Gierig?
We hebben hier in huis drie pubers. Meisje van 14, zoon van 15 en zoon van 17. In tegenstelling tot wijzelf en de andere twee andere kinderen lijkt de oudste zoon een enorme krent. Nergens voor nodig overigens want hij krijgt ruim zak/kleedgeld en werkt er nog bij. Er staat ruim 2000 euro op z’n spaarrekening bijvoorbeeld. Feitelijke is ie de rijkste in ons huishouden.
Ondanks dat we geen kerstkadotraditie hebben heeft iedereen uit eigen beweging kadootjes voor elkaar gekocht. Ik weet inmiddels dat hij voor mij een zak chips heeft gekocht. Die ligt ingepakt onder de boom. En voor de rest van de huisgenoten heeft ie een chocoladereep gekocht, uit de supermarkt waar hij werkt. Met korting. Voor m’n laatste verjaardag kreeg ik van hem een spray om schoenen waterdicht mee te maken. Ter illustratie.
En nou hoeft het allemaal echt niet duur te zijn. Interesseert me niks. Maar een beetje blijk van moeite voor de ander kan niet echt kwaad naar mijn idee. Ik merk dat ik er een beetje boos en verdrietig van word. Ik waardeer geen zak chips als kado. Die koop ik namelijk wekelijks voor gemeenschappelijk gebruik en liggen in de voorraadkast.
Wat moet ik hier nou mee? Laten gaan en me niet druk maken? Of is dit iets wat we met hem moeten bespreken? Ik weet dat de andere kinderen meer moeite hebben gedaan dan hij.
Hebben meer pubers dit? Hoe gaan jullie er mee om?
Phryne
Je neefje is dus verlegen en durft het niet rechtreeks te vragen?
Maar
Als ik het goed begrijp zijn er geen duidelijke afspraken gemaakt over kerstkado's kopen. Als dat zo is dan vind ik datjij hier een flinke steek hebt laten vallen. Hij is duidelijk niet toe aan zoiets ongeorganiseerds en nu zit je metde gebakker peren, uhh chips.
Als 1 vd aanwezigen moeite heeft met zo'n setting moet je het dus strakker organiseren. Lootjes trekken met een verlanglijstje bijv. Als een kind geen geld heeft voor kadootjes doeje het toch ook anders? Of als een kind ziek is en de deur niet uit kan?
Ook in de vakantie vind ik het suf: hier heb je zo maar ...€ maar je moet wel begrijpen dat je ons allemaal een ijsje moet geven. Nee dat kan deze jongen dus niet aan, heeft daar moeite mee of geen zin in. Waarom ben je niet wat duidelijker? Hier is 30€ en hier is een tientje. Ik verwacht van jou dat je geheel spontaan een keer een ijsje voor ons allen betaalt (en nog vind ik dat een suf iets, het is jouw geld, geef hem minderen koop zelf dat ijsje).
En ik zou wat minder negatief zijn over sparen en dat rijbewijs. Waardeer dit kind om die houding. Er zijn er genoeg die dat geld gewoon vd ouders krijgen, kost veel meer dan een zakje chips of een ijsje. Is zo'n kind dan opeens veel leuker omdat die dat geld krijgt en wel met leuke kadootjes komt?
Voor de duidelijkheid, mijn zonen moet ik duidelijk vertellen wat ik bedoel met verjaardagen, moederdag, kerstkadootjes en dan nog ging het wel eens mis (jongste had ooit voor oudste een pen gekocht voor zijn verjaardag en andersom was het kado veel duurder bijv). Ik kom niet weg met vage aanwijzingen maar ik ben blijdat ze zo goed met geld omgaan en bij jouw zoon: zo duidelijk een doel hebben met geld, en geen gat in de hand!
Wederkerigheid
ik snap best dat er mensen zijn die het nogal geforceerd over vinden komen. Maar ik ben van mening dat als je als ouder bepaalde normen graag mee wil geven aan je kinderen je dat je binnen de opvoeding momenten moet creeeren om dat te stimuleren en onder de aandacht moet brengen.
Voor ons is dat attentheid, wederkerigheid en aandacht. Je aansluiten bij de behoefte van een ander. Het hoeft niet gelijk goed, en misschien vinden de betreffende kinderen het wel onzin en lappen ze het uiteindelijk aan hun laars. Allemaal prima, maar wij voelen als ouders wel de inspanningsverplichting.
Dus ja, ik vind het belangrijk dat áls je een kadootje koopt voor iemand, ongeacht of dat nou afgesproken is of niet, je daar aandacht aan besteedt. En ja, ik vind het ook wel attent dat als we op vakantie zijn en je vakantiegenoten trakteert op een ijsje, wat te drinken haalt oid.
Daar zijn veel meer momenten voor te bedenken natuurlijk. En geldt dat ook voor dingen die niet met geld te maken heeft. Uit jezelf helpen in huis, je oma een appje sturen op dr verjaardag. Toen ze klein waren kregen ze er een opdracht voor, daarna werden het hints, en inmiddels zou wat eigen initiatief toch op z’n plaatst zijn.
Ik wil helemaal geen duidelijke afspraken maken met m’n kind over wanneer hij kados moet kopen. Ik wil m’n kind leren hoe je, als je dan toch besluit een kerstkado te kopen, hoe je iets koopt waar iemand anders blij van wordt en hoe je dat aanpakt. Daar heeft ie de rest van z’n leven wat aan. Kan ie ook nog eens onverwacht met een kadootje aankomen ipv wachten op een opdracht. Zal z’n toekomstige partner vast enorm op prijsstellen.
Ja maar
Het is je bonuszoon waar je welgesteld 2 jaar mee samenleeft. Hij was al 15 jaar Bovendien zit gewoon niet iedereen zo in elkaar. Verder eens met post van Triva. Maak duidelijke afspraken ipv dat vage gedoe. Dan krijg je inderdaad dit. Weest trots dat hij al zoveel gespaard heeft. Zit die jongen niet zo op zijn nek.
Humor
'Goh, gelukkig kon dit er nog van af'. En als hij zijn rijbewijs heeft: 'Daar gaan onze kerstkadootjes'. Maar ik zou dat aan vader overlaten.
Tsjor
Swaen
Ik snap heus wel wat je wil maar je bent niet al 17 jaar bezig met dit kind. Jullie hebben een achterstand in wat jij belangrijk vindt in de opvoeding. Je zult dus echt duidelijk moeten zijn en moeten zeggen wat je wil mét uitleg waarom. Keer op keer, nu is te vroeg. Dat ijsje zou ik mijn kind uitleggen als hij met ánderen mee op vakantie is. Niet met het eigen gezin. Ijs betalen met geld wat je van je stiefmoedet kreeg vind ik gek.
Vader
Ik ben inmiddels al bijna 8 jaar z’n stiefmoeder, en al 10 jaar samen met zijn vader.
En dit is een punt waar z’n vader zich druk over maakt en met mij bespreekt. En ik ook zeker herken en me aan stoor. Ik voed enkel m’n eigen kind op en laat die van de jongens aan m’n echtgenoot over. Zoals een stiefmoeder betaamt 
Swaen (attent jongen/meisje)
Ik zei niet, of iig bedoelde niet, dat een meisje meer attent zou moeten/kunnen zijn dan een jongen. Ik bedoel meer, dat het voor een gemiddelde jongen/man, zeker op die leeftijd, vaak een stuk lastiger is om een cadeautje (zeker als het om een heel gering bedrag gaat) te bedenken. Als ik, ook vroeger als tiener, voor een dergelijk bedrag een cadeautje moest kopen, bijv voor m'n moeder, dan kon ik nog wel iets bedenken in de vorm van een nagellakje of bijouterietje e.d. Lijkt me voor een jongen toch echt een stuk lastiger. Zonder dat ik nu iedereen in allerlei hokjes wil duwen, denk ik dat dat vaak wel zo is.
Kom op zeg! (Tsjor)
Vind je dat humor? Ik maak me wel eens schuldig aan dat soort opmerkingen, maar dan is het vooral rottig bedoeld en zeker niet als humor. Het is bovendien ook heel lullig als het gericht is naar iemand die niet door heeft wat hij verkeerd heeft gedaan.
In het algemeen vind ik het nogal een eenzijdige opvoeding als je kinderen wel wilt leren geven, maar vervolgens in de stress schiet omdat ze eigenhandig een boel geld sparen voor iets nutteloos als rijlessen (wat voor de meeste volwassenen het meest waardevolle diplomaatje is dat ze hebben).
Nee Swaen
Ik lees dat juist niet in je postings.
Ik lees juist dat je gedrag kind nogal afwijst omdat hij niet aan je norm voldoet.
Misschien lees ik dat niet helemaal goed hoor.
Maar ik denk niet dat hij wederkeriger of attenter wordt als jullie nu zo in zijn nek hijgen.
Wederkeriger zit 'm ook echt in heel veel meer zaken. Kadootjes goed verdelen is maar een trucje dat veel mensen kunnen leren. En dat kan dan ook prima op Triva' s manier. Echte wederkerigheid kun je niet afdwingen, dat begint met je ook echt af te stemmen op kind, want daar begint wederkerigheid. Je kind goed zien.
In dit geval zou dat ook kunnen betekenen dat je gewoon nu ter plekke even met hem spreekt en uitlegt waar je moeite zit. Want die onderhuidse afwijzing is niet bevorderlijk, juist niet voor de doelen die je stelt.
Goh
Goh Sam, wat jij toch allemaal uit de posts van Swaen haalt zeg. En daar je conclusies en oplossingen aan verbindt. Zeg maar een soort psychologie online meets cold readings.
Klopt
Ik vind z’n gedrag ergerlijk. Hij is vooral op
zichzelf gericht. Zoals ik schreef, een afnemer ipv een deelnemer. Heb ik moeite mee. Heeft z’n vader vooral moeite mee. En hebben de andere huisgenoten moeite mee. Daarom begin ik hier een topic. Om daar raad over te vragen en de situatie vanuithet perspectief van andere ouders met pubers te bekijken en tips te krijgen. Niet omdat ik denk dat ik de waarheid in pacht heb. En met een deel van de tips kan ik zeker iets.
Lastig
Ongeschreven regels zoals wel vakantiegeld krijgen maar dan de verwachting dat er een keer getrakteerd wordt zou ik ook lastig vinden. Dat zou ik in dat geval gewoon niet verwachten.
Cadeautjes met kerst kun je ook gewoon duidelijk over zijn: dat doen we wel of dat doen we niet maar dat ambivalente is eigenlijk veel lastiger.
Ik zou daarin ook wat duidelijker zijn qua communicatie: dit is het plan en dit zijn de verwachtingen. Dat is handiger.
Het is jammer dat je zoon niet attent is verder. Dat zit hem inderdaad niet perse in geld/cadeautjes maar ook in andere zaken. Daar zou ik meer de nadruk op leggen dan geld. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen attent zijn, in de zin dat ze mensen in hun omgeving helpen en aandacht & tijd geven, zeker als er moeilijke of verdrietige zaken spelen. Het hangt natuurlijk wel samen maar mijn insteek zou meer daar zitten. Het gaat niet om het bedrag wat je zoon aan de zak chips heeft uitgegeven maar wel aan de moeite die hij er in heeft gestoken (niet dus) en dat je best iets kleins kan geven (of zelfgemaakt of tweedehands) mits het wel heel passend is bij de persoon. Dus dat zou mijn insteek zijn.
Dat het je stiefzoon is maakt het wel wat gecompliceerder. Met een kind wat niet je biologische kind is moet je toch iets voorzichtiger omgaan want dan spelen er vaak andere zaken mee. Het is inderdaad handiger dat je man het gesprek oppakt. Ik vind wel dat je man er hem op aan mag spreken. Hij is geen klein jochie meer maar een bijna volwassen man dus het is tijd dat hij zich ook zo gaat gedragen.
Rijbewijs
Nu je uitlegt dat hij spaart voor rijlessen kijk ik er ook iets anders tegenaan. Je hebt zelf geen rijbewijs, maar jullie hebben wel een auto, toch? En het is fijn wanneer jij met iemand mee kan rijden, het is fijn dat man wel een rijbewijs heeft. Toch? Ik wil hiermee zeggen dat het halen van een rijbewijs dus ook een sociale functie kan hebben. Misschien vervoert hij jou straks met plezier naar het station, ik noem maar iets.
Natuurlijk vindt hij autorijden vooral zelf belangrijk en daarom draait hij nu elke cent om. Ik snap dat wel, veel jongeren krijgen rijlessen van hun ouders. Hij moet het zelf bij elkaar sparen en hij begrijpt precies hoe hard hij daarvoor moet werken. Ik zou hem financieel nog even ontzien tot zijn rijbewijs binnen is. En verder bedenken dat je een bepaald soort attent gedrag niet af kan dwingen. Als je vindt dat hij teveel "profiteert" dan gewoon wat verzorging afschaffen. Toch zelf naar huis fietsen als hij besluit om het laat te maken.
