Gierig?

Budget instellen

Is er een afgesproken budget? Dan kun je iedereen daar aan houden.
En nee ik ken dat niet, hier wel een 12-jarige die altijd zowat blut is en iedereen dus chocoladeletters geeft. Maar dat vindt niemand een probleem.

Tja

Ik zie het probleem er niet zo van en zuinig gedrag zou ik alleen maar aanmoedigen. Wel zou hij er wat meer werk van kunnen maken. Je kunt ook een goedkoop cadeautje kopen dat wel leuk is.

Nee

Ik vind het wel ok.
Heb ook zo'n zoon

Ik vind je erg dubbel. Je zegt dat jullie geen kerstkado traditie hebben en toch verwacht je vanalles.

Hij is 17. Hoogste tijd om zijn eigen normen en waarden te ontwikkelen. Of er iig mee te experimenteren enz enz.
Zuinigheid an sich is een mooie eigenschap en we verbruiken/verkwisten met z'n allen echt waanzinnig veel met kerst.
Voelt voor mij erg dubbel. Ik ben dol op kadootjes en leef me uit met kopen, tegelijkertijd gaat het me steeds meer tegenstaan.

Als het voor jou wel heel belangrijk is, blijf dan vooral je uitleven met leuke kadootje. En lach gewoon om/met je zoon. Een zak chips, dat is toch humor?
(en ik ken je zoon niet maar misschien snapt hij het concept kadootje geven niet zo goed. Dan zou je subtiel nog wat lessen op de valreep kunnen geven)

Geld vs moeite

Het zou mij niet om het geld gaan maar wel om de moeite die er in wordt gestoken. Mijn pleegzoon geeft weinig geld uit aan cadeautjes maar wat hij koopt is altijd heel zorgvuldig uitgezocht of zelf gemaakt. Hij maakt er echt wat moois van. Hij is een zuinig persoon maar niet gierig. Hij is zorgvuldig met zijn geld (wat alleen maar goed is) maar gul met zijn tijd en de moeite die hij in mensen wil steken.

Mijn dochter geeft meer geld aan cadeautjes uit maar zij geeft veel minder persoonlijke cadeautjes. Zij doet er duidelijk minder moeite voor en ze heeft er ook minder feeling mee. Met haar heb ik dat wel eens besproken. Niet zo zeer wat mij zelf betreft maar wel wat betreft de broers/zussen en haar vrienden en dat mensen denken dat je hun niet belangrijk vindt als je gedachteloos wat geeft zonder na te denken of die persoon dat echt leuk zal vinden.

In het algemeen is het wel handig om gesprekken te hebben over gierigheid vs zuinigheid. Sowieso is geld uitgeven niet de enige manier om gul te zijn. Je kan gierig zijn met geld maar gul met moeite, tijd, energie en vriendschap die je in anderen steekt. Misschien geldt dat ook voor je zoon?

Aandacht

Ik zie hier toch vooral een gebrek aan aandacht voor de ander...

Humor

Met humor kun je ook best wel wat laten zien natuurlijk....
Verder vind ik toch dat als je dit belangrijk vindt je hier eerder mee had moeten komen. 17 is niet echt een leeftijd om daar mee te beginnen.
Zelf ben ik ook vrijgevig en verre van zuinig. Maarja daar zitten ook weer nadelen aan.
In ieder geval vind ik het principe van kadootje geven nogal onderuit gehaald als je daar een verplicht iets van maakt.
En misschien vindt hij het hele kado gedoe maar stom. Zijn goed recht. Vind ik dan.

Uitgelegd

Mijn zoon is / was ook een beetje zo. Niet zozeer zuinig, maar wel zo bezig met zichzelf dat hij niet bedenkt wat voor een ander wel of niet leuk is om te krijgen. Voor vrienden kan hij dat trouwens wel beter dan voor zo'n vreemd verschijnsel als zijn vader, moeder en zelfs zijn broertje. Daar komt nog bij dat hij het gedoe vindt om cadeautjes te kopen (dat herken in wel) en dan maar de makkelijkste weg kiest.
Ik help hem er daarom gewoon een beetje mee door duidelijke hints te geven in de richting van een cadeau. Bijvoorbeeld: "Zo jammer dat mijn koffiemok beschadigd is... Ge-luk-kig ben ik bijna ja-rig en zij ze daar en daar te koop.." En wij helpen dus ook even mee met het denken over cadeaus voor anderen. "Zou hij dat leuk vinden? Of zou je dat vooral zelf leuk vinden?" En: "vind je dat al een echt cadeau? Of moet er iets bij om het leuk te maken voor de ander?" Een zak chips is geen cadeau, maar wel als je een setje chipsbakjes erbij krijgt, of een boek, of zelfs maar mooie servetten.

Zoon is 16 en begint het wel aardig te snappen. Maar het is zeker niet vanzelf gegaan. Terwijl hij verder echt wel lief en sociaal is. Zijn jongere broer is er veel beter in. Die is gewoon heel attent en snapt het idee van cadeautjes geven en iets doen voor een ander beter.

Ik zou dus zeker sturen. Dat vind ik eerlijker dan loslaten, maar dan wel teleurgesteld zijn. Het is waarschijnlijk niet onaardig bedoeld, eerder gemakzuchtig, of onnadenkend.

aandacht?

Misschien heeft hij op andere momenten aandacht voor iedereen? En vindt hij kerst maar een geforceerd moment?

Ook wel gek

Zo te lezen wordt het door zijn eigen moeder een negatieve eigenschap gevonden dat deze jongen kan sparen en wel 2000 euro op zijn rekening heeft staan (wat is nou 2000 euro? Heb je dat zelf niet eens dan?)
Ik zou het positief bekijken en blij zijn dat mijn kind met geld kon omgaan en het niet uitgaf aan nutteloze zaken.

Nou is chips ook best nutteloos, maar je kunt het eten Zou een doos exclusieve bonbons beter gevallen zijn?

Aandacht of financiële waarde

Als ik n zak echt lekkere chips Salt og Pepper zou krijgen, meegenomen uit Noorwegen, geweldig. Maar gewone Croky Bolognese..

Of net nieuwe schoenen zonder onderhoudsmiddel, t regent en ik kan mn mooie schoenen niet aan, dan is n flesje schoenspray n mooi cadeau.

Heb ooit voor zwager en schoonzus n heel klein mutsje gekocht voor 50 cent. Hun pasgeborene mocht na n week eindelijk naar huis, maar dat moest vh ziekenhuis met muts. Ik wist dat ouders geen tijd hadden... En heb snel n mutsje gekocht

Kortom, maak je je druk over het geven van te weinig geld of van te weinig aandacht?

Sinds wanneer

Is het te prijzen dat een kind dat nog thuis woont al zijn geld voor zichzelf reserveert en een zak chips onder de kerstboom legt? Dit heeft helemaal niks te maken met goed met geld kunnen omgaan.
Ik denk dat Swaen zeer terecht opmerkt dat hier wat scheef zit. En als zoon zich bij latere vrienden en vriendinnen ook zo opstelt, kan dat best gevolgen hebben voor zijn sociale- en liefdesleven. Dat is veel belangrijker dan heel veel geld op je spaarrekening en dure spullen.
Hier ga ik al vanaf heel jong rond verjaardagen en sinterklaas (nooit met kerst) met de kinderen op pad, of we gaan rond de tafel zitten, om voor familie leuke kado’s te bedenken. Zo moeten ze er wel een paar keer per jaar bij stilstaan wat een ander leuk of lekker vindt, en dat hoeft natuurlijk lang niet altijd veel geld te kosten. Ze pikken zo in de loop van het jaar vaak dingen op, die ze later weer kunnen gebruiken. Dat oma graag een high tea zou willen proberen, bijvoorbeeld.
Ik denk dat 17 helemaal nog niet te oud is om een constructief gesprek te hebben over de zak chips en waarom dat geen kado is waar je iemand van wie je houdt blij mee maakt. Zonder verwijten, maar gewoon concreet.

Sociaal niet handig

als je zo ongeïnteresseerd overkomt (ik zeg dus niet dat hij dat ís, al lijkt het er inderdaad wel op). Daarom zou ik hem er wel op aanspreken. Kijk, jij bent zijn moeder dus je houdt toch wel van hem. Maar de buitenwereld zit niet per se op hem te wachten, hij moet daar wel een beetje een plaatsje veroveren/behouden. En dat doe je door je sociaal te gedragen. Daar hoort een beetje vrijgevigheid en aandacht voor e mensen in je omgeving wel bij. Dat is gemakkelijker aan te leren als truukje dan als je ouder bent. Leer hem om reminders in zijn telefoon te zetten voor verjaardagen en dan liefst ook een week eerder zodat hij eraan denkt een cadeau te kopen. Leer hem een lijstje aan te leggen waar hij ideetjes voor cadeaus op noteert. Voor vrienden en familie. Het is even investeren in tijd, aandacht en geld, maar levert volgens mij veel goodwill op en je weet nooit wanneer je die nog eens nodig hebt of goed kunt gebruiken!

Ik werk voor zo'n man die het niet kan. Ik heb voor dit jaar voor mijn verjaardag toch maar een reminder in zijn agenda gezet, dat hij voor bloemen of een cadeau moet zorgen. Vond het toch niet echt leuk dat ik van hem nog niet eens een appje kreeg op mijn verjaardag. We werken 4 dagen per week samen, dus ik zie hem bijna meer dan mijn man... Ik had het overigens wel aan zien komen natuurlijk, want ik moet hem aan alle verjaardagen helpen herinneren, zelfs al staan ze in zijn agenda.

Kaas

Ik krijg bijna elk jaar een blok kaas van de kinderen voor Sinterklaas.... Dit jaar voor het eerst niet.

In elk geval, hier was er duidelijk gebrek aan aandacht voor de behoeften van de ander (ouders). In elk geval, mijn verjaardag vonden ze niet de moeite waard. Terwijl ze andersom feestjes en dure kado's verwachten.
Mijn verjaardag waren ze dit jaar met zijn allen..... vergeten.
Het was nog een kroonjaar ook. Geen felicitaties en geen kadootje (niks dus). Ik kan je vertellen dat ik daar heel veel van heb gezegd en gevonden. Zelfs om gejankt, het voelde alsof ik onbelangrijk was. Een meubelstuk.
Uiteindelijk kreeg ik 3 maanden na mijn verjaardag een borreltje en kadootjes… om het goed te maken.

Voor Sinterklaas heb ik verplicht een gedicht of surprise ingesteld, geen zin in? Dan helemaal niet meedoen. Iedereen deed natuurlijk mee, en er waren veel mooie gedichten en ook kado's, behalve dan die chocoletters van de jongste (maar die had wel een gedicht gemaakt). En zo was iedereen toch blij met elkaar en de kadootjes.

Ik zie het niet echt.

Ik zie niet echt een probleem eigenlijk. De ene puber is nu eenmaal sociaal handiger dan de andere. Ik zou dus vooral niet teveel verwachten en het misschien nog eens noemen naar hem, maar vooral niet teveel benadrukken. Misschien krijgt hij dan juist het gevoel dat hij het allemaal niet goed doet en doet hij nu al gewoon zijn best. Ik denk ook dat hij deze 'onduidelijke' afspraak rondom die kadootjes onder de kerstboom lastig vindt. Koop je nu wel of niet iets. Het hoeft niet, maar als je ziet dat anderen het wel doet, koop je toch ook maar iets. Misschien moet daar iets meer duidelijkheid in komen. Voor sommige kinderen is dat gewoon ingewikkeld.

En verder vind ik dat je wel heel veel controleert hoor. Hoe weet je nu dat hij een zak chips heeft gekocht en anderen veel meer werk gemaakt hebben van hun kadootjes? Ik vraag me af waarom je er zo bovenop zit.
Hier overigens een 18-jarige die ook heel zuinig is. Ze heeft wel 6000 euro op de spaarrekening en daar mag met moeite iets af. Ze wil nu een nieuwe telefoon kopen en dat kost dan wekenlang wikken en wegen. Ik vind dat ook wel een goede eigenschap. Met het Sint-spel van een paar weken terug had ze zeker haar best gedaan om leuke kadootjes te vinden. Liefst wel zo goedkoop mogelijk maar dat vind ik dan geen probleem. Zoon van 15 vindt dat dan weer lastiger, die koopt dan snoep en chocolade, vind ik ook geen probleem, juist de variatie in de cadeaus maakt het spel leuk. Kadootjes onder de kerstboom koop ik dit jaar alleen. 2e kerstdag gaan we naar mijn ouders en dochter vond opeens dat ze iets voor mijn moeder moest kopen, want die koopt altijd iets voor haar. Dat vind ik dan heel lief. En dat ze dan een paar kerstsokken van 3 euro koopt maakt me dan ook niet uit. Het gaat om het gebaar. Voor opa en mijn zus kocht ze niets en daar heb ik ook geen punt van gemaakt, die krijgen van mij al iets.

Niet leuk

Wat een milde reacties. Ik denk er toch anders over. Vind het wel gierig én niet attent. Van een 17-jarige mag je best wat meer verwachten, in ieder geval meer moeite en inspanning dan een zak chips inpakken. Zeker als die chips toch al in de voorraadkast ligt.
Denk wel dat je van tevoren duidelijk moet zijn over de bedoelingen van de kadootjes met kerst.

Ik vind zuinigheid ook niet altijd een goede eigenschap. Zeker niet als het om kadootjes voor anderen gaat, als je het kan missen, zoals in de genoemde voorbeelden.

Duidelijk

Tsja, er werd toch echt gezegd dat er geen traditie lag.
Verder weet ik zeker dat ik bijv nog nooit een kadootje van mijn schoonvader heb gehad. Dat komt allemaal van schoonma. Daar valt echt niemand over.

Niet zo attent.

Je zoon is niet zo attent, misschien komt dat nog, misschien niet. Zo hebben we allemaal wel een minpuntje. Hij krijgt hier vanzelf reactie's op en misschien boeit hem dat niets.

opvoeden

Het is nog steeds een kind, dus de opvoeding is nog niet helemaal over. Je kunt wel zeggen dat ie zo fijn zuinig is, hij is gewoon niet attent. En dat mag hij best horen van zijn moeder. Ik heb hier ook verteld dat ik stop met kinderverjaardagen als ze de mijne nog één keer vergeten.

traditie

Ik begrijp dat het bij jullie geen traditie is/was. En blijkbaar heeft iemand in het gezin bedacht dat het leuk is om voor ieder een cadeautje onder de boom te leggen. Leuk, maar vindt iedereen dat leuk/nodig? M.a.w. een ander gezinslid wordt daar ineens mee opgescheept. En vergeet niet: hij moet niet voor 1 persoon een cadeautje kopen/bedenken, maar voor alle gezinsleden.
Dus tja, op die leeftijd (en dan ook nog een jongen.....). Ik kan me best voorstellen, dat hij daar niet spontaan van in actie komt, maar dat het een 'moetje' is.

poeh

Denken jullie dan dat hij 2 euro in plaats van 5 euro uitgeeft om geld te besparen?

Ieder jaar dus 5 euro, en dan ineens dit jaar voor iedereen in het gezin nog een cadeautje?

Nou moest ik recent voor de kinderen nog cadeautjes zoeken voor met de klas/groep en het is ontzettend lastig om iets leuks te kopen voor een bepaalde prijs. Ik zou dat ook heel snel zat worden en dan maar het eerste pakken dat ik zag

(en ik zie het verschil tussen 2 en 5 ook niet zo - hij heeft toch niet die 5 euro gekregen, zoals op school waar ze een bedrag meekrijgen? M.a.w. hij verdient er toch niks aan?)

Het is misschien wel vervelend, maar ik zou toch niet iedere keer gaan uitzoeken wat hij precies uitgegeven heeft. Hij doet het de volgende keer toch weer en jij ergert je alleen maar.

Beter nog is hem buiten het hele dobbelspel te laten. Dan hoeft hij niks te kopen.