Humeurige puber
Mijn zoon is 14 en dat zal ik weten ook. Zijn humeur is vergelijkbaar met "Kevin the teenager", zie
http://www.youtube.com/watch?v=dLuEY6jN6gY&noredirect=1
Als ik hem iets vraag word ik afgesnauwd of genegeerd, als ik een opmerking maak is het "denk maar niet dat je leuk bent" of iets als "dacht je nou echt dat ik naar je luister". Dan zucht ik maar eens "Kevin", maar leuk is anders.
Hoe gaan jullie daarmee om?
Om met mededelingen/vragen en opmerkingen bij pubers het "juiste moment" uit te zoeken is mij bekend, ik heb alleen nog nooit het juiste moment ontdekt...
Smakelijk gelachen
Geweldig filmpje
)
Als je er middenin zit ontgaat je de humor van de puberteit een beetje, tenminste zo was het hier soms echt wel hoor. Ik heb me flink het bloed onder de nagels vandaan laten halen door mijn dochter.
Wat ik wel een beetje geleerd heb (uiteindelijk) is dat je moet bepalen waar je je echt druk om wilt maken en waar niet om. Niet alles is de ophef of discussie waard. Je zou bijvoorbeeld kunnen stellen dat iets met een uur gedaan moet zijn. Wanneer hij het in dat uur doet, is zijn pakkie aan, als hij het maar doet. Als hij niet wil douchen, schone broek aan wil trekken, ik noem maar iets... laat gaan. Ik reageerde daarop met "Lekker voor vliegen!" Uiteindelijk komt het namelijk meestal goed.
Ik weet niet waar hij pubertrekjes in vertoont? Kun je een voorbeeld noemen?
Binnen een uur?
Hoe bedoel je binnen een uur, en hoe dwing je dat af?
Ter inspiratie weer een Kevin-filmpje over hoe Kevin de auto gaat wassen, tenminste...
Mijn zoon kan net zo snauwen als Kevin, op een gewone vraag (b.v. Ben je al op je nieuwe schoollocatie geweest) wordt er of helemaal niet gereageerd, of er wordt gereageerd alsof ik hem van een zwaar misdrijf beschuldig.
Afdeling "vriendelijk/rustig reageren" is in zijn hersenschors kennelijk aardig in de verbouwing. En ik schrik er telkens weer van dat op gewone vragen zo gereageerd wordt. Dat-ie driftig reageert als ik zeg dat het bedtijd is (omdat hij anders rustig tot middernacht doorgaat) daar bereid ik me wel op voor.
negeren?
Als jongste puberkunsten heeft en zo reageert, probeer ik haar zoveel mogelijk te negeren. Maar misschien heb ik makkelijk praten mijn jongste is een meisje. En die heeft wel 'kevinneigingen' maar die gaan weer over...Meestal is het het ergste rond haar menstruatie.
Ik overvraag haar niet. Vraag alleen het hoogstnoodzakelijk, als ze zo is doet ze écht niets uit zichzelf. Dus een afwasmachine uitpakken omdat ie klaar is en zij thuis kan ik dan wel vergeten. Ik geef haar wel opdrachten om te doen als wij er niet zijn. W.s. gaat dat met het nodige gemopper maar dat horen wij dan toch niet. En als ze enorm tegen ons ageert dan zeg ik er wat van. Boos dat wel. En meestal confronteer ik haar dan met hoe het voor ons is, dat gedoe. Dan vertrekt ze naar haar kamer...en hebben we even 'rust' afhankelijk van hoe erg haar bui is komt ze weer beneden. Ik roep haar dan alleen voor eten. We moeten ons dan ook niet teveel met haar bemoeien...anders wordt het alleen maar erger. Die rust op haar kamer lucht wel even op. Ze komt dan stukken beter gemoed weer beneden. En dan doen we weer gewoon. Voor zolang het duurt...tot de volgende bui.
groeten albana
Herkenbaar Albana
Negeren probeer ik ook maar als ik graag een antwoord op mijn vraag heb, is een "mute-mode" of een snauw niet prettig.
Ook voor zus is het niet leuk op de vraag: "wil je ook een koekje?" als antwoord krijgt: "Hou je mond!"
Maar ik zie dat deze broer/zus verhouding in een ander draadje "contrast kinderen" al het nodige over staat waarbij ik ook veel herken!
