Help, middelbare school in grote stad!

Lastig

Ik snap je twijfels wel,wij wonen in een erg klein dorpje,mijn dochter gaat nu naar het middelbaar in een kleine stad.Als ik in een stad kom,is dat zo eng,vooral de eerste uren,het drukke verkeer.Mijn dochter gaat naar een mbo in een grote stad,de eerste keer dat we daar waren voor haar intake gesprek wosten we niet wat we zagen,beveiliging bij de ingang,de grote kettingen aan de fietsen.Jee,ik zet hier mijn fiets niet eens opslot als ik boodschappen ga doen.Mijn dochter vond het ook gewoon eng rond en in de school daar.
Aan de andere kant,wil ik dat mijn dochter de stad leert kennen.Even weg bij de bekrompen boeren hier,de sociale controle.Bij ons in het dorp is het ook niet veilig.Veel afgelegen eenzame weggetjes,ons kent ons,ook de jeugd.Veel drugsgebruik,want de jeugd stookt elkaar op.
Is er niet een kleiner stad in de buurt???

Leuk!

Ik ben opgegroeid in een dorp, zonder middelbare school. Dus na de basisschool moest ik naar de stad, dit was Amsterdam. Ik vond het reuze spannend en was ook echt wel toe aan een grotere wereld dan het benauwde dorp. Ik heb de hele zomervakantie buikpijn gehad van de zenuwen.
Toen ik eenmaal op school zat was het binnen een paar dagen over; ik vond het geweldig! Al ben ik opgegroeid op een dorp, ik ben geen mens voor kleine gemeenschappen.
Het enige echte potentiële gevaar was inderdaad het verkeer, maar dit is iets dat je kunt leren. Ik heb het geleerd van mijn klasgenoten, die het heel vermakelijk vonden dat ik als dorpeling alleen bij stoplichten durfde over te steken. Zij hebben mij ook enige mate van wereldwijsheid bijgebracht, want behalve dat ik van een dorp kwam was ik ook heel beschermd opgegroeid.
Verhuizen naar de stad is een avontuur en bij een avontuur hoort ook dat je het eng vindt (en twijfelt), dat maakt een avontuur tot een avontuur

Koudwatervrees

Het zal even wennen zijn, maar het zal best goedkomen. Kinderen passen zich snel aan. En hoe ouder ze worder, hoe meer ze de stad op prijs zullen stellen: vanuit vroeger weet ik hoe het voelt om in een dorp te wonen, terwijl je zo graag naar de stad wilt. Nu op mijn veertigste woon ik ik een kleine stad, maar het begint inderdad alweer te kriebelen, nu mijn zoon in een grote stad naar de middelbare school gaat. Hij heeft ook al helemaal zin in het avontuur, hoewel hij een half uur moet treinen, en er best af en toe vertragingen of omleidingen met bus etc. zijn. Niet hetzelfde als fietsen, maar toch. Ze worden er wel zelfstandiger van en inderdaad losgeweekt van de "burgerlijke moraal". Alleen dat al vind ik een groot goed. Ervaren dat er nog meer in de wereld is.
Succes met het vinden van een huis ! Leuk hoor, zo'n nieuwe start.

Gedaan!

Wat jij wilt doen, hebben wij vorig jaar gedaan. Verhuisd van klein dorp naar grote stad (niet zo groot als bij jou denk ik, maar wel echte stad), kinderen op dat moment in groep 8 en 1e klas middelbare school. En net als jij werd ik wel eens midden in de nacht met angstzweet wakker toen de kogel door de kerk was. Het idee dat dochterlief helemaal alleen door de stad moest fietsen naar die grote middelbare school waar ze niemand kende... Maar: het gaat goed. Zeker geen spijt. Voor pubers is het nu eenmaal leuker in de stad dan in een klein dorp. Verkeer is kwestie van oefenen. Bovendien voelt het heel goed om als gezin in deze fase dit avontuur met elkaar aan te gaan. Mijn motto: je krijgt altijd meer spijt van de dingen die je niet hebt gedaan, dan van de dingen die je wel durfde...

Mijn late reactie

Hallo allemaal,

Dank voor jullie postings hoor. Ik was er even uit maar het onderwerp is nog erg aktueel.. Ik wil voor augustus verhuisd zijn maar er zijn behalve de angst,nog veel beren op de weg. Nog steeds geen geschikt huis gevonden- nog geen beschikbare middelbare school ( in de grote stad kamp je met loting, overaanmeldingen voor goede scholen, dus kans dat je niet op de school van je keuze komt). Doe ik er allemaal wel goed aan? Ik heb ook 2 katten die vaak buiten zijn, echte buitenkatten dus en hoop op een huis met tuin in de stad, anders wordt het wel heel krap met gezin en dieren op een etage. Maar is zooo moeilijk te vinden, een 4 kamerwoning met tuin of terras in redelijke buurt. Kinderen willen ook dichtbij een manege omdat ons paard gestald moet en elke dag verzorgd, dus op fietsafstand dus. Onze oude manege is een optie maar daardoor vallen bep. ver gelegen stadsdelen al af. En dan die angst, net zoals andere ook stadse ouders, dat geloof ik meteen, om ze in het verkeer los te laten! Omdat ik zo nodig naar mijn oude stad wil. Er is geen andere kleinere stad als optie dus. Of deze grote stad of niet. Maar ik heb zoveel te regelen en zoveel te hopen, of we alles wel vinden, qua woning en scholen en goede buurt..
Nachtmerries dus! Stel dat er wat gebeurd in het verkeer daar, of foute stadse jongere op school, dan zou ik me altijd schuldig blijven voelen omdat het vooral mijn wens is om te verhuizen. Maar waar ik nu woon, ik vind het echt vreselijk, voel me daardoor 10 jaar ouder en ongelukkig.. Dus wat is wijsheid he?

groetjes

Katja

Kiezen is altijd moeilijk

en geen enkele keuze heeft louter voordelen, je zult altijd kunnen blijven denken 'als ik anders had gekozen, dan...'

Schrijf al die nachtmerries van je af. Verkeersongelukken en foute vriendjes heb je overal, een goeie school kan een docent hebben waar je kind superongelukkig van wordt en wie zegt dat een school die minder hoog op de lijst staat per definitie tot tegenslag leidt.

Wat jullie dieren betreft moet je misschien wel een veer laten, platteland en een grote stad, da's een heel verschil.
Katten die een buitenleven gewend zijn voortaan binnen houden - dat lijkt me geen strak plan, misschien kun je beter een ander onderkomen voor hen zoeken.
Van paarden heb ik geen verstand, maar vanuit de stad na schooltijd elke dag per fiets naar de manage om het paard te verzorgen - dat lijkt me een hele operatie. Ik zou voor minstens enkele keren per week een invalverzorgster zoeken.

sterkte ermee!

Eigenlijk snap ik het niet zo goed

Is die grote stad zo dicht bij jullie huidige dorpje dat je dezelfde manege aan kan houden en blijkbaar kan befietsen? Dan snap ik de angst voor de stad helemaal niet. Jullie wonen nu blijkbaar ook op fietsafstand van diezelfde stad. Was je kind dan niet sowieso naar de middelbare school in de stad gegaan?
Misschien denk ik te simpel.

Grote stad

Ja, dat is wel zo, is zie beren op de weg. Mijn man is minder enthousiast, dat speelt ook mee, voel de veranwoording op mijn schouders.
Wat betreft de ligging van de stad, die ligt op 50 km van ons dorp dus niet te befietsen! De manege hier zo vervangen worden door manege aan de rand van de stad dus, daar waar we al eerder kwamen toen we nog in de stad woonden. En omdat mijn kids heel graag naar het paard gaan, de grootse hobby en liefde van mijn oudste, wil ik ze de gelegenheid geven om daar zelf naar toe te kunnen gaan, dat is nu eigenlijk elke dag, ze wisselen elkaar af. Dus de stadswijken moeten in de buurt van de manege liggen, zodat ze niet de héle drukke stad doorhoeven.
Is belangrijk dus. Het is ook zo dat ik angstig ben om dat ik nog niet weet waar ik ga wonen, het is allemaal nog zo onzeker. Ik hoop toch zo snel mogelijk een goed huis te vinden. En dan die scholen, pftt.. Deze week weet ik daar in ieder geval meer over voor mijn jongste.

Je man is niet enthousiast - even wat zand in de machine

schrijf je. Er is geen economische reden om te verhuizen, terwijl verhuizen wel veel kóst. Wie gaat dat betalen?
Krijg je niet allerlei gezanik doordat je jóuw beslissing doordrukt?
Verwacht je niet teveel van het leven in de stad waar je ooit woonde? Vroeger komt nooit terug. Het leven daar is doorgegaan terwijl jij elders woonde.

Een mens kan alleen maar vooruit.

Maar man leeft nu geisoleerd

Hoi, er zijn wel economische redenen, ik werk 3 a 4 halve dagen in de stad en dat kost me veel reisgeld. Ook volg ik er allerlei cursussen, kost ook veel reistijd en reisgeld.
Wat betreft mijn man, die ziet alleen de negatieve dingen van de stad, allochtonen en loverboys en drugs. Hier heb je ook vervelende kanten hoor, hier wordt trouwens ook drug gebruikt, kinderen getreiterd, opvallend buitengesloten etc. En sinds we verhuisd zijn heeft manlief zo goed als geen sociaal leven meer, heeft hier niets opgebouwd, gaat niet naar verjaardagen of sportclubs. De kinderen en ik doen dat wel, ook al vinden we het hier niet zo leuk als 3 jaar terug in de stad. Kortom, voor hem zou het behalve gratis parkeren en rust, niet veel uitmaken. Om daar nu voor te blijven.. Ik heb voor mezelf en de kids besloten dat het voor ons wel fijner zou zijn. En man gaat wel mee hoor, maar doet er niets voor. Tuurlijk, het kost geld, zo'n verhuizing, maar op een plek wonen waar je je thuis voelt is ook wat waard. En er is niet veel veranderd hoor, in 'mijn' stad, is nog maar kort, 3 jaar, geleden. Ik heb er vriendinnen die ik nog wekelijks zie, en mijn kids hebben er ook nog vrienden. We zijn ooit verhuisd vanwege een kamer meer, plus tuin. Maar het is niet voldoende om te aarden.Maar het blijft toch een hele stap.. Maar terugkomen op een besluit ( om naar een dorp te verhuizen) is ook vooruit kijken, en moedig. Maar doodeng!

Oh, maar drie jaar

da's inderdaad niet lang.

Maar waarom besloten jullie toen dan om de stad te verlaten (tja, ik ben nieuwsgierig

Van stad naar dorp

We wilden groter wonen en konden het destijds in de stad niet vinden. Nu woon ik liever kleiner maar dan wel in een leuke inspirerende omgeving. Op zich leek het ons wel leuk, een dorp. Maar dan niet dit dorp, het is geen open gemeenschap, erg gesloten, en verder helemaal niets te beleven! Maar het ligt niet alleen aan het dorp, ik ben altijd al dol op die stad geweest alleen besef je dat pas als je het mist..

Mmmmm

volgens mij idealiseer je de stad toch een beetje, en ik vraag me af of je met verhuizen niet meer weggooit dan je beseft.
Van groot en ruim wonen met rust naar kleiner en krap met drukte is harder wennen dan terug.
En je schrijft dat je man geen sociaal leven heeft opgebouwd...misschien wel gewoon omdat hij daar geen behoefte aan heeft omdat hij geniet van jullie huis en woonomgeving...niet iedereen heeft behoefte aan sportclubs en verjaardagen (moer er persoonlijk niet aan denken).
Dan nog de huisdieren en paard...dat s toch allemaal veel handiger waar je nu woont? Die stad is toch alop rijfstand en je komt er toch al als je werkt, s dat dan niet genoeg?
Hebben we het nog niet eens over de belabberde huizenmarkt, ik zou eerst maar eens kijken of hè dorpshuis te verkopens.

Over ruimte

met een gezin met (aankomende) puberkinderen zou ik zéker niet verhuizen naar een kleinere woning. Dat is juist de periode waarin voldoende privéruimte zeer plezierig is!

Handiger maar niet leuker!

Natuurlijk is het makkelijker om te zitten waar je zit.. En een groter huis is ook prettig. Maar handiger maakt niet gelukkiger.. Ik idealisseer de stad niet maar ik heb me er altijd erg prettig gevoelt, altijd thuis. Hier nog geen dag. En dat gaat niet meer komen ook. Alleen frissere lucht en een kamertje meer is niet genoeg om je op je plek te voelen. Ik mis bijna álles in de stad, de nadelen neem ik op de koop toe! Maar het blijft geen makkelijke keuze, het hele gezin gaat mee, en je weet nooit van te voren hoe het gaat uitpakken. Maar vervelender dan hier wonen kan haast niet..
Groetjes

Katja

Nou dan wacht je toch even

even doorbijten tot je pubers op kamers zitten en dan verhuis je.

Nou dan wacht je toch even

even doorbijten tot je pubers op kamers zitten en dan verhuis je.

Lijk mij ook

Jij bent flexibeler dan je kinderen en kunt naar de stad gaan wanneer je wilt. De wereld van je kinderen is veel kleiner. In de situatie zoals jij deze beschrijft zou verhuizing naar de stad in mijn ogen de wereld van de kinderen totaal overhoop gooien.

Is het echt ondoenlijk om nog een aantal jaren door te bijten en in de tussen tijd compensatie te zoeken door zo veel mogelijk de stad op te zoeken?

Als je kinderen straks grote pubers zijn wordt hun wereld ook groter en vinden vermoedelijk ook makkelijker hun weg in de stad.

Juist met een puberdochter ben ik blij dat we in de stad wonen. Ze heeft hier alles binnen handbereik: school, sport, muziek, bioscoop, winkels, uitgaansgelegenheden. Tot middernacht mag ze alleen naar huis fietsen, dat zou ik niet goed gevonden hebben als we verder van het centrum vandaan gewoond hadden.

Als het hier nu heel geweldig voor de kids was..

Hoi,

Ja, even doorbijten, ik bijt al 4 jaar door. Het is voor de kinderen zelf hier ook niet echt leuk wonen, omdat ze voor het eerst in hun leven vaak buitengesloten worden, er veel negatieve reacties op ons 'import' is. Mijn jongste lijdt daar best onder, heeft het niet makkelijk. De oudste, die gaat overal haar gang wel, maar heeft hier weinig vriendinnen gemaakt, er komt in ieder geval nooit iemand voor haar bij ons thuis. Vind ik ook niet een echt prettig idee, dat was vroeger in de stad heel anders. Maar ze heeft her er nooit over dus ik ga er dan ook geen probleem van maken.
En ikzelf ben hier gewoon ongelukkig. Kan er niets anders van maken. Ik heb het wel met de kinderen besproken en ze vinden het wel prima om te gaan. Ze kennen de stad tenslotte al goed. Maar je weet nooit of het allemaal goed uitpakt, nieuwe school, nieuwe buurt etc. Dat is mijn risico. Maar wat heb je te verliezen?

Steeds negatiever

Je klinkt steeds negatiever over het wonen nu. Nu ook dat de kinderen het hier niet leuk hebben. Je weet idd wat je nu hebt en je weet niet hoe het gaat uitpakken. Er is ook geen voorspelling te doen over of er wel vrienden gemaakt zullen worden bv.

Verhuisd

15 jaar geleden ben ik verhuisd van een heel stil platteland naar een dorp tegen de stad aan. Ik heb altijd op het heel stille platteland gewoond en stil is erg stil: dichtstbijzijnde winkel zo'n 8 km verderop, buren links woonde het dichtste bij: ruim 700 meter verderop. Voordelen: groot, ruim huis met dito tuin. Zet de stereo maar op 10, niemand hoorde het. Plaats genoeg voor een hond, kat , schapen, een paard, koppen, we hadden alles. En toen verhuisd, voor mijn gevoel midden in de stad, nou ja, stad? Het is en blijft een dorp. Maar met buren, minder ruimte, maar ook: winkels! Op de fiets naar tennis! Een busverbinding! Een school voor de kinderen op loopafstand! Vriendjes die binnen konden lopen! Ja, er zijn nadelen, maar zeker ook voordelen. Elke keuze die je maakt, kent beide. In ieder geval wil ik niet meer terug naar het heel stille platteland. Een drukke stad, da's nog een brug te ver, maar wie weet, ooit?

Voordelen

Misschien klink ik steeds negatiever maar ik ben er hier ook helemaal klaar mee in dit dorp! Tijd voor de stad!
Klopt Ines, het wonen in de bebouwde kom heeft zeker voordelen. En dan is de grote stad wel helemaal een eldorado qua voorzieningen. Lopend naar een restaurantje of terrasje, oh, ik snak ernaar! Gewoon die gezellige reuring van een stad. Ik zie best wat nadelen maar de voors wegen zwaarder!

Dan heb je het wel over de binnenstad

Ik heb tweederde van mijn leven in Utrecht (heerlijke stad!) gewoond, maar zelfs als student moest ik op de fiets naar een terrasje hoor... Ik zou nu met een gezin niet in het centrum willen zitten. Als student wel, helemaal leuk!

Bestaat zo'n stad dan?

Volgens mij kun je het niet over een echte 'grote stad' hebben als je betaalbaar en ruim genoeg met een gezin kunt wonen en ook nog eens op loopafstand van restaurants en terrassen kunt zitten.
Ik heb in utrecht, Amsterdam en rotteerdam gewoond, maar naar een terras lopen kostte dan tochevt een uur zo niet meer.

Ja hoor

Ja hoor Dirksmama, dat bestaat. In Zoetermeer kun je op loopafstand van het oude en nieuwe centrum wonen met je gezin, geen probleem. Met ook nog middelbare en lagere scholen vlakbij.

En nee, dat is geen grote stad, maar langzaam maar zeker komt er al meer reuring..

Grun!

Als je hier een leuk nieuwbouwhuisje koopt, is het terras echt op loopafstand!

http://www.ciboga.nl

Mijk

Dorp

in Zoetermeer kun je ook zo ver van het centrum wonen dat er geen verschil is tussen wonen een echt dorp buiten een stad of in dit uit de kluiten gewassen dorp, nou ja, meer huizen onderweg als je naar het centrum of stadshart rijdt.

In de echte steden zijn de enige wijken op loopafstand van de terrasjes ofwel achterstandswijken ofwel onbetaalbaar.

Groningen is een echte stad inderdaad, levendig, maar ken het niet goed genoeg om te weten of je daar, afgezien van studentenhuizen, op loopafstand van een terras betaalbaar met pubers kunt wonen.