Gedrag dochter,we weten het niet meer!

Nicky

Ik weet niet wat er precies speelt, dat staat niet in je posting. Het lijkt me op zich lastig. Een 14/15 jarige kun je ook niet meer echt dwingen, en spullen afpakken.....? Hm, ik geloof niet dat dat hier in huis echt zal werken, zonder echt enorm drama. Ik denk dat je niet meer kunt en móet doen, dan proberen een gesprek met haar aan te gaan over het probleem wat speelt. Verder is ze bijna volwassen, en kun je niet zoveel. Het enige waar je je strepen kunt zetten is mbt huisregels, daar kun je haar ook over aanspreken of consequenties aan verbinden. Maar wat ze met haar tablet doet.... tja, veel ouders weten dat niet eens omdat het ook een privacy ding is.
Goed gesprek, open, eerlijk, rustig. En dat is het denk ik. Maar wel heel lastig als je problemen verwacht.
Sterkte.
Bibi

Dan moet je volgens mij nu

even spijkers met koppen slaan. Even pas op de plaats; inderdaad spullen afnemen en even een periode van bezinning. Ze zal eerst wel heel kwaad worden, dat wel. Of ben je bang dat ze dan gekke dingen doet? Weglopen o.i.d.?

Zorgelijk

Zorgen dat ze geen contact heeft met deze groep lijkt mij geen slecht idee. Maar ik zou via de huisarts om hulp vragen, het is zorgelijk dat je dochter zich zo laat gebruiken. Misschien kan ze met iemand praten om erachter te komen waarom ze geen nee kan zeggen. En kan ze leren om dat wel te kunnen.
Sterkte! Probeer in ieder geval ook leuke dingen samen te doen, hou contact. Het is soms heel verleidelijk om de handdoek in de ring te gooien, maar laat haar niet in de steek. Ook niet als ze liegt.

Ook hulp vragen

Ik vind dit ook zorgelijk en dat geen contact hebben ook als je de tablet en telefoon afpakt zal w.s. maar 'tijdelijk' helpen....en alleen dus voorkomen het probleem dat nu speelt (sex hebben met meerdere jongens) .Het werkelijke probleem is dat ze geen 'nee' kan zeggen. En dat zal haar daarna en daarna en wederom parten spelen. Ik vind het contact houden wat Fay zegt ook belangrijk....ze heeft jullie hulp nu hard nodig, ze kan dit schijnbaar zelf niet handelen ondanks haar leeftijd. En gebruikt dus zelfs daarom leugens om aan zowel jullie 'eis' als die van die jongens te voldoen. En gezien haar leeftijd zou ik dat ook zo snel mogelijk doen, nu is ze nog minderjarig. Probeer ook open te staan en contact te houden met die vriendin via wie je nu op de hoogte bent, dat zal een flinke stap geweest zijn voor die vriendin, die toch dit balletje aan het rollen heeft gebracht.
groeten albana

Nog extra uitleg

Hier heeft oudste een vriendin (vanaf de basisschool) bij wie de nodige psychische problemen zich ontwikkelden tijdens haar puberteit. Ik voel mee met de vriendin van je dochter....en haar ouders. Er zijn door de jaren heen heel wat dillema's hier besproken waarvan oudste twijfelde van: "Moet ik het vertellen aan haar ouders of niet?" Er waren 'goede' en 'slechte' periodes...bij die vriendin dus. Soms werd het contact wat afstandelijker (kwam dan van vriendin af) en soms weer closer. Soms drong oudste bij vriendin zelf aan om 'het' te vertellen....en lukte dat, soms nam oudste het heft in handen en ging het zelf vertellen (dan wist vriendin het wel) en heel soms informeerden wij de ouders of 'maakten ze attent' zonder precies de details te vertellen, zodat ze in ieder geval weer allert waren 'dat er iets speelde' en hun dochter konden 'uithoren'. En ook soms belden vriendin's ouders op om 'na te vragen' over dingen bij ons. Wij zijn nooit dikke vrienden ofzo geweest met de ouders van de vriendin, we kennen elkaar zoals je wel meer ouders van vriendinnen kent of ouders van klasgenootjes. Maar weten wel van elkaar dat we eerlijk zijn over dit meisje en haar probelemen en vertrouwen elkaar daarin. Ook voor oudste is het soms 'moeilijk' om met haar vriendin te 'dealen' zeker in mindere periodes en die kan een beetje steun daarin best gebruiken. Ze is belangrijk in het leven van vriendin en zich daar terdege van bewust en dat geeft ook bij haar 'druk' die haar soms te zwaar wordt. Het is me nogal een 'verantwoordelijkheid' soms....Maar in de goede tijden hebben ze dan weer zo'n lol en klik dat ik weet dat het ondanks de dillema's soms ook zeker de moeite waard is. Nu gaat het met vriendin weer goed....maar de twijfel van 'hoe lang' blijft en het wantrouwen wat dat betreft ook een beetje....maar ook de hoop dat het misschien nu écht,écht goed gaat en blijft gaan.
Ook daarin leven wij mee met de ouders.
groeten albana

Het wordt steeds erger

We kunnen het niet bevatten,gister avond hadden mijn man en ik een gesprek waarvan we niet konden geloven dat we het over onze dochter hadden.
Allereerts weet onze dochter niet van wie we de informatie hebben,dat heb ik mijn vriendin beloofd.Haar dochter gaat niet meer met mijn dochter om.Ze hebben wel dezelfde vrienden.Ik ben mijn vriendin erg dankbaar,ze wist ook alwel dat ik al een tijdje niet snapte waarom vriendinnen wegbleven en meer dingen.
Gisteravond heeft mijn man haar telefoon en tablet van haar afgenomen,die gaf ze zonder tegenstribbelen,wat we al erg vreemd vonden.Ze is verder boven gebleven,ik ben nog naar haar toe gegaan ,maar ze was erg afstandelijk en wilde niets tegen me zeggen.Ik vroeg gewoon of het ging en ze antwoordde niet en draaide haar hoofd om.Ik ben in haar tablet gaan kijken en ben enorm geschrokken.Ik weet niet of we mogen zeggen dat de jongens misbruik van haar maken.Zij is degenen die het doet.Ik kon het bijna niet lezen,werd er misselijk van.Vanochtend kwam ze beneden en begon een gesprek met me over school,dat ze na deze opleidng nog een opleiding wil gaan doen.Dan wil ze blijkbaar laten zien dat ze een serieus schoolmeisje is???Ik snap er niets van.Mijn man is bang dat onze aanpak nu ,verkeerd afloopt,omdat ze zo kalm en mak is,hij is bang dat ze weg gaat lopen.Ik weet het niet,alleen weet ik niet meer wie m'n dochter is.Dat ze nu weer slachtoffer speelt,dat ze geen,nee durft te zeggen,terwijl zij het juist zelf doet.
Ik ga inderdaag maandag hulp zoeken.Hier komen we alleen niet uit.Ik had vanochtend echt het gevoel dat meedeed in een toneelstukje.
Moet ik haar nu vertellen dat ik haar prive berichten gelezen heb?Mijn man had haar telefoon afgepakt,maar daar staat ook muziek op.Dus nu heeft hij het simkaartje eruit gehaald,dan kan ze nog wel naar haar muziek luisteren.Kan ze dan toch geen gebruik maken van de WIFI hier in huis??

Blijven steunen

Er is een reden waarom je dochter zo met zich laat sollen. Misschien is er wat gebeurd waardoor ze geen gevoel van eigenwaarde meer heeft. Praat met haar, steun haar en laat haar niet vallen. Laat zien dat je veel om haar geeft. Dat je je dochter niet afkeurt maar wel haar gedrag. Dat je je zorgen om haar maakt en haar wilt helpen hier uit te komen, als ze dat wil.
Er komt een dag dat ze haar leven prima op de rit heeft. Misschien wel een leuke relatie, baan, huis en kind. Ze zit in een moeilijke periode maar komt daar zeker weer uit, daar heeft ze jullie hulp vreselijk bij nodig. Probeer tussen alle zorgen door ook leuke dingen met haar te doen. Even geen preken en verdriet uiten. Ga de stad in en drink samen wat lekkers. Haar buitensluiten van de vriendengroep zal heel moeilijk zijn als ze daar zelf niet achter staat. Er moet bij haar zelf een lampje gaan branden dat dit geen goede vriendschappen zijn. Dat zal een buitenstaander misschien wel lukken maar van jullie neemt ze een periode weinig aan.

Wifi

Dat sluit ik niet uit (dat ze daar nog steeds bij kan). Ik zou zeggen: probeer het even zelf uit...

Voor de rest heel veel sterkte. Ik vind het verstandig dat je hulp gaat zoeken, dit is volgens mij niet iets dat je even zelf op een zondagmiddag opgelost krijgt.

Psychiater

Zoek een goede psychiater in het vrijgevestigde circuit. Iemand die het realistisch kan houden en die je dochter kan spiegelen en helpen en jullie goed advies kan geven. Laat ook vooral duidelijk zijn dat het om het leven van je dochter zelf gaat. Je gunt haar niet dat ze zo afhankelijk is van de aandacht van anderen dat ze daarbij dingen doet die ze niet kan verantwoorden voor zichzelf. Tenminste dat neem ik aan. Kan ook nog best zijn dat ze uit nieuwsgierigheid haar grenzen verlegd heeft. Belangrijk is hoe ze hier zelf tegenaan kijkt en er met hulp, en jullie hulp een manier vind om haar eigen leven te leiden en inderdaad die volgende opleiding te halen. Dan blijft het gewoon een lastige episode waar ze goed uit kan komen.

Via de huisarts

Laat je huisarts een advies geven over wie er kan helpen hierbij. Aan jou en je dochter. Succes en sterkte!

Gebruiken?

Ik hoor lees hier dat ze zich laat gebruiken? Hmm, het klinkt eerder alsof ze seks gewoon lekker vindt, de jongens gebruikt om te expirimenteren en dat niet tegen de ouders durft te vertellen.

Jeetje, op m'n 17e woonde ik op mezelf. Ik moet er niet aan denken dat mijn ouders zich met mijn seksleven gingen bemoeien. Ze moet zelf uitvinden dat zo aanrommelen niet handig is en niet fijn voelt. Ik heb ook wel een paar keer 2 vriendjes tegelijkertijd gehad. En ook na een tijdje bedacht dat het niet handig of fijn was.

Het is zo rolbevestigend dit draadje. Het is een meisje, dus ze laat zich gebruiken, als het een jongen was geweest, dan had hij die meisjes gebruikt.

Gebruiken

Ik denk dc dat als het van de dochter van Nickey een 'experimenteer fase' is en alleen omdat ze sex lekker vind ze daar wel een 'handiger' manier voor had gevonden dan deze waardoor blijkbaar de hele vriendenkring precies op de hoogte is wat er speelt. De meiden keren zich van haar af daardoor en de jongens willen daardoor nog maar 1 ding. Er wil niet eens iemand meer bij haar thuis komen als ik het goed begrijp....Als het alleen een beetje aanrommelen was had ze wel een manier gevonden waardoor ze én kon aanrommelen én haar sociale leven op peil houden.
Dat ze zich zo timide haar telefoon, tablet en dus haar online contacten laat 'afpakken' door haar ouders geeft ook wel aan dat ze zelf de boel niet meer in de hand heeft. Misschien is ze zelfs wel opgelucht....Je maakt mij niet wijs dat de gemiddelde 17jarige dat zich zo gemakkelijk laat afnemen als er niks meer loos is dan een beetje onschuldig aanrommelen....en uitproberen.
Er is veel meer aan de hand. Misschien onbegrepen psychische problemen, een laag zelfbeeld, sociaal iets...wat dan ook, waardoor ze dit gedrag is gaan vertonen tot ze het zelf niet meer kon handelen en niet meer wist hoe ervan af te komen. Doordat haar ouders nu van de hoed en de rand weten hebben ze ingegrepen en blijkbaar vind ze dat niet eens zo erg want ze stribbelt niet eens tegen. Hier is een meisje dat best graag anders 'wil' maar niet meer weet hoe ze van het beeld afkomt dat ze zelf gecreëerd heeft. En ook niet sterk genoeg in haar schoenen staat om dat te doen. Ze heeft ook al geen vriendinnen meer die haar advies kunnen geven, naast haar staan om op crusiale momenten haar moed in te spreken en te steunen.
Ik denk ook dat ze allang weet dat haar ouders in haar berichten hebben gesnuffeld....kom op, dat kan je zo toch wel nagaan? Zeker in deze situatie. Ik zou het ook doen en ik weet ook dat mijn dochter weet dat ik dat zou doen in een ingewikkelde situatie als deze (niet in een normale situatie hoor). Daarom wil ze er ook niet over praten. Praten met je ouders over sex is enorm lastig. Zeker als het al niet 'gewoon' is en gedetailleerd wordt. Juist omdát het je ouders zijn. Ik denk dat dat ook niet gaat werken. Met je huisarts is al een stuk makkelijker. En dan kan die de juiste stappen nemen en de situatie inschatten.
groeten albana

Eigen ervaring

Ik ben het eens met dc. Toen ik 17 was, vond ik het geweldig om te experimenteren. Ik kreeg na een paar eenmalige acties, de waarschuwing van een vriendin dat er over me geroddeld werd. Dat ik een slet was. Ik was blij met de waarschuwing van die vriendin. Dus ik ben bewust mijn vriendjes daarna buiten die sociale kring gaan zoeken, uitgaan in andere plaatsen waar ze me niet kenden en zo.

Ik genoot van de jacht en de seks. Helemaal geen laag zelfbeeld, heb mijn studie ook prima afgerond. Ik heb me wel altijd geërgerd aan die verschrikkelijke dubbele moraal. Ook hier weer: de jongens maken gebruik van haar. Nou, ik weet heel zeker dat ik net zo hard gebruikmaakte van hen. Wederzijdse goedkeuring voor pret in bed,

Dat maakt ook de gesprekken tussen ouders en kinderen zo moeizaam. Seks moet voor meisjes altijd maar ingebed worden in een liefdevolle relatie. Met een betrouwbare jongen. Waarom? Waarom mag seks niet gewoon leuk en lekker en eenmalig zijn?

Mijn interesse en behoefte aan seks heeft overigens niets in de weg gestaan: ik heb keurig mijn studie afgerond, een stabiele relatie gekregen met mijn man en een mooi gezinsleven opgebouwd.

Mijn man en ik leren onze kinderen nu wel veel over seks en relaties. Dat seks gewoon leuk en lekker is. Maar helaas ook hoe heel veel andere mensen er over denken. Dat je nu eenmaal met die andere mensen te maken hebt en dat je daarom als meisje soms afwegingen moet maken tussen je eigen wensen en de effecten die dat bij anderen oproept.

Ik denk dat de reactie van dochter van Nicky ook veel te maken heeft met hoe Nicky zelf denkt over deze seks. Als kind leer je al heel snel da seks iets is waar schaamte bij hoort. Tenzij je ouders een heel duidelijk ander signaal geven, maar in de meeste gevallen is de boodschap al van jongsafaan ingeprent. Als je dan zelf merkt dat jouw hormonen je iets anders vertellen, dan is een open gesprek met je ouders hierover onmogelijk.
Je gaat dan echt niet meer vertellen dat je het vooral lekker vindt. Ik denk dat een antwoord er eerder in zit dat Nicky en man een meer open kind krijgen en de behoefte van hun dochter als normaal beschouwen, dan dat je in restricties gaat beginnen.

Vanuit mijn standpunt doet de dochter niets vreemds, maar reageert de buitenwereld ( inclusief vriendinnen) op een krampachtige manier. Oja, ik heb het altijd veilig gedaan.

Open kind = open mind

Kleine belangrijke correctie.

Maar persephone

Jij was blij met de waarschuwing van je vriendin en deed er iets mee. Dat doet de dochter van Nickey niet. Dat is nu net de clou van het verhaal. Dat is waarom ik denk dat het uit de hand is gelopen.....Niet de sex an sich. Daar gaat het niet om. Zou jij in die perionde je zo timide en zonder tegelstribbelen hebben laten tegenhouden door je ouders?
En ja er is een dubbele moraal dat ben ik helemaal met je eens, maar de maatschappij is nu eenmaal zo en daar heb je mee te maken en houd je dus rekening mee. Niet dat iedereen dat automatisch vindt. Er zijn er genoeg (ook ouders) die daar anders en opener over denken. Maar dan nog is het zo enorm onhandig hoe de dochter van nickey dit doet dat ik niet geloof dat het zo'n bewuste keuze is als jij en dc maakten.
groeten albana

Onhandig

Ja, dat klopt. De reactie van de dochter is onhandig. Maar toen mijn vriendin me waarschuwde, was mijn eerste neiging shoot the messenger. Het kostte me behoorlijk veel moeite om haar waarschuwing op te vatten als een echte vriendinnenactie. Ik kan me ook goed voorstellen dat de verwijdering tussen Nicky's dochter en haar vriendinnen op zo'n manier gegaan is. Het vraagt nogal wat, zeker van de tiener, om die kritische opmerkingen goed op te vatten en niet te laten eindigen in ruzie.

Dus het is onhandig van de dochter, maar daarvoor zou ze juist haar ouders nodig hebben. Niet in de vorm van technische restricties, maar in de vorm van een gesprek hoe je wel je vrije seksleven kunt behouden, met je eigen keuzen, en toch zo min mogelijk effect te hebben van de rest van de sociale omgeving.

Het kan best zo zijn dat dochter nu juist het contact met dhttp://www.psychologiemagazine.nl/web/Artikelpagina/5-spannende-vragen-over-vreemdgaan.htmie jongens zoekt omdat ze een breuk met haar vriendinnen heeft gekregen. Mij lijkt het dan belangrijker om eerst weer dat contact met die vriendinnen te herstellen. Daar kunnen haar ouders dan ook bij helpen. Het kan ook zijn ( ik zit te filosoferen) dat de vriendinnen haar afwijzen omdat ze zelf een afkeer hebben van een vrije seksmoraal. Of dat ze daar niet mee geassocieerd willen worden. In dat geval waren het nooit echte vriendinnen. Ik had een vriendin die net zo leefde als ik, maar ook een paar vriendinnen die tot het huwelijk wilden wachten. Gelukkig hebben die laatsten mij dit nooit verweten, ook al was het hun keuze niet.

Maar de ideeën om naar psychiaters te rennen met dit probleem, lijkt mij echt ver buiten proporties.

Inderdaad

Meteen naar een psychiater gaan lijkt mij ook teveel. Maar ik zou wel hulp vragen via de huisarts, al is het maar om elkaar beter te begrijpen. Ik vond de eerste posting waarin het leek alsof de dochter van Nicky dit doet omdat ze geen nee kan zeggen zorgelijk. Ik zou wel willen weten of er een probleem is of niet. Meisjes kunnen heel zelfdestructief zijn als het niet goed met ze gaat.

Zelfdestructief

Precies dat is ook wat ik erin zie. Dat hoéft niet....dan lijkt het wel. En de huisarts lijkt mij ook de eerst aangewezen persoon, die kan ook inschatten of het een 'beetje experimenteren' is of dat er wél een probleem is.
groeten albana

Persoonlijk

Als het allemaal echt zo dramatisch is als je beschrijft dan zou ik haar een poosje ergens anders heen sturen. Als een van mijn kinderen een foute vriendengroep zou hebben en ik het idee heb dat echt misgaat dan zou ik er persoonlijk voor kiezen om mijn kind tijdelijk elders te laten wonen. Bijvoorbeeld bij familie in het buitenland of in een internaat ver weg. Gewoon even weg uit die omgeving en die groep en van een afstand bezinnen.

Een vriendin van mij is alleenstaande moeder en heeft haar zoon die op school niks deed en met wie het mis leek te gaan naar een missie project in Zuid Amerika gestuurd. Die jongen was ook 17. Hij heeft daar 9 maanden gewerkt en dit heeft hem echt goed gedaan. hij is daar volwassen geworden en heeft veel echt veel geleerd.

In ons geval zou ik bijvoorbeeld kiezen voor een internaat in het land waar mijn man is opgegroeid.

Als het echt mis lijkt te gaan en de omgeving is daar deels debet aan (zoals foute vrienden) is kind uit de situatie halen misschien wel het beste.

Maar....

Op zich zie ik wel iets in een kind uit z'n omgeving halen in bepaalde gevallen. Maar dan zou ik eerst willen weten wát er aan de hand is voordat we zoiets zouden beslissen. Want als het niet de omgeving is, maar iets in het kind zelf dat het gedrag veroorzaakt neemt kind het mee....waar ze ook gaat.
groeten albana

Reaktie

albana,jij voelt precies aan wat er aan de hand is.Dochter heeft zelf om hulp gevraagd.Is vandaag niet naar school gegaan,vanochtend met mij alleen in huis werd ze heel emotioneel en heeft ze zelf om hulp gevraagd.We hebben lang gepraat,we gaan kijken waar ze naartoe wilt gaan.Ze wilt het zelf niet via de huisarts laten gaan.Het is een combinatie,ze geniet van de aandacht van de jongens en dat ze aardig doen en de sex doet ze dan maar.Dan durft ze geen nee te zeggen.Ze is het ermee eens dat ze voorlopig niet uitgaat en thuis blijft.Ze heeft vrijwillig haar telefoon afgegeven.Ze heeft me gevraagd haar te helpen.Mijn man dacht afgelopen week-end aan verhuizen,maar dan verschuiven we het probleem.
We zagen afgelopen week-end al een andere meid.We dachten eerst dat het toneel was,maar na vanochtend weet ik dat het echt was.Ik was boven en hoorde haar lachen en stoeien met de hond.Dat heeft ze al een hele poos niet gedaanZe was echt en opstandige,arrogante puber thuis,ze wilde geen deel meer van het gezin zijn.Was altijd bij haar vrienden.
Ze gaat weer even een paar jaar terug en dan gaan we haar met hulp weer los laten.Ik ben blij dat ze zelf beseft dat dit niet de juiste manier is.

Ach

Wat fijn dat ze weer bij jullie is 'geland'! Ik hoop dat jullie een goede hulpverlener vinden voor haar. Veel succes!

Maar en hulp?

Die zelfdestructieve houding daar hebben wij (zijdelings) ervaring mee met vriendin van oudste. Alleen vertoont ze dat dan niet naar ons...maar naar haar (nu) enige vriendin en haar eigen ouders. Aan de zijlijn is het soms 'makkelijker' te doorzien dan als je er zelf instaat denk ik. Omdat je meer afstand hebt en er minder emotioneel instaat.
Ik begrijp dat jullie nu zélf haar willen 'helpen' en geen proffesionele hulp willen inschakelen? Uit je reactie ? Ik weet niet wat de anderen ervan vinden, maar zelf lijkt het me een slecht idee....dit is veel te complex en het onderwerp an sich waar het zich nu in uit is ook niet zo gemakkelijk te bespreken tussen ouders en pubers. Ook denk ik dat je gezien haar leeftijd nu nog 'rechten' hebt die je over een jaar niet meer hebt. Ze is nu nog minderjarig....volgend jaar niet meer. Daardoor heb je als ouder nog zeggenschap, zowel bij de hulpverlening alsook qua vergoedingen van je ziektekosten. Maar precies van de hoed en de rand weet ik het ook niet wat dat betreft. Ik weet alleen dat voor de ouders van die vriendin een hoop veranderde zodra hun dochter 18 was.
Als ze niet naar de huisarts wil...is er op school dan geen hulp te vinden? Daar hebben ze vaak ook ervaring met dit soort 'problemen' en weten ze misschien wel een weg die voor haar wat makkelijker te bewandelen is.
Ik wens jullie veel succes en wijsheid toe en ben in ieder geval blij dat je dochter ook zélf wil dat het 'anders' wordt en zich opensteld.
groeten albana

Albana

We weten dat we hier hulp bij nodig hebben.We gaan hulp zoeken buiten de huisarts om,onze dochter wordt al bijna 18 ,dan moeten we waarschijnlijk toch zelf gaan betalen.
Ik weet het echt niet meer.Gisteren en het week-end waren zo fijn,ze was zo aanhankelijk en vrolijk.Nu denk ik toch weer dat het toneel is,dat ze ons voor de gek houdt.Ze heeft toch weer met een jongen afgesproken.Vanavond na schooltijd.Zal ze wel een smoes hebben van bus gemist ofzo.Ze is zonder telefoon weg,dus ze kan niet bellen.

Goedzo

O dan is het goed, dat je toch hulp zoekt.
Nee dat is geen toneel....daar geloof ik niks van. Ze heeft het als ze zonder jullie is niet in de hand. En dat 'stiekeme' herken ik van oudste's vriendin. Dat was in slechte periodes altijd het eerste teken dat het weer 'mis' was. Zo wist oudste altijd te doorzien dat het weer bergafwaarts ging....En soms was het alleen maar 'stiekem' doen om onzinnige onbelangrijke dingen (in onze ogen). Dan beweerde ze met stalen gezicht dat ze ketting (waarde 1 euro) van haar moeder had, terwijl haar moeder dat ontkende....Net of ze zelf graag wilde dat ze dat gekregen had....Geloven in de droom die ze zelf creeërde, in het leven dat ze niet kon leiden of zoiets. Ik weet niet of dat de goede aanpak is....maar oudste confronteerde haar áltijd met haar leugens. Hoe onzinnig en onbelangrijk ook.....Gewoon recht op dan man (vrouw) af, van ik weet dat die ketting niet van je moeder is,maar dat je die zelf gekocht hebt. Dus kom op,vertel maar....en dan komen de tranen van: 'Ja maar iedereen had kadootjes van sinterklaas en ik had geen zin om dat te vieren en nu wilde ik ook meepraten....' ofzoiets. Gewoon een verkeerde manier van je gevoelens uiten of proberen ze te uiten.
Als het goed gaat met vriendin, is het een heel andere meid. Gezellig, eerlijk, recht door zee.
Houd vast aan wat je het weekend hebt meegemaakt en geloof erin dat ze zo weer kan worden. Ook als ze zonder jullie is.
groeten albana