Hoeveel zak en kleedgeld voor een 17-jarige?

Fors bedrag

Mijn 16-jarige krijgt 62,50 per maand en ik betaal haar telefoonabonnement van 6 euro. Komt ze prima mee uit, 100 euro vind ik dus al heel riant!

Lijkt mij...

...dat hij meer dan genoeg krijgt. Dat hij niet met geld kan omgaan, los je niet op door hem meer te geven! Dat gaat dan net zo snel op, denk ik.

Overigens vind ik het een heel ruim bedrag. Hier krijgen ze maar 40 euro zak- en kleedgeld. Is genoeg als ze zuinig doen en niet te veel eisen stellen. Willen ze meer, dan gaan ze maar werken. Dat is misschien behoorlijk aan de lage kant, maar even ter illustratie dat ze met 100 euro per maand toch echt ruim genoeg krijgen hoor!

Antwoord op je tweede vraag heb ik niet.

Sparen

Ik heb er hier 2 zonder label die elkaars tegenpolen zijn. De ene zit op het geld, de ander heeft geen handen om een gat in te hebben.

Het belangrijkste wat wij ze hebben aangeleerd is om tenminste een deel te sparen en niet meer aan te komen. Je zou bv van die 125 euro 25 euro verplicht kunnen laten sparen.
Als het ene kind er niet mee uit komt, het andere wel, dan zal de waarheid in het midden liggen.

Of het bedrag te laag is? Ligt er aan wat jij te besteden hebt en wat je wilt dat ze er mee doen. Ze kunnen er ook voor werken. Hier geen kleedgeld gegeven, maar wat ze nodig hadden kregen ze en daarnaast werkten ze voor eventuele dure uitgaves. Ze werken vanaf hun 15e, kregen zakgeld en telefoonkosten tot hun 18e en nu betalen we de zorgverzekering, basiskleding en verder betalen ze alles zelf. Natuurlijk zie ik degene die snel geld uitgeeft liever sparen, maar op haar manier doet ze haar best en het sparen gaat goed. De grens van het overboeken werkt bij haar. Dus zodra ze haar loon krijgt van haar bijbaan gaat er een naar boven afgerond bedrag af. Nu ze dat ziet groeien wordt ook dat een beetje een sport.
Dus misschien: maak sparen voor de hand liggend, vanzelfsprekend en een sport.
En anders stop je met kleedgeld, beheer jij (spaar of geef hem het deel dat hij nodig heeft voor een trui) 75 van die 125 euro en krijgt hij 50 euro in zijn handen. Op is op, of het nu 10 of 100 euro is.

Bijbaantje

... en een bijbaantje zoeken om je eigen geld te verdienen is ook geen slecht idee. Zo leren ze nog beter wat de waarde van geld is en zullen ze ook minder snel geneigd zijn om dat zuurverdiende geld uit te geven aan onnodige zaken. Mijn zoon geeft af en toe bijles en hij werkt een paar uurtjes per week in de supermarkt. Dat is een leuke aanvulling op zijn zakgeld maar hij zal het dus niet snel uitgeven aan dingen die hij niet nodig heeft; in plaats daarvan zet hij het op zijn spaarrekening om er over een paar jaar zijn rijbewijs van te halen.

Zak-en kleedgeld.

Hoe is dat verdeeld? Wat is het kleedgeld en worden daar ook kleren van gekocht?
Of wij 100 euro per maand veel of weinig vinden zegt niet zoveel. Het nibud geeft een gemiddelde en de ene ouder heeft meer te spenderen dan de ander.

Al geef je je pleegzoon 1000 euro per maand, ik vind het prima. Hij kan niet met geld omgaan, hoeveel het ook is, het moet op, dat is het probleem.

Misschien kan je het bedrag in stukken verdelen?
Zijn zakgeld iedere week, op een vaste dag, contant. En op is op, geen euro erbij. Zijn kleedgeld op een rekening en daar mag hij van pinnen als hij kleding e.d. nodig heeft, in overleg.

Ik zou het bedrag ook niet verhogen. Gewoon erover praten, als het zakgeld op is. Mijn zoon geeft de laatste tijd ook makkelijker zijn geld uit. Dure broodjes op een station, wat lekkers, drinken. Tja, dan is op één dag zijn geld op, terwijl hij vroeger alles oppotte.
Geeft niet, dan toch maar brood van thuis mee, dan houd je wat over. Als ik meer zakgeld zou geven smeert hij nooit brood van thuis en gaat evengoed al zijn geld op.

Baantje

Hij heeft voor de vakantie een tijd een baantje gehad. Vanwege schoolperikelen door de verhuizing naar ons (hij woonde in een instelling) kon hij een tijd niet naar school. Het geld dat hij daarmee verdiend heeft, wist hij erg snel op te maken....En we hadden gehoopt en gedacht dat hij daar zuiniger meer zou zijn, juist omdat hij daar erg hard voor heeft moeten werken.

Ik beheer zijn kleedgeld al apart, want anders heeft hij gewoon geen geld voor kleding. Daar is hij ook blij om.

Ik heb het net nog eens met hem besproken. Hij beseft dat hij meer dan gemiddeld krijgt. Hij wil ook graag weer een baantje gaan zoeken, maar (gelukkig) weet hij ook dat het beter is als hij zich nu eerst goed concentreert op zijn nieuwe opleiding.
Er zit natuurlijk ook een hele historie achter, hij heeft jarenlang in een instelling gewoond. De normale opvoeding heeft hij dus gemist. En in instellingen leer je helaas geheel andere vaardigheden (van andere jongeren), die wij juist liever niet zien...
We gaan de goede kant op, maar we vinden het heel belangrijk om hem hier op het goede spoor te krijgen. Over een goed half jaar is hij meerderjarig.
Zijn achtergrond en de ADD maken het alleen lastig.

Verdeling

Het is dus 13 euro zakgeld op zijn rekening. Dat kan hij pinnen.
Het kleedgeld is 10 euro per week op een aparte rekening van mij. Daar kan hij dus niet bij. Hij heeft (net zoals zoon) geen enkele interesse om zelf kleding te gaan kopen, dus daarmee moet ik hem ook helpen.

Dat is in totaal dus 100 euro per maand.

Tastbaar

Ik zou echt beginnen met een kasboek/begroting. Dat geeft enorm veel inzicht en houvast. Bij iedereen bijvoorbeeld in de schuldhulpverlening die moet leren met geld om te gaan wordt daarmee begonnen. En ik zou het zakgeld liever contant geven; door het op een rekening te zetten wordt het "onzichtbaar" en men is sneller geneigd te pinnen en het uit te geven dan wanneer het fysiek in je portemonnee zit. Als je het contant hebt, kan je ook envelopjes maken met diverse bestedingsdoelen. Door het visueler te maken wordt het tastbaarder. Zeker voor een AD(H)Der kunnen deze kleine dingen al een heleboel helpen.

Teveel

Wij kunnen ons best wat permitteren, maar we houden bewust die Nibudnormen aan. We bewijzen er een kind geen dienst mee om ze te spekken op een financieel niveau dat ze volwassen helemaal niet kunnen volhouden.

Het tweede punt is dat we de kinderen gelijk willen behandelen. Pleegzoon heeft 3 brillen verspeeld dit jaar. Foutjes, dom, helaas. Onze kinderen doen ook wel eens iets doms, en dan delen we de schade. Dat roept wel eens op: "Maar ik deed het toch niet expres?" Nee, schat, maar ik heb het ook niet gedaan. Dus je betaalt nu een stuk zelf, en wij springen bij om de klap wat te verzachten. Dat ging prima met onze kinderen. Ze hadden immers reserve om inderdaad die klap op te vangen.

Maar het tempo waarin pleegzoon dingen kwijtraakt of die stuk gaan is zo hoog, dat hij dat onmogelijk zelf kan opvangen. Zijn verzekering dekte 1 bril, niet 3. Het is daarom erg balanceren. Hij moet het leren, maar de vraag is wel tegen hoeveel schade en schande.

Ik begrijp in elk geval wel uit jullie reacties dat het zak-en kleedgeld eerder aan de hoge dan aan de lage kant is. Dat dacht ik al, maar bevestiging is prettig

Contant

Daar zal ik eens naar kijken. Het onzichtbare kan een rol spelen. Hij heeft wel een bankapp op zijn telefoon en hij weet me altijd precies te vertellen hoeveel euro hij nog heeft. Hij is ook steengoed in rekenen. Ik heb niet het idee dat dit het echte probleem is. Maar ik denk er over na.

Ja, contant.

Dat schreef ik inderdaad ook. Iedere week, op een vaste dag, contant.
En dan het lastige, niets bijgeven. Dat is mijn zwakke punt, ik ga nog wel eens overstag bij mijn bedelende puber.

Iedere keer als hij zijn portomonnee open maakt en hij haalt er geld uit ziet hij het slinken
Toch anders op de pin of app. Het proberen waard.

Praten

Ja, en ook praten over hoe, wat en waarom. Waarom wil hij alles meteen kopen/hebben. Onmiddellijke behoeftebevrediging? Angst om iets te missen? Hetzelfde willen hebben als anderen? Gewoon niet (willen) nadenken over de consequenties maar meteen doen? Erop vertrouwen dat hij bepaalde zaken toch wel krijgt van zijn ouders (jullie dus)? Wie dan leeft, wie dan zorgt? Als je die psychologische kant niet aanpakt, is de rest symptoombestrijding en zal het niet echt veel helpen.

Kasboek

Je kunt hem ook uitleggen dat als hij via een kasboek werkt dat aantoonbaar kloppend is (dus bonnen bewaren) en hij tekort komt na normale uitgaven hij bij jullie kan aankloppen. Leg uit wat normale uitgaven in jullie ogen zijn.

Je zegt dat je volgens het nibud werkt: is 13 euro zakgeld per week voor een 17 jarige dan volgens de nibudnormen?

Wel een lastige situatie zo omdat je een eigen kind hebt van dezelfde leeftijd en je het gelijk wil houden dat is echt onmogelijk als je pleegkind zo anders is.

Misschien toch ook het zakgeld in eigen beheer houden zodat hij er iets meer moeite voor moet doen om het te krijgen. Gaat het goed dan kan hij een steeds groter deel zelf krijgen?

100 euro per maand is echt veel,

zeker als jullie concerten, reiskosten en telefoonabo ook nog betalen.
Goed dat je het per week geeft.
Ik zou zeker niet meer geven dan je al doet.

verschillen

Je kunt wel zeggen en denken dat de twee zeventienjarigen het zelfde behandeld moeten worden, maar ze zijn niet gelijk. Door hun ongelijkheid hebben ze ook andere behoeften en daardoor moet je een zakgeld ondersteuningsbehoefte op maat leveren.

Hier krijgt chronisch zieke dochter die niet kan werken meer zakgeld dan haar oudere broer. Dit heb ik wel met hem besproken en hij opperde een hoger bedrag dan ik in gedachten had.

Verder ben ik het eens met dat wat hiervoor al genoemd is.

Nibud

13 euro zakgeld is meer dan de Nibudnormen, maar kkeedgeld is wat minder. We waren begonnen met 23 euro per week waarbij hij dan zelf een reservering zou moeten doen voor zijn kleedgeld. Na 4 weken vertelde hij dat alles steeds opging, maar dat was geen probleem 'want hij had voorlopig toch geen kleren nodig'. Ik heb toen uitgelegd dat als hij wel kleren nodig had hij reserve moest hebben. Oja, dat was zo.

We voeren heel veel gesprekken over geld, en drugs en criminaliteit en toekomst.
Zijn oudere, volwassen broer met soortgelijke problematiek staat onder bewindvoering, heeft geen baan, geen opleiding en een enorme schuld. Die is diverse abonnementen aangegaan zodra hij 18 was.
Hij heeft dus een heel duidelijk voorbeeld van hoe het niet moet. Diverse jongens met wie hij optrok in de instelling zitten nu in detentie wegens wiethandel of andere acties. Zijn mentor in de instelling heeft me ook verteld dat een groot deel van hun pupillen uiteindelijk in de opsporingsberichten belanden. De mentor was ook de drijvende kracht om het een officiële pleegzorgindicatie bij ons te laten worden.

We merken wel dat heel langzaam zijn aanpak verandert. Hij denkt iets langer na. Hij vraagt ook eerder om hulp. Als dingen misgegaan zijn, vertelt hij het tegenwoordig direct. Een half haar geleden probeerde hij het nog te verzwijgen tot het uitkwam en de problemen dus meestal moeilijker waren geworden. Nu krijg ik meestal binnen 1 uur te horen of geappt wat er mis is gegaan. 9 Van de 10 keer is de oplossing een stuk simpeler dan hij in zijn hoofd had bedacht.

Omdat hij komende jaar 18 wordt, zijn we ook het gesprek aangegaan of hij misschien direct vrijwillig bewindvoering wil regelen. Hij beseft zelf dat dit een zwak punt is en hij wil absoluut niet de ellende van zijn broer achterna.
Wat ons betreft blijft hij bij ons wonen tot zijn MBO klaar is. Zelf lijkt het hem wel fijn om ergens volgend jaar op kamers te gaan. Hoe dat financieel zou moeten, weet ik nog niet. Die vraag ligt bij Pleegzorg. Maar afgezien daarvan denken wij dat zelfstandig wonen voor hem nog een heel probleem wordt.

Ik zie namelijk hoeveel we moeten bijsturen alleen al om te zorgen dat hij op tijd, met alle spullen, op school komt. Dat hij niet zijn fietssleutel, schooltas of huissleutel kwijt is. Of zijn bril of mobiele etc. Bij zelfstandig wonen gaat dat beslist mis.

Maar goed, dat is de rest van het verhaal. Het is gelukkig verder een heel aardige knul, die gezellig in huis is en die open met ons omgaat.

je andere zoon

Hoe reageert je eigen zoon van 17 op het financiele gedrag van pleegzoon? Zal het wrijving gaan geven als je meer gaat vergoeden voor pleegzoon vanwege zijn nonchalante gedrag? Is er geen gevaar dat je zoon ook nonchalanter om zal gaan met zijn spullen?

Begroting en kasboek

Met zakgeld van 13 euro per week gaat dat waarschijnlijk steeds op aan kleine dingetjes, want voor duurdere (duurzame) spullen moet je natuurlijk sparen. Ik zou beginnen met samen een begroting op te stellen. Hoeveel heb je per week nodig (keertje bioscoop, broodje op school) en hoeveel per jaar voor bijv. cadeautjes of hobbydoeleinden. Verder een kasboek bijhouden zodat hij kan zien waar het geld heen gaat. Dat in eerste instantie voor het zakgeld, maar ook voor je kleedgeld is het natuurlijk handig om te reserveren voor een jas en/of schoenen.
Kreeg hij in de instelling ook zakgeld? Dat zal dan toch wel een heel stuk minder zijn geweest, en hij heeft nu het gevoel dat er altijd wel meer komt als zijn geld op is. Jullie zullen hem niet op een houtje laten bijten, en luxe uitjes worden ook geregeld.
Met kapotte brillen en zoekgeraakte mobieltjes zou ik heel streng zijn. Mijn 16-jarige heeft een keer in haar leven een bril stuk gemaakt (min of meer een onhandig ongeluk), maar toen was ze 6. Mijn jongste wat vaker, maar bij meer dan 1 stukke bril per jaar komt er vervolgens een 40 euro montuurtje in plaats van de mooiste uit het rek. Een kapot mobieltje, door eigen schuld, is jammer. Dan heb ik nog een stapel oude nokia's liggen die prima gebruikt kunnen worden om te bellen en sms'en. Voor spannender telefoons moet dan maar gespaard worden.

Kleedgeld op papier

Hier kreeg oudste eerst kleedgeld op papier.
We hadden een excelblad gemaakt met een kolom inkomsten (het bedrag dat ze elke maand kreeg) en een kolom met uitgaven. De kleding werd door mij betaald of met haar verrekend als ze zelf betaald had.
Zo kon ze altijd zien hoeveel geld ze nog had en wat ze uitgegeven had en aan wat voor kledingstukken.
Er was geen enkel risico dat het vanzelf verdween.

Zakgeld kreeg ze wel gewoon gestort.

Pas later kreeg ze zakgeld en kleedgeld in één keer uitbetaald. Ze hoeft nu niet meer te verantwoorden dat ze het aan kleding uitgeeft, aan het begin wel. Ze is 17.

Zelfstandigheid

Lijkt mij dat je zoon nog niet toe is aan op zichzelf wonen. Financieel en praktisch niet; hij heeft nog te veel begeleiding en ondersteuning nodig. Hij heeft natuurlijk een heftig verleden en daarom mist hij bepaalde vaardigheden en kennis. Zijn ADD maakt het nog eens extra lastig. Maar deze zaken zijn wel aan te leren en zo te lezen gaat hij de goede kant op. Slikt hij medicatie voor zijn ADD? Dat kan enorm goed helpen bij het focussen en het minder vergeetachtig zijn; alsmede bij de impulsiviteit.

Hier ook minder en niets extra's

Zoon van 17 krijgt 100 euro per maand kleed-en zakgeld. Daar moet hij alles van doen. Abonnementskosten, treinreisjes (hij houdt alle blokker/kruidvataanbiedingen in de gaten) , concerten en festivals. Ook kwijtgeraakte schoolboeken en gevallen mobieltjes. En dan moeten ze ook nog eenderde van de schoolreis zelf dokken. Ik denk als zoon niet zo'n fervent concertganger was, hij veel vaker uit zou gaan.

Bij oudste zoon van 20 is op zijn 18e na een haperende schoolloopbaan add vastgesteld. Die woont al sinds een jaar op kamers, en dat gaat wonderwel goed.Nu hij ons al vangnet mist blijkt hij veel leerbaarder dan ik dacht toen hij nog thuis woonde. Zonder medicatie overigens, want dat weigerde hij al snel vanwege de bijwerkingen (heftige rebound en slapeloosheid) Zolang jullie alles vergoeden ondervindt je pleegzoon niet de gevolgen van zijn slordig gedrag met spullen. Collegegeld, tandartscontroles tijdige inschrijving en verzekering controleren we nog wel. Maar een verloren portemonnee is zijn probleem.

Geld contant geven zou ik niet doen.Grote kans dat hij dat kwijtraakt. Hem een kasboek laten bijhouden? Mwoah, is alsof je iemand met een gebroken been een potje wil laten voetballen.

Misschien moet je het idee dat je de kinderen gelijk moet behandelen loslaten. Je pleegzoon heeft andere ondersteuningsbehoeften, en een eigen kind is anders dan een pleegkind dat zo laat in je leven is gekomen. En verder denk ik dat het goed is om te kijken welke vooruitgang hij en jullie met hem al wel geboekt hebben. Dat er al zo'n vertrouwensbasis is, dat is al heel veel. Complimenten. Een moeder-zoonsuitje naar de Jack and Jones of de Mensroom met iets lekkers na een geslaagde missie - of elk twee hema-ontbijtjes vooraf - kan natuurlijk altijd.

Niet mee eens

'Hem een kasboek laten bijhouden? Mwoah, is alsof je iemand met een gebroken been een potje wil laten voetballen.'

Helemaal niet mee eens, juist het bijhouden van en kasboek geeft je inzicht en zal na verloop van tijd er bijna altijd toe leiden dat mensen meer nadenken over hun uitgiften omdat het vlak daarna zo zwartwit in je boekje staat.

In mijn ogen is het niet bijhouden van een kasboek een grote oorzaak van geldproblemen later.

Kasboek

Het maken van een begroting en het bijhouden van een kasboek is essentieel bij het beter leren omgaan met geld. Je hebt en houdt inzicht en overzicht in je financiën, weet waar je geld blijft en hoeveel je waaraan wel of niet kan besteden.
http://www.nibud.nl/consumenten/een-kasboek-bijhouden/
http://www.nibud.nl/consumenten/begroten-en-budgetteren/

Ik ben sinds kort budgetcoach (vrijwilligerswerk) en help mensen met de financiële thuisadministratie. Als eerste maken we samen een begroting en laat ik ze een kasboek bijhouden. De meeste mensen hebben geen idee waar ze hun geld aan uitgeven, hoeveel dit is en waar ze op kunnen besparen. Door het zwart op wit te zetten worden ze letterlijk met hun neus op de feiten gedrukt. Het geeft zoveel meer inzicht en overzicht. Bij iedere vorm van schuldhulpverlening of budgetcoaching is het maken van een begroting en het laten bijhouden van een kasboek een van de eerste en belangrijkste stappen. Ook als je je financiële zaakjes wel goed voor elkaar hebt, zijn dit hele zinvolle hulpmiddelen. Alsook bij de financiële opvoeding van je kind(eren).

Dacht ik ook

Die opmerking over het voetballen met een gebroken been klopt niet, het is juist andersom. Het kasboek zorgt voor structuur die niet in zijn hoofd zit. Verder is mijn ervaring dat dingen een stuk sneller beklijven als het kind zelf de nadelen ondervindt van zijn acties. Zo is mijn dochter regelmatig van alles kwijt, behalve haar sleutels en telefoon. Daar heeft ze echt een vaste routine voor.

In theorie

Hebben jullie gelijk. En ik zou er zeker eens een uurtje voor gaan zitten om de kosten eens op een rijtje te zetten Maar de praktijk is vaak weerbarstiger. Zie het maar eens gedaan te .krijgen dat een chaotisch iemanand zijn uitgaven bij gaat houden. Dst gaat veel tijd en energie kosten die waarschijnlijk beter in zijn studie gestoken kan worden. Ik denk dat een afgepast budget, en het ondervinden van consequenties van veroorzaakte schade een betere lerrschool is.

zakgeld

Het beste is denk ik voorlopig een stapje terug te doen.
Alleen een beperkt zakgeld en de overige kosten, kleding, telefoonkosten, ov, regel jij of samen met hem op het moment dat het aan de orde is. Daar leert hij meer van zonder in de schulden te komen.

Lijstjes

Iemand met AD(H)D is er sowieso bij gebaat om dingen structureel op papier/het scherm te zetten. Idem met lijstjes maken dus het maken van een begroting en het bijhouden van een kasboek zal enorm kunnen helpen; ook bij zaken als studeren. Want als je studeert moet je ook een planning maken, dingen opschrijven en zo structuur aanbrengen en -houden. En straks als hij een baan heeft idem dito. Dan krijg je ook je salaris een keer per maand en als je je zaakjes dan niet op orde hebt, hang je. Het is enorm belangrijk om dingen visueel te maken en zo orde, duidelijkheid en structuur in de chaos te scheppen. Zo werken mijn zus (ADD), mijn zoon (ADHD) en alle anderen die we kennen met AD(H)D ook. Overal (boodschappen)lijstjes, post-its en al dan niet digitale overzichten/taken. Een van de belangrijkste handvaten die je als (ouder van) een AD(H)Der aangereikt krijgt.

ook veel

Ik vind het ook erg veel geld. Hoewel ook wij het zouden kunnen missen krijgt onze puberzoon (17) 'slechts'25 euro zakgeld per maand. Ik betaal zijn kleding, maar geeft daar zeker geen 80 euro in maand aan uit.
Het zakgeld gaat niet verder omhoog. Ik vind het belangrijk dat hij werkt voor zijn geld. Dat kan hij ook prima: gezond, sterk, genoeg tijd. En ja, hij heeft een bijbaantje. Telefoon, uitgaan en openbaar vervoer, is allemaal voor eigen rekening. Nou ja,soms betaal ik wel eens een treinkaartje. En zoveel geld hoeven ze toch ook niet te besteden op die leeftijd? Het is maar de vraag of ze, als ze zelfstandig zijn, ook zoveel over houden voor 'de fun'.

En in jouw geval zou ik ook zeker niet méér geven als je pleegzoon niet uitkomt met zijn geld. Jij kunt toch ook nergens meer geld gaan vragen als je (te) veel geld uitgeeft? Het lijkt mij zinnig voor je pleegzoon om:
- de tering naar de nering te leren zetten of
- te gaan werken om meer geld ter beschikking te hebben.

Consequenties

Wij zijn geen lopende pinautomaat voor hem, mocht dat zo lijken. Hij betaalt alweer weken een domme actie af. Ingehouden op zijn zakgeld. En dat gaat nog weken duren.

Het is beslist niet zo dat we direct naar de Mediamarkt rennen na het verliezen van een mobiele. Ook hier een la met reserve mobieles. Net zo min als dat brillen vervangen worden door de meest fancy monturen. Bij elk actie is het eerst een tijdje blaren zitten, dan tijdelijk een matig alternatief en dan tegen inlevering van (een deel) zakgeld weer een nieuwe aanschaf. En ja, dan spekken we wel wat meer. Dat zouden we bij onze eigen kinderen ook doen.

Ik weet dat de gedachte vaak is: 'Als ze de consequentie maar voelen, dan doen ze het echt maar 1 keer'. Ik wilde dat dit waar was ;-(

Hij wil ook graag weer een baantje gaan zoeken (het vorige baantje eindigde toen we op vakantie gingen). Tegelijkertijd zie ik graag de focus op school. Als zijn aandacht straks meer naar het 'snelle' geld gaat, ben ik bang dat school er bij inschiet.

Voor mij is in elk geval duidelijk dat het totale bedrag dat wij als zak-en kleedgeld uittrekken eerder aan de hoge kant dan aan de lage kant is. De site van Nibud die Elisa aangaf, geeft overigens een hoger bedrag als advies voor een 17-jarige. Daar staat zelfs meer dan 100 euro.

Verder neem ik de optie van contant zakgeld mee.