Jonge dochter heeft een vriendje, hoe ver?

Wel op aanspreken

Als jullie het niet ok vinden dat ze samen een bed delen dan zou ik die ouders er wel degelijk op aanspreken. Ik vind het erg nalatig van die ouders dat ze hun zoon van 18(!) zo maar het bed laten delen met een meisje van 15(!)
Jullie zouden zelfs aangifte kunnen doen. Ik zou de ouders in elk geval duidelijk maken dat hier geen sprake meer van kan zijn.

Er zullen ongetwijfeld ook ouders zijn die dit wel goed zullen vinden maar als jullie het er niet mee eens zijn mag je dat best laten blijken en hier wat van zeggen.

Niet kinderachtig, maar...

... Het lijkt me zinniger met je dochter in gesprek te zijn. Zij moet leren afwegingen te maken op grond van motieven die voor haar zelf belangrijk zijn. Als zijn moeder regelt waar ze zullen slapen ( apart of samen) zegt dat nog niks over al dan niet seks.
Samen slapen kan ook gewoon samen slapen zijn, al geef ik meteen toe dat van het een het ander komt op termijn. Maar samen slapen is gewoon ook heel knus.

Opnieuw: luister goed naar je dochter, hoe voelt ze zich, hoe beleeft ze hun relatie.
Omdat je goed met zijn moeder kunt opschieten kun je best met haar in gesprek gaan, maar niet ' erop aanspreken' - dat klinkt wat verwijtend. Het gaat om jouw minderjarige dochter, je bent verantwoordelijk, en het is aan haar te leren verstandige keuzes te maken. Ook als er geen ouders zijn die regels stellen.

Oh ja, veilig vrijen betekent veel meer dan voorbehoedsmiddelen gebruiken, je veilig en vertrouwd voelen bij elkaar is zeker net zo belangrijk.

Huh?

Het spijt me, maar het is je dochter zelf die bepaalt hoever ze gaat!

Ik ga ervan uit dat je haar goed opgevoed hebt. Dan is het nu aan haar om zichzelf te beschermen. Jullie als ouders hebben daar eigenlijk niets mee te maken, vind ik.

Normaal gesproken heb je alle gesprekken al gehad over voorbehoedsmiddelen, grenzen enz. Niet iets doen wat je niet wilt, nadenken over de gevolgen; dat is de belangrijkste regel, en dan: ook niet iets doen waarmee je de ander schaadt. En verder is het aan haar!

Ze zullen net als andere pubers tijd nodig hebben om het op te bouwen. Ze slapen eerst (al heel spannend) in een bed, lijf tegen lijf ontdekken, strelen. Steeds een stapje verder als het nog leuk is.

Ik zou zeggen: hoor es, ik hoop dat je het fijn hebt, als er iets wat je wilt weten, dan hoor ik het wel. Heb plezier samen!

Of ben ik nou ouderwets?

M.

Kweenie

Maar dat aangifte doen gaat me echt te ver. Als je zeker wilt weten dat ze niet snachts in 1 bed liggen dan moet je haar daar niet laten logeren. Natuurlijk kun je het gesprek wel aangaan met de ouders maar mi alleen als je al je aannames thuislaat. Vraag simpelweg aan die ouders of zij weten wat er speelt. Misschien weten zij van niks want ik neem aan dat zij niet de hele nacht voor de deur posteren.

Ik zou de ouders bellen en hen vragen hoe het daar gaat. Zonder verborgen verwijten over iets waarvan je niet zeker weet hoe het zit. Als blijkt dat je dochter idd daar bij die jongen slaapt kun je aangeven dat je daar moeite mee hebt en eventueel bespreken wat zij daarvan vinden. Daarnaast kun je dan twee dingen doen; of verbieden dat ze daar nog slaapt of goed in gesprek gaan met je dochter. Dat laatste lijkt me sowieso handig want ik neem aan dat jij niet zozeer moeite hebt met samen slápen maar eventuele andere activiteiten maar ja.... Die kan ze overal proberen....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Meike

Nee, jij bent niet ouderwets. Jij bent modern. Het is heel modern om te vinden dat kinderen van 15 maar alles mogen. Ik ben ouderwets want ik vind dat meisjes van 15 absoluut niks te zoeken hebben bij vriendjes thuis; en al helemaal niet tijdens nachtelijke logeerpartijen.

Maar daar gaat het hier niet zo zeer om. Mama heeft vooral moeite met het feit dat betreffende ouders haar dit niet hebben verteld en dat ben ik met haar eens. Zij heeft haar dochter daar onder bepaalde voorwaarden laten logeren in overleg met de moeder over het samen slapen. Als de moeder deze afspraken eenzijdig wijzigt dan snap ik dat ze hier niet blij mee is. Ik zou in dat geval ook zeker de andere moeder hier op aanspreken.

De verantwoording

de verantwoording over wel of geen seks hebben ligt bij je dochter en haar vriend.( en niet bij zijn ouders)
Als jij je dochter alles hebt verteld over save seks, grenzen aangeven, niets tegen je zin doen ect ect, dan is de rest aan haar en haar vriend. Dus vertrouw je jouw dochter niet ,en denk je dat ze dingen gaat doen waar ze niet aan toe is, dan moet je geen logeerpartijen toestaan( al zal dat nooit een garantie zijn dat ze geen seks heeft.)
ik persoonlijk vind bijna 16 een vrij normale leeftijd om seks te gaan ontdekken.

Maylise

Exact, jij begrijpt wat ik bedoel. Ik weet dat mijn dochter op het gebied van seks nu tot leven zou kunnen gaan komen. Ik hoef dat niet leuk te vinden, het is haar leven. Ik probeer haar echter wel bij te brengen hoe ze dat het beste kan doen. En ik vind een derde ontmoeting dan wel vroeg ja. Ik vind dat ze zuinig op zichzelf moet zijn en zich niet aan jan en alleman moet geven na elkaar een paar keer gezien te hebben.

Verder vind ik inderdaad dat zijn ouders het samen slapen niet hadden mogen toestaan. Ze weten hoe ik er over denk, dat ik het niet wil. En misschien had ik het wel goed gevonden, maar ik had het wel willen weten. Ik heb haar daar laten logeren in de wetenschap dat ze in de logeerkamer zou slapen en als dat dan zomaar verandert, zonder mij daarin te kennen, vind ik dat niet prettig.

Maar?

" Ik probeer haar echter wel bij te brengen hoe ze dat het beste kan doen. En ik vind een derde ontmoeting dan wel vroeg ja. Ik vind dat ze zuinig op zichzelf moet zijn en zich niet aan jan en alleman moet geven na elkaar een paar keer gezien te hebben."
Maar wat als ze daar nu zelf zin in heeft?

Niet meer logeren

Ik zou mijn dochter van 15 niet bij haar vriend laten logeren. Natuurlijk kunnen ze overal seks hebben, maar ik ga dat niet faciliteren. Bovendien vind ik 15 of 16 behoorlijk aan de jonge kant om al seks te hebben.

Het fijn hebben

Tja, inderdaad vind ik dat een meisje van bijna 16 jaar er zelf over gaat. Wat mij gerust zou stellen is dat deze jongen een prettig iemand is met aardige ouders. Dat ze het fijn hebben met elkaar. Dan lijkt het me ook goed dat ze hun eerste sexuele ervaringen met elkaar delen. Ik zou me wel beschikbaar houden voor vragen en haar helpen nadenken over de consequenties. Ook al ben ik dan een zeur ik zou wel een kleine overhoring doen of anders een opfriscursus van de benodigde parafernalia en de juiste benadering van elkaar, het respect en het vertrouwen in elkaar.
Maar verder houdt ik mij er wel buiten.

Alleen nog bij jullie

Als de relatie met de ouders van de jongen goed is, zou ik het zeker met hen bespreken. Misschien was er wel een bedje voor je dochter gedekt, maar is ze zelf 's nachts bij hem gekropen.
Verder zou ik het met je dochter bespreken en aangeven dat je het een akelig idee vindt om haar hierin los te laten, dat je haar nog te jong vind voor sex en dat logeerpartijen prima zijn, maar voorlopig alleen nog maar bij jullie. En bij jullie in huis wordt gescheiden geslapen. Tot ik getrouwd was dekten mijn moeder én mijn schoonmoeder twee eenpersoonsbedden als we daar logeerden. Ze controleerde niet wat we uitspookten, maar het was wel een duidelijk signaal: onder mijn dak geen gevoos.
Tenslotte twee kanttekeningen.
Dit lijkt een prima knul, jouw dochter en hij zijn verzot op elkaar, hij lijkt uit een goed nest te komen waarin hem is meegegeven goed met een (jong) meisje om te gaan, de omgeving is veilig; het lijkt me eerlijk gezegd de ideale jongen voor je dochter om het sexuele pad mee te verkennen en een zoete herinnering aan de eerste keer mee te koesteren.
Als je goed is, is je dochter goed voorgelicht. Zorg dat je dochter weet wat ze doet en dat ze grenzen weet aan te geven. Het kan best dat ze dan nog een jaar bezig is met kussen, knuffelen en strelen. En dat ze, als je een keer met condooms aan komt wapperen voor de zekerheid, zegt: getver mam, daar ben ik nog helemaal niet mee bezig.

Maia

Tja, ze heeft ook zin om doordeweeks tot diep in de nacht te appen, dat mag ze ook niet. Ze mag nou eenmaal niet alles waar ze zin in heeft.

En nogmaals: ik ben er niet persé op tegen dat ze seks zou hebben, hoewel ík vind dat het snel is. Het is haar eerste vriendje, heeft verder nog nul komma nul ervaring met dat soort dingen. Ze is een huismus, gaat nooit weg, is echt nog nooit uit geweest en eerdere vriendjes zijn er ook nog niet geweest. Dus ik vind dat ze lekker rustig aan moet doen.

Het grote punt voor mij is meer dat ik haar in vertrouwen heb achter gelaten, met de afspraak dat ze in haar eigen kamer zou slapen. Die afspraak is geschonden en dan krijgt mijn vertrouwen een deuk.

Tja

tja, ik verwachtte al dat iemand met het argument zou komen van 'ze wil ook heel veel marsen eten en dat is ook niet goed voor haar'. Maar dat vind ik echt iets anders hoor. Een meisje van zestien dat al een tijd een leuke vriend heeft zou mijns inziens niet beperkt dienen te worden door haar ouders in haar tempo van willen vrijen. En ja, als je het hebt over 'zichzelf geven aan' etc, komt dat op mij over als een ouderwetse visie waarbij het niet om haar seksuele autonomie gaat...
Maar goed, het zal projectie van mij zijn want mijn moeder, zelf hevig seksueel gefrustreerd (zoals zij later toegaf maar ik voelde dat wel aan) en bijna honderd jaar geleden geboren gedroeg zich net zo jegens mij toen ik zestien was.
Iets anders is het vertrouwen wat je in de ouders van de jongen had dat nu geschonden is. Daar kan ik me iets bij voorstellen al is het alleen maar dat je er als moeder voor wilt zorgen dat je kind haar eigen tempo mag volgen. Maar ik zou het gewoon simpelweg aan die ouders vragen: 'goh we hadden toch overlegd dat Truusje een eigen kamer zou krijgen, hoe zit dat, waar is die afspraak gebleven?"

Maia

Ik ben niet seksueel gefrustreerd maar ik vind het ook zonde (als in enorm jammer) als zo'n jong meisje zich zo makkelijk 'weg geeft'. Ongeacht de publieke opinie zie ik seks, in ieder geval voor zulke jonge mensen, niet als gemaksartikel. Het is nogal niet wat aan intimiteit wat je met elkaar deelt. Als je eenmaal wat meer ervaren en wijzer bent, kun je altijd nog besluiten om voor casual seks te gaan.

Maia

Je bijt je vast in dat de logeerpartij niet volgens afspraak is gegaan. Maar stel dat die moeder het niet wist? Of stel dat die moeder het niet tegen heeft kunnen houden? Had ze jou dan moeten bellen, zodat je je dochter op kon halen? Ik vind dat niet passend bij deze leeftijd.
Als ik eerlijk ben zou ik mij niet gelukkig voelen met de opdracht dat ik de geliefden gescheiden moet houden, als ze bij mij zouden logeren. Ik ben er ten eerste niet altijd bij en ik slaap zelf ook waardoor ik niet kan garanderen dat er niks over de gang loopt 's nachts. Bovendien zou ik helemaal geen zin hebben om politie-agentje te spelen. Ik vind een meisje van (net) 16 namelijk oud genoeg om zelf te bepalen of ze in een bed wil slapen met haar vriend. Dus als jij persé niet wilt dat je dochter en haar vriend op een kamer belanden, dan vind ik dat je de vriend voorlopig bij jullie thuis moet uitnodigen, dan kun je er zelf op toezien.

Nou...

De vraag is, wist die moeder dat wel? In de nacht even overstappen is van alle tijden hoor...dat deden mijn ouders ook toen ze samen op vakantie waren met mijn opa en oma....
En net als kaaskopje vind ik 16 over het algemeen oud genoeg voor dergelijke beslissingen. En dat vinden sommigen van jullie te vroeg, niet wenselijk etc, maar geloof me, veel jongeren zijn daarin al veel verder dan hun ouders denken. En als het niet mag, verzinnen ze wel iets waardoor het wel kan.

Eens met kaaskopje

Je kunt niet van die ouders verwachten dat ze de hele nacht naast de slaapkamerdeur van jouw dochter gaan zitten dus je verwacht het onmogelijke. De fout ligt bij jouw dochter, bij niemand anders.

Je had dit gewoon kunnen verwachten en als je dat niet wil moet je je dochter daar niet brengen. Verder: wat wil je nou? Als die jongen in je eigen woonplaats had gewoond hadden ze ook in de bosjes kunnen gaan liggen. Als ze het willen houd jij dat niet tegen zolang je ze met elkaar om laat gaan.

3 ontmoetingen

Ik vind ook dat je jezelf enigzins voor de gek houd. Jij hebt het de hele tijd over 3 ontmoetingen. Het tijdsbestek van wanneer je vertrouwen in elkaar groot genoeg is om wat verder te gaan dan handje vast te houden heeft helemaal niks met 'ontmoetingen' en het aantal daarvan te maken. Ze spreken elkaar al een half jaar online en w.s. ook telefonisch. Dat geef je zelf ook aan, ze zijn constant in 'contact'. Ik neem aan dat ze tijdens die contacten heel wat meer zeggen dan alleen oppervlakkige dingen. Ze práten met elkaar, over ditjes en datjes en w.s. ook over dingen die wat dieper gaan. Kortom ze bouwen een relatie op ook al zien ze elkaar niet in de ogen. Die relatie van hun gaat dus al heel wat dieper en vertrouwelijker dan je normaal gesproken zou verwachten als je iemand voor de 3de keer écht ziet en dat heeft meer te maken met de afstand dat ze van elkaar wonen dan met wat anders. De intensiteit van die relatie kan ondertussen over de telefoon en internet zonder belemmering van afstand zich wel verder ontwikkelen.
Ik vind de reden die je noemt om de sex (nog) niet toe te staan een onzin reden. Sex heeft te maken met in hoeverre je relatie zich ontwikkeld heeft en helemaal niks met het aantal ontmoetingen.
En denk dat je óf een andere reden moet zoeken óf het gewoon moet verbieden dat ze nog samen zijn en geef je op een briefje dat het anders niet te voorkomen is. In hun ogen 'hebben' ze al een half jaar wat en jij betwist dat met die 3 ontmoetingen, dus gaat de discussie nu daarover tussen je dochter en jouw. Terwijl ik denk dat je beter of je poot stijf kan houden zonder gegronde reden (die is er volgens mij ook niet) of normaal met haar in gesprek kan gaan en haar kan helpen haar 'grenzen' te ontdekken en hoe ze daarmee kan omgaan en kan praten over veiligheid bij dat ontdekken.
Met wat je nu doet bereik je w.s. niet wat je voor ogen hebt.
groeten albana

Een paar dingen

Het gaat hier om een aantal zaken die nu wat door elkaar gaan lopen.
Allereerst de afspraak die je met de ouders van vrindje hebt gemaakt. Jullie hebben afgesproken: ze slapen apart. Hoe is die afspraak gemaakt? Voor alleen de eerste keer? Voor alle keren? Vinden die ouders dat die afspraak niet meer geldt? Weten de ouders dat je dochter uberhaupt 's nachts bij vriendje is geweest? Kun je van hen verwachten dat ze 24/7 die 2 in de gaten kunnen houden als je dochter daar logeert? Hoe realistisch is dit allemaal. Wil je niet dat je dochter s nachts in de verleiding wordt gebracht daar en wil jij er 24/7 bovenop zitten dan moet je alleen toestaan dat hij bij jullie blijft logeren en je dochter niet bij hem.
Ten tweede: het seksuele ontdekkingstraject. Waarom ben je er op tegen als je dochter er zelf aan toe is, dat ze seks heeft (als ze dat uberhaupt al heeft, misschien vindt ze het gewoon fijn om tegen hem aan te liggen, misschien zit ze (nog) in de friemelfase)? Heb je met je dochter erover gehad waarom ze bij hem wil zijn s nachts? Heb je haar duidelijk kunnen uitleggen waarom je niet wilt waarom zij bij hem ligt? Wanneer kan dat wel, volgens jou? Kortom, bepaal jij voor je dochter wanneer ze eraan toe is om seksueel actief te worden? Vertrouw je de beslissingen die je dochter maakt?

Signalen

Ben het met Albana eens, je vastbijten in die drie 'live' ontmoetingen is niet handig, een relatie wordt opgebouwd door een open contact, een groeiende verstandhouding, en daar zijn ze druk mee bezig. Kwam laatst brieven van mijn eerste vriendje tegen (jaja, lang voor internet en gsm) en ook hem zag ik maar nu en dan, hij woonde ver weg en kwam een enkele keer logeren: een logeerbed elders. En overstappen 's nachts. Niks gebeurd qua seks, wel heel kostbaar. Zo voelt dat. Verder was ik toen net als je dochter, niet uitgaan, een huismus

Die logeerbedden hadden we trouwens ook toen mijn kinderen opgroeiden. Prima toch? Eigen plekje.

Ik snap dat je vertrouwen een oplawaai heeft gekregen, maar maak het niet te groot. Houd contact, wees open.

Het is best lastig hoor, je bent ouder, je hebt je verantwoordelijkheid, én ze moet zelf leren leven

En dan mijn mening

Je dochter heeft die jongen nu een paar keer fysiek gezien. Toch kent ze hem al een heel stuk beter dan als zij hem lokaal kende en hem drie keer had ontmoet. Ze appen, twiteren etc een hoop met elkaar. Ze hebben elkaar dus al een hele boel keren gesproken en kennen elkaar al goed. Dat is anders dan vroeger maar niet per se verkeerd.
Dat iemand oppert de politie erop af te sturen is te flauw voor woorden, daar heb ik het helemaal niet eens over. Ik vraag me af of ze uberhaupt nog komen voor een mesje dat bijna 16 is en een vast vriendje heeft.
Ik vind de vertrouwenskwestie wel iets om over te hebben. Met de ouders van die jongen, misschien is het handig de afspraak opnieuw met hen door te nemen en weten de ouders uberhaupt van het gewandel op de gang s nachts (ik stel me zo'n John Lantinga-komedie voor, sorry). En die met je dochter. Vertrouw je haar wel? Niet heel erg, geloof ik.
Ik vind je dochter niet te jong voor seks, zeker gezien hoe jij de relatie beschrijft, ik kan me voorstellen dat je graag had gezien dat ze nog even had gewacht maar dat is nu eenmaal niet zo. En hoe meer jij erop tegen bent, hoe meer je dochter misschien wel seks wil hebben. Ze is tenslotte puber.
Heeft ze uberhaupt al seks gehad?

Vertrouwen

Ik vind vertrouwen de beste beveiliging voor het seksuele en emotionele leven van je dochter. Erop vertrouwen dat zij geïnternaliseerd heeft dat ze met iemand in zee gaat als het voor haar goed voelt en als zij er zin in heeft, erop vertrouwen dat, als ze het een keer 'mis' heeft, zij de kracht heeft dat als leermoment te zien, erop vertrouwen dat je haar voldoende zelfbesef en zelfwaardering hebt voorgeleefd dat ze gaat vrijen als zij dat wil en dat dan niet als 'weggegeven' gezien wordt (zou jij dit bij een jongen ooit zo zeggen? wees eens eerlijk).
De verankering van dat vertrouwen dat jij in haar wezen hebt zal veel meer doen dan als een sceptische chaperonne door jou gestelde grenzen bewaken. Dat geeft haar de vrijheid haar eigen seksuele leven te mogen verkennen en daarin ook 'fouten' te maken. Kom op zeg, ze is zestien, geen dertien.

Wennen

Het al of niet toe zijn aan seks is niet per definitie aan leeftijd gebonden. Het ene meisje is daar vroeger aan toe dan het andere, hoewel gevoelsmatig 16 voor mij toch wel een beetje de ondergrens is.
Wat hier volgens mij een groter probleem is, is dat moeders er nog niet aan toe is dat dochter opeens een grote meid blijkt die (waarschijnlijk) een seksleven heeft. Dat is voor de meeste moeders even slikken, voor mij in ieder geval wel. Het idee dat mijn kleine meisje bloot met een jongen in bed lag deed mij bijna walgen. Ondertussen woont mijn dochter - nu 18 - op kamers en weet ik dat ze zo nu en dan na het uitgaan iemand 'laat logeren' zoals ze het zelf zegt. Ik kijk er niet meer van op. In twee jaar tijd heb ik heel veel bij geleerd...

Geen kind meer.

Ik snap het wel.Een eerste vriendje en door de afstand gaat het anders dan een eerste vriendje dicht bij huis.Dan komt er meteen het logeren bij,het is ineens al serieuzer dan korte afspraakjes na school.
Maar ik ben het wel met de andere eens.Je dochter is zelf verantwoordelijk voor wat ze doet.Jij maakt een afspraak met je dochter,als ze zich er niet aan houdt is dat iets tussen jullie ,niet van zijn ouders.En ook al hebben ze elkaar nog maar 3 keer gezien,ze hebben waarschijnlijk al een half jaar hele dagen contact met elkaar.Je dochter is bijna 16,ik vind dit geen leeftijd dat je nog kunt zeggen dat ze wel met een jongen om mag gaan maar alleen maar mag zoenen.
Over het aangifte doen.Dat heeft geen zin en slaat ook nergens op.Dochter en jongen gaan een half jaar met elkaar om,met toestemming van de ouders van het minderjarige meisje.Meisje is bijna 16.

Jonge dochters worden groot

Tja, ook jonge dochters worden groot. Ik snap dat je als ouder het gevoel hebt dat je het seksueel actief worden van je dochter bespoedigd door toe te staan dat ze samen een bed delen. Het is alleen wel handig om vervolgens rationeel te bedenken dat dat alleen gevoelsmatig zo is.
In werkelijkheid zal als ze er aan toe is niemand haar tegenhouden en op dat moment kan het ook gebeuren met werkelijk iemand die ze echt pas 3 dagen kent ipv iemand met wie ze in een half jaar door internet toch een zekere band heeft opgebouwd.
Het enige waar je als ouder invloed op hebt is dat het niet onder jouw dak gebeurd of tenminste niet op hun gemak.
Persoonlijk is dat nou niet echt wat ik mijn dochter toe zou wensen, dat de eerste kennismaking met seks haastig met angst op ontdekking moet gebeuren op de badkamervloer of ergens in de bosjes of in een auto. Bovendien is het als het ergens vlug en stiekem moet gebeuren waarschijnlijker dat ze geen voorbehoudmiddelen gebruiken of dat er eerder iets bij mis gaat.
Ook denk ik dat als je er psychologisch zo'n lading aan geeft dat de dochter eerder het risco loopt aan haar eerste 'echte' vriendje te blijven hangen, omdat ze zich moreel verplicht voelt dat ze toch maar moet proberen om te blijven bij degene aan wie ze haar maagdelijkheid 'geschonken' heeft ook al is de liefde eigenlijk over.
Het lijkt me veel belangrijker om te zorgen dat ze voorbehoedmiddelen bij de hand heeft en dat ze weet dat ze nooit verder moet gaan dan ze zelf wil en altijd het recht heeft om halt te roepen, als een jongen verder wil gaan dan voor haar goed voelt.

Wat opvalt

Wat me altijd weer opvalt in dit soort discussies : pubers krijgen alle ruimte om zich te ontwikkelen, zichzelf te leren kennen ,zelfstandig en volwassen te worden op alle gebieden,maar als het op hun seksuele ontwikkeling gaat, wordt daar opeens( angstvallig?) een grens gelegd door ouders.
Terwijl seksuele ontwikkeling een heel belangrijk onderdeel is van de puberteit. En het ene kind gaat daar als 14 jarige al mee aan de slag en de andere *pas* Op 17 jarige leeftijd. Ik vind het belangrijk dat pubers die ruimte krijgen als ze daar aan toe zijn, en niet als je als ouder daar aan toe bent. Als dochter s,nachts bij haar vriendje kruipt, dan is die behoefte er, of ja dat als ouder nu wil of niet.

En ook nog

deze opmerking : *Ik probeer haar echter wel bij te brengen hoe ze dat het beste kan doen*.

Dat zie je verkeerd, je kan haar uitleggen hoe dat voor jou voelt, en hoe jij dat zou doen, maar je hoeft haar niet bij te brengen hoe zij dat het beste kan aanpakken.
Je kan haar vragen daarover beantwoorden, maar het is aan haar hoe ze hier mee omgaat. Dat hoort ook bij het loslaten, beseffen dat jij haar seksuele ontwikkeling en de keuzes die ze daar in maakt niet kan bepalen.
Wie weet wil zij wel zoveel mogelijk seksuele ervaring opdoen voor dat ze zich in een langdurige relatie stort, dat is dan voor jou waarschijnlijk niet leuk, maar het is wel haar keuze!

Zo....

Wat een reacties zeg! Leuk om te lezen, fijne adviezen gegeven en ik pik op wat ik denk te kunnen gebruiken.

Inmiddels heb ik contact gehad met de moeder van vriendje. Heel fijn contact, want we kunnen het goed met elkaar vinden. Ze wist er dus wél van en heeft het bewust achter gehouden. Haar zoon had haar om toestemming gevraagd en zij heeft die gegeven. Zoon had haar gezegd dat hij haar nooit weer wat zou vertellen als ze het aan mij zou vertellen en dat is de reden, volgens haar, dat ze het mij niet gezegd heeft. Ze heeft ook gezegd dat ze er niet om zou liegen als ik het haar zou vragen.
En dat heb ik dus gedaan. Ze gaf me toen ook eerlijk antwoord en ze gaf ook aan dat ze dat anders had moeten doen. Verder fijn gesprek gehad, het contact is nog steeds prima.
Daarna heb ik een fijn gesprek met dochter gehad. Haha, ze wist wel dat ik er nog over zou beginnen, dat ik het er niet bij zou laten zitten. Ik heb haar gezegd dat ik absoluut niet boos was en dat ik hoopte dat ze me de volgende keer in vertrouwen zou nemen. Ik heb haar ook gezegd dat ze moet doen wat zij vindt dat ze moet doen, dat ik vriendje een fijne jongen vindt en dat ze al een tijdje een fijne relatie hebben, dat ze met hem een hele fijne tijd kan hebben. Daarop kwam dat ze het inderdaad gedaan hadden samen en dat het heel mooi was geweest. Tuurlijk is het even slikken voor mams, maar ik ben ook jong geweest en weet nog wel hoe het voelt om vijftien te zijn.
We hebben heel fijn gepraat, daar ben ik wel blij om.
En vanavond nam vriendje contact met me op om sorry te zeggen dat hij het zo aangepakt had. Supervriendje toch? Geloof dat ze maar moeten trouwen.

He gelukkig!

Fijn dat het allemaal zo afloopt. En wie weet houden ze het de volgende 60-70 jaar met elkaar uit. Het kan. Maar dat het allemaal in goede harmonie verloopt is voor iedereen fijn, zeker voor jezelf. Geniet er maar van!