of niet.Als ze nu over drugs begint,dat ze dat heel erg dom vindt,moet ik er dan maar vanuit gaan dat ze iets gebruikt heeft.Als ze verteld dat een vriendin vervelend aan het doen is,kan ik haar steunen of moet ik maar denken dat het juist zij is,die moeilijk doet.Dat is het probleem....ik weet het niet meer....

Ja< tirza

Rotterdam daar heeft ze het nog nooit over gehad,de afstand naar Rotterdam is vanaf hier niet een afstand die je 16 jarige laat afleggen om een dagje te winkelen.We zijn net 2 dagen thuis van onze vakantie en ze komt met het verhaal dat ze naar Rotterdam wil gaan winkelen,eerst met de bus en dan nog ruim een uur met de trein,erg toevallig dat daar nu net die jongens wonen....plus dan het gegiechel van de meiden als het over het dagje 'winkelen 'gaat.
Ik weer dat haar mentor dit beeld van haar heeft,omdat in een gesprek over een vervolgopleiding hij aangaf dat onze dochter echt een kind voor de cios was.Daar was i kerg verbaasd over...dus ik vroeg of ze op school dan zo goed was in sporten.Toen kwam hij met het verhaal over het fietsen en sporten......waarop ik weer verbaasd reageerde...ik was zo beduusd dat ik heel eerlijk ben geweest....waaarop hij weer erg verbaasd was.
Dan verteld ze dus ook dat ze het lievelingetje is van veel leraren,dat een klasgenootje teveel overdrijft en dat de leraren er bij haar niet intrappen ,maar bij haar wel.Ze vindt het wel humor.Ze zegt zelf ook,dat ik niet met de mentor mag praten over de punten,want ze is dan weer wel bang dat de leraren hun ontslag krijgen.Dus ze weet heel goed waar ze mee bezig is.

Eerlijkheid

Ik heb eerlijkheid bovenaan staan. Ik zou het erg naar vinden als ik zou merken dat mijn dochters nooit zeggen wat er écht gebeurt. In die zin begrijp ik je frustratie. Ik denk alleen dat jij je volledig, wat haar cijfers betreft, afzijdig moet houden van school en haar wat meer de ruimte moet geven in haar vrije tijd. Ik wil niet goedpraten wat je dochter doet, maar uit alles wat je zegt komt bij mij het beeld naar boven van het braafste meisje van de klas (jij) tegenover het stoutste meisje van de klas (je dochter). Alles wat ondeugend of 'des pubers' is neem je wel héél erg serieus op. Natuurlijk mag ze niet liegen over waar ze in Rotterdam heen gaat. Maar waarom liegt ze daarover? Kan ze wel met jóu praten? Ik heb mijn dochter in het verleden helemaal doorgezaagd toen ze een keer naar iemand in Amsterdam wilde waar ze alleen via internet contact mee had gehad. Ik wilde niet dat ze bij het meisje thuis afsprak. Eerst maar eens neutraal terrein. Dat heeft ze uiteindelijk gedaan, het bleek inderdaad het meisje te zijn zoals ze dat via internet had meegekregen. Andere dochter is met haar vriendin op de fiets naar Zaandam gereden om naar iemand toe te gaan die ze ook tijdens een vakantie had leren kennen. Ze hebben er gezellig de middag doorgebracht, moeder van die jongen heeft eten gemaakt, en ze zijn weer teruggefietst. Vanuit Alkmaar naar Zaandam en weer terug. In beide situaties heb ik uitgebreid met mijn dochters gepraat om duidelijk te maken waarom ik alles wilde weten en waarom ik graag gerustgesteld wilde worden. Ik heb ze wel laten gaan.
Ik vraag me trouwens af waarom Rotterdam te ver is om te winkelen (lees: jongen te bezoeken). Je dochter heeft de leeftijd om een flink stuk door Nederland te mogen reizen. Dat moet ze nu aankunnen. Als het probleem niet in de stad Rotterdam zit, maar dat je niet wilt dat ze naar die jongen gaat, vind ik dat niet echt een steekhoudende reden om haar thuis te houden. Ze is 16. Ze moet haar eigen fouten kunnen maken om de fijne volwassene te kunnen worden waar jij op hoopt.
Ik heb de indruk, maar ik kan er erg naast zitten, dat er zowel aan de kant van je dochter als aan jouw kant geen vertrouwen in een normale reactie is. Als jij alles in het negatieve trekt van je dochter, overal het ergste achter zoekt, of je niet in kan leven, kan ik mij voorstellen dat ze bepaalde zaken niet meer vertelt. Dat is niet goed, maar zo werkt dat.

Een probleem

Ai, wat klink je boos en verbeten. Het zal wel een opeenstapeling zijn van een heleboel dingen. Als ik je verhalen lees heb ik het te doen met je dochter; alles naar je hand zetten en zo je best doen om overal aan te sluiten zodat iedereen je aardig vindt.
Ik denk terug aan mijzelf als puber; zo verschrikkelijk onzeker en intens alleen omdat ik mij ook anders voor deed dan ik was. een dagje Amsterdam met school; ik liep mkoederziel alleen omdat ik niet echt aansluiting vond; tegen m'n ouders vertelde ik verhalen over vriendinnen met wie ik de hele dag opgetrokken was; tegen docenten vertelde ik dat ik afgesproken had met een nichtje om naar het museum te gaan....

Ik kan mij niet voorstellen dat je dochter zich hier prettig bij voelt. Zeggen dat je een hekel hebt aan roken want dat is waarschijnlijk wenselijk bij je ouders en in je omgeving. Bij anderen toch roken omdat dat daar weer wenselijk is.

Kun je het van deze kant bekijken? Niet boos zijn omdat ze jou en de hele wereld belazert maar open staan om haar te helpen eigen keuzes te maken? Te ontdekken wat ze zelf wil? Ze is een puber dus zit natuurlijk helemaal niet op hulp van haar moeder te wachten maar in kleine dingen kun je haar spiegelen en haar laten nadenken; wat wil ik?

Probeer niet boos te zijn maar zie haar als je dochter met heel veel leuke kanten maar met een probleem. Ga dingen met haar doen, zie haar leuke kanten of zoek ze op als het moeilijk is. En dat docenten erin lopen zegt meer wat over die docenten dan over je dochter.

Liselotte

onze berichten kruisen elkaar.Dank je voor je berichtje.Ik denk dat dit het inderdaad is,maar zoals ik in vorige berichtje al zei,bv het roken,als ze dit ons zo vertellen dan zouden we niet boos zijn.En begrijp dat dit niet iets is van een paar maanden,dit is al sinds ze is gaan puberen ,ik zeg al 3 jaar dat ik graag wil dat ze eerlijk is.Ze ziet toch ook hoe wij met haar vrienden omgaan???Ze heeft bv een vriend die gestolen heeft uit de kassa van zijn week-endbaantje.
Echt een enorm bedrag,we wonen in een dorp,veel mensen hebben dan hun oordeel klaar,jongen mag hier nog gewoon komen,hij was zelf verbaasd dat wij nooit iets gevraagd of gezegd hebben tegen hem.Toen mijn dochter het tegen ons vertelde,hebben we haar verteld dat het echt niet slim was van hem,dat heel zijn familie er in dit dorp op aangekeken wordt,dat had hij haar zelf ook al zelf verteld en we hebben haar ook gezegd dat dit gewoon een foute keuze van hem was en dat we hopen dat hij ervan geleerd heeft.Verder hebben we ook een beetje gelachen om het bedrag,dat het wel knap van hem was om zo een enorm bedrag te kunnen jatten.En zo gebeuren er in haar vriendengroep meer dingen ,waar wij niet over oordelen.
Ze heeft juist geen brave vrienden,maar ik hoop dat ze daar van leert,het zijn wel eerlijke pubers.Die haar er overigens wel op aanspreken op haar gedrag.Dat merk ik als ze hier zijn.Dus ik probeer al 3 jaar om mijn dochter te vertellen dat ze eerlijk mag zijn,maar ze blijft toneelspelen.

Andre nick

ik vind je helemaal niet overdreven boos of negatief; ik begrijp jouw gevoelens volkomen. Is het een idee om haar ook eens te confronteren met zo'n situatie als met de hond en dat verhaal van de moeder van die vriend? Dat ze zich gaat realiseren dat ze jou in een lastig parket brengt? En misschien moet je eraan toevoegen dat je de volgende keer ook gewoon zal zeggen? 'Huh? Ze wandelt thuis nooit met de hond; ze moet er niets van hebben!'?
Je moet beslist niet gaan meeliegen hoor! Zelfs niet je mond houden op zo'n moment om haar niet te schande te zetten. Ik zou haar niet sparen. Zij kiest toch voor die leugens?

Laat ze

Als je dochter in staat is om een onvoldoende om te laten praten in een voldoende, dan bezit ze blijkbaar voldoende skills om zich er doorheen te slaan.
Misschien vind je het geen eerlijke manier, maar sommige vrouwen zijn op die manier miljonair geworden.

Laat haar haar eigen gang gaan, haar eigen weg kiezen. Met kritiek vervreemd je je alleen maar van haar. Zeg gewoon dat haar manier van doen niet de jouwe is. Ze merkt vanzelf wel wanneer een lieve lach en een bos blonde manen niet meer voldoende is om vooruit te komen. En dan gaat ze wel aan de slag.

Balen van moeder

Ik zou trouwens als puber enorm balen van een moeder die mijn met zorg opgezette façade op school steeds onderuit haalt.
Je hoeft niet mee te gaan in liegen, maar waarom zou je je dochter op school willen ontmaskeren? Wat schiet je daar mee op? Je dochter is onderweg naar haar volwassenheid, het vinden van haar eigen imago hoort daarbij. Wat heeft ze dan aan een moeder die haar imago ondermijnt?

Niet dat ik nou zo dol ben op mensen die liegen. Maar ik vind dat mensen dat zelf moeten ontdekken, zonder overijverige moeders. Ze is 16, geen 6!

Pleasen

Het is moeilijk voor je. En voor haar. Zoals ik al schreef denk ik dat ze een probleem heeft. Ze kiest ervoor om zich op deze manier te presenteren. Ik denk dat ze er nog wel achter gaat komen dat dit haar op de lange duur problemen gaat geven. Dat zou mij als moeder pijn doen. Maar mensen om haar heen pikken dit gedrag uiteindelijk niet.
Ik denk niet dat ik haar de hand boven het hoofd zou houden. Ik zou een gesprek met haar aangaan (heb je vast 100 x gedaan) waarin ik zou vertellen wat ik zie in haar gedrag. Zonder oordeel hierover. Dan zou ik haar zeggen dat dat haar manier is maar dat ik er niet aan meewerk; dus ik ga niet meeliegen of meepraten. Ik zou het niet opzoeken maar als een docent of moeder van vriendje iets zegt wat niet klopt in een gesprek zou ik dat gewoon zeggen. Dat heeft (waarschijnlijk vervelende) consequenties voor haar. Maar dat is haar keuze. Daarmee is dan de kous af.

Ik denk dat ze op deze manier leert dat 'eerlijk het langst duurt.' Alhoewel ik denk dat het niets met 'eerlijk' te maken heeft maar met 'pleasen'. Maar daar kan ze ooit zelf verandering in brengen als ze ziet dat ze ermee in de problemen komt. Nu komt ze er nog mee weg maar dat zal veranderen. Helaas een harde leerschool.

Meilijk voor jou om aan de zijlijn te staan.

Moeilijk

De dochter van mijn vriendin heeft een persoonlijkheidsstoornis; de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis wordt het genoemd. Ik herken van haar niet de negatieve lading, maar wel de enórme moeite die het meisje deed en doet om dát beeld te laten zien waarvan ze denkt dat 'ze' het willen zien. Enorm triest, want je wordt er dood- en doodmoe van. Ik neig een beetje naar Dirksmama's mening: laat haar zélf tegen de lamp lopen. Als docenten in haar verhalen trappen: goeie genachte, wat een suffies. Die hebben toch wel meer pubers met grote verhalen gezien zou je zeggen. Het werkt blijkbaar en dus blijft ze het herhalen. Logisch.

Tirza

Tirza

Ik weet niet of het een stoornis is.
Ik ken wel mensen die met deze manier van doen HEEL ver gekomen zijn. Ethisch? Niet naar mijn maatstaven. Maar blijkbaar werkt het. En niet alleen bij leraren, ook werkgevers trappen er makkelijk in.

Ja tsja

Ik herken er wel iets van, al is dochter hier nog geen 8. Ik herken het botsen van twee totaal verschillende persoonlijkheden. Dochter hier is ook een echte pleaser, terwijl ik niet eens zou weten hoe zoiets moest, zou ik het al willen. Ik zie er ook de positieve kanten aan, dochter is enorm sociaal en krijgt alles voor elkaar, weet anderen echt een goed gevoel te geven. Ik kan er naar kijken met enorme verwondering, want voor mij is het allemaal heel vreemd. Terwijl ik denk dat ik eerder de uitzondering ben, dan dat zij dat is. Hoewel ze misschien ver gaat, dochter van mij.
Ik voel wel aan alle kanten dat ik een flinke dobber ga krijgen, aan die dochter van mij. (nu soms al) Het zal vooral lastig blijven 'samen' te blijven, omdat we zo verschillend zijn. En ik wil vooral ook dat ze iig bij mij een rustpunt kan krijgen, dat ze bij mij zichzelf kan en mag zijn. Ik herken heel erg je belevung dta je daar van alles voor doet, maar dat dat niet baat. I

Te snel

bericht was nog niet af..
Ik denk echt dat het moeilijk is, je anders voor doen dan je bent wordt een tweede natuur oid. Bij dochter hier zit het er zo in, als klein peutertje al vond ze het zo fijn anderen te imiteren.. Ze vindt het heerlijk om rollen aan te nemen. Misschien moet ik haar op toneel doen Ze neemt zo makkelijk rollen op zich dat ik zelf zelfs vaker twijfel of ze nu speelt of niet. (maar dat komt natuurlijk ook omdta ik het zelf zo slecht ken dus lastiger herken ook) Anderen houdt ze sowieso voor de gek. Een heel ingewikkeld meisje, maar anderen (leerkrachten, bso, grootouders, noem maar op) zien alleen maar wat dochter wil laten zien, meestal een heel makkelijk, ideaal meisje.

Andre nick

Sorry dat ik zo laat reageer. Ik was pas half 11 thuis van mijn werk. Ik begrijp met je uitleg wel meer van je dilemma.
Bij mijn jongste dochter verbaas ik me ook wel eens als blijkt dat ze iets niet verteld heeft. Ze liegt niet, maar ´vergeet´ wel eens dat bepaalde zaken voor ons best fijn zijn om te weten. Als ik me dáár al over verbaas, dan zou ik het net als jij ook moeilijk hebben met gedrag waarvan je blijkbaar niet anders kunt zeggen dan dat ze zich altijd anders voor doet. Dat lijkt me niet alleen in strijd met wat je graag van je kinderen ziet, je wilt dat ze eerlijk zijn, maar ook erg vermoeiend. Wat kun je nú weer van haar verwachten?
Hoe lastig het ook is, ben ik het wel eens met wat anderen ook zeiden. Probeer afstand te nemen. Mijn oudste dochter en ik hebben het lang moeilijk met elkaar gehad. Sinds ik het los heb kunnen laten, minder boos op haar ben geworden en dergelijke is zij minder in de contramine geschoten en hebben we heel veel rust in huis ervoor terug gekregen. Op een gegeven moment kun je zo blijven steken in een negatieve spiraal. Ik heb op een gegeven moment besloten bepaalde zaken te accepteren in plaats van er tegen te vechten en bij ons heeft dat dus gewerkt. Als ik accepteren zeg bedoel ik natuurlijk niet in het oneindige. Maar misschien moet je voor jezelf eens op een rijtje zetten wat eigenlijk niet zo heel erg is van haar gedrag en waar je echt niet over heen kunt stappen. Probeer het aantal punten van kritiek daardoor te verkleinen en probeer haar op de punten waar je eigenlijk wel mee kunt leven vrij te laten. Samengevat: probeer voor jezelf uit te vinden wat belangrijk genoeg voor je is om de strijd met haar voor aan te gaan. Wat niet belangrijk genoeg voor je is, is dus geen ruzie/strijd waard.

Veel begrip

Ik begrijp je helemaal. Speelt hier ook. Het is niet een kwestie van haar verraden, maar met de mond vol tanden staan.
Ze weet dat hier ook altijd voor elkaar te krijgen.
Heeft nu therapie, voor andere zaken, en weet ook daar een heel ander verhaal op te hangen.
Grootste probleem is dat wij zelden het meisje zien die anderen zien. Anderen zien iemand die altijd vrolijk is en voor iedereen belangstelling heeft.
Hier hangt 9 van de 10 keer een zwarte waas om haar heen.
1 geluk, ze doet heel veel voor school.

Reaktie

Dank julie wel voor de reakties,het helpt me enorm.Het is niet zo dat ik altijd kritiek heb op dochter,haar overal over aanspreek en iedere dag de strijd aanga,het helpt toch niet.Al merkt dochter natuurlijk wel dat ik soms twijfel met reageren,omdat ik niet weet hoe ik moet reageren,dan moet ik even nadenken over het juiste antwoord.
liselotte,ik blijf aan je denken als puber in Amsterdam,ik denk dat mijn dochter zich ook vaak enzaam en onbegrepen voelt.
koentje,dank je wel....goed advies.
Dirksmama,ik haal dochter niet steeds onderuit op school.Ik denk zelfs dat dochter nog steeds denkt ik in haar verhaaltjes trap en ze baalt gelukkig echt niet van me.
liedewij...ben jij ook liselotte of niet???Jij weet precies hoe ik me voel en hoe mijn dochter is,dank je dat je reageert,het doet me goed.
Tirza,ik hoop dat het geen stooornis is,dat ze op een gegeven moment o peen punt komt dat ze sterk genoeg gaat zijn om zichzelf te durven zijn,zonder zich mooier te praten.
bella,jij hebt je dochter gelukkig al jong door,probeer er nu al verandering in te brengen,voor ze gaat puberen.
ook andere naam,zo herkenbaar,ik snap het wel,het lijkt me erg vermoeiend een hele dag het spontane goedlachse meisje te spelen,daar word je ook moe van,dochter is ook heel snel moe.

gisteren:zoon komt huis,hij zegt,mam ,je gaat hier niet blij mee zijn,maar we waren aan het stoeien en het ging nogal wild ,maar wel leuk en toen scheurde mijn blouse.Maar het ging echt niet expres......met zo een raktie ben ik blij,hij noemt geen namen,wijst niet,zegt gewoon hoe het gegaan is.Maar dochter merkt meteen op,dat het niet normaal is,dat zijn bloese stu kis en wie heeft dat wel niet gedaan,Ik heb haar uitgelegd dat ik vond dat haar broer het prima uitgelegd had,dat zoiets kan gebeuren in een spel en dat ik blij was dat hij niemand de schuld wil geven.Ik zag dat ze erover nadacht.

Wat ik verder ga doen,school laat ik zo,ik ben het met jullie eens dat het ook iets zegt over de leraren.Als ze zakt voor haar examen dan is het een meteen een goede les voor haar en kost het een jaartje,jammer dan.
Hopelijk leert ze er dan meteen veel van.
Ik wacht af tot de volgende keer dat er iets is en dan confronteer ik haar ermee en leg haar dan uit dat ik niet met haar leugens meega en dat ik een volgende keer de waarheid vertel,zoals met laatst over de hond bv.
Als ze weer iets lelijks over haar vriendinnen verteld ga i khaar vragen,wat de reden is waarom ze dat tegen mij verteld en wat ze van haar gedrag vind als het iets is wat ze zelf ook doet.Ik ga haar dus duidelijk laten merken dat ik haar doorheb,maar wel op het moment zelf.
Het is gewoon heel erg moeilijk,omdat ik niet weet wanneer ze de waarheid spreekt.
Er is natuurlijk nog veel meer door het pleasen.Zo heeft ze heel veel verjaardagsgeld opgemaakt in 2 maanden,ze heeft er niets van gekocht.Ik vermoed,veel sigaretten en drankjes uitgedeeld.Veel vriendjes en meteen sex enz enz.Daar hebben we een gesprekje over gehad,heel rustig,niet boos,om haar te waarschuwen,dan weet ze het heel goed,belooft om langer te wachten,maar ze doet het niet.We geven haar geen gelegenheid,maar het gebeurt toch.
Soms zou ik zo graag even in dat koppie willen duiken en er een hoop zelfvertrouwen in wil stoppen.Door het pleasen,wordt ze juist weer zovaak teleurgesteld,dat haar zelfvertrouwen ook weer een deuk krijgt.

Waaorm 'leugens'

Door haar manier van doen de hele tijd te omschrijven als 'leugens' maak je het allemaal zo zwaar vind ik.
Ze heeft een imagoprobleem, is aan het experimenteren met haar beeldvorming. En daarbij hanteert ze een versie van de werkelijkheid die ze niet deelt met anderen.

Dat is op zich al heel verwarrend, maar ik denk dat je het allemaal wat luchtiger maakt als je het niet benoemt als 'leugens', maar als 'ja meid, dat is jouw versie van het verhaal'. Door te laten merken dat je weet dat ze de boel naar haar hand weet te zetten, daar niet in mee te gaan, maar je er ook niet tegen af te zetten, maar door er luchtigjes over te doen, maak je het denk ik allemaal minder zwaar, en hou je denk ik ook een sfeer waarin je dochter je meer vertrouwt dan wanneer je alleen maar uitstraalt zo van 'maar ik heb je wel door dame'.

Dirksmama

mijn dochter zit op tennis,ze lest 1 keer per week ,meer doet ze niet,ze wil blijven tennissen,ik denk om te kunnen zeggen dat ze sport.Ik heb echt niet het idee dat ze het echt leuk vindt,ze kent meisjes op de club,soms werdt wel geprobeerd met haat af te sprken voor een partijtje,maar dan heeft ze een excuus,daar zeg i kniets van,maak i kme niet druk om.En als ze dan tegen een leraar zegt dat ze op tennis zit en dat een leuke sport vindt,zelfs dan zeg ik daar niets van.Echter als ze tegen die leraar gaat vertellen dat ze iedere avond tennist,dan zie ik dat als liegen,daar gaat ze de grens over.
Als ze zegt tegen iemand dat wij een hond hebben en dat ze dat hem lief vindt en dat ze er blij mee is,okee,zodra ze gaat vertellen dat ze hem uitlaat en met hem wandelingen maakt in het bos,gaat ze voor mij die grens weer over en liegt ze.
Als zij voor me staat en ik vraag haar of ze rookt en ze zegt ,nee mam,echt niet.....liegt ze.
Ik kna het niet anders noemen.
Als ze bv zegt tegen vrienden dat ze van r&b houdt,maar liever naar Mrco Borsato luistert,maar daar niet voor uit durft te komen,dan zou ik dat weer geen liegen noemen.