Hulp nodig van ouders hier!
Hallo,
Ik ben eigenlijk geen ouder maar een meisje van 15 (over 2 maanden 16).
Ik dacht dat het wel handig zou zijn om op deze site een forum te plaatsen, omdat ouders misschien beter begrijpen waarom mijn moeder zich zo gedraagt, of het aan mij ligt of aan haar.
Ik heb eigenlijk een hele sterke band met mijn moeder we kunnen goed met elkaar omgaan en mijn zus kan juist niet goed omgaan met haar en ook niet echt met mij alleen de laatste tijd heb ik vaak ruzie met mijn moeder.
Als eerst komt dat doordat ik thuis moet zijn wanneer het donker wordt (nu is dat al rond 5 uur soms eerder) terwijl ik al bijna 16 ben en al mijn vrienden wel tot 7/8 uur buiten mogen blijven.
Ten tweede; ik mag geen vriendje. Ik heb het er nooit echt over gehad met haar maar ze maakt wel duidelijk in gesprekken dat ik daar nog veeels te jong voor ben, ze is nogal ouderwets. Toen mijn zus op haar 18e haar eerste vriendje kreeg en die mee naar huis nam om avond te eten en kennis te maken en hem een knuffel gaf toen hij uiteindelijk weg zou gaan naar huis werd ze boos op haar. Een onschuldige knuffel meer niet...
Ook heb ik niet echt een vriend gewoon een goede vriend, omdat mijn moeder er altijd wat onder zoekt ze denkt meteen dat ik verkeerde dingen met hem ga doen of dat hij mijn vriendje gaat worden terwijl ze thuis gewoon zegt; je kan gewoon een normale vriend hebben hoor daar is niks ergs aan. Maar als we ruzie hebben roept ze meteen slechte dingen naar mij. Ik weet dat ze het niet zo bedoelt en heel erg veel van me houdt maar het is gewoon irritant om het steeds aan te horen. Na de ruzie zegt ze wel dat ze het niet zo bedoelde maar ze doet het altijd weer opnieuw.
Nu heb ik weer ruzie met haar omdat gister een vriendin bij mij thuis kwam. Ze werd heel erg boos omdat ze onder mijn deken ging liggen terwijl we aan het praten waren. Dat is toch niet erg om boos op te worden. Ik zei ook gister tegen die vriendin als je wat wil eten kan je gewoon naar de keuken hoor doe maar net of je thuis bent. Mijn moeder is totaal geen gierig persoon maar ze kan er niet tegen als mensen dingen pakken zonder het te vragen. Nouja dat was vroeger zo als andere vrienden dingen pakken die ze willen wordt ze nooit boos maar gister werd ze opeens boos nadat die vriendin weg ging en ik mag nu niet meer met haar omgaan. Ik weet niet hoe ik het haar moet vertellen mijn moeder zei dat ze op straat tegen haar zou schreeuwen dat ze me met rust moest laten als ik met haar zou omgaan. Het is één van mijn beste vriendinnen en ik weet echt niet hoe ik het haar moet vertellen.
Mijn moeder doet net of ik een klein kind ben en zelf geen keuzes kan maken. Ze heeft ook al heel vaak over andere vriendinnen gezegd dat ik niet met ze moest omgaan. Ik ben vroeger op de basisschool heel erg gepest en had geen vrienden. Nu ik vriendinnen heb wil ik ze ook niet laten gaan, want ik ben bang om weer alleen te zijn en gepest te worden maar dit snapt mijn moeder niet.
Mijn ouders zijn toen ik 8 was gescheiden en ik zie mijn vader niet meer omdat hij dat niet meer wil. Mijn band met mijn zus is ook niet goed dus zij kan mij ook niet helpen. Zij is degene die tegen mijn moeder zei dat mijn vriendin onder mijn deken lag en zelf koekjes uit de keuken pakte. Met mijn moeder praten over problemen die we hebben gehad heb ik al heel vaak geprobeerd maar het is niet gelukt. Ze haat het als ik haar op haar fouten wijs. Tijdens de gesprekken zeg ik ook: het is niet alleen jouw schuld ik weet dat ik in de puberteit zit en soms boos word uit het niets maar het ligt niet alleen aan mij.
Soms als ze dan zegt dat ze het niet meer zal doen doet ze het weer.
Ik word er echt gek van ik wil weglopen uit huis maar ik weet dat dat niet de oplossing is en dat ik er alles mee erger maak. Ik weet ook donders goed dat mijn moeder super veel van me houdt maar ze wil niet accepteren dat ik al bijna 16 ben en ook dingen wil doen die mijn vrienden doen.
Kunnen jullie me er alsjeblieft mee helpen? Ik weet echt niet meer wat ik moet doen... 
nou zeg
Als ik niet 15 jaar zag staan zou ik denken dat je al veel ouder bent. Je klinkt heel volwassen. Ik vind het ook heel positief dat je in alle opzichten in gesprek bent met je moeder. En ik vind het heel naar voor je dat je nu het idee hebt dat je alleen staat met je vragen.
Alle ouders zijn niet het zelfde maar het klinkt alsof je moeder snel in paniek is en zich snel zorgen maakt of het wel goed met je gaat. Ze vind het moeilijk om dat los te laten. En inderdaad als puber wil je zelf beslissingen gaan nemen. Je vragen vind ik niet onrealistisch. Ook eens na donker thuiskomen -denk wel aan je veiligheid, altijd in het licht lopen en zoveel mogelijk samen met anderen optrekken, geen waardevolle spullen meenemen als je dat kunt vermijden, je moeder texten hoe laat je thuis komt en je daaraan houden. Een vriend meenemen is ook helemaal niet gek en een vriendin ook niet. Je moeder klinkt erg argwanend en maakt van kleine dingen grote fouten.
Heel erg jammer. Het beste wat ik je kan adviseren is in gesprek blijven met je moeder een aangeven hoe radeloos je wordt van haar gedrag. Je hebt meer haar vertrouwen nodig dan haar wantrouwen. Mensen zijn geen robotjes. Vrienden en vriendinnen zijn fijn om thuis te vragen maar niet als je moeder overdreven reageert op normaal menselijk gedrag.
Misschien kun je haar vragen hoe het bij haar thuis ging toen ze zo oud was als jij. Soms liggen daar wel pijnlijke momenten die de huidige overtrokken reacties kunnen verklaren. Dat neemt niet weg dat ik me goed kan voorstellen dat je dit heel beklemmend vind.
Het alternatief is dat je je steeds meer terugtrekt en naar mogelijkheden zoekt om zelfstandig of begeleid te gaan wonen.
Bespreek zoiets als je daaraan denkt eerst met de huisarts en vraag daarbij vertrouwelijkheid. Denk eraan dat je beste zelfstandigheid uiteindelijk je schoolopleiding is, dus als er verder niet zoveel verwacht kan worden van je moeder stort je dan eerst op je studie. Met een opleiding heb je meer kans op financiering voor een vervolgstudie of op werk.
Als je dat kunt opbrengen stel je wensen naar meer vriendschap thuis dan uit en zoek dat op een andere manier. Via internet, op school of via een club. Niet thuis.
O en
Wees vooral je eigen beste vriend. Je klinkt als een verstandig kind met goede ideen en ik denk dat het pesten misschien gevoelig ligt maar dat er niets je verlangen naar vriendschap in de weg staat. Hoe ouder je wordt hoe meer kans dat je de goede vrienden die je zoekt tegenkomt. Wees vooral een goede vriend voor jezelf en voor anderen.
tjaaaa....
Je begrijpt waarschijnlijk wel (want je klinkt als een verstandige meid) dat je moeder vooral heel erg bang is. Bang dat jou wat aangedaan wordt in het donker. Bang dat mannen jou nare (sexuele) ervaringen laten opdoen. Bang dat je vriendin een slechte invloed op je zal hebben. Lagen jullie samen onder de deken te kletsen? In dat geval is het waarschijnlijk dat je moeder misschien zelfs gedachtes heeft dat er van die vriendin uit, iets sexueels achter zit.
@ Je moeders angsten zijn maar deels terecht. Natuurlijk zijn er allerlei gevaren in de grote boze wereld en als je je kind bij het ouder worden los moet gaan laten kan dat heel moeilijk zijn.
@ Waarom is je moeder nu zo bang, banger dan toen met jouw zus op die leeftijd? Het is goed mogelijk dat jij anders in elkaar zit dan jouw zus (misschien dat zij sterker lijkt dan jij en beter opgewassen tegen nare ervaring) of dat je moeder juist spijt heeft dat ze jouw zus te snel los heeft gelaten of ze nare ervaringen heeft opgedaan waardoor ze met jou voorzichtiger is geworden. Het kan ook zijn dat jullie misschien in een gevaarlijkere buurt zijn gaan wonen of dat je moeder in het algemeen angstiger is geworden omdat ze minder goed in haar vel zit?
Wat kun jij met de wetenschap dat je moeder dit doet omdat zij jou wil beschermen?
Laat haar merken dat je haar begrijpt. Wees open tegen haar. Laat haar weten dat je het fijn vindt dat ze gek op je is, maar dat ze je ook zal moeten vertrouwen en loslaten. Laat zien dat je snapt dat het inderdaad gevaarlijk kan zijn in het donker buiten. Dat je je bewust bent van die gevaren.
Hetzelfde wat betreft een vriendje. Laat haar weten dat je je bewust bent van gevaren, dat je echt verstandig genoeg bent dat je niet laat overhalen om dingen te doen die je niet wilt. Dat je nog helemaal niet toe bent aan sexueel contact (als dat het geval is, want als dat anders ligt kun je daar beter je mond over houden...☺)
Daarnaast is het goed haar te vragen welke dingen haar zouden kunnen helpen je toch los te laten.
Als je bijv. wel wat langer buiten blijft maar dan uit jezelf opbelt om haar te vertellen waar je bent en met wie en haar op die manier gerust stelt?
Zo kun je moeder een beetje helpen om haar vertrouwen te laten groeien. Zo kan ze je met kleine stapjes loslaten.
Maar praat met haar en probeer haar te begrijpen; dat is de eerste stap om ervoor te zorgen dat je moeder jou beter gaat begrijpen.
Waarover ik mij overigens verbaasde was, dat je je vriendin zei zomaar iets te pakken in de keuken, terwijl je weet dat je moeder daar een hekel aan heeft. Dan roep je natuurlijk over jezelf af dat ze boos is en slechte gedachtes heeft over die vriendin.
succes!
@AnneJ heel erg bedankt voor uw begrip ik zal niet boos op mijn moeder zijn ook al vind ik het echt niet leuk dat ik niet meer met mijn vriendin mag omgaan... Misschien zal ze weer wat bijdraaien als ik wat meer begrip toon.
@Polletje Piekhaar het is eigenlijk juist andersom, mijn moeder zegt het ook altijd tegen mij waar mijn zus niet bij is (anders is ze bang dat mijn zus zich slecht gaat voelen) dat ik veel socialer en zelfstandiger ben dan mijn zus. Ik heb minder moeite met vrienden maken en ben erg enthousiast. Toen zij op mijn leeftijd was mocht ze niet eens alleen met haar vriendinnen naar de stad mijn moeder was heeeeel erg beschermend. Ze heeft ook gemerkt dat ze daar mijn zus niet mee heeft geholpen, want mijn zus kan nu niet echt zelfstandig zijn en kan meestal geen beslissingen nemen in haar eentje. Ze is meer buitengesloten van de wereld. Mijn moeder heeft hier heel erg spijt van en probeert het nu allemaal weer goed te krijgen. Volgens mij is mijn moeder wel bang dat ik eerder slechtere dingen ga doen dan mijn zus, maar ze weet volgens mij ook dat ik erg verstandig ben. Ze zegt altijd; het is niet dat ik jullie niet vertrouw ik vertrouw al die onbekende mensen niet. Natuurlijk heeft ze gelijk maar ik vind het ook niet leuk om de hele dag opgesloten te zitten thuis of alleen tot 5 uur naar de stad met een vriendin. Ik doe alleen leuke dingen in de vakanties, omdat ik er meestal geen tijd voor heb door school en dan moet ik zo vroeg thuis zijn...
We wonen niet in een gevaarlijke buurt, integendeel: we wonen in een erg rustige buurt met veel oude mensen.
Dat over wat ik tegen mijn vriendin zei. Mijn moeder werd er vroeger boos om maar nu niet meer, tenminste niet bij al mijn andere vriendinnen die bij mij thuis komen maar wel bij die vriendin van gister dus daarom dacht ik dat het geen probleem zou zijn. Toen ze over dat bed gedoe hoorde dacht ze volgens mij niet aan seksuele contact maar ze heeft van vroeger nog smetvrees. Dat is nu gelukkig ook al wat over maar ze werd boos omdat ze het vies vond dat ze onder mijn dekbed lag. Eigenlijk lag ze er niet eens in maar alleen haar benen zaten eronder en ze zat.
Heel erg bedankt voor uw reacties.
maar
als je moeder spijt heeft van de manier waarop ze het met je zus heeft aangepakt, dan moet ze toch open kunnen staan voor jouw suggesties om het anders/beter te doen?
Je zou met haar kunnen praten over het feit dat je misschien wel zelfstandig bent, maar dat zij je nu eigenlijk belemmert om die zelfstandigheid verder te ontwikkelen.
Dit kan maken dat je straks als het echt tijd wordt om op eigen benen te gaan staan te weinig hebt kunnen oefenen en je niet meer durft, met allerlei dingen, omdat je dit nooit mocht. Dat is echt een punt hoor! Dat snapt je moeder vast.
Ennuh het is half 2 geweest.... zou jij niet eens gaan slapen, meisje? (ik zit in de nachtdienst, ik mag niet slapen)
Mijn moeder denkt dat ze me al genoeg vrijheid geeft aangezien mijn zus niet eens naar de stad mocht op mijn leeftijd en niet bij vriendinnen mocht slapen (nou ja ik mag maar bij 1 vriendin slapen omdat ik haar nu al bijna 5 jaar ken voor de rest bij niemand) hoevaak ik het ook zeg, ze wil niet toegeven dat ze me eigenlijk niet eens zoveel vrijheid geeft.
vertrouwen winnen
hoi XXX
Ik heb wel een idee voor een leuke actie:
Als je moeder roept dat ze al die onbekende mensen niet vertrouwd, waarom nodig je ze niet 1 voor 1 uit (of clubjes van 2) om te eten, bij jou thuis, ter kennismaking. Jij kookt. Schrijf dit op een mooie uitnodiging aan je moeder en wie weet breekt dit het ijs.
Moet je natuurlijk wel van tevoren instructies geven zodat je vriendinnen zich netjes gedragen 
Je kan dit ook doen op je verjaardag.
Het is je moeder, je moet het ermee doen. Jij vindt bijna 16 al heel volwassen, maar zij niet helaas.
Over een paar jaar ben jij het huis uit en maak jij je eigen keuzes.
En spreek met jezelf af: jij doet het later anders met jouw dochter.
Gelukkig worden de dagen alweer langer (blijf hoop houden!)
Ik durf eigenlijk niet eens vrienden meer uit te nodigen, want als we die dag erna ruzie hebben om iets anders begint ze weer over die vrienden en zegt dat ik niet met ze mag omgaan. Meestal draait ze wel weer bij maar ik vind het niet leuk als ze dat steeds zegt. Bij die vriendin waar ik het over heb gehad is ze wel echt zeker van de beslissing die ze heeft genomen, met haar mag ik niet meer omgaan.
jij mag jezelf losmaken
Beste XX,
je krijgt veel tips hoe om te gaan met je moeder. Je zou je moeder zus kunnen benaderen, of zo kunnen benaderen, feit is dat jij al best veel geprobeerd hebt en dat er geen verbetering is.
Jouw moeder heeft hulp nodig om jullie los te kunnen laten anders wentelt ze deze problematiek helemaal op jullie af.Ik zou de gesprekken deze kant op sturen. De wereld zit namelijk helemaal niet vol met gevaarlijke mensen, en als je moeder dat wel denkt dan is er ooit iets goed mis gegaan met haar.
Ik zou me in jouw geval best kunnen voorstellen dat je meer je eigen plan gaat trekken; dan maar geen vriendin bij jou thuis maar jij naar de vriendin toe. Dan maar een keer niet om 17.00 uur thuis en kijken hoe je moeder reageert. Prent je in dat jij geen rare dingen doet maar dat je moeder onredelijk is. Kom op voor je eigen ontwikkeling. Hier is moed voor nodig, maar soms moeten kinderen deze stappen zetten.
Voor alle duidelijkheid: ik pleit niet voor ruzie. Ik wens jou kracht toe om je eigen leven beetje bij beetje te gaan vormgeven. Dat gaat niet altijd in volledige harmonie. Maar jij hebt het recht om jezelf los te maken van je moeder. Dit betekent niet dat je niet meer van je moeder kunt houden.
groet, Jutta
(heeft zich ook los moeten rukken van bepaalde dingen uit de opvoeding)
jutta
het is echt totaal onhandig wat jij adviseert. Zo drijf je mensen verder uit elkaar. Jij stimuleert haar zich in te prenten dat moeder fout zit.
terwijl de eerste stap in het begrepen worden, toch echt éerst proberen de ander te begrijpen'is.
Helemaal anders
Als moeder van een puberende dochter neem ik beslissingen waarvan ik vind dat die in het belang van mijn dochter zijn. Daar is ze het niet altijd mee eens en soms komt ze met onderbouwingen of alternatieven waarvan ik denk dat ze gelijk heeft. En dan verander is van gedachten. Als we het niet eens worden zeg ik wel eens dat ze over 3,5 jaar 18 is, en volwassen, en dat ze dan haar leven helemaal mag leven zoals ze wil. Nog even doorbijten dus.
Eens met Jutta
Het lijkt mij goed dat XX de komende twee maanden gebruikt om met haar moeder verder te komen dan nu, veel praten en alle tips gebruiken die hier genoemd worden.
Zodra ze 16 is (en bovenstaande aanpak niet geholpen heeft) zou ik heel rustig en vriendelijk melden dat je nu 16 bent, dat je je eigen verantwoordelijkheden hebt, dat je uiteraard rekening met haar houdt maar dat je vanaf dat moment je eigen vrienden kiest, je eigen gang gaat. Dat kan ook bij jullie thuis maar als dat niet werkt, wordt het buitenshuis.
Niet boos worden, niet gaan schreeuwen, gewoon rustig blijven en vriendelijk uitleggen hoe het gaat worden. Je zou het zelfs in een brief kunnen zetten, inclusief wat ze van jou mag verwachten (hoe laat je thuis bent op schooldagen, dat je laat weten waar je bent, hoe laat je thuis komt in het weekend en vakanties, dat je zelf je vrienden kiest, dat je geen alcohol drinkt en niet gaat roken, dat je niet langs route x of y gaat fietsen in het donker, etc)
uitnodigen hier op OOL
En nodig je moeder uit om 'uit te huilen' hier op OOL.
Wij vangen haar wel op
Bedankt
Hier heb ik echt wat aan, heel erg bedankt!
Inmiddels heb ik geen ruzie meer met mijn moeder het gaat wel oke maar het is ook niet dat we samen grapjes maken en lachen om dingen, maar dat komt nog wel. Ze is er alleen nog steeds wel zeker van haar keuze dat ik niet met mijn vriendin om mag gaan waar ik ontzettend van baal. Ik heb het aan een andere goede vriendin verteld en die vond het ook heel raar van mijn moeder dat ze zo deed. Ze is altijd zo koppig, als iets niet mag dan mag het ook niet klaar punt uit en daar word ik nou ook echt gek van, ze wil nooit luisteren naar mijn mening.
Ik denk dat ik net zoals wat jutta zegt wat meer voor mezelf zal opkomen. In plaats van een keertje om 5 uur om half 6 thuis komen maar dat ook melden bij mijn moeder om ruzies te voorkomen, als ze zegt dat dat niet mag dan vertel ik haar dat ik 16 ben en zelfstandig genoeg ben om op mezelf te letten om half 6 en dat dat eigenlijk niet heel laat is en vertellen waar en met wie ik zal zijn. Ik zal ook proberen om vaker bij vriendinnen te gaan afspreken in plaats van bij mij thuis dat is de beste optie tot nu toe geloof ik.
@Mijntje:
Ik weet niet of dat zo een goed idee is ik denk dat ik mijn moeder daar heel erg verdrietig mee zal maken, ze zal dan vast denken dat ik haar een slechte moeder vind. Zoals ik al zei zijn mijn ouders al een tijdje gescheiden en mijn moeder probeert in haar eentje zo goed mogelijk voor ons te zorgen. Ik wil haar eigenlijk juist laten merken dat ze een hele goede moeder is maar dat al dat zorgen eigenlijk helemaal niet nodig is. Maar alsnog heel erg bedankt 
Extra hulpje
Beste XX,
Wat fijn dat het nu weer beter gaat met je moeder en jou! Ik begrijp dat je nog wel wat te wensen overlaat, maar dat je wel weer hoop hebt op een betere verhouding met haar.
Je zult zelf wel inzien dat domweg de regels breken geen oplossing is. Maar je aan -onredelijke- regels van je moeder houden is evenmin een optie. Ik wil je graag verwijzen naar een website waar heel veel informatie op staat over de problemen waar jongeren mee te maken hebben. Je kunt het voor jezelf lezen, misschien kun je er ook samen met je moeder iets van lezen. Onderstaande link verwijst naar het onderwerp 'Waarom mag ik nooit eens ergens naartoe?' Dit artikel maakt duidelijk waarom ouders soms 'nee'zeggen op je verzoeken, en geeft je 4 adviezen die je kansen vergroten dat ze je uiteindelijk wèl toestemming geven.
www.jw.org/finder?locale=nl&docid=502012515
Beste XX, ik wens je veel sterkte en wijsheid en doorzettingsvermogen. Dat je bereid bent ook naar je eigen tekortkomingen te kijken en bovendien je best doet begrip voor je moeder op te brengen en waardeert wat ze voor je doet, maakt mij duidelijk dat die wijsheid bij jou al wortel geschoten heeft!
@peenvogel heel erg bedankt voor uw hulp! Ik zal nu zeker meteen even rondkijken op de site en hopen dat er misschien nog wat verandert als ik die 4 adviezen toepas.
