Help vakantie komt en zoon (13) wil alleen maar gamen
Beste ouders,
Mijn zoon van 13 is een lieve jongen, doet het goed op school en zit op voetbal. Maar nu het moeilijke: niks is er wat hij liever doet dan Fortnight op de Playstation of Instagram. We snappen hoe leuk dat is, maar hij heeft daar zelf geen grenzen in dus die geven wij aan. We krijgen hem er moeilijk al.
Elke dag tussen bepaalde tijden mag er gegamet worden, en dat is best veel. Maar nu: behalve thuis huiswerk maken is er eigenlijk niks wat hem thuis boeit. Vrienden heeft hij nauwelijks, andere hobbys heeft hij niet. Door de week maakt dat niet uit, druk genoeg door school en voetbal. Hij is ook echt best gelukkig, voelt zich niet eenzaam. Hij doet gewoon niks liever als Playstation of op Instagram zitten.
Maar nu: Na half juni is hij twee weken veel vrij. Ik vind het echt niet goed dat hij non-stop op mobiel of Playststion zit, maar wat dan? Wat kan ik verzinnen? Ook de zomervakantie gaapt me tegemoet. Ik voel er zo weinig voor de hele dag politieagent te spelen.
Wat zou een idee zijn? Een baantje voor hem zoeken, of een kamp? Hoe doen jullie dat met gamen op die lege dagen?
Haha, zo zat ik er vroeger ook in. Mijn zoon, nu 24 jaar heeft sinds ongeveer 2 jaar het licht gezien: gamen vindt hij nu saai, hij fietst liever buiten en heeft een volkstuintje genomen om lekker buiten aan de slag te zijn. Ik weet niet of het bij iedereen zo werkt maar hij is vanzelf van die bleke -niet in conditie zijnde- gamende kerel weer in een frisse blozende gebruinde en actieve jongeman veranderd.
Het kan even duren....
Claussie schreef op 06-08-2022 om 10:24:
Geen idee of mensen van dit topic nog bericht krijgen dat er een nieuwe reactie is, maar ik geef het een kans. Ik kwam op deze pagina via google. Het is nu 4 jaar later en ik ben heeeeeel benieuwd hoe jullie er nu instaan en of het vele gamen inderdaad iets is gematigd en een (vakantie)bijbaantje daarbij heeft geholpen.
Zoon hier is nu 12 en loop precies tegen de dingen aan waar jullie tegenaan liepen in 2018. Gekmakend. Alleen maar gamen tenzij we hem meeslepen naar iets (altijd protest, wil niets, boos, vroeg eruit om te gamen). En nee, zoon is het echt niet zat na 1 of 2 uur zoals ook wel wordt aangegeven (als het max. 2 uur gamen was en zoon dan zou dan - uit zichzelf ook nog - stoppen zou ik niet op deze forumpagina belanden), maar kan dit de hele dag doen en dan nog boos worden dat hij moet stoppen voor het avondeten? En is hij eraf, dan wordt de mobiel gepakt. Werkt dan als rode lap op een stier bij mij. Lastig om dan elke dag pedagogisch verantwoord te reageren....
Alle regelgeving (ik ben ook niet voor te veel regels, maar sommige kinderen hebben een grens nodig) betekent automatisch monitoring en politierol, wat het niet leuker maakt voor beide 'partijen'.
Afspraken maken gaat niet (zoon is niet zo communicatief. Vooral snel boos, 'loopt sociaal emotioneel achter' zoals het in de hulpverlening dan wordt gezegd). School heeft hem al nooit echt geïnteresseerd, dus benieuwd wat dat gaat worden (hij gaat naar de middelbare, kader).
En ja, het woord gameverslaafd is ook wel door mijn hoofd geschoten. Zal wel meevallen als ik de reacties lees, maar toch blijf ik het een ding vinden, vooral in de vakanties. Gamekamp 1 x gedaan, maar is toch ook echt wel serieus geld! Werken nog geen optie. Dus inderdaad de DonaldDuckjes voor als er niet gegamed mag worden, stimulatie om met vrienden te spelen (maar gamen ook best veel en er is altijd wel een bekende online, dus al moet de een stoppen, dan dient de ander zich wel aan) en verplichte uitjes plannen. Maar ja, mijn vakantie zit er ook bijna op. Wordt dan allemaal toch weer wat lastiger om weg te gaan.
Ben dus heel benieuwd of het gros van de mensen hier terugkijkend zegt; had ik me maar minder zorgen gemaakt, het gamen mindert echt vanzelf wel als ze ouder worden, dus doe jezelf een plezier, laat het los
Je had beter een nieuwe discussie kunnen beginnen. Maar even een tip: maak SAMEN afspraken: nog geen werk betekende wel klusjes doen in huis. SAMEN dus een lijstje maken met klusjes en natuurlijk plan je ook wat tussendoor (boodschappen doen, even ijsje eten, ga geocachen etc) je laat hem een paar keer per week koken en dan verder laat je het los. Zorg wel dat hij volgend jaar een baantje heeft.
Claussie schreef op 06-08-2022 om 10:24:
Geen idee of mensen van dit topic nog bericht krijgen dat er een nieuwe reactie is, maar ik geef het een kans. Ik kwam op deze pagina via google. Het is nu 4 jaar later en ik ben heeeeeel benieuwd hoe jullie er nu instaan en of het vele gamen inderdaad iets is gematigd en een (vakantie)bijbaantje daarbij heeft geholpen.
Zoon hier is nu 12 en loop precies tegen de dingen aan waar jullie tegenaan liepen in 2018. Gekmakend. Alleen maar gamen tenzij we hem meeslepen naar iets (altijd protest, wil niets, boos, vroeg eruit om te gamen). En nee, zoon is het echt niet zat na 1 of 2 uur zoals ook wel wordt aangegeven (als het max. 2 uur gamen was en zoon dan zou dan - uit zichzelf ook nog - stoppen zou ik niet op deze forumpagina belanden), maar kan dit de hele dag doen en dan nog boos worden dat hij moet stoppen voor het avondeten? En is hij eraf, dan wordt de mobiel gepakt. Werkt dan als rode lap op een stier bij mij. Lastig om dan elke dag pedagogisch verantwoord te reageren....
Alle regelgeving (ik ben ook niet voor te veel regels, maar sommige kinderen hebben een grens nodig) betekent automatisch monitoring en politierol, wat het niet leuker maakt voor beide 'partijen'.
Afspraken maken gaat niet (zoon is niet zo communicatief. Vooral snel boos, 'loopt sociaal emotioneel achter' zoals het in de hulpverlening dan wordt gezegd). School heeft hem al nooit echt geïnteresseerd, dus benieuwd wat dat gaat worden (hij gaat naar de middelbare, kader).
En ja, het woord gameverslaafd is ook wel door mijn hoofd geschoten. Zal wel meevallen als ik de reacties lees, maar toch blijf ik het een ding vinden, vooral in de vakanties. Gamekamp 1 x gedaan, maar is toch ook echt wel serieus geld! Werken nog geen optie. Dus inderdaad de DonaldDuckjes voor als er niet gegamed mag worden, stimulatie om met vrienden te spelen (maar gamen ook best veel en er is altijd wel een bekende online, dus al moet de een stoppen, dan dient de ander zich wel aan) en verplichte uitjes plannen. Maar ja, mijn vakantie zit er ook bijna op. Wordt dan allemaal toch weer wat lastiger om weg te gaan.
Ben dus heel benieuwd of het gros van de mensen hier terugkijkend zegt; had ik me maar minder zorgen gemaakt, het gamen mindert echt vanzelf wel als ze ouder worden, dus doe jezelf een plezier, laat het los
Wij hebben het gamen los gelaten en het meer gehouden op 'stimuleren tot andere dingen'. In ieder geval nooit monitoring of beperkte beschikbaarheid oid, wel af en toe zeggen 'nu is het wel tijd voor iets anders' en ik geloof dat we hadden afgesproken (afgesproken, dus niet opgelegd) dat ze zelf ook tijd zouden besteden aan andere dingen. En als je dat zo afspreekt, dan willen ze best wel een stukje gaan fietsen als ze de rest van de tijd kunnen gamen.
Bij één van onze kinderen heeft dat tijdelijk wel eens tot problemen geleid, die verloor zich er soms in. Twee keer in zijn pubertijd een Gameverbod gehad tot hij weer 'gereset was' (de tweede keer was hij ook echt boos en hebben we de pc van zijn kamer af moeten halen). En met te ver gaan bedoel ik dat hij zich geen tijd gunde voor persoonlijke hygiëne, te eten etc, At 's avonds wel aan tafel, maar zat met zijn hoofd nog achter de pc etc.
Maar inmiddels is het een erg sociale, leuke jongvolwassene. Die nog wel gamet, maar waarbij live-activiteiten voorop staan. En het gamen heeft hem ook veel gebracht. Kennis, sociale contacten, vaardigheden etc.
