Hoe dochter helpen nu hulpverlening stilligt?
Dag,
Mijn dochter heeft een hele waslijst aan problemen. Zelf wil ze weinig tot geen hulp van instanties accepteren. De weinige hulp die ze wel aanvaardde (en leek te helpen) is gestopt vanwege Corona. Wie heeft tips hoe we haar nu toch kunnen helpen?
Dochter is zo gesloten als een bus en niet over serieuze zaken praten. Meestal zet ze een masker op en doet ze of er niets aan de hand is, maar af en toe knalt dat masker af en blijkt ze een emotioneel wrak. Ze houdt ons, haar ouders, zoveel mogelijk op afstand. Letterlijk en figuurlijk. Aan mij geeft ze alleen iets bloot in acute crisissituaties en dan ligt er zo’n zielig vogeltje in mijn armen.
Aan haar vriend en haar hartsvriendin vertelt ze wat meer, maar zij gaan er ook aan onderdoor. Zeker nu dochter ook met zelfmoord dreigt.
Als mensen die van haar houden, willen we nu een soort ‘liefdevol web’ om haar heen vormen. Om haar te helpen en ook elkaar te ondersteunen. Maar hoe help je iemand die niet geholpen wil worden? Bestaan er hulpverleners die juist de familie en vrienden op afstand kunnen adviseren in dit soort situaties?
De problemen die er spelen zijn: ADHD (= basisprobleem) en jarenlange slaapstoornis, laag zelfbeeld, faalangst, sociale angst, perfectionisme, eetstoornis, soort depressie, onrust (zwerfgedrag), en alcohol- en softdrugsgebruik als ‘medicijn’.
Hmm ...
Waaruit bestond de hulp die nu is weggevallen? Als dat werkte, zou je kunnen proberen die hulp nu zelf te leveren.
Rode krullenbol
doen
Wat vreselijk moeilijk! Woont ze nog bij jullie thuis?
Misschien hele gewone dingen: vaste momenten in de week om wat structuur te hebben en om naar uit te zien.
Ik noem maar wat: samen Disney films kijken, samen in de tuin werken, een muur schilderen of appeltaart bakken (of eten als ze niet mee wil helpen), aanbieden spelletje te doen (online of bord). En niet om therapeutje te spelen, niet willen praten over problemen. Gewoon alleen iets doen, zodat het werkt als een arm om haar heen en het dus wat structuur geeft in de week.
Poging gedaan
De therapie was PMT Psycho Motorische Therapie, wat grotendeels bestond uit kickboksen. We hebben wel boksspullen voor haar aangeschaft - al was het alleen maar om zich af te kunnen reageren. Daar heeft ze nog geen gebruik van gemaakt. Maar PMT gaat natuurlijk juist om wat er tijdens en na het boksen met haar gebeurd, qua gevoelens.
Ze wil eigenlijk helemaal niks
Mijntje, dat zijn op zich allemaal heel goede ideeën. Zo was ons gewone leven ook, voordat dit allemaal uit de hand liep. We deden veel samen. Nu wil ze echt helemaal niets meer.
Ze geeft soms wel aan behoefte te hebben aan structuur, een daginvulling, maar er is niets dat haar genoeg boeit om die structuur te bieden. Alleen haar vrienden (een paar goede en een heleboel los-vaste) gaven haar leven wat structuur - en dat staat nu ook op een lager pitje. Al bezoekt ze nog veel meer vrienden dan het RIVM toestaat, helaas.
(Ze ging vanwege de problemen al voor Corona niet meer echt naar school, ondanks leerplicht)
comfort
Zelf kan je geen pmt bieden, bv. Als ze niks (samen) wil, kan je vragen wat ze wil eten en dat voor haar koken, dus voor comfort zorgen. Ik vind het wel een goed teken trouwens dat ze vrienden bezoekt (al is dat nu niet zo handig). Heb je de therapeut gemaild of die tips heeft?
Wat moeilijk om alleen toe te kunnen kijken.. Sterkte!
Comfort (niet eten)
Vragen of ze iets wil eten - dat doe ik wel maar een deel van de problemen is dat ze dus niets eet. Het is nu half 4 's middags en ze heeft nog helemaal niets gehad. Ik heb haar aangeboden iets op haar kamer te eten, of bij ons aan tafel te komen. Niets.
Ze is ook nog de hele dag op haar pikdonkere slaapkamer op social media.
Mogelijk komt ze vanavond opeens tot leven en gaat ze dan naar een vage vriend of vriendin toe - soms snackt ze dan wat zoetigheid.
Ik dacht heel lang dat haar eetgedrag niet zo'n groot probleem was. Vooral omdat ze niet broodmager is en ook niet fanatiek sport. Slecht eten deed ze ook altijd al. Maar ik begin toch wel te twijfelen en nog bezorgder te worden. Ik heb er natuurlijk ook geen zicht op wat ze eet als ze bij anderen is. Alleen waren het juist anderen die me op de eetstoornis wezen. Ik was er al zo aangewend.
Ambulante begeleiding
Ik ben er heel blij om dat de ambulant begeleider van mijn dochter nog bij ons thuis wil komen. Via Skype was het erg lastig, en mij lukt het niet om haar uit de put te houden.
Heb je al met de therapeut besproken of hij voorstellen heeft? Samen hardlopen of wandelen in het bos is misschien wel te doen.
Kamille
Nadat ik aan de bel heb getrokken, zou hij vandaag contact met haar opnemen en overleggen wat er mogelijk is. Onder voorwaarden was er wel een op een contact mogelijk, zei hij. Maar welke voorwaarden werd niet duidelijk - misschien moet ze dan helemaal in quarantaine, wie weet. En of ze daarmee akkoord gaat?
Dat samen hardlopen of wandelen is ook een idee. Hopelijk wil ze zoiets wel. Met mij in ieder geval niet, en ook niet in haar eentje (ik heb het allebei al een paar keer voorgesteld).
Het helpt ook niet dat ze die therapeut nog maar net kent. Er is nog geen band. Ik neem aan dat je dachter al wel vertrouwd is met haar begeleider?
En wat probeer je verder zelf om haar te helpen? Heb je een idee waardoor het niet helpt?
Wilmama
Mijn dochter heeft vooral heel veel aansporing en bevestiging nodig van iemand die niet haar moeder is. Ze is heel somber, de wereld is gek geworden en al haar toekomstplannen vallen in het water, en dat dan keer 100. Ik trek dat dus ook niet altijd en kan haar niet 24/7 uit de put trekken. Er lopen hier nog meer kinderen rond die aandacht nodig hebben en ik moet ook nog werken.
Hier hetzelfde
Wilmama, mijn broodmagere dochter eet ook rustig de hele dag niks, zit alleen maar thuis op de computer, heeft helemaal geen IRL-vrienden meer en neemt gewoon de telefoon niet op als de hulpverlening (FACT) belt of appt.
Op zich vinden wij het nog redelijk gaan, ze neemt iets meer deel aan het gezinsleven sommige dagen. Dan eet ze aan tafel en doet wel eens mee aan het gesprek. Maar da's niet elke dag. Ik moet zeggen dat de lieve maar piepjonge dames van de hulpverlening nou ook niet even echt de leiding nemen, communiceren ook niet echt met ons.
Ik leef met je mee maar weet ook niet wat je zou kunnen doen.
skik
Dankje Skik
Ja, het liefst zouden we allemaal een oplossing uit de hoge hoed willen tillen. Dat het morgen voorbij is.
Wat je misschien wel kunt vertellen: hoe groot schat jij de kans dat mijn dochter toch anorexia heeft? Ze is namelijk helemaal niet broodmager. Ik denk dat haar gewicht nog net normaal is. Ze loopt wel vaak in de typische wijde sweaters, maar als haar vriendje er is trekt ze wel strakke truitjes aan.
Mijn dochter heeft gek genoeg juist veel meer IRL vrienden dan vroeger. Maar het zijn er zo veel verschillende, en ze fladdert zo snel van de een naar de ander, dat ze niet bang hoeft te zijn dat iemand haar doorziet. (Op haar vriend, hartsvriendin en mogelijk één andere vriend na).
Wilmama
Ik heb geen verstand van anorexia dus kan je daar niks over vertellen. Mijn dochter is altijd al een slechte eter geweest, is nu ongeveer 1.84 cm en weegt maar 52 kilo ofzo. Maar daar zit volgens mij geen anorexia achter, volgens de hulpverlening (o.a. een psychiater) ook niet, het was wel één van de vragen die zij onderzochten, net als die of ze suïcidaal is (gelukkig geen aanwijzingen voor). Wel vind ik het onvoorstelbaar hoe je nog op je benen kan staan met zo weinig eten, maar een mensenlijf is sterk blijkt maar weer. Ze is ook nog nooit ziek geweest, haar hele leven nog geen verkoudheid gehad. Dus ik maak me er geen grote zorgen over.
skik
Anorexia zonder ondergewicht
Het kan dus heel goed. Ik kwam zelf uit op deze pagina. Schrikken!
https://www.proud2bme.nl/Proud2Live/Anorexia_zonder_ondergewicht
Ambulant?
Hier komt de behandelaar van dochter nu aan huis en gaat dan met haar wandelen (en evt op gepaste afstand op een bankje zitten). Hulp is zelfs opgeschaald omdat dochter steeds slechter gaat door alle onzekerheid.
Heel. Fijn dat dit kan. Maar dochter kent deze hulpverlener al langer. Beeldbellen werkte.hier niet.
Dagstructuur
Te snel geklikt.
Probeer toch een minimale dagstructuur te maken. Dat is zo belangrijk nu. Dat gaat hier met horten en stoten, maar we starten elke dag weer met frisse moed.
donkere kamer
Ik las iets over de hele dag op een donkere kamer zitten. We komen net uit de winter en dan hebben we al een laag vitamine D gehalte, nu t lente wordt en ze zit alleen maar op een donkere kamer, dan wordt dat nog lager. Daar kun je je heel beroerd door voelen en daar helpt geen therapie of gesprekken tegen. Maar wel eenvoudig op te lossen door vitamine D druppels op oliebasis te geven. Daar kun je echt zo van opknappen! En wat ook kan helpen is elke dag voor een speciale medische daglicht lamp gaan zitten. Een half uurtje in de ochtend.
Vitamine D
Omdat mijn dochter al maanden niet meer buiten komt slikt zij uiteraard vitamine d..Een tekort daarvan is niet de oorzaak van de problemen dus ze knalt er ook niet specifiek van op.
skik
Online therapie
De hulpverleners komen niet meer aan hits en proberen het online. Heel makkelijk voor dochter die te omzeilen door gewoon de telefoon niet op te nemen of appjes niet te beantwoorden helaas.
skik
En hier
Een zoon die net gestart was met hulpverlening en nu in dezelfde situatie zit.
Hij zat al thuis van school en vindt het nu dus eigenlijk wel prima dat niemand naar school gaat. Net voordat de hulpverlening stopte, was er nog een dagprogramma gemaakt. Dit volgt zoon soms, maar je moet hem dus echt sturen anders blijft hij rustig tot 14.00 u. in zijn bed liggen. Meestal wek ik hem rond 10.00 u. en doe dan dus ook zijn gordijnen open, vindt hij heel vervelend. Maar hij slaapt ook vaak slecht, dus vind ik het belangrijk dat hij een beetje dag en nachtritme heeft. Meestal gaat zoon dan aan zijn schoolwerk. Eten doet hij ook niet veel, vaak pakt hij rond 12.00 u. pas wat. En dan moet je ook nog in de gaten houden wat hij pakt. Fruit ofzo zou hij nooit pakken, wel zoetigheid en kant en klaar verpakt eten.
's Middags bedenk ik meestal een klusje voor hem dat hij moet doen, binnen iets schoonmaken maar ook vaak buiten een kaart posten of afval naar de container brengen. Soms een boodschap halen. Meestal doet hij dan wel, soms ook niet.
Zolang er niet teveel gevraagd wordt van over jezelf nadenken kan zoon heel gezellig zijn, samen een spelletje doen of een stukje wandelen vindt hij prima. Maar hulpverlening d.m.v. bellen, videobellen etc. wil hij absoluut niet. En zelfs de afspraak die zijn hulpverlener had gemaakt op kantoor afgelopen vrijdag kwam hij niet na.
Maar Tango
Waarom heb je dan zoet of kant en klaar eten in huis?
Als je dat niet meer koopt, dan moet je zoon toch vanzelf gaan kiezen voor gezond?
Zal zijn zelfstandigheid ook ten goede komen, als hij zelf kan kiezen (uit gezond aanbod) waarbij hij niet gecontroleerd wordt door moeders.
Tango
Je kunt ook proberen of hij het schoolwerk dan in de middag/avond wil doen en dat je hem juist met rust laat om 10 uur. Dat dag/nachtritme verpest je heus niet voor de rest van zijn leven.
Pfff
Ik reageer op een vraag van topicstartster en wordt tot 2 keer toe 'aangevallen' omdat ik iets niet goed doe?! Of zie ik nu iets verkeerd? Ik vroeg toch geen advies?
En ja, dat verpakte of zoete eten is al flink teruggedrongen hier, maar ik doe natuurlijk niet alleen boodschappen voor zoon. En al dring je het terug, dan pakt hij alsnog liever een boterham (met chocopasta of pindakaas) dan dat hij een mandarijn schilt of een banaan. Zet ik het voor hem, dan eet hij het met smaak op.
En die dagstructuur was op advies van de hulpverlening. Hoezo dan 's morgens met rust laten? Soms belt ook zijn mentor 's morgens, is niet handig als hij dan nog ligt te slapen. En verder vind ik het belangrijk om 's avonds juist iets leuks met hem te doen, stuk wandelen of een spelletje.
Oh ok
Wat een aangebrande boel.
Aangevallen?
Wat jammer Tango (voor jou) dat je dat zo opvat.
Tango
Mijn oudste dochter is ook niet vooruit te branden. Ligt het liefst tot 11 uur in bed, maakt dan iets vets te eten als ontbijt (bijvoorbeeld gebakken eieren met veel spek en kaas), is al 'aangesloten' op een of twee beeldschermen (mobiel en laptop). Couch potato tot elf uur 's avonds en dan zuchtend en steunend naar bed.
Vandaag begint de laatste serie SE's en ik vraag me af hoe dat zal gaan. Ze krijgt zichzelf niet aangespoord om te leren.
Gisteren had ze een telefonisch consult met haar behandelaar. Daar kwam niks uit, de volgende afspraak is zelf verplaatst naar twee weken later ...
Ik houd mijn hart vast voor de maanden ná de SE's. Vijf maanden op de bank, dat kan nooit goed voor haar zijn.
Jenny
Ik vond jouw reactie ook nogal misplaatst en betuttelend. Waarom heeft iemand zoetigheid in huis? Omdat je dat voor een gezin nu eenmaal wel eens in huis haalt.
Tango
Tjee Tango, ik val je helemaal niet aan. Ja een dagritme is prettig maar soms moet je de goede battles picken. Je hebt het hier over slecht slapen, laat op willen staan, ongezond eten, slecht het thuiswerk doen voor school. Waarom zou je nu juist het laat op willen staan willen aanpakken na een nacht slecht slapen? Wat maakt het uit wanneer hij het schoolwerk doet als hij maar uitgerust is?
Misschien komt hij alsnog toe aan wandelen en dat spelletje als hij later opstaat? Je weet het niet he? Betere nachtrust door uitslapen kan toch van belang zijn. Ook kun je kiezen om hem het eens twee wk te laten proberen, wie weet wordt hij eerder wakker als hij wat nachten achter elkaar langer kan slapen en dus beter uitgerust is. Zo niet dan kun je hem nog elke dag een kwartier eerder wakker maken dan zijn uitslaaptjid de komende week.
Dat klinkt al anders.
Het was ook meer de combinatie van het bericht van Jenny en daarna van jou.
Het slechte slapen van zoon is iets waarvan ik niet helemaal weet of het waar is. Dat kan ik niet controleren. Hij kan het ook zeggen om maar vooral niet zijn bed uit te hoeven komen.
Op sommige dagen laat ik hem ook langer liggen, soms maakt hij dan al een deel schoolwerk in bed. Vind ik ook allemaal prima. Zo strak houden we het schema ook weer niet aan.
En soms moet hij ook op tijd wakker zijn, omdat bijvoorbeeld zijn coach van school belt. Om 10.00 u. Ik vind het ook weer zo wat om tegen haar te zeggen dat ze echt later moet bellen. Voor haar is 10.00 u. al laat, ze verwacht dat de leerlingen om 8.00 u. toch echt al opstaan volgens mij 
Vit D?
Je dochter slikt al vit d.
Mijn destijds depressieve dochter slikte ook vit d echt bleek ze toch een enorm tekort te hebben door de hele dag in het donker te liggen en amper iets gezonds binnen re krijgen was dat normale pilletje niet genoeg arts heeft haar een kuur gegeven (5x normale dagdosis per dag gedurende 3 maanden) hielp hier enigszins.
Ik zou echt ondanks corona en ondanks dat ze niet wil ( hoe oud is ze?) Om hulp gaan vragen. Gewoon aangeven hoe heftig het is bij haar via huisarts/ gemeente ( jeugdggz)
Ik heb destijds zelf hulp van een psycholoog gehad zodat ik er voor haar kon zijn..
