Heimwee overwinnen
Naar aanleiding van mijn vorige draadje "zoon durft niet bij tante te logeren" ben ik erachter gekomen dat zoon gewoon ook last heeft van heimwee. Hij is het liefste thuis, ook eigenlijk het liefst alleen, met hooguit 1 of 2 keer per week een afspraak met andere kinderen en dan het liefste ook bij ons. Onverwacht bezoek van vriendjes vindt hij ook leuk, maar hij houdt het vaak maar 2 of 3 uur vol, dan is hij geestelijk moe. Hij is een hele lieve, gevoelige en empatische jongen.
Nu is hij dus bevriend met neef, die heel anders is. (Maar ook aardig) Neef kan en wil juist nooit alleen spelen en nu het vakantie is zou hij het liefst elke dag ergens willen logeren. Hij zet mijn zoon dan onder druk, tot nu toe zonder succes.
Nu is zijn oom (mijn broer) van het type "geef hem maar een weekje aan mij en alle problemen zijn opgelost." Verder is hij wel heel lief trouwens. En vindt hij dat mijn zoon gewoon moet komen logeren, geen gezeik, hij moet er gewoon doorheen en dan merkt hij dat het wel leuk is.
Nou twijfel ik wat ik moet doen. Zoon wil echt niet; ik zou hem wel kunnen verplichten te gaan, hij zal dan doen wat ik zeg. Ik heb zelf tot mijn 18e last van heimwee gehad en het is toch helemaal goedgekomen, sterker nog, ik heb veel van de wereld gezien en nooit meer een dag heimwee gehad. Ik denk zelf niet dat de heimwee verdwijnt als ik zoon dwing (of omkoop) om te gaan logeren. Maar aan de andere kant, zoon ziet vaak tegen dingen op (school!) die toch moeten en dan valt het hem inderdaad achteraf meestal mee. Overdag dan tenminste; 'snachts gaat het soms niet zo goed (schoolkamp).
Wat zouden jullie doen?
kind
Als kind had ik nooit heimwee. Mijn dochter ook niet, maar ze heeft andere gevoeligheden waar ik op onze manier mee omga en waar de buitenwereld niets van begrijpt. Het type "geef maar een weekje aan mij" spreekt mij ook niet zo aan. Kinderen worden groot en sterk als ze zich veilig voelen dus nee: zeker niet dwingen omdat je vindt dat hij het dan wel vanzelf leert Het kan wel eens zijn dat er een noodzaak is om te logeren en dat kun je hem dan ook uitleggen. Dus nu zou ik hem niet laten gaan als er echt geen noodzaak is.
Echt heimwee is vreselijk. Ik heb het op mijn 27e gehad in Frankrijk. Onverwacht en om een reden die ik veel later pas begreep. Ik was letterlijk ziek en het enige dat hielp was naar huis gaan. Dat gun je niemand, zoals ik me toen voelde 
Hij moet??
Het is vakantie, dus hij moet helemaal niks. School moet, maar de rest niet. Het is al mooi dat hij het op school wel redt, want dat lukt ook niet iedereen. Geef hem die broodnodige pauze.
Niet op je kop laten zitten door je broer! Je voelt zelf al aan dat wat hij zegt niet klopt. Hij heeft makkelijk praten als hij toevallig kinderen heeft die alles wel prima vinden.
Ja en nee
Ikzelf heb nooit last gehad van heimwee. Maar mijn dochters hebben wel eens situaties gehad waarin je kunt spreken van heimwee. Dus met die kennis is ze wel eens bij een vriendinnetje gaan slapen en de moeder van het vriendinnetje is daar heel goed mee omgegaan. Dochter heeft gehuild, maar is wel gekalmeerd. In een eerdere situatie hebben we haar opgehaald. Het ging echt niet. Ik vind dus wel dat je het af en toe zou kunnen proberen, zolang de zekerheid er is dat je zoontje opgehaald zal worden als dat écht nodig is. Ooms die het varkentje wel even zullen wassen, vind ik géén goede logeeradresjes voor kinderen die heimwee hebben. Met die instelling maak je meer stuk dan te helpen. Daar heb ik ook een voorbeeld van. Met mijn dochter is het ook vrij snel goedgekomen. Ze is toen ze 10 was op scouting gegaan en ze had daar nooit last van heimwee. Ze had altijd wel last van de overgang weer naar huis terug. Weer terug in het normale patroon. Daar, bij haar vereniging, gaan ze trouwens ook heel goed om met heimwee. Als heimwee niet echt té erg is wil een pilletje nog wel eens helpen. Een heimweepilletje. Weet zo'n kind veel dat het vitamine C is! 
.
Ik noemde dat ik een voorbeeld had van een logeerpartij die meer kwaad dan goed gedaan heeft. Mijn dochters hebben bij opa en oma gelogeerd. Op een geïmproviseerd bed in de huiskamer. In de huiskamer tikten ik weet niet hoeveel klokjes, de trein reed voorlangs, een parkeerterrein voor de flat, drukte op het station wat dus ook voor het huis stond... allemaal rare nieuwe geluiden. Daar raakten de kinderen door van slag en samen trokken ze de stoute schoenen aan door de kamer van opa en oma binnen te gaan. Nou... dat was helemaal verkeerd! Dat ze huilden was vreemd, dat ze zomaar naar opa en oma gingen was niet goed, huppekee weer naar jullie bed. Dat hoorden we pas toen na oma ook opa was overleden, een paar jaar geleden. Wij waren ontzet. Gelukkig hadden ze elkaar, maar zo'n gebrek aan medeleven verwacht je toch niet van een opa en oma.
Respecteren
Respecteer de grenzen die je zoon zelf zo duidelijk aangeeft.
Mijn oudste wilde ook nooit bij vriendjes spelen tenzij ik er bij bleef, om over logeren maar niet te spreken. Gek werd ik er van.
Het is allemaal goed gekomen; hij is inmiddels 17, slaapt de helft van de tijd bij zijn vriendin en heeft voldoende sociale contacten.
Als je toch eens wilt proberen om te logeren zou ik dat doen bij iemand waarvan je weet dat je gebeld wordt als het niet meer gaat. Zodat je er zeker van bent dat hij zich niet gedwongen voelt iets te doen wat hij (nog) niet kan.
Laat hem lekker genieten van de vakantie, en die logeerpartij niet als een zwaard van Damokles biven zijn hoofd hangen.
Niet doen
Ik sluit me aan bij de rest. Niet doen! Zoon heeft vakantie en zoon wil niet logeren. Punt. Met dwingen bereik je misschien iets goeds, namelijk dat hij over zijn heimwee heen komt, maar de kans is groter dat het averechts uitpakt.
Opa en oma
In ieder geval niet bij je broer laten logeren, dan wordt je waarschijnlijk niet gebeld als je zoon heimwee heeft.
Ik weet niet of het mogelijk is maar zou hij niet eens samen met neefje een of hooguit twee nachten bij je ouders kunnen en willen logeren om te oefenen?Maar dan wel met de afspraak dat je ouders bellen als het echt niet gast.
Laat hem kiezen of hij wil oefenen met logeren en bij wie
Dan kun je een beetje druk uitoefenen op het oefenen, om hem over de drempel heen te helpen. Maar dan zou ik helemaal geen druk uitoefenen op de plek van logeren.
Hij kan vast zelf wel een soort stappenplan maken waarbij hij zelf bepaalt wanneer hij aan welke stap toe is.
Opa en oma
Daar logeert hij al wel zonder problemen, en dat was ook het door hem bedachte (en uitgevoerde) alternatief voor logeerpartij bij neef. Maar neef wil per se dat zoon bij hem logeert.
niet doen
Gewoon wachten tot hij er zelf naar vraagt. Zoiets hoeft toch helemaal niet?
Duidelijk zijn
Gewoon duidelijk zijn naar neef en broer. Je zoon wil niet logeren. Het is geen verplichting.
In mijn familie komt het ook voor dat sommige neefjes en nichtjes altijd logeren en sommigen gewoon niet.
Eerst verbaas je je een beetje maar dan is het gewoon een feit.
Waarom moet het?
Vraag me af waar al dat gelogeer goed voor is.
Mijn kinderen doen het allebei niet graag. Als het echt moet kan het heus wel, maar liever niet. Logeren zonder slapen doen ze wel graag. Dus tot lekker laat ergens zijn en dan toch naar je eigen bed. Hebben allebei ook behoefte aan tijd voor zichzelf.
Ik vind zelf logees ook niet zo leuk. Ze blijven veel te laat op, slapen slecht en de volgende ochtend zit je er weer mee. In nood kan hier alles, maar ik heb deze dingen echt nooit gepromoot.
Dus ik zou het niet afdwingen. En zeker niet bij een oom die er zo over denkt. Gewoon even heel duidelijk zijn. En neef moet stoppen met zeuren.
Geen sprake van
Net zo'n soort kind en absoluut niet gedwongen logeren.
Wel gestimuleerd en het geprobeerd gemakkelijker te maken, maar nooit dwingen.
Bizar voorstel trouwens. Jij zegt toch ook niet 'zet neef maar een week alleen, dan leert hij zich wel zelf vermaken'.
Mensen verschillen en gelukkig maar.
