Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
PMT zou misschien nog een optie zijn.
Het gaat hier momenteel redelijk rustig. Nu al weer een poosje niet gesneden, en tuurlijk is het nu niet ineens koek en ei, maar het niet snijden is al zo’n zorg minder.
Het blijft erg intensief, want er is nog steeds genoeg spanning, wat zorgt dat wij constant bezig zijn om dochter te ‘vermaken’ zodat ze zo min mogelijk in haar hoofd gaat zitten en de spanning er zo veel mogelijk uit blijft.
Soms is dat wel op je tenen lopen, want het is echt intens, je moet soms echt opletten hoe je dingen aandraagt en zegt.
het is wel grappig, de orthopedagoog had gezegd dat dochter vaak wel 6 weken nodig heeft om te wennen aan nieuwe situaties (nu de hond en thuisbegeleiding) en dat lijkt nu ook wel zo te zijn.
PMT is een zeer fijne vorm van therapie kan ik uit eigen ervaring vertellen. Houd er wel rekening mee dat dit eigenlijk nooit vergoed wordt en als dit wel vergoed wordt dit vanuit de alternatieve geneeskunde komt. Maar PGB is in ieder geval voor kinderen ook een optie dus verwacht voor jouw dochter ook.
Het toeval wil dat ik voor een PMT praktijk voor kinderen werk dus mijn werkdag omgeven wordt door PMTers. Ik kan als je wilt aan een collega vragen of dit uberhaupt past bij PMT. Het kan ook zijn dat de problematiek (zoals helaas al gebleken is in het verleden) te zwaar is. Als je dat zou willen wil je me dan even een PM sturen met een korte omschrijving van haar problemen? Dan hoef ik niet het hele topic door te spitten zodat ik niets belangrijks vergeet. En ik kan zelfs vragen of ze iemand kennen bij jou in de buurt (er zijn volgens mij maar 2 plekken waar een PMT opleiding gevolgd kan worden dus de kans is best groot) als je ook even je woonplaats stuurt.
Fijn dat het trouwens wat rustiger is de laatste tijd, kan me voorstellen dat dat voor jullie ook wel even prettig is, een beetje adem kunnen halen!
Dochter is ondertussen volwassenen. En haar PGB is zo dichtgetimmerd in wat er vergoed wordt, daar kan geen PMT vanaf.
Ik vind je aanbod heel lief hoor, maar voor nu ga ik er even geen gebruik van maken, nu een nieuwe therapie toevoegen gaat ook weer voor spanning zorgen, dus die schuiven we even op de lange baan
♥️
♥️ 
♥️😘
momenteel zijn we op vakantie in Frankrijk, dit durfde we wel aan omdat het redelijk rustig was. Maar een vakantie, met geen goede dagstructuur en planning geeft toch wel heel veel onrust en stress helaas. De eerste dagen ging het wel redelijk oke, maar een aantal dingen van haar lijst zijn niet in te plannen omdat het hoogseizoen voorbij is hier. En daarbij hebben we de hond mee waar ook rekening mee moet worden gehouden en dat geeft dochter ook stress.
Helaas hier ook al op de 1ste hulp gezeten voor hechtingen en nu mag ze helemaal niet meer zwemmen. Dat is flink balen want we hebben speciaal een huisje met eigen zwembad. Dus we zijn nu aan het overwegen om eerder naar huis te gaan, maar we weten niet waar we goed aan doen.
En je merkt dat ontspannend voor ons als ouders er eigenlijk helemaal niet bij is. Je bent of bezig met dochter of bezig met de hond.
Ach Ciska, wat verdrietig. Ga toch lekker naar huis. Een vakantie zou ontspannend moeten zijn. Dat is het niet voor jullie dochter, die uit haar vertrouwde omgeving gehaald wordt. En voor jullie ook niet door de zorgen voor dochter en hond.
Gun jezelf de rust van thuis mogen zijn.
Wat rot weer Ciska! Verdrietig om te lezen dat het zo tegen valt
naar huis gaan is heel dubbel, we proberen ook dingen te doen van de bucketlist en een vakantie naar Frankrijk was/is daar onderdeel van.
Dus waar doen we dan goed aan, naar huis gaan geeft ook een grote error bij dochter, hier blijven geeft ook spanning. Ik weet en even niet en voel mij soms zo alleen.
lukt het dochter nog om zelf aan te geven wat ze wil? Naar huis of blijven? Of is het allebei error? Heb je een hulpverlener met wie je hierover kunt sparren, dan wel op afstand dus
Wat ingewikkeld, Ciska, en verdrietig dat de vakantie niet loopt zoals gehoopt.
En een heel lastig dilemma: blijven of naar huis gaan. Misschien helpt het om de verwachtingen onder de loep te nemen. Jullie hadden misschien gehoopt dat het op vakantie beter zou gaan, maar uiteindelijk neem jezelf altijd mee op vakantie. Het kan helpen om proberen te accepteren dat dit is wat het is (hoe moeilijk dat ook zal zijn, ik heb makkelijk schrijven natuurlijk). De spanning die er thuis is, zal er ook op vakantie zijn. Soms zal dit op vakantie (waar je andere verwachtingen hebt) nog meer zichtbaar en confronterend zijn.
En een lastige afweging: zal de spanning echt afnemen als jullie naar huis gaan? Of is het dan voor dochter iets wat niet gelukt is? En wat is voor jullie houdbaar?
Zoals Duizel zegt: is er iemand die op afstand met jullie kan meedenken?
Als beide plekken spanning geven ben je wellicht liever daar in een mooie omgeving. Ik lees altijd alleen een leven dat volledig in het teken staat van jullie kind. Heel begrijpelijk maar denk je ook aan jezelf of jullie relatie? Als jullie omvallen kan je er ook niet meer voor haar zijn. Soms mag je best voor jezelf kiezen en even genieten en opladen. Bijvoorbeeld door daar zelf iets te doen waar jij van geniet (een wandeling, bezoek aan een markt of stadje etc).
Om hoeveel dagen gaat het nog? Op basis van wat je schrijft zou ik blijven. Op vakantie én thuis is er spanning, dus datmaakt niet uit. De vakantie afmaken is dan nog een soort van succes. De vakantie zelf minder, maar dat is nu ook al zo. Anders was de vakantie én niet zo fjjn én niet 'afgemaakt'. Mogelijk twee keer error.
Dochter lukt het zelf niet om aan te geven wat ze wil, naar huis zal inderdaad een gevoel van falen geven bij haar.
We hebben geprobeerd 1 van de hulpverleners te contacten maar die is een weekend weg en erg druk.
Even genieten en opladen lukt helaas niet voor onszelf op deze manier. Ik kan nergens heen want afhankelijk van rolstoel en dus van iemand anders, met zijn 2rn weg kan niet want dochter kan niet alleen thuis blijven.
En de dingen die man en ik fijn/leuk vinden om te doen, daar geeft dochter niets om en geeft meer erro helaas. We proberen aan ons zelf te denken maar dit is zo ingewikkeld.
In principe zouden we donderdag weer gaan rijden.
