In hoeverre spreek je de verkering aan op gedrag?

Reactie

Bij een meisje van zo goed als 18 ga ik me niet meer 'corrigerend' opstellen. De moeder wist dat ik het met haar eens was. Wij waren al naar buiten gegaan voor de bus. Het enige wat ze 'moest' doen was kordaat stellen dat het geen goed idee was als zoon nog de straat op moest, dus dit keer niet. Ze kennen haar daar ondertussen wel een beetje, ze is er vaak en ze slaapt er regelmatig, daarom vind ik dat ze daar naar de regels van die ouders moet luisteren. Als ik merk dat er iets voorgevallen is, of ik ben erbij zoals nu, dan bespreek ik het thuis wel met haar.
Ik heb het gevoel dat het allemaal wel goed zit. De ouders vinden haar nog steeds leuk en wij kunnen het ook goed vinden met de ouders.

Maar kaaskopje (o.t.)

hoe oud is die jongen dan? En hoe lang vinden moeders dan dat dit soort zaken via moeder moeten lopen en wanneer gaan ze hun eigen problemen en probleempjes oplossen?

Koentje

Haar vriend is een Joris Goedbloed en zijn ouders moeten hem daar af en toe tegen beschermen. Ik bemoei me zo min mogelijk met dit soort zaken, maar als ik het gevoel heb dat dochter onredelijk is of zo, dan bespreek ik dat thuis wel met haar.
Hij is inmiddels 18, vandaar dat wij er waren en dochter is bijna 18. Hoe wereldwijs ze af en toe ook lijken is wat hulp van een moeder af en toe prettig. Bij mijn oudste dochter ben ik er nooit bij als ze bij anderen is. Bij mijn jongste dochter nu toevallig wel.

Niet arrogant

Denk niet dat het arrogant is, maar ik vind het wel vreemd dat het gesprek dan stilvalt. Probeer eens een onderwerp aan te snijden wat hij niet verwacht (dus niet over het weer...) of vertel zelf wat interessants over je dochter wat hij nog niet weet.

Echt judith?

Ik had mooi de tv uitgezet. Is hij nou helemaal gek geworden om zich zo onbeschoft te gedragen? Dat spel kan op pauze en anders vraag je desnoods beleefd of tante even wil wachten. Zij neemt de moeite een cadeau voor hem te gaan kopen en hij neemt niet eens de moeite om het beleefd in ontvangst te nemen. Ik zou hem daar niet na afloop op aan hebben gesproken maar direct.

Judith

Maar je kunt toch stellen dat die mobiel uitgaat? Of wordt het dan stennis? Ik kan me voorstelen dat je daar ook geen zin in had, ik zou het, zodra tante weg was echter wel heel duidelijk gemaakt hebben! Dit is onbeschoft, zo hoor je je niet te gedragen, punt uit! En wat betreft dat woordje 'dood' , ik hoor dat ook de hele dag (werk met pubers), maar ook daarover kun je in je huis afspraken maken, je wilt het niet horen. Meisjes zeggen het trouwens net zo vaak als jongens, hoor, het is het cultuurtje waar ze in zitten.

Jij moet dood

Dat is dus zo'n opmerking die hier in huis geen tweede dag zou halen. Zoiets zeg je niet, zelfs niet voor de gein en zelfs niet als je een verwarde puber bent.
Ik weet van mijn dochters dat ze onderling met vriendinnen grover taalgebruik bezigen dan naar mij toe. Daar heb ik geen grip op en op een gegeven moment is dat ook hun manier van doen. Als een vriendin daar niet van gediend is moet die vriendin dat maar zeggen. Maar ik heb hier in huis nooit grof geschut voor lief genomen omdat het nu eenmaal 'des pubers' is. En 'jij moet dood' vind ik grof geschut.

Judith

Jouw zoon heeft wel een hele geduldige tante zeg. Als mijn zoon zijn mobiel belangrijker vindt dan zijn tante die met 2 cadeautjes staat dan kon hij er wat mij betreft naar fluiten. Mobiel inleveren en de cadeautjes liep hij mis!

Kom nou zeg!

Ja ik herken het geflirt met de term dood. Hier gebruikt de puberjeugd het als vervanging voor het woord stuk. Tegenwoordig gaat alles dood ipv stuk. Ik ben er niet van gediend en zoon weet dat! Of hij zich er buitenshuis aan houdt weet ik niet daar heb ik weinig invloed op.

Overigens moet ik zeggen dat de puberende vriendjes van zoon zich hier in huis keurig gedragen.

Judith

Sorry, maar als mijn kind zich zo zou gedragen en tante zou, in mijn ogen, TE geduldig en TE netjes zijn op dat moment (of te perplex), dan zou ik ingrijpen. Ter plekke en onmiddellijk: 'Volgens mij wil X geen kadootje. Hoera! Geef ze maar aan mij!'. Omdraaien, wegewezen en de rest van de middag negeren. Kom op zeg, dit is ver over een grens heen, hoor...
Groet, Onyx

Judith

Je hoeft ook niet alles te accepteren natuurlijk. Grappig bedoelde flauwe opmerkingen zijn één ding, echte beledigingen een ander ding. Niemand hier in huis zal het ook maar in zijn hoofd halen om zo'n opmerking als 'jij moet dood' te gebruiken waar ik het kan horen. Hoewel op deze leeftijd de grens tussen het beschaafde en onbeschaafde soms wat onduidelijk kan zijn zal elke tiener begrijpen dat dit soort opmerkingen ver over de grens zijn en gewoon niet kunnen. Dat ze het vervolgens leuk vinden om onderling zo te praten is één ding maar tegen volwassenen zouden ze het niet moeten wagen. Als ik zoiets zou horen dan zou ik 1 x waarschuwen en de volgende keer zijn er behoorlijke consequenties.

Dat van die mobiel en cadeautjes had ik ook opgelost zoals sommige mensen hier schrijven. Mobiel was voor onbepaalde tijd in mijn bureau la komen te liggen. Die cadeautjes heb ik niks over te zeggen want dat is tante die ze geeft maar ik zou tante hebben aangeraden om die ook maar aan iemand anders te geven. Ik denk echt dat je wat strenger moet worden want zo kweek je natuurlijk inderdaad van die onmogelijke brutale egoïstische volwassenen die geen gevoel voor beschaving hebben. Tieners zijn een 'work in progress' en daar moet af en toe echt wat aan bijgeschaafd worden.

Maylise

Strenger..

Tjonge, nou ik heb het helemaal fout aangepakt in jullie ogen, dat hoor ik wel. Ik had meteen een scene moeten maken met zoonlief. Jullie zouden het wel geweten hebben..
Het gedrag van zoon was onbeschoft, dat staat buiten kijf. Het gedrag is besproken en zoon besefte het allemaal, dacht hij. Sociale vaardigheden zijn niet zijn sterkste kant, en dat is voor ons als ouders ook erg moeilijk. We zijn al zijn hele leven met dit soort dingen in gesprek.....Ik schaaf me een ongeluk, en streng ben ik ook echt wel. Maak je niet ongerust.
Op kerstavond kwam ik er niet doorheen. Zoon had twee gillende neefjes om zich heen en voelde zich helemaal stoer. Hij hoorde mij niet eens. Ik heb geen drama gemaakt op een familiefeest. Erg? Ik denk het niet. Voor tante vond ik het heel vervelend, maar zij kent mijn zoon. Misschien neemt ze volgend jaar geen cadeautje meer mee, en dan weet zoon (nu) waarom.Prima.
Het "jij moet dood" is hier in huis ook verboden. het wordt onder jongens gezegd, dat bedoel ik.
Het is niet zo dat mijn zoon niet naar ons luistert. Dat valt best mee. Het is alleen zo dat hij soms mensen negeert die duidelijk contact met hem zoeken. Dat deed hij als kleuter al. Ik kan het hem niet bijbrengen lijkt het. En soms schaam ik mee ook echt, als hij anderen, die echt aardig voor hem zijn, zo schoffeert. Elke keer maar weer benoemen en uitleggen en soms ook boos worden ja. Maar niet op kerstavond dit keer.

Groet, Judith

Judith, forum en steun of advies

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je gaat verdedigen na alle kritiek. Soms is het gewoon even stoom afblazen en komen er weer een hoop adviezen en tips. Tegelijkertijd wil je soms ook advies, maar soms ook niet...zoals nu met het stoom afblazen... Maar dat kunnen andere natuurlijk niet zien op hun scherm (er komt geen stoom uit, flauw, maar ik probeer het even te omschrijven).
Ik geef ook wel eens een advies of mijn oordeel terwijl iemand daar even niet op zit te wachten.
Dus eigenlijk, al typende realiseer ik me dat je 3 motieven kunt hebben hier te posten, met een vraag om advies, of vraag om steun, of om gewoon even af te reageren . Zoiets denk ik....

In ieder geval heb ik zelf soms wel het gevoel dat ik achter de feiten aanloop, en dat ik achteraf heel goed weet hoe ik het beter aan had kunnen pakken.
Ik begrijp jou goed dat je eea niet op de spits wilde drijven tijdens het familiefeest.

Judith,

Oregano benoemt het goed: ik kon niet zien dat je stoom aan het afblazen was.

"We zijn al zijn hele leven met dit soort dingen in gesprek....."

Tja dat je dan geen stennis met Kerst wilt maken begrijp ik nu eigenlijk ook wel.

Ik heb het weleens anders mee gemaakt, een kind die onbeschoft was en de vader vond het wel grappig (waarom? geen idee), moeder schaamde zich kapot....

Te snel

Ik heb misschien wat te snel geoordeeld en te heftig gereageerd maar ik ging ook maar af op wat ik las. De rest vertelde je pas later

Daarbij

kan ik me ook voorstellen dat je niet altijd alleen maar met opvoeden bezig bent. Als mijn zoon zich zo zou gedragen dan zou ik iid als ik hem graag wilde opvoeden de telefoon afnemen en de pakjes ook. Dan ben ik goed (of niet natuurlijk) bezig naar zoon. Maar dat kan, afhankelijk vd situatie, net zo goed ook weer onbeschoft zijn. Vooral afhankelijk van de belevingen van tante. Het is nl helemaal niet leuk als je zeer goed bedoeld met pakjes aankomt en hoopt er iemand blij mee te maken maar je veroorzaakt een ruzie tussen ouder en kind. Dan kan tante zich weer knap ongemakkelijk voelen en dat zijn wel zaken waar ik ook mee probeer rekening te houden. Opvoeden loopt niet weg, die uitbrander kan altijd nog gegeven worden. Maar het is ook zaak tante zich prettig te laten voelen, voor mij zou dat althans ook gelden. En dat loopt wel weg, het komt nogal nauw soms op zo'n toch al lullig moment.