Help, einde basisschool
Hi allemaal,
Ik ben eigenlijk op oek naar een beetje herkenning...
Mijn zoon (12) had gister zijn allerlaatste dag op de basisschool. Ik heb ook nog een dochter van 15. Toen zij van school af ging, zei ik nog: Godzijdank heb ik hem nog 3 jaar op de basisschool. En toen knipperde ik met mijn ogen en zat hij in groep 8, zijn kamp en de eindmusical geweest en is het klaar. En ben ik intens verdrietig...
Ik schrik een beetje van mezelf, want het gevoel van weemoed, verdriet en zelfs lichte paniek dat ik voel is gewoon buitensporig. Dag en nacht voel ik een knoop in m'n maag, al m'n spieren doen zeer, de tranen staan in m'n ogen. Het enige wat ik kan denken is: STOP DE TIJD! Ik wil dit niet, ik ben er niet klaar voor, ik wil de tijd terug dat de kinderen klein waren en het leven nog (grotendeels) onbezorgd was. Het doet gewoon pijn in m'n lichaam en ik baal enorm van mezelf.
Ik weet dat (bijna) iedere ouder wel een soort van weemoed voelt bij zo'n overgang, maar dit intense verdriet is zo rot. Kom op zeg, hij gaat niet dood of zo!
Ik weet ook wel dat dit gevoel gaat slijten, dat er een nieuwe fase aan komt die ook weer z'n superleuke kanten heeft en dat het nu eenmaal zo is dat die tijd erop zit. En ik probeer het ook echt voor mezelf te relativeren, maar op dit moment overheerst het verdriet. Praten erover doe ik niet veel, omdat ik me een vreselijke aansteller voel. Tuurlijk merken ze thuis dat ik niet lekker in m'n vel zit, en dan leg ik uit dat ik er een beetje moeite mee heb dat de tijd zo snel gaat, maar dat ik ontzettend trots op ze ben en weet dat ze gaan shinen allebei en dat dit gewoon iets is waar ik niet zo goed in ben. Maar als ik alleen ben, of 's nachts wakker word word ik overvallen door het rotgevoel en stromen de tranen over m'n wangen.
Is er iemand die dit herkent? En wees alsjeblieft
lief, ik voel me al rot genoeg... ♥️
Zou dat moeite hebben met een fase afsluiten ook nog een nawee van de coronatijd kunnen zijn?
Dat je als het ware een fase gemist hebt?
Mijn oudste sloot vwo af in 2020 volop in de lockdown. Het geplande tussenjaar met op de vavo 2 vakken doen om profiel te wijzigen, veel werken en natuurlijk de lange zomervakantie benutten om veel te verdienen viel volledig in het water.
Het dagje proefstuderen was volledig online, inclusief de 2 uur laboratorium waarvoor ze een pakket had ontvangen per post. De derde hand die ze nodig had voor het openen van 2 flesjes was niet van een medestudent maar van mij. Ik was overmatig betrokken bij iets wat ze eigenlijk met andere studenten had moeten doen. Ze heeft in de fase dat de studie begon veel aan mij gehangen. Online introweek met een biertje op zoom is lang zo leuk niet als in het echt.
Ik kan mij voorstellen dat een kind dat nu afscheid neemt in groep 8 dus in een van de lockdowns heeft leren lezen met hulp van een ouder waarbij de ouder dus ook teveel betrokken was bij het leren en dat de overgang naar een volgende fase nu moeilijk is voor de ouder.
Voor kinderen was die tijd raar en anders maar voor ouders natuurlijk ook. Soms kwam er werk in magister te staan dat gedaan moest worden waar je als ouder toch wel vraagtekens bij had als kind erover vertelde en dan ging je dat samen bekijken en in protest.
