In hoeverre gaan pubers nog met hun ouders op stap?

tja

Ik denk dat de pubers vaak zeggen dat ze moeten omdat ze niet durven zeggen dat ze soms ook willen of iets anders hebben.

hier

Puber hier is nogal een huismus en gaat niet zo vaak met vrienden op stap. Hij vindt het dan nog wel leuk om met ons mee te gaan. Zo ook vandaag. Straks gaan we de stad in. Ik zou juist graag zien dat hij wat vaker met vrienden op pad gaat maar dat gebeurt dus niet zo veel. Hij is zeker geen moeten om met ons mee te gaan voor dit soort dingen. Wel naar verjaardagen van oma/opa en tante/oom en met de kerst en zo maar verder niet. Naar vrienden gaan wij soms alleen soms met puber, hangt af van hoe goed puber die vrienden kent en of er daar leeftijdsgenoten zijn of niet.

Andersom Hadewich

Als pubers niet met vrienden op stap willen, zeggen ze liever tegen hun vrienden dat het niet mag van hun ouders.

Jahoor

Hier ook. Ze hoeven absoluut niet mee, al vanaf een jaar of 10/11 niet, nu 15 en 19. Natuurlijk heb ik wel de voorkeur dat ze hun gezicht regelmatig laten zien bij de grootouders bijv., en dat weten ze ook wel. Oudste heeft met een jaar of 12/13 een periode gehad dat hij nergens heen wilde. Dat leek op het puberale losmaken zoals je dat verwacht in de puberteit, maar toen die depressie overwaaide is hij altijd wel weer meegegaan als hij het enigszins zag zitten.

Om naar 'onze' vrienden te gaan zijn de jongens vaak net zo enthousiast als wij. Ze kennen die vrienden al van klein af aan. Nu 15 en 19, oudste studeert in het buitenland maar is soms een paar weken in Nederland, en plant dan zijn activiteiten met vrienden om activiteiten met ons, 'onze' vrienden, etc. heen. Maar wie weet brengt hij dat wel aan zijn vrienden als 'mee moeten'.

Ik merk wel dat jongste wat minder meegaat nu oudste er meestal niet bij is. Ik verwacht dat hij wel steeds meer zijn eigen weg zal gaan.

hoeft niet gebeurt wel

Hier twee jongens 15 en 18. Oudste sinds kort op kamers. Ook wij doen nog regelmatig dingen met zijn vieren. We zijn net nog een weekend weg geweest. Daarnaast vind ik het ook wel belangrijk dat ze hun eigen activiteiten plannen. Oudste gaat deze zomer niet mee op vakantie maar gaat een paar dagen met vrienden en veel werken. Naar familie is relatief ver weg. Soms gaan we nog gewoon met zijn allen maar niet altijd. Net hoe het uitkomt.

AnneJ en Jutta

Dat in de gaten houden waar ze zijn doen wij ook. Ik wil graag even weten of ze thuis eten, of ze niet alleen door het donker moeten etc.

Onze vrienden hebben vrijwel allemaal veel jongere kinderen, dat zal ook zeker meespelen in de keus van onze kinderen om niet meer mee te gaan naar onze vrienden.

Mijn kinderen wilden afgelopen zomer al niet meer mee op vakantie, toen waren ze 17 en net 15. Dat is wel vrij vroeg denk ik?

Vakantie

Onze vrienden hebben geen kinderen, maar dat maakt mijn zoons niet uit. Zeker sinds ze volwaardig kunnen meedoen aan gesprekken, vinden ze dat alleen maar mooi. Hoewel ze hier nog altijd meewillen op vakantie, is oudste vanaf een jaar of 15 ook met vrienden gaan kamperen en naar festivals geweest. Afgelopen zomer hebben we regelmatig verbaasde (maar positieve) reacties gehad op hoe we als gezin de vakanties doorbrengen. Het scheelt erg dat we een flinke overlap in hobby's hebben.

Allebei

Mijn 17 jarige gaat veel met vrienden op stap maar hij gaat ook nog wel veel met ons mee. Dat hoeft zeker niet altijd maar hij vindt het vaak ook gewoon leuk. Het hangt er van af wat we gaan doen of waar we heen gaan. Soms is het ook opportunistisch: als hij geen of weinig geld meer heeft dan is met ons mee op stap natuurlijk een stuk goedkoper dan samen met vrienden weg. Ik laat de keuze aan hem zelf en vaak vind hij het toch nog best gezellig om mee te gaan.
Ik zou wel willen dat hij meegaat naar belangrijke gebeurtenissen of inderdaad naar verjaardagen van familie. Dat is echter nooit een punt van discussie. Hij gaat gewoon mee.
Oma 1 woont in de buurt dus daar gaat hij uit zichzelf heen zonder ons (dat doen de andere kinderen ook, we gaan eigenlijk nooit echt formeel daar als gezin op bezoek. Het is dichtbij genoeg om spontaan even langs te gaan en oma is ook vaak bij ons). Oma 2 woont zo ver weg dat we haar alleen in de vakanties kunnen bezoeken (ander land).
Alleen op vakantie is nog geen sprake van. Nu is hij ook niet enorm zelfstandig voor zijn leeftijd en hij heeft weinig geld. Het is niet dat ik per definitie nee zou zeggen. Het zou best mogen maar dan moet hij wel zelf een goed solide plan bedenken en geld sparen. Dat is er nog niet van gekomen. Zijn vrienden gaan ook nog niet echt veel met elkaar weg. Dat komt waarschijnlijk meer als ze naar het vervolgonderwijs gaan. Hij is al wel eens een paar keer met de jeugdclub van de kerk weggeweest. Dat is echter toch weer heel anders. Hebben ze wel met elkaar georganiseerd maar er zaten ook oudere jeugd bij dus het was niet alleen een stel 16 jarigen samen op pad.
Vandaag is hij is wel met vrienden op stap want ik ga met deze drukte echt de stad niet in.

14 jarige dochter....

......gaat deze zomer voor het eerst alleen op kamp, twee weken. Ze heeft er enorm veel In in. Haar vriendinnen gaan nu ook allemaal koningsdag lopen met hun ouders. Dat vindt ze jammer (en ik ook), maar ze gaat net zo lief met mij mee. Na school doen ze vaak van alles samen, dus het zijn echt wel goede vriendinnen denk ik. We zijn ze vandaag wel tegengekomen op de vrijmarkt, maar iedereen bleef braaf bij moeder. Zelf was ik totaal anders op die leeftijd: ik ben op mijn veertiende voor het laatst met ouders op vakantie geweest, ik ging uit, was de jongste uit een groot gezin en ik en mijn vriendinnen hadden enorm veel vrijheid. Ik verbaas me over al die pubers die elk weekend meegaan naar opa en oma of tante en oom. Maar misschien zijn de tijden veranderd of was ik zelf een beetje extreem.

Emma

Haha, jij verbaast je dus toch ook? En je herkent het...

Ik ging vroeger ook uit, al snel niet meer mee op vakantie, feesten tot diep in de nacht. Ik begon ook te denken dat ik extreem was vroeger, of dat de tijden zijn veranderd...De puber waar ik dit topic over begon, is dan wel naar een vriend geweest, maar heeft niet gefeest. Nee, dat werd de hele dag gamen. Mijn andere puber is thuisgebleven. En wij als ouders zijn net terug van een avondje feesten, springen en meezingen bij leuke bands. Dus ik dacht: wilde ouders, rustige pubers. Maar tijdens dat feesten waren er toch ook erg veel pubers, dus ik denk niet dat tijden veranderd zijn.

Blijkbaar wisselt het heel erg als ik het zo lees en heeft mijn ene kind wat dat betreft net pech met zijn vrienden.

Dat moet ik even aanpassen...

Mijn laatste zin, puber vindt zelf niet dat ie pech heeft met vrienden, als hij een hele dag kan gamen. Maar we zijn hem al een tijdje aan het stimuleren om ook eens wat anders te doen en dat wilde hij ook echt vandaag. En dan wordt het dus, voor mij helaas, toch weer gamen.

Nee niet meer met ouders

Dochter hier (15) wil nog wel met 1 van ons de stad in (als ze iets nodig heeft) maar niet meer met het hele gezin. Dat mag alleen nog maar in het buitenland, op vakantie, als ze niemand kent.
Ze is altijd op pad met vrienden, of komt bij ons thuis met vrienden. Naar koningsdag met haar ouders is geen optie hier hoor! Ook haar vriendinnen waren gisteren zonder ouders in de stad.
Wat een verschil met mij vroeger. Ik bleef liever alleen thuis.

Ja heel apart

Als ik m'n 16 jarige dochter met mezelf vergelijk toen ik 14... was. Wát een verschil. Ik ging op stap. Met 15 jaar alleen op vakantie enz. Ja ik herken hier ook dat enorme verschil.
Wel denk ik dat er een logisch verschil is: nu kom je voor je 18e nergens in, ik zat met m'n 14e in de kroeg, geen probleem.

bieb63

Dat zal zeker meespelen, dat ze voor hun 18e geen kroeg meer in komen, maar oudste kon daar voor dat verbod al wél kroegen in (toen 16), maar ging niet. Het is niet alleen dat het lijkt alsof pubers tegenwoordig misschien toch wat vaker met hun ouders op pad gaan (want dat vind ik in dit draadje toch wel de overheersende tendens) in vergelijking met wat ik vroeger ervoer, maar het lijkt toch ergens ook wel alsof ze niet zo nodig uit hoeven.

Mijn feest- en uitgaansperiode was zeg maar van mijn 15e t/m mijn 20e (toen ging ik minstens één keer per week een nacht uit), nu lijkt die leeftijd meer op 18-25 jaar te liggen. Daar zal dat alcoholverbod zeker bij meespelen, maar zoals ik al zei: voor dat verbod ging mijn oudste ook amper uit, en vrienden ook niet.

Aan de andere kant gaan er ook genoeg jonge pubers wél uit. Misschien hebben mijn kinderen gewoon niet de stap-genen van hun ouders én grootouders!

Benniki

Haha, bij jou is het dus precies andersom!

Hier in huis

hier in huis ben ik vaak de gene die de schuld krijgt als zoonlief geen zin heeft om uit te gaan, of om iets anders te gaan doen met vrienden. Meestal wordt het me gewoon gezegd, : "Oh ja, mam mam, voordat ik het vergeet te zeggen, ik moet vandaag voor jou nog iets doen, het is maar dat je het weet"
Nou ja en dan weet ik het dus. Zoonlief heeft dan geen zin om weg te gaan en ik krijg de schuld. Nou ja als dat het ergste is dat hij over mij verteld, daar kan ik prima mee leven.

ouders die kind claimen

Mijn beginnende puberella (net geen 13 jaar) hoeft van ons als ouders ook niet meer altijd overal mee naar toe. Wij een feestje van een oom van mijn man, dan hoeven onze kinderen niet mee, zeker niet als ze iets anders (belangrijkers) te doen hebben. De wedstrijd op zaterdag gaat dan voor op het feestje. Een kind (puber of niet) moet zichzelf leren vermaken en met vrienden optrekken, altijd met het gezin dingen doen is in mijn ogen geen weg naar zelfstandigheid.
Dochter heeft wel een paar vriendinnen waar de familiebezoekjes altijd voorrang hebben op de wensen van de puber. De ouders vinden dan dat X mee moet naar de verjaardag van vrienden van de ouders. Ik denk dan het zijn mijn vrienden en niet die van mijn kinderen, dus de noodzaak om mee te moeten zie ik niet zo. Vorig schooljaar zag ik zelfs een moeder haar kind verbieden om een middagje mee te gaan naar het zwembad, dochter moest mee boodschappen doen, want dat was zo gezellig! In mijn ogen claimt zo'n moeder haar kind dan teveel, wensen van kind zijn in dat geval ondergeschikt aan wensen van het kind.
Sommige dingen moeten kinderen mee met hun ouders, verjaardagen van opa's en oma's, familiebezoek op ruim 2 uur rijden hier vandaan, maar een keer overslaan ivm andere (dringende) bezigheden mag hier gewoon, goed voor de zelfstandigheid van het kind.

Braverikken

Haha wat een fijn geruststellend draadje is dit.. Ik was al bang dat wij alleen zo'n stel braverikken hebben.. maar gelukkig blijkt hier dat de rest van de jeugd ook niet echt de beest uit hangt in het uitgaansleven..

Hier een 15-jarige die erg in de 'mijn ouders zijn stom/genant' fase zit en dus eigenlijk nagenoeg nooit meer mee wilt met 'iets samen doen'. Familiebezoek, opa en oma b.v., natuurlijk wel. Of visite waar iets leuks voor hem is. Al is het maar de aanwezigheid van andere jeugd (helaas niet zo veel van zijn leeftijd in onze families..). Hij spreekt wel af met vrienden/klasgenoten, maar dat hangen ze (soms zelfs een hele nacht) bij een van hen thuis. Geen uitgaansleven hier.

Zijn oudere broer is jong-volwassen en woont/werkt zelfstandig. Heeft stevig verkering. Meestal zit meisje bij hem, of zij beiden bij haar ouders of bij ons. Dan worden er 's avonds spelletjes gedaan aan tafel. Ook daar niks geen uitgaansleven.. Lijkt toch wel iets van deze generatie te zijn! Ik bedoel, oudste 'mag' drinken, en zijn vriendin ook, dus dat is 't 'm niet.. Volgens hemzelf zijn kroegen saai. Dat gehang langs de bar. 'Jullie gingen vroeger dansen mam, volgens mij was dat veel leuker!'. Ja, volgens mij ook..

Arawen

Daar zeg je wat, inderdaad wordt er amper meer gedanst! Hooguit op schoolfeesten. En op festivals springen en lijp doen. Discotheken zijn ook zowat allemaal weg. Maar dan is er blijkbaar toch niet genoeg animo voor.

Puber van 16

gaat hier graag 'uit' en gaat ook (nog?) graag met ons mee. Hij houdt gewoon van elk feestje/gezelligheid! Wat het dansen betreft: als puber 'uit' gaat, hij is net 16, moet hij aan ons melden waar hij is. Wij wonen in een grote stad en op deze leeftijd ongepland stappen, zoals wij vroeger deden (van kroeg naar kroeg tot je naar huis moet) vind ik niet goed: een horecagelegenheid komen ze, vanwege de veranderde leeftijd, niet meer binnen en rondhangen in een pubergroep op straat vinden hij en zijn vrienden ook nix (en ik en kennelijk andere ouders ook niet). Dus gaan zij, als zij uitgaan naar een georganiseerd feest in een club (verschillende gelegenheden), daarvoor koop je vooraf een kaartje en wordt er door verschillende dj's muziek gedraaid. Na elkaar of op meerdere verdiepingen tegelijkertijd. En dan gaan ze dus dansen!

Els

Dat is leuk! Maar dat is hier amper. Hooguit op speciale dagen zoals Koningsdag.

Gezellig

Onze puberdochters van bijna 16 vinden het nog steeds heerlijk om dingen samen te doen met ons. Wij leggen ze niets op, alles gebeurt vrijwillig en vaak vragen ze er ook om. Zo van: zullen we gezellig met z'n 4-en dit of dat gaan doen. Ze hebben ieder hun eigen vrienden waarmee ze ook dingen ondernemen, film, concert, sporten, winkelen etc. alleen echt uitgaan doen ze nog niet. We genieten van de momenten die we nu nog samen delen want we weten dat het nu snel kan veranderen en dat ze dan liever dingen zonder ons willen doen, en als dat zo is, dan is het ook goed!

Goh

Hier nog geen puber, maar ik zie het wel bij grotere kinderen van vriendinnen. Niet het moeten, maar wel het bij de ouders hangen. Ik had een goede relatie met mijn ouders, maar vanaf mijn 14e was ik toch vooral op stap met mijn vriendenclub. Van tienertoer tot uitgaan, heel veel pret gehad. Maar goed toen waren er ook al klasgenootjes die nooit meegingen.