Ik ben het zat

Zit zoon in de tweede?

De tweede is het klassieke 'ik gooi er met de pet naar' jaar. Leerlingen die het net niet redden of zich niet inzetten raken in dat jaar achterop en blijven zitten of zakken naar een lager niveau. Mijn dochter is helaas ook een voorbeeld daarvan. Van VWO naar HAVO en uiteindelijk op MBO terechtgekomen.
Het is natuurlijk maar net hoe je eigen insteek is. Wij hebben ervoor gekozen om wel aan te moedigen, maar niet tot elke prijs. Als een kind écht iets wil zal het uiteindelijk via een langere weg ook wel lukken. Dat is zonde van de tijd en energie, maar dat is een consequentie van eerdere 'keuzes' of in veel gevallen misschien ook van 'onkunde'. Mijn dochter is geen VWO-kind. Dat weet je niet meteen als kind van de basisschool afkomt, dat bleek op het VWO zelf. De HAVO is stukgelopen op verkeerde profielkeuze en tja, toch ook inzet. Het is zo jammer dat je in de tweede al een keurig afgebakend vakkenpakket moet kiezen. Weet zo'n kind veel op die leeftijd?

Hier een brugpieper

Herkenbaar.....!

Onze zoon is net in de eerste begonnen, en we moeten er hard aan trekken. Hij is een onhandige planner en leeft erg in het hier en nu, dus we moeten hem flink ondersteunen. Daarbij begrijpt hij ook nog niet precies hoe hij moet leren, en gaan ze op school fluks van start.....

Eerste cijfers waren allemaal zesjes, nu komen er wat zevens bij. Die zijn echt mede te danken aan onze betrokkenheid als ouders. Maar ik vraag me ook wel eens af....tot hoever moeten we daarmee gaan? Wanneer moet hij het zelf gaan oppakken?

Iedereen in de omgeving roept dat we hem maar eens op zijn gezicht moeten laten gaan, maar dat kan ik dus niet.

Ik geeft het maar even tot kerst......kijken of het kwartje dan gevallen is!

Preek?

Je zegt dat je positief en kalm blijft. Je hebt toch, hoop ik, al wel een preek gehouden? Dat hoort er wel bij hoor!
Hier is dat zo af en toe echt nodig. Zolang de motivatie niet van binnenuit komt zorg ik daar maar voor. Ik vind het zo belangrijk dat ze een goede opleiding hebben. Dat overzien ze volgens mij op die leeftijd echt nog niet helemaal.
Weten ze al wat ze willen worden?

Vp kloof

Onze zoon heeft voordat hij op deze school werd aangenomen een niotest gedaan. Hij kwam op de cito namelijk net een punt tekort, en had in verhouding een erg lage score voor rekenen. Uit de Nio kwam een behoorlijk VP kloof, waarbij de P echt een stuk lager scoorde. Dit werd uitgelegd als een probleem met plannen, en ook met wiskunde. We zijn nu zo blij dat we dit weten, en we hem zonder al te veel wrevel bij kunnen staan bij de planning en de overhoringen. Hoewel het me af en toe best zwaar valt, om als de middelste naar bed is nog een uur te moeten overhoren, hebben we wel resultaat. Hij heeft tot nog toe nog geen hevige onvoldoendes gehaald, 1 keer en 5, maar die haalde hij een week later op. Maar ik hoop echt dat het na de kerstvakantie soepeler zal gaan. En dat ik het zelf ook wat meer los kan laten, want ik log nu regelmatig op mijn werk in op magister voor de laatste stand van zaken.

Milla

Mama5

Zeg maar tegen 13 jarige dat je op de mavo nog meer maakwerk hebt dan op de havo, weet ik uit ervaring.

Pakket

Aan het eind van de tweede laat je een vak vallen, aan het eind van de derde kies je je profiel. Zoon heeft een niet gangbare vervolgkeuze waarbij het niet uitmaakt welk pakket je hebt, dus hij zet in op de vakken die hem het makkelijkst afgaan.

Oh het kan zijn dat ik 2 en 3 op een hoop heb gegooid Feit is wel dat ze in de tweede al de eerste stap moeten maken met welke richting ze in willen gaan.

Preek

Nou, gisteren een preek gegeven. Voor het moment hielp het wel. Zoon was er wel van geschrokken. Ging toen toch wel serieus aan de gang.

Wat kost het allemaal toch veel energie en ergernis.

Milla

Zoon hier heeft ook een flinke VP-kloof, dat weten wij al sinds hij in gr.7 een IQtest heeft gehad. Zijn Verbale intelligentie is beduidend hoger dan zijn Performale. Inmiddels zit hij in 4 VWO en zijn het voornamelijk planning en wiskunde waar hij op struikelt! Dus dat klopt dan wel denk ik. Ik wist dat trouwens niet hoor maar het viel me meteen op in jouw berichtje.

Anne carin

Hallo anne Carin,

Kun jij je ook herinneren of je zoon moeite had met de start, en zo ja, na hoeveel tijd het hem beter lukte zelfstandig te plannen en te werken?

Gisteren weer een paar uur schoolwerk gedaan. Alles wat hij zelfstandig doet ziet ziet er afgeraffeld uit. Dan moet hij wat vragen beantwoorden over Thanksgiving, en die weet hij dan niet. Het komt niet in hem op dat hij dan in zijn andere boek moet zoeken naar een tekstje. Terwijl het er gewoon boven staat. Maar hij wil gauw klaar zijn dus als hij opdracht 1 moet maken begint hij te lezen bij het cijfer 1. En als hij het niet meteen ziet, dan zet ie een streepje, net zo makkelijk.

In groep 8 heeft hij wat bijspijkerles gehad op gebied van rekenen. Daar kregen we de tip om bij onvoldoende resultaat gewoon de pot tipp ex te hanteren en hem met de hele rotzooi weer naar zijn kamer te sturen voor een volgende poging. Net zolang het hem de neus uitkomt en hij aan het werk gaat. Dat was een eyeopener voor mij!! Hij is een meester in zich hulpeloos opstellen, en dan is hij bij deze mama aan het juiste adres...(pamper-de-pamper)Ik laat hem dus zo lang mogelijk aanmodderen, maar we willen op zondag ook nog wel eens wat anders doen dan thuiszitten met een gefrustreerde zoon, en een stapel onaf huiswerk. En dan denk ik aan zijn kloof, ga er naast zitten help hem (zoveel mogelijk met mijn handen op mijn rug) en dan kunnen we na een uurtje naar de plaatselijke dierentuin, met hem en onze twee andere kinderen....pfff

Inmiddels hanteren we de regel dat hij pas mag mindcraften als alles klaar en overhoord is. En daarbij doe ik net of ik het ook heel jammer vind dat hij vandaag weer niet aan computeren toe gekomen is, morgen toch nog iets beter plannen?? Het helpt (een beetje).

Herkenning

Als dat overzicht met plannen lastig is voor je zoon blijf je er voorlopig nog wel mee bezig om te helpen.Hier een zoon op vo, ook in de 2e, en het gaat iets beter dan vorig jaar. Maar het inschatten qua tijd hoelang iets duurt heeft hij nog steeds moeite mee. Hij denkt een hoofdstuk Frans in een uurtje wel te kennen, nee dus. Ook houdt hij nog weinig rekening met andere activiteiten die ook tijd kosten. Sporten, computeren, werken aan verslagen, boeken lezen, spreekbeurt en t.v. kijken. Een uur is zo voorbij en er is dan niets gebeurt.
Ik vind het ook vaak een ergenis, hij lijkt lui en gemakzuchtig. Nu heb ik wel begrepen dat het ook hoort bij de leeftijd, het puberbrein is minder zelfstandig als dat we denken. Voorlopig zit ik hem ook nog achter zijn vodden, want zo voelt het vaak wel een beetje.
Gelukkig zijn de resultaten wel goed, we zijn niet nutteloos bezig en gelukkig baalt hij nog steeds van een onvoldoende.Met liefde en geduld komen we steeds een stapje verder, ahum.

Bleuh

Nou, de eerste twee cijfers zijn binnen. Dikke onvoldoendes op Vwo niveau. Zoon in tranen. Balen.

'Ik heb geen zin meer om te leren, ik haal toch onvoldoendes.'

En dan tactisch proberen te vertellen dat hij misschien toch wat minder tijd achter een toetsenbord en wat meer tijd achter zijn schoolboeken zou moeten doorbrengen.

Kloof

Trouwens, zoon heeft ook een vp-kloof. Wat jullie schrijven is wel herkenbaar, maar hij is wel redelijk goed in wiskunde. Bij hem is het vooral de spelling, waar hij mee het schip in gaat.

Blijft

Gaat dit jaar wel beter dan vorig jaar. Maar een echter planner gaat het denk niet worden, die oudste van ons. Nu zijn man en ik dat ook niet zo, vooral man is dramatisch, dus wat kun je dan van je kind verwachten?
Ik blijf er toch maar bovenop zitten. Want het gaat hier niet als bij Mila thuis. De keuze is een stapje terug en het waarschijnlijk nooit leren, of een flinke tijdsinvestering van ons en straks hopelijk een mooi diploma. En als het echt niet meer gaat, ga ik eerst de huiswerkklas proberen. Afstromen is wat mij betreft bijna geen optie.

Leuker maken

Onvoldoendes halen is niet leuk en huiswerk maken ook niet. Leer je zoon woordjes stampen leuker te maken, maak er memory kaartjes van en dan samen spelen (werkte hier als een tierelier) of zoek een comp-pgm waarmee je woordjes kunt leren. Iets wat je zoon leuk vindt combineren met dat vreselijke woordjes leren.
En 16-jarige zus, helaas weinig aan te doen, neem 't niet te zwaar. Eigenlijk is zo'n wispelturige puber ook wel erg leuk alleen bij vlagen achter het behang. Wel bij signalen van serieuse problemen opletten uiteraard.

Komt ie vandaag thuis met een 2 voor Engels. Grom!! Dat is zijn eerste dikke onvoldoende, en dan nog wel voor Engels. Maar, zo legde hij me uit, volgende week heeft hij een proefwerk wat drie maal meetelt, en daarmee gaat hij die twee weer ophalen...ik denk niet dat hij er aan denkt dat er dan wel iets moet gebeuren....vandaag begon hij er in iedergeval nog niet mee.

Ook een 2

Milla, onze zonen kunnen elkaar een hand geven. Hier was het ook een twee. Voor Nederlands, werkwoordspelling. En hij snapte het echt heel goed. Zo zonde.
Vaak zijn het allemaal onbenullige fouten, die hij maakt. En bij talen gaat het gewoon heel hard. Iedere fout is een halve punt, of een punt aftrek. Dan kun je die slordigheidjes niet veroorloven.
Nou ja, hij is wel geschrokken. En dus heeft hij vanavond keihard zitten leren op zijn Engels en wiskunde. Ik ben benieuwd. Hij was het wel met me eens, dat hij spijt zou krijgen, als hij moet afstromen en niet zijn uiterste best heeft gedaan.
Ik ga geloof ik het ijzer maar smeden, nu het heet is, dus gelijk een strenger huiswerkregime invoeren bij hem.

Oh herkenning

Hier gaat het nu best goed, maar toch ook herkenning hoor. Voornamelijk dat maken van de opdrachten zonder eerst de tekst in het boek te lezen. Zelfs streberige dochter had hier last van toen ze een jaar of 14 was. Ze zitten gewoon met het werkboek voor hun neus, lezen de bijpassende tekst in het leerboek niet en snappen dus niet wat ze moeten doen. "ja het stáát er toch niet, ik weet het niet, hoe kán ik dat nou weten?". Zucht... dus ik heb ze echt moeten aanleren dat je alles moet lezen, inderdaad niet meteen naar vraag 1 gaan kijken. Pak je leerboek erbij, over welk hoofdstuk gaat het, en lees dit eerst. Lees nu de opdracht. Zoek terug in je leerboek wat het antwoord is. Vreemd genoeg moest ik dat echt stap voor stap zeggen (en inderdaad ze gaan er heel hulpeloos bij zitten, in de hoop dat ik dat boek pak, het hardop voorlees en het antwoord voorzeg) Wat ik vroeger ook wel eens gedaan heb hoor, maar daar leren ze niets van.
Dochter is uiteindelijk in het laatste jaar van de Havo toch op huiswerk bijles gegaan (uit eigen initiatief) omdat ze niet verder kwam met economie en wiskunde (en ik het haar niet meer kon uitleggen) en daar vertelden ze ook dat zo'n computerprogramma als 'wrts' niet werkte (het leek mij zo handig en we hebben het hier ook wel eens gebruikt). Zij zweren meer bij het kaartjes systeem, dus niet op de computer. Je moet het goed lezen en zelf schrijven, dan gaat het toch anders in je hoofd zitten. Ik maakte vroeger inderdaad ook woordkaartjes. Een a4 in rechthoekjes gescheurd en dan op de ene kant het franse woordje en op de andere kant het nederlandse woordje. Het maken was al een mooie oefening (hoe je het schrijft) en het leren ging heel handig zo. Ik had in mijn tas de stapeltjes met kaartjes zitten (elastiekje erom) en zo kon je ze ook tussendoor even snel oefenen (beiden kanten op)

Wrts

Ja, hier werkt wrts ook niet zo. Iets intypen op een toetsenbord, is toch weer heel iets anders dan iets opschrijven, voor mijn kinderen. Dan haalde dochter met wrts een 10 en op de toets een vier en een half....
Maar een 2 is wel heel bar vind ik. We hebben de docent maar een mailtje gestuurd, om te vragen wat hij nu verkeerd heeft gedaan. Van Nederlands krijgen ze meestal de toetsen niet mee naar huis.

Trouwens

Ik vind het heel fijn, dat jullie het wel herkennen. Want dan voel ik me niet zo alleen.
Met zestienjarige gaat het trouwens alweer wat beter. Alhoewel ze vanmorgen wel chaggie was, want ze moest tijdens haar eerste uur vrij, naar de tandarts. En ik kon niet mee. 'Waarom heb je dat zo afgesproken?' 'Kind, je zat er naast! Ik vroeg nog of het goed was!' Dochter: 'Ja, ik zei: okee dan.' Ik: 'Nou, okee dan, dat betekent toch dat je akkoord gaat.' Zij: 'Nee, natuurlijk niet, "okee dan" betekent, liever niet.' Ik: 'Ja, dan had je maar wat duidelijker moeten zijn.' Pfff

Lol mama5

Dat klinkt als pubertaal. Gelukkig krijgen wij daar geen proefwerken van.

Ook herkenning

Flink geoefend met de computer, tot eindelijk een 10 met wrts en resultaat: een 5 voor repetitie Duits. Zoonlief snapte niet hoe dat kon. Nu schrijft hij vrij moeilijk, dus bij het huiswerk oefenen schrijft hij liever niet en dit is dan toch echt het gevolg.
Ik vraag me af wat voor cijfer hij had gehad als hij de repetitie op de computer had gemaakt.

Stapje lager?

Als ik het zo lees is je zoon wél echt bezig met leren. Hij doet z'n best. Als hij dan toch onvoldoendes haalt, waarom dan niet een niveau lager en dat ie dan wel voldoendes haalt?

Lijkt mij erg frustrerend voor hem dat hij er tijd insteekt en het toch niet lukt.
Weet niet hoeveel tijd hij nu met z'n huiswerk bezig is.

Ilonka

Brugklassers zijn pas bezig met de (eerste) cijfers voor hun eerste rapport. Er zijn veel kinderen die niet weten hoe ze moeten leren of de voor hen fijne leermethode moeten ontdekken.
Je kunt nu nog niets over het niveau zeggen. Er zijn ook kinderen die met frisse moed begonnen zijn en vanzelf inkakken v.w.b. inzet en behaalde cijfers.
Hier staat brugklasdochter 3x10, 4x9, 3x8 en 1x7 (afgerond) en daar lachen wij heel hard om, heeft ze tenminste wat compensatie als het wat minder gaat.

Voor frans wel een 8.5...?

Kennelijk moet mijn zoon wennen aan Duitse woordjes. Voor Frans heeft hij nu wel een 8.5 binnen. Ben benieuwd wat voor fouten hij bij Duits gemaakt heeft.

Toetsweek

Vanaf donderdag is het toetsweek. We zijn dus al actief begonnen met leren samen met hem. Hij wil graag, dat is al een verbetering, maar het is hem ook snel te veel. Eigenlijk kan hij nog niet langer dan een half uur achter elkaar geconcentreerd aan het werk zijn. Hij leert veel, maar wij leren dus ook een hoop. Na een poosje gewerkt te hebben , krijgt hij weer een poosje "vrij" Maar we maken direct een afspraak voor "straks".

Ik denk dat we het eerste blok iets te veel hebben laten zwemmen. Het is onze oudste, wij wisten natuurlijk ook niet wat ons te wachten stond. Volgende blok dus iets meer begeleiden en controleren, en dan maar hopen dat hij het langzaamaan zal gaan overnemen.

Pubers...

Grrr. Zoon had voor wiskunde een onvoldoende. Terwijl hij vorig jaar echt goed was in wiskunde. Dus toch maar eens even in zijn schriften gekeken. Wat blijkt? Hij heeft de helft van de sommen niet gemaakt en het geen wat hij wel gemaakt heeft, heeft hij niet goed nagekeken.
Wat irritant zeg! Dus nu gaan we toch maar al het huiswerk iedere keer controleren. Vorig jaar was dat niet nodig, nu wel.
Ik zag vanmorgen ineens het visioen voor me, van zoon die op een beroepsopleiding is, en ik die gestresst vraag: 'Het je nog huiswerk?' Zal hij ooit zelfstandig worden?

Mijn oudste volgt nu geheel zelfstandig een HBO opleiding, ik heb er geen omkijken naar.

Fio!

Gelukkig, er is nog hoop.?!