Hoe dochter helpen?
Hoe kan ik dochter helpen? Ze is, zoals ze zelf zegt, vriendloos. Wel heeft ze vrienden die verder weg wonen maar in de buurt niet echt. Ze zegt zelf dat ze niet of pas laat reageren en dat ze al zo vaak nee of (flauwe) smoesjes heeft gehoord, dat ze geen zin meer heeft om iemand te vragen. Ze willen toch niet.
Ik moet zeggen dat ze wel eens kattig uit de hoek kan komen en ook dat ze niet altijd even goed luistert. Verder is ze heel erg kritisch: de een is niet goed want zus, de ander want zo. Ze heeft verder een brede interesse, houdt van muziek, is gevat.
Ik weet zelf niet meer wat ik moet doen. Als ik vraag waarom spreek je niet eens af met die of die, dan krijg ik te horen dat die persoon nooit reageert oid en mam, je weet toch, ik ben vriendloos. Ik vind dit heel moeilijk en reageer er maar niet meer op. Maar ja, dan ga ik maar weer eens met haar naar de stad, een broodje eten etc. Maar dat is ook niet de bedoeling. Zij verwacht dit overigens helemaal van mij maar vindt het wel gezellig.
Ze heeft nog niet zolang geleden haar vroegere psychiater bezocht (vroegere ivm vermeende hb) om hier over te praten maar die duwde haar in de richting van autistische groepje en maakte allerlei vervelende opmerkingen over haar uiterlijk (ze was toen nog wat extremer in uiterlijk en kleding). Ze heeft hierdoor geen vertrouwen in hem en wil hem niet meer spreken want dat is niet goed voor haar zelfbeeld, zegt ze. Ze heeft geen diagnose autisme maar heeft wel iets meer autistische trekjes dan gemiddeld. En haar probleem is niet zozeer mensen leren kennen maar hen daarna vasthouden. En daar weet men geloof ik niet zo goed raad mee.
Kortom, ik weet het even niet meer. Haar mentor wil haar voordragen bij het ZAT-team. Is dat een idee? Of heeft iemand nog een idee? Zij zelf heeft geopperd van school te wisselen maar ik weet niet of dit haar probleem (structureel) oplost. Maar feit is dat haar cijfers kelderen en dat ze nu erg op zitten blijven staat en dat ze erg geiriteerd en bozig is. Kortom, niet echt lekker in haar vel.
En iets doen?
Ik vrees dat ik het antwoord al weet, maar zou ze niet bij een vereniging willen of zo? Scouting is een vereniging waar men wel gewend is aan kinderen met geen standaard gedrag. Maar ja, je moet er wel van houden natuurlijk. Sinds mijn dochter bij scouting zit heeft ze werkelijk nooit meer om vrienden verlegen gezeten. Ze zit er inmiddels 11 jaar bij.
Mijn dochter heeft het op het vmbo ook een periode niet gemakkelijk gehad. Via school is ze bij jeugdzorg beland en uiteindelijk is ze 'bekeken' door een psychiater en die constateerde dat ze ADD had/heeft. Op school zelf had ze af en toe een gesprek met een maatschappelijk werkster. Ik weet niet of haar dat echt geholpen heeft, maar met een buitenstaander praten kan wel opluchten. Ze vond het niet vervelend in ieder geval.
Wat de vrienden betreft kun je als moeder heel weinig. Ze zal het zelf moeten doen. Het is sneu om te zien, dus ik kan me je gevoelens wel voorstellen. Ik neem aan dat je al genoeg hebt besproken dat haar eigen gedrag invloed kan hebben op haar 'aantrekkingskracht'?
Leeftijd
Hoe oud is je dochter? Mijn dochter is vriendloos door de middelbare school gegaan. Niet leuk. Eenmaal op de uni is het helemaal goed gekomen maar daar heb je nu natuurlijk niets aan als je dochter nog jaren middelbare school door moet. Tijdens tienerjaren wel minimaal een buitenschoolse activiteit met leeftijdsgenoten, voor niet-sportieve dochter hier: toneel, fotografie, schilderen. Daar genoot ze van ook al was ze daar net zo vriendloos.
Leeftijd en iets doen
Ze is 15, zit in 4VWO. Ze heeft dus nog even te gaan op de middelbare school. Als ze zou blijven zitten zelfs nog een jaar extra. Ze wil, als ze zou blijven zitten, of naar havo4 of naar een andere school. Ik weet niet of een andere school wel een doubleur aanneemt. Wij en haar mentor hebben het liefst dat ze doorgat met VWO, dat zou ze ook gemakkelijk aan moeten kunnen. Maar goed, misschien gaat het 2e halfjaar beter.
Ze heeft jaren op de scouting gezeten maar had ook daar had ze het gevoel dat ze er buiten stond. Dat is wat ze zegt: "Ik word genegeerd" Ze heeft een baantje, dat vindt ze wel leuk en daar ontmoet ze wel anderen. Niet dat ze buiten werk met iemand afspreekt.
Haar contacten heeft ze via twitter. Daar lopen meer mensen als zij rond. Alleen die wonen dan weer ver weg en die ziet ze dus niet veel.
Ik weet dat het aan haar is maar dan lees je weer in de krant dat iemand die ook jarenlang genegeerd is, zelfmoord heeft gepleegd en dat doet mij toch wel wat. Haar mentor is een gelukkig een schat, denkt dat dochter het allemaal wat zwaar aanzet maar vindt toch dat dochter even hulp nodig heeft. Daarom heeft mentor haar voorgedragen voor het zat-team. Dochter wil best wel eens een keer praten maar heeft er geen hoge verwachtingen van.
Zat
Ik, wij hebben geen ervaring met n zat-team, dus daar kan ik niets over zeggen. Wel heb ik het idee dat je dochter 'n goede kijk heeft op haar eigen situatie. Een andere school is niet perse de oplossing maar mss kan het je dochter motiveren om toch de overgang naar VWO-5 te halen. Welbevinden gaat boven presteren, dus als de cijfers kelderen zeker een reden om alert te zijn.
