Help mijn dochter van 11 durft niet alleen te slapen
Hoi
Ik heb een dochter van 11 jaar
Zij durft niet alleen te slapen
Is bang en wordt driftig en boos uit frustratie
Als iemand bij haar slaapt of zij bij haar zus in bed is er niets aan de hand.
Ik lig nu op een matras op haar kamer tot ze in slaap is gevallen .
Het is al langer een probleem het slapen
Het begon na het overlijden van haar opa .
Als het donker wordt buiten is ze super angstig durft ook niet alleen in het donker buiten zelfs haar fiets in de schuur zetten is ze super bang.
Wat moet ik hier aan doen?
wat zegt ze er zelf over?
Wat zou haar helpen of denkt ze dat ze tot haar 18de dit blijft willen? Deur open, licht aan, radio aan, een babyfoon zodat ze jullie hoort beneden (dus andersom), nog iets anders of wil ze eens praten met een psycholoog voor tips?
Ik zou er dus niet meer naast gaan liggen en ook niet toestaan dat ze bij haar zus slaapt dus ze moet met een ander idee komen. Jouw en haar zusjes nachtrust is ook belangrijk, die van haar gaat niet voor. Stapje voor stapje veranderen is ook een methode: goed ik blijf vandaag een uur naast je liggen en overmorgen gaan we naar 55 min. Als er wat is kom je naar beneden want daar zijn we.
oja
Ik zou me dus nu niet focussen op het donker buiten maar op het slapen, één ding tegelijk, dat donker buiten houdt over drie maanden vanzelf weer op.
bekend verhaal
Ik hoor het veel van kinderen na moeilijke momenten.
Ik zou er voor kiezen haar zelf weer sterker te laten worden op haar eigen tempo.
Meestal is het dan zo over.
Eigen regie is hierbij belangrijk. Dus ik zou meegaan in de oplossingen die ze aandraagt, mits voor jou te doen. (over samen slapen heb ik nog nooit moeilijk gedaan)
zelf bang
Vroeger was ik als kind ook een periode erg bang in het donker. En ik kon altijd bij mijn ouders terecht, mocht naast ze slapen of ze brachten me weer naar bed en er ging een klein lampje aan. Toen al had ik het voornemen: mocht ik ooit kinderen krijgen, dan hoeven ze nooit bang naar bed. En dat heb ik altijd volgehouden. Mijn oudste was erg bang voor regen en onweer, lag dan altijd tussen ons in. Krap? Ja. Benauwd? Ja. Maar ze voelde zich wel veilig. Dit is overgegaan, ze is nu niet bang meer.
Ook bij mij is het overgegaan. Ik denk dat het bij jouw dochter ook weer overgaat. Laat haar zelf beslissen wat ze wil (tenzij ze er misbruik van maakt door bijvoorbeeld haar telefoon mee te nemen om tot 2 uur te appen met vriendinnen of zo): lampje, muziekje of een ouder in de kamer tot ze slaapt.
Geen punt
Ik zou er ook geen punt van maken. Als dit is wat ze nodig heeft, dan is dat zo. Iets anders is dat andere huisgenoten er misschien last van hebben, dan moet je daar ook wat mee natuurlijk. En praat met haar, over wat er speelt, waar de angst vandaan komt. Maar ik zou haar sowieso niet dwingen om dingen te doen die ze eng vindt, ze heeft het al moeilijk genoeg.
