Heeft dochter zich in de nesten gewerkt?
Dochter heeft in haar klas (2e VO) een meisje zitten die duidelijk een beetje een hekel heeft aan onze dochter. Dit meisje draait haar rug naar dochter toe als dochter bij het groepje komt staan, jut andere meisjes op en maakt vieze gezichten als dochter iets zegt. Dit meisje krijgt flink wat meisjes mee en daardoor heeft dochter nu ook nog maar weing meisjes over om mee te fietsen en mee samen te werken. Dochter is erg gevoelig voor dit soort meidengedoe en heeft het aan haar mentor verteld. Vervolgens is mentor met dochter en meisje samen gaan praten en er is afgesproken dat meisje normaal zal doen. Ik maak me nu echter wel veel zorgen dat dit meisje nu nog veel lelijker gaat doen tegen dochter. Dochter heeft tenslotte wel geklaagd (geklikt) tegen mentor. Moet ik het zien als gewoon pubergedoe, of moet ik me wel zorgen maken? Er komen regelmatig draadjes voorbij over meidenvenijn, dus ik wil er op tijd bij zijn en het niet uit de hand laten lopen. Wat zouden jullie doen?
Dat heeft ze goed gedaan
ik vind dat je dochter heel goed heeft gehandeld door het bij haar mentor bespreekbaar te maken en goed dat de mentor ook beide meiden bij elkaar heeft geroepen. In de klas van oudste is dat ook het beleid en mijn ervaring is dat het gepest dan toch wel minder wordt. Ook omdat de mentor geen straffen uitdeelt en geen waardeoordeel velt, maar meer optreedt als gespreksbegeleider en mediator. Hier werkt het goed. Groot compliment voor je dochter hoe ze dit aangepakt heeft.
Goed gehandeld
Het lijkt me dat je dochter er goed aan heeft gedaan dit aan haar mentor te vertellen dan weet deze in ieder geval wat er speelt. Ook heel fijn dat mentor met dochter en meisje is gaan praten. Hoe het nu verder zal verlopen is afwachten. Het kan alle kanten op afhankelijk van hoe het meisje hier mee omgaat. Ken gevallen waar het vervelend gedrag uiteindelijk overging maar ook gevallen dat het uit de hand liep en het geplaagde kind uiteindelijk naar een andere school is gegaan. Sorry, is niet de bedoeling om je bang te maken.
Hou de vinger aan de pols zodat je dit soort dingen meteen de kop in kunt drukken. En zorg ervoor dat je dochter haar verhaal bij jou kwijt kan.
Sterkte.
Wat je ook doet...
Garantie op succes heb je nooit.
En helemaal niets doen lijkt me helemaal geen optie. De tijd zal moeten leren of het gesprek geholpen heeft. Maar ik neem in ieder geval mijn petje af voor je dochter. Dit was een dappere stap en de eerste horde heeft ze zelf genomen. Fijn dat de mentor het zo goed heeft opgepikt.
Trots zijn
ik denk dat je je dochter helpt als je direct en spontaan haar laat merken dat je trots bent op haar. En alle vertrouwen in haar uitspreekt, wetend dat het een ramp is, dat meidenvenijn, en dat het moeilijk uitroeibaar is. Je moet ermee omgaan, en dat heeft je dochter gedaan.
Ik denk dat zorgelijk reageren en je afvragen of het allemaal wel voldoende is, angsten zien, dat dat het zelfvertrouwen van je dochter juist ondermijnt: blijkbaar heeft zij het dan niet goed ingeschat en kunnen er nog veel meer akelige dingen op haar afkomen.
Dus het beste wat je kunt doen is: jezelf niet de vraag stellen wat jij als ouder het beste kunt doen, maar je dochter bevestigen dat zij het beste heeft gedaan.
Tsjor
