Ik ben het zat
Mag ik even klagen?
Ik ben het zat, de twee oudsten zijn niet lekker begonnen dit schooljaar.
Ze gaan braaf naar school, maar die motivatie, die is echt beneden het absolute nulpunt. Grr.
Zestien jarige zus had altijd een zeer gelijkmatige puberteit, maar ze is nu een brok emoties. Somber, blij, van up naar down. En als ze down is, dan zullen we het weten met z'n allen ook.
En zoon van 13 doet werkelijk alles wat je kan bedenken, liever dan Franse woordjes leren. Ik snap het wel, maar het is zooooo irritant. Hij is slim, zit in Havo/vwo2 en wil nu naar de Mavo, omdat hij zijn huiswerk zo erg vindt.
En ik dus maar positief blijven, kalm blijven, helpen met huiswerk, herinneren aan verplichtingen, kopjes thee zetten.
Bah, het gaat niet vanzelf. Als ze zo meteen klaar zijn met school, krijg ik dan ook een diploma, en een medaille, en een bos bloemen?
Ik twijfel, moet ik ze lekker in hun sop gaat laten koken? Ik ben toch wel bang om het los te laten. Ik denk dat ze dan toch wel onderuit gaan. Maar nu ben ik een beetje bang dat ze zo rekenen op mijn ondersteuning en coaching, dat ze zelf daar passief van worden.
Ja hoor!
Ja echt, hij vindt het een leuke opleiding en wij vinden soms zelfs dat hij te streng is voor zichzelf..
)
Rekenmachine
Aan het begin van het schooljaar hebben we de schoolspullen voor zoon gekocht, met de afspraak dat alles wat kwijt of stuk was, door hem zelf zou worden vervangen. Inmiddels heeft hij al een rekenmachine moeten kopen van zijn eigen geld. Twee dagen later werd de oude natuurlijk gevonden. Zoeken is niet zijn sterkste kant. Vandaag heeft hij wiskunde toets, dus ik kijk even zijn tas na. Geen rekenmachine in de tas natuurlijk. en....ook nergens een te vinden (terwijl er twee moeten zijn. Gisteren had ik hem nog, en hij ligt misschien nog op school wordt nu gemompeld, en verder sloft hij een beetje hulpeloos door het huis. Echt zoeken kun je het niet noemen, meer rondom je moeder sloffen om haar te triggeren om te zoeken.
Ik heb de rekenmachine natuurlijk allang gespot, gewoon in zijn kast met schoolboeken (zo'n relaxte moeder ben ik nou ook weer niet dat ik het vertrektijd laat worden) Maar laat hem nog even "zoeken". Ik zal zo dreigen dat ie weer naar de Bruna moet voor nummer drie.....
Maar ja, ws weet hij ook wel diep in zijn hart dat ik hem zijn neus niet zal laten stoten. We hebben allebei tenslotte nog veel te leren.
Milla
Niet kunnen zoeken
O wat herkenbaar, iets kwijt zijn en niet in staat zijn te zoeken. "Het is ècht kwijt, ik kan het niet vinden!" jammeren mijn kinderen terwijl ze rondlopen. Na 'n keer goed kijken of vijf minuten zoeken heb ik het, soms ligt het gewoon waar het hoort te liggen.
Ik probeer het ze uit te leggen hoe je moet zoeken, nadenken wanneer je het voor het laatst gebruikt hebt, waar ligt het normaal, enz.
Helaas is zoonlief ook wel eens "kwijt" wat hij voor huiswerk moest doen. Maar daar hebben ze geloof ik wat op gevonden: een twitteraccount van de klas waar het huiswerk getwitterd wordt. Ik ben benieuwd hoe dat gaat werken.
