Geen ouders bij slaapfeestje
Mijn dochter wil haar 15e verjaardag met een groep vriendinnen vieren. Omdat het best een grote groep is, wil ze dat in een gemeenschapscentrum bij ons in de buurt doen. Samen eten, samen film kijken, helemaal leuk. Dit centrum is een gebouw van drie verdiepingen, met een zaal, wat (afgesloten) ruimtes voor bedrijven en organisaties en drie ingangen, dat door buurtbewoners gerund wordt.
Nu heeft ze bedacht dat ze met een paar vriendinnen ook wil blijven slapen in het centrum. De beheerders vinden dat goed. Ze kennen de meisjes, keurige meisjes, die misschien verstoppertje gaan spelen in het pand, maar niet bijvoorbeeld inbreken in de afgesloten ruimtes of lazarus worden of op het dak klimmen ofzo.
Mijn onderbuik zegt dat ik erbij moet zijn. Om goed af te sluiten, om eventuele insluipers weg te meppen bij de slaapzakken, om te voorkomen dat ze toch rare dingen uithalen.
Mijn dochter vindt dat uiteraard onzin. Die wil alleen overnachten in het centrum, dat is nou juist de lol. Als ik erbij blijf hoeft het voor haar niet meer (ook een prima optie trouwens). Ik gun haar de lol wel, maar mijn onderbuik roept nogal hard en ik vind ook dat niet alles wat kan/mag ook hoeft/moet, dus het gewoon bij film en eten houden vind ik eigenlijk al mooi zat.
Ben ik te ongezellig/voorzichtig? Wat zouden jullie doen?
Is niks mis mee AnneJ
Met het hebben van seks komen ook verantwoordelijkheden. Dat kan maar duidelijk zijn.
Dat doet niks af aan de deur die altijd voor ze openstaat.
Om maar even specifiek te blijven: Kaaskopje komt op mij niet over als het type flinksige ouder, maar als een heel warme en betrokken, doch reële moeder.
Niet alleen met seks overigens
Ik spreek mijn kinderen aan op hun gezond verstand.
Ook daar leren ze van.
Flinksig
De ene ouder heeft wat meer moeite met loslaten de ander, maar die navelstreng wordt toch echt bij de geboorte doorgeknipt. Dat lijkt Anne J te zijn ontgaan. Kinderen zijn geen verlengstuk van jezelf, om op te groeien tot evenwichtige volwassenen hebben ze behalve dat vangnet ook vertrouwen in eigen kunnen nodig. Geen lijfwacht die ze voortdurend afschermt en doet voorkomen dat ze bij elke zuchtje tegenwind omvergeblazen worden. Anne J beschouwt dat als goed ouderschap, ik denk dat met overbescherming hele angstige mensen kweekt. AnneJ als je nu eens je kinderen aanleert een flinksig nee, nu nog niet, en dat een normale partner zo'n weigering accepteert. Al hangt de onderbroek al tot de enkels. Hoef je ook niet op je matje met een verschoninkje voor de deur te gaan liggen als ze hun erotisch debuut maken.
Beschikbaar zijn
Ik vind het geen kwestie om als ouder beschikbaar te zijn voor 14/15 jarigen. Met of zonder sexplannen. Dat is gewoon verstandig.
Welnee AnneJ
Ik ben hier ook wel degelijk aanwezig geweest bij 'calamiteiten', maar niet uit voorzorg. Ik was er gewoon. Toen de eerste verkering van de jongste uitging en vriendje ten einde raad bij ons in de kamer stond bijvoorbeeld, omdat dochter ingewikkeld deed. Toen hebben we als een soort relatietherapeuten beide kanten aangehoord en bemiddelingspogingen gedaan. Dat is riskant hoor. Voor je het weet doe je iets verkeerd. Maar dat viel mee. Er was uiteindelijk niet meer tegenop te bemiddelen in de tijd erna, dus dat ging over. Bij de huidige vriend van jongste heb ik ook al uitgebreid een luisterend oor mogen bieden toen het mis dreigde te gaan. En dat zal ik blijven doen, ook al ben ik 80 en zolang ze daar behoefte aan hebben.
Maar ik heb me oprecht nooit met haar seksleven bemoeid, ze was al aan de pil vanwege acné en ook niet van mijn oudste dochter. Ik kan me daarom ook echt niet veel voorstellen bij dat je uit voorzorg thuisblijft met het idee dat je misschien wel eens nodig zou kunnen zijn als de jongelui een probleem krijgen met hun 'eerste' keer of volgende keren. Ik weet nog wel dat ik aan het idee moest wennen. Liever onder mijn dak dan ergens anders, maar ik vond het wel een 'dingetje'.
Ik zeg overigens zelden iets omdat ik flink wil zijn. Ik heb volwassen dochters en een hoop levenservaring. Daar put ik uit.
kan het ook zijn
dat er een verschil is tussen niadh kinderen en iadh kinderen. Je staat dan in een heel andere opvoedstand en het is vaak lastig om op tijd om te schakelen.
Natuurlijk
Maar dan moet je wel het verschil kunnen maken tussen iadhkinderen/-moeders-,- of nadhkinderen/-moeders-vaders en alle mogelijke combinaties daartussen; daarbij hoef je niet in ze te veranderen om ze te begrijpen en te begeleiden als ze dat nodig hebben.
En je moet ook begrijpen dat er niet 1 weg is maar heel veel wegen naar volwassenheid leiden.
beschikbaar zijn voor 15-jarigen
Ik heb hier een 15 jarige dochter in huis. Als ik zoals AnneJ voorstelt voortdurend voor haar beschikbaar zou zijn (lees: dat ik voortdurend in haar buurt ben als zij elders is), dan denk ik dat dochter bij haar vader zou gaan wonen. En daar kan ik me dan alles bij voorstellen.
AnneJ
"Dit lijkt me nou ook weer zon soort opmerking"
Is je toetsenbord weer kapot, AnneJ? Misschien moet je eens proberen extra hard te drukken. Of twee keer...
Of vind je het eigenlijk wel een goeie vondst van je zelf om zon en zo'n hetzelfde te schrijven? Waarom maar je er geen 'zoon' van, dat klinkt tenminste nog hetzelfde...
zo kan 'ie wel weer
Verschillen van mening kunnen leuk zijn, er grapjes over maken ook. Maar in dit draadje lijkt de plaat vast te hangen, om de spot (letterlijk en figuurlijk) rond AnneJ.
Ouders van kinderen met voldoende intelligentie, sociale weerbaarheid en executieve vaardigheden geloven graag in de maakbaarheid der dingen. Dat hun bloedjes zo goed functioneren ligt toch zeker óók aan hun opvoeding.
Het punt met groepen is nu juist dat er óók vast kinderen tussen zitten die nog niet zo uitgebalanceerd zijn. In groepen moet je rekening houden met de zwakste schakel.
Vanzelf
Je houdt er rekening mee maar je kunt er niet van uitgaan. Dan doe je het grootste deel tekort. Je kunt er ook niet van uitgaan dat wat bij jou werkt dus bij iedereen werkt, de enige waar- en wijsheid is.
De deur staat voor elk kind open, maar ik lig er niet voor, niet tussen en ik doe ook niks voor.
Dat je daarmee net zo "aanwezig/beschikbaar" bent schijnt dan minder over te komen. Om die reden worden bijdrages, de mijne dan, iets beeldender.
En?
Is dat feestje al geweest? Nog rampen???
