Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Fijn dat er zo serieus gezocht wordt naar een goede plek voor haar en ook wel fijn dat jullie weer een beetje van je eigen leven oppakken.
Tsjor
Ciska78 schreef op 17-01-2023 om 12:44:
gisteren is er overleg geweest, maar eigenlijk is er nog niets verandert, dochter is een complexe zaak helaas.
We merken echt dat ze met man en macht bezig zijn om een geschikte plek voor haar te vinden, maar dit blijkt verrekte moeilijk te zijn.
Wat voor nu de plannen zijn is uitbreiding van uren op de gewone groep overdag, met strikte regels. De nachten moet ze echt in de EBK doorbrengen, voor haar veiligheid.
Onze dagen bestaan momenteel voornamelijk uit daar zijn, op bezoek en weer naar huis.
Vandaag de eerste dag in weken dat man naar zijn werk is, die gaat vanuit zijn werk langs dochter.
En ik ga vandaag niet op bezoek, maar dat de afgelopen week erg intensief was en had wel even behoefte aan een dag thuis.
Neem gerust een dag voor jezelf meis! Je hebt het nodig om bij te tanken 
Even van mij afschrijven, mensen die ervaring hebben met de raad van kinderbescherming.
Vorige week werd er in het kort gesproken over een persoon voor ons die naast ons staat en met ons mee denkt in alles, en gemaakte afspraken aan dochter communiceert. Dit zagen wij wel zitten. Maandag bleek dat dit om een gezinsvoogd zou gaan.
Gisteren tijdens een belletje van de jeugdgids blijkt ineens dat er donderdag een jeugdbeschermings tafelgesprek gaat plaatsvinden, wordt er ineens gesproken over OTS/VOTS en een machtiging uit huisplaatsing, die laatste is nodig mocht dochter naar een gesloten jeugdzorg instelling gaan.
Maar het voelt ineens alsof dit gedaan wordt omdat ze niet weten wat aan te moeten met dochter en dat gesloten jeugdzorg nog maar de enige optie is.
En ook dat een gezinsvoogd dwingende adviezen mag geven die wij verplicht zijn op te volgen.
Wij gaan vandaag verschillende mensen bellen voor meer info, maar mensen die hier misschien tips over hebben, welke vragen wij kunnen stellen morgen, wat hierin onze rechten zijn, zijn we verplicht hieraan mee te werken.
Het staat buiten kijf trouwens dat er niet getwijfeld wordt aan ons als ouders.
https://www.akj.nl/jongeren/folders/
Als jullie instemmen met opname in de gesloten instelling is er volgens mij helemaal geen OTS nodig. Dan kan volgens mij een machtiging van de rechter voor de gedwongen opname volstaan. Zie ook de folder van het AKJ.
Op zich kan het richting jullie dochter misschien ook fijn zijn als het niet meer jullie beslissing is, maar laat je goed bijstaan. Ik zou hiervoor een advocaat zoeken denk ik.
Vaaas schreef op 18-01-2023 om 08:32:
https://www.akj.nl/jongeren/folders/
Als jullie instemmen met opname in de gesloten instelling is er volgens mij helemaal geen OTS nodig. Dan kan volgens mij een machtiging van de rechter voor de gedwongen opname volstaan. Zie ook de folder van het AKJ.
Op zich kan het richting jullie dochter misschien ook fijn zijn als het niet meer jullie beslissing is, maar laat je goed bijstaan. Ik zou hiervoor een advocaat zoeken denk ik.
Binnen mijn gemeente kan een kind niet gesloten geplaatst worden zonder jeugdbescherming. De jeugdbescherming geeft een bepaald type verklaring af en doet ook het gerechtelijke stuk. Weet niet of dat per gemeente anders is ingericht. Maar in onze gemeente is de route die Ciska schetst de enige route om een kind gesloten geplaatst te laten worden.
JeugdzorgPlus-2020-2.pdf (jeugdzorgnederland.nl)
Je ziet landelijk ook hele grote verschillen. In sommige gebieden worden nauwelijks kinderen vrijwillig (dus zonder kinderbeschermingsmaatregel) in gesloten jeugdzorg geplaatst. In andere gebieden is bijna de helft vrijwillig. (Wel is in alle gevallen een machtiging van de rechter nodig voor de gesloten plaatsing). De OTS zorgt ervoor dat je als ouders verliest aan invloed. Dat heeft voor- en nadelen.
Het is beslist niet zo dat er voor plaatsing in een gesloten jeugdzorg een OTS/UHP nodig is. Plaatsing kan in een vrijwillig kader, dat wil zeggen dat ouders daar zelf om kunnen vragen. De rechter moet het wel goed vinden en de gemeente moet wel een machtiging aanvragen.
Zie een document van de VNG: Factsheet gesloten jeugdhulp
Jeugdwet: plaatsing gesloten jeugdhulp vrijwillig kader
Dat een gemeente vervolgens zelf maar beslist dat ze dat alleen maar doen als er een OTS is klopt helemaal niet.
Bovendien heeft de jeugdzorg al de handen vol aan al die mishandelde en verwaarloosde kinderen, dus je moet geen onnodige OTS-en willen, dat kost alleen maar (nodeloze) tijd van gezinsvoogden.
Ik was zelf indertijd betrokken bij de ontwikkeling van de wet gesloten jeugdzorg en dit was een van de punten waar we ons hard voor maakten: soms weten ouders heel goed dat een gesloten plaatsing nodig is, hebben zij goed zicht op het probleem en kunnen ze goed samenwerken met andere professionals, dan is een OTS niet nodig.
Tsjor
Plaatsing binnen de gesloten jeugdzorg is vooral voor kinderen met opvoed- en/of opgroeiproblemen, maar eigenlijk niet voor psychiatrische problematiek. Binnen de psychiatrie is een eventueel noodzakelijke gesloten plaatsing ook mogelijk.
Ik schrik heel erg van je bericht Ciska78. De aardige, meelevende persoon die je beloofd is kan best een aardige, meelevende meneer/mevrouw zijn, maar op basis van een OTS heeft hij/zij juridisch gezien macht die het ouderlijk gezag aantast. Het kan leiden tot conflicten en dan trek je vrijwel zeker het kortste eind, of moet je alles in rechtszaken gaan rechtzetten.
Maar dan de vraag: hoe kom je hier nu uit en hoe krijg je dit in een beter vaarwater? Ik denk dat je eerst moet gaan navragen, zo feitelijk mogelijk: wie heeft dit in gang gezet, op basis waarvan, wat staat er op papier, vraag het dossier van je dochter op. Als het mogelijk is, ben dan donderdag aanwezig bij het gesprek, al het kan met twee personen. Zorg dat een van de twee aantekeningen maakt, dat de ander vooral vragen stelt en dat je je eigen visie kunt verwoorden: dochter hoort volgens jou niet thuis in gesloten jeugdzorg maar in de psychiatrie.
In de analyse tot nu toe gaat het vooral over het autisme van je dochter, dat zou het hoofdprobleem zijn begrijp ik. Vraag na: wat voor behandelingsperspectief biedt de gesloten jeugdzorg voor autisme; en wat voor bescherming is er voor het risico van suicide en zelfbeschadiging?
En de belangrijkste vraag: wat is er mis aan ons dat jullie niet met ons verder kunnen gaan? Geef toe dat het zwaar is, maar geef ook aan dat je daar zelf wel voor zorgt en hulp hebt georganiseerd. Een gezinsvoogd is niet de gewenste hulp voor jezelf en voor je dochter kan hij/zij niet meer doen dan wat jullie al doen.
Tsjor
tsjor schreef op 18-01-2023 om 10:28:
Het is beslist niet zo dat er voor plaatsing in een gesloten jeugdzorg een OTS/UHP nodig is. Plaatsing kan in een vrijwillig kader, dat wil zeggen dat ouders daar zelf om kunnen vragen. De rechter moet het wel goed vinden en de gemeente moet wel een machtiging aanvragen.
Zie een document van de VNG: Factsheet gesloten jeugdhulp
Jeugdwet: plaatsing gesloten jeugdhulp vrijwillig kader
Dat een gemeente vervolgens zelf maar beslist dat ze dat alleen maar doen als er een OTS is klopt helemaal niet.
Bovendien heeft de jeugdzorg al de handen vol aan al die mishandelde en verwaarloosde kinderen, dus je moet geen onnodige OTS-en willen, dat kost alleen maar (nodeloze) tijd van gezinsvoogden.
Ik was zelf indertijd betrokken bij de ontwikkeling van de wet gesloten jeugdzorg en dit was een van de punten waar we ons hard voor maakten: soms weten ouders heel goed dat een gesloten plaatsing nodig is, hebben zij goed zicht op het probleem en kunnen ze goed samenwerken met andere professionals, dan is een OTS niet nodig.
Tsjor
Weerwind heeft in november gezegd dat gemeenten kinderen in de jeugdbescherming voorrang moeten geven boven kinderen met ‘minder zware’ problematiek. Een rare denkfout natuurlijk, maar het kan zijn dat gemeenten dat in toenemende mate oplossen door dan maar standaard een OTS te vragen als ze zorg moeten regelen waar lange wachtlijsten voor bestaan? Misschien was het eerder ook al zo dat gemeenten meer voet aan de grond kregen voor schaarse plekken als er een OTS was?
Ik weet het helemaal niet hoor, of het zo zit. Maar het jeugdzorgsysteem in Nederland is door en door verrot en uitgeput. De gekste dingen kunnen gebeuren als er gevochten moet worden om schaarse plekken. En als ouder heb je dan in feite ook geen keuze want als je kind zo’n plek nodig heeft, moet je wel akkoord gaan met een OTS als dat een voorwaarde is om die plek (sneller) te krijgen.
Vaaas schreef op 18-01-2023 om 09:29:
JeugdzorgPlus-2020-2.pdf (jeugdzorgnederland.nl)
Je ziet landelijk ook hele grote verschillen. In sommige gebieden worden nauwelijks kinderen vrijwillig (dus zonder kinderbeschermingsmaatregel) in gesloten jeugdzorg geplaatst. In andere gebieden is bijna de helft vrijwillig. (Wel is in alle gevallen een machtiging van de rechter nodig voor de gesloten plaatsing). De OTS zorgt ervoor dat je als ouders verliest aan invloed. Dat heeft voor- en nadelen.
Wat zijn dan de voor- en nadelen?
Wat vreemd dat dit afhankelijk is van de gemeente waarin je woont. Je zou denken dat ze met inhoudelijke redenen moeten komen waarom dit nodig wordt geacht. Wat vinden rechters daarvan, dat ze zo’n stevige maatregel maar hebben af te tikken in de ene gemeente terwijl de andere gemeente het wel samen met de ouders blijkt te kunnen oplossen. Je voelt je toch ook een lulletje rozenwater als rechter als jouw handtekening nou eenmaal gezet moet worden om hoger op een wachtlijst te kunnen komen. Dan voel je je toch gewoon een radertje in een slecht systeem.
Ik zou ook juridisch advies vragen om me te laten voorlichten. Het kan goed zijn dat je er niet onderuit komt als ze deze zorg nodig heeft maar ik zou wel precies willen weten waar ik op moet letten, wat de voetangels en klemmen zijn.
Dan wordt er wel een heel zwaar middel ingezet om een praktisch probleem op te lossen. Mocht dat zo zijn, dan zou dat gecommuniceerd moeten worden met de ouders, zodat ze de gezinsvoogd dan ook meteen vrijaf kunnen geven als de plaatsing geregeld is. Die gezinsvoogden hebben het al druk genoeg! Geen nodeloze versiering laten zijn om een plaatsing te bespoedigen.
Tsjor
tsjor schreef op 18-01-2023 om 10:40:
Plaatsing binnen de gesloten jeugdzorg is vooral voor kinderen met opvoed- en/of opgroeiproblemen, maar eigenlijk niet voor psychiatrische problematiek. Binnen de psychiatrie is een eventueel noodzakelijke gesloten plaatsing ook mogelijk.
Ik schrik heel erg van je bericht Ciska78. De aardige, meelevende persoon die je beloofd is kan best een aardige, meelevende meneer/mevrouw zijn, maar op basis van een OTS heeft hij/zij juridisch gezien macht die het ouderlijk gezag aantast. Het kan leiden tot conflicten en dan trek je vrijwel zeker het kortste eind, of moet je alles in rechtszaken gaan rechtzetten.
Maar dan de vraag: hoe kom je hier nu uit en hoe krijg je dit in een beter vaarwater? Ik denk dat je eerst moet gaan navragen, zo feitelijk mogelijk: wie heeft dit in gang gezet, op basis waarvan, wat staat er op papier, vraag het dossier van je dochter op. Als het mogelijk is, ben dan donderdag aanwezig bij het gesprek, al het kan met twee personen. Zorg dat een van de twee aantekeningen maakt, dat de ander vooral vragen stelt en dat je je eigen visie kunt verwoorden: dochter hoort volgens jou niet thuis in gesloten jeugdzorg maar in de psychiatrie.
In de analyse tot nu toe gaat het vooral over het autisme van je dochter, dat zou het hoofdprobleem zijn begrijp ik. Vraag na: wat voor behandelingsperspectief biedt de gesloten jeugdzorg voor autisme; en wat voor bescherming is er voor het risico van suicide en zelfbeschadiging?
En de belangrijkste vraag: wat is er mis aan ons dat jullie niet met ons verder kunnen gaan? Geef toe dat het zwaar is, maar geef ook aan dat je daar zelf wel voor zorgt en hulp hebt georganiseerd. Een gezinsvoogd is niet de gewenste hulp voor jezelf en voor je dochter kan hij/zij niet meer doen dan wat jullie al doen.
Tsjor
Ik vind hetgeen je schrijft erg verontrustend tsjor.
Lieve Ciska goed dat je mensen gaat bellen . Laat je goed informeren en betrek ook je huisarts hierin .
tsjor schreef op 18-01-2023 om 10:28:
Het is beslist niet zo dat er voor plaatsing in een gesloten jeugdzorg een OTS/UHP nodig is. Plaatsing kan in een vrijwillig kader, dat wil zeggen dat ouders daar zelf om kunnen vragen. De rechter moet het wel goed vinden en de gemeente moet wel een machtiging aanvragen.
Zie een document van de VNG: Factsheet gesloten jeugdhulp
Jeugdwet: plaatsing gesloten jeugdhulp vrijwillig kader
Dat een gemeente vervolgens zelf maar beslist dat ze dat alleen maar doen als er een OTS is klopt helemaal niet.
Bovendien heeft de jeugdzorg al de handen vol aan al die mishandelde en verwaarloosde kinderen, dus je moet geen onnodige OTS-en willen, dat kost alleen maar (nodeloze) tijd van gezinsvoogden.
Ik was zelf indertijd betrokken bij de ontwikkeling van de wet gesloten jeugdzorg en dit was een van de punten waar we ons hard voor maakten: soms weten ouders heel goed dat een gesloten plaatsing nodig is, hebben zij goed zicht op het probleem en kunnen ze goed samenwerken met andere professionals, dan is een OTS niet nodig.
Tsjor
Formeel zal het kloppen wat je zegt, maar ik heb hier een lang traject met de gemeente gezien waarin het niet gelukt is om het zonder de jeugdbescherming voor elkaar te krijgen (let wel: de gemeente wilde het ook zonder JB, dus niet eens met tegenwerking. Maar simpelweg zonder de juiste stukken, personen en praktijkervaring). Dus theorie en praktijk verschillen wellicht soms en dat hangt ongetwijfeld ook af van de inrichting per gemeente?
En omdat jij aan geeft betrokken te zijn geweest bij die wet, neem ik jouw woorden nu voor waarheid aan en denk ik dat ciska dus het volste recht zou hebben om op haar strepen te gaan staan. Alleen denk ik wel dat het een kosten-baten verhaal gaat worden (met name op het gebied van energie en tijd) als daar niet snel genoeg resultaat uit voort vloeit.
PhilDunphy schreef op 18-01-2023 om 11:58:
[..]
Formeel zal het kloppen wat je zegt, maar ik heb hier een lang traject met de gemeente gezien waarin het niet gelukt is om het zonder de jeugdbescherming voor elkaar te krijgen (let wel: de gemeente wilde het ook zonder JB, dus niet eens met tegenwerking. Maar simpelweg zonder de juiste stukken, personen en praktijkervaring). Dus theorie en praktijk verschillen wellicht soms en dat hangt ongetwijfeld ook af van de inrichting per gemeente?
En omdat jij aan geeft betrokken te zijn geweest bij die wet, neem ik jouw woorden nu voor waarheid aan en denk ik dat ciska dus het volste recht zou hebben om op haar strepen te gaan staan. Alleen denk ik wel dat het een kosten-baten verhaal gaat worden (met name op het gebied van energie en tijd) als daar niet snel genoeg resultaat uit voort vloeit.
Op een gegeven moment sta je als ouder met je rug tegen de muur en moet je eieren voor je geld kiezen. Als het alternatief is dat je kind nog langer in niemandsland blijft bungelen, moet je op een gegeven moment wel buigen, hoe idioot ook. Ik zou in dit geval denken: alleen als je het helemaal niet eens bent met de voorgestelde oplossing, heeft het meerwaarde uitstel te forceren door niet akkoord te gaan. Maar in feite heb je erg weinig keus omdat terug naar huis simpelweg geen optie is. Dan weet je zeker dat je er allemaal aan kapot gaat.
Het hele systeem hangt van protocollen aan elkaar. De juiste vinkjes moeten op de juiste plekken staan. In ons geval betekent dat bijvoorbeeld dat huiselijk geweld pas echt is als de politie er een aantal malen bij betrokken is geweest. Er is mij te verstaan gegeven dat er escalaties moeten plaatsvinden waar dan de politie bij wordt gebeld, liefst een paar keer. Om dat vinkje te kunnen zetten, wat dan weer een voorwaarde is voor vervolgstappen. Ik heb gevraagd: “Geloven jullie mij niet als ik vertel wat er allemaal al is gebeurd?” Antwoord: “Ik geloof jou honderd procent maar zo werkt het nou eenmaal.” Dat het volstrekt onverantwoord is agressie te laten escaleren met een geagiteerde jongen die groter en veel sterker is dan ik, dat erkennen ze wel maar het heeft geen betekenis. Ze nemen welbewust het risico op ernstige ‘ongelukken’.
Ik noem dit tegenwoordig institutionele gaslighting. Want je moet in denkwijzen, werkwijzen en protocollen mee die helemaal niet aansluiten bij de werkelijkheid waarin je leeft. Het is de omgekeerde wereld: jij moet begrip hebben voor het feit dat hulpverleners van alles niet kunnen en je kind en jou als ouder in een totaal ondraaglijke situatie laten zitten. In plaats van dat zij zich excuseren naar jou, praten ze op je in dat jij moet snappen dat zij er niks aan kunnen doen dat je kind kapot gaat en jij erbij. Ik erken dat dat grotendeels aan het systeem ligt maar ik zeg ook inmiddels keihard dat ze geen beroep kunnen doen op mijn begrip hiervoor, dat het andersom zou moeten zijn. Al dat toedekken van de systeemproblemen naar ouders toe, geeft die ouders nog eens een trap na, alsof die teveel vragen, ongeschikt zijn voor het ouderschap. Ik denk dat het heel belangrijk is om voor ogen te houden: er is niks mis met het ouderschap van Ciska en man. Maar het systeem heeft die OTS waarschijnlijk op de een of andere manier nodig. Zo is het nou eenmaal ingeregeld. Dat is compleet losgezongen van de oorspronkelijke bedoeling van een OTS. En daarom kun je je er nauwelijks tegen verzetten zonder schade te veroorzaken in het krijgen van hulpverlening die je kind nodig heeft, terwijl je ook weet dat die OTS inhoudelijk een volstrekt belachelijke maatregel is en geen verbinding heeft met de werkelijkheid van je ouderschap. Die helderheid zul je bij jezelf moeten vasthouden, anders raak je zelf ook helemaal vermalen door het systeem.
