kids alleen thuis voor 3 dagen?

nee

Ik zou het niet doen, 2 kinderen van 14 en 12, 3 dagen alleen laten. Een avondje prima, maar niet dagenlang. Of je moet een hele goed achterwacht hebben die ook af en toe even binnenloopt om te checken hoe het gaat.

Dat ze geen ouders meer hebben als er wat met jullie gebeurt vind ik dan weer wat overdreven. Dan zou je toch ook helemaal nooit wat dan ook samen kunnen doen?

Ook niet

Het is wel een grensgeval, moet ik zeggen, maar ik vind het net te jong.

net te jong

Ik vind 14 net iets te jong om al 3 dagen weg te gaan en dan nog naar het buitenland ook. Dan ben je niet zo 1,2,3 terug. Het kunnen verstandige en rustige jongens zijn, maar als er wat gebeurd, hoe reageren ze daar dan op?
Tenzij er buren zijn die elk moment in kunnen springen en waar ze een goede band mee hebben, zou ik niet gaan.

Als ze terecht kunnen bij de buren

En goed met elkaar kunnen opschieten, dan zou ik het met mijn kinderen wel aandurven.

Ik heb rondom fijne buren waar ze altijd kunnen aanbellen. Dat scheelt.

Hier niet gedaan

Onlangs lang weekend weg geweest. Zoon van bijna 17 is alleen thuis gebleven, met de hond, dochter van net 14 hebben we uitbesteed bij vriendin en mijn ouders. Onze overweging om ze niet samen thuis te laten was dat het nogal eens niet gezellig is samen. Zoon voelt zich erg verantwoordelijk voor zus, en dat wordt door zus al snel opgevat als 'bemoeien en de baas spelen' en dat wordt niet op prijs gesteld .

Ik zou het zelf sowieso met 12 en 14 niet aandurven. Echt te jong nog. Ook niet met fijne buren onder handbereik.

Te jong

Ik denk dat wij het voor het eerst gedaan hebben toen oudste 16 was, en jongste 14. En dan voor één nacht. Recent was er een situatie waarbij de vriendin van onze jongste zoon een hele week (5 nachten) alleen thuis zou zijn. Ouders zijn gescheiden, zus al op kamers, moeder een weekje weg, en bij vader was die week ook geen optie. Ze heeft bijna iedere nacht een vriendin (en één nacht mijn zoon) te logeren gehad, want ze vond het geen fijn idee om helemaal alleen te zijn. Ze is (net) 17, en een heel verantwoord rustig meisje.

Kunnen ze niet bij opa/oma logeren, of iemand bij jullie in huis? Als 'gezelschap', niet als oppas?

Wel

Eh, ik zou het wel doen geloof ik. Tenminste als ik afga op jouw beschrijving. Als ze het goed kunnen vinden samen en je verwacht geen problemen, zie ik het probleem van de leeftijd niet zo. Ja ze zijn heel jong. Maar aan de andere kant is mijn ervaring ook wel weer dat pubers juist erg onverantwoordelijk worden als ze net een paar jaartjes ouder zijn, 15-16 zeg maar.

Wel moet je natuurlijk voor een goede achterwacht zorgen die meteen ter plekke kan zijn als er iets zou zijn. Buren of familie, er moet wel goede back up zijn waar je vertrouwen in hebt.

Het probleem van 'iets gebeuren' waardoor je kinderen ouderloos zijn zie ik eerlijk gezegd niet zo. Je kunt ook samen verongelukken op weg naar een feestje een kwartier verderop of zo. Daarvoor hoef je geen drie dagen in het buitenland te zijn.

Nee, te jong.

Ik vind 14 en 12 jaar ook te jong om 3 dagen alleen thuis te zijn.
Hoe verantwoordelijk en rustig ze ook zijn.
En nee, ook niet met goede buren of fijne achterwacht.

De oudste een jaar of 16 en dan eerst maar eens 1 nachtje uitproberen. En dan niet als eerste trip naar het buitenland.

nee

mijn oudste is nu ruim 12 en de jongste bijna 10 maar ik zie echt niet gebeuren dat ik die over bina 2 jaar 3 dagen alleen laat.
en dan heb ik toch rustige behoorlijk slimme kinderen. maar nee. dat is wat vroeg

Ervaring?

Hebben je jongens reeds ervaring met één nachtje afwezigheid of wordt dit de eerste keer dat jullie niet thuis slapen en dan meteen drie dagen lang?

Als ze nog niet eerder ook maar eén nacht voor zichzelf hebben moeten zorgen, lijkt mij drie dagen wat te vroeg.

Maar vandaag de dag kan men met skypen elkaar via de internet spreken.

Wel zou ik een sleutel onder de "bloempot" leggen. Een dichtvallende deur is zo gebeurd.

Ps. Je angst voor het idee dat jullie iets kan overkomen als jullie in het buitenland zijn, speelt net zo goed als jullie in de auto stappen en boodschappen doen. Dan laat je je kinderen toch ook thuis.
Misschien kunnen jullie aan familieleden of vrienden vragen, of ze bereid zijn voor jullie kinderen te zorgen als jullie iets overkomt. Meestal leg je zoiets bij een notaris vast.

nee

Ik zie het dan altijd voor me...

Er gebeurt iets, een van mijn kinderen krijgt een ongeluk(je) op straat, wordt door een behulpzame wijkagent thuis gebracht. En dan merkt deze dat de ouders in het buitenland zijn... Hoe voelt dat voor jou, als ouder... En wat voor een gezeik krijg je daar dan met jeugdzorg van?

Ik zou het risico niet nemen.

Wij doen het nu wel, maar dan is er dus een kind dat ouder is dan achttien, die de verantwoordelijkheid heeft. En dan zorg ik nog voor een achterwacht waar ze hulp kunnen vragen als er eentje van de trap valt en naar de ehbo moet met een gapende hoofdwond.

Dat hebben wij nu al twee keer gehad, dat we een avondje uit waren en dat er een kind van de trap viel. (het zijn wel adhd-ers, maar iedereen kan zo maar van de trap vallen, of een teen breken, of in de vinger snijden...)

Als ik thuis ben, vallen ze nooit van de trap. Gelukkig

Hmmm

Ik vind het heel erg afhangen van je kinderen, maar 12 en 14 vind ik gevoelsmatig wel erg jong. En hoever weg is het buitenland waar je bent? Hoe lang reis je er over voor je thuis bent?
Ik zou verder ook een achterwacht belangrijk vinden.

Mag ik ook een vraag in dezelfde categorie stellen? Onze kinderen zijn 17, 15 en 9. Pas geleden zijn man en ik één nacht weg geweest, op iets verdere afstand van huis (1 uur 15 minuten rijden). Kinderen vonden toen al dat we gerust twee of drie nachten weg konden, maar dat vond ik te veel. Nu gaan we binnenkort twee nachten. Dichterbij (denk ongeveer 30 minuten van huis). Kinderen willen graag samen thuis blijven, ik twijfel. Oudste twee is zeker geen probleem, maar jongste is nog wel jong in mijn beleving. Ik zou kunnen proberen een logeeradresje te regelen maar dat wil jongste zelf niet... We hebben iig oudste Commander in Chief gemaakt tov jongste. Oudste 2 zijn verstandig en jongste is doorgaans een lief kind.
What say you?

tja

De meeste mensen huren iemand van 18 in in zo'n geval dus waarom zou die van 17 het niet kunnen? Wij kennen jouw kinderen niet, jij wel.

Triva

Natuurlijk heb je gelijk, 17-jarige is zelfs op een paar maanden na 18. En iedereen die onze kinderen jent zegt dat het kan. En natuurlijk is er ook nog achterwacht. Maar ja, dat gevoel van mij.

Ook nog te jong

Ik vind ze ook nog net een paar jaar te jong. Een kind van 12 kan je niet van verwachten nog dat die een paar dagen geheel zelfstandig voor zichzelf moet zijn.
En zijn ze gewend dat ze af en toe een nacht alleen zijn? Zo niet dan lijkt het misschien nu heel stoer om 3 dagen "home alone" te zijn, maar best kans dat als papa en mama dan echt op een paar uur rijden zijn het toch ineens wel heel spannend (te spannend) wordt om voor je zelf te zorgen.
De gedachten dat als er wat met jullie gebeurt je kinderen dan geen ouders meer hebben vind ik wat vergezocht, net zoals de situatie die Pimpelpaars met jeugdzorg beschrijft. Ook als je met het hele gezin weg gaat kan er best iets gebeuren dat dezelfde uitkomst heeft. Snap best dat zulke dingen door je hoofd schieten, maar die zijn wat mij betreft van het type "een mens lijdt nog het meest door het lijden dat hij vreest".
Puckman en ik gaan meestal eens per jaar samen er tussen uit maar pas het vorig jaar laten we de kinderen 1 nachtje alleen (toen 14 en 17). Binnenkort gaan we voor het eerst 2 nachten van huis en in de kerstvakantie blijft oudste, inmiddels 18 voor het eerst een week thuis omdat hij liever werkt dan mee gaat op vakantie.

Marjoleine64

Een meisje van 17 in haar eentje, is toch weer wat anders dan twee broertjes of zusjes die samen thuis zijn. Zelfs mijn dochter van 25 vind het nog steeds geen fijn idee om alleen in ons huis te slapen. Dat heeft met haar gevoel van veiligheid in dit huis te maken. Ik snap dat gevoel niet zo erg. Ik kan dat gevoel ook niet wegnemen met geruststellende woorden.

Rond de 16 en rond de 14

Voor mij hoeven kinderen niet exact 16 of 14 te zijn, maar dat is wel zo'n beetje de leeftijd waarop ik 1 nachtje zou proberen. Met 14 jaar mag je aannemen dat een kind zich verantwoordelijk kan gedragen, dus dat scheelt weer voor de mate waarin de 16-jarige zich verantwoordelijk moet voelen voor de jongere broer of zus.

Ik zit nu ook na te denken over hoe het is voor kinderen die op zichzelf aangewezen zijn omdat het moet, omdat er geen ouderlijk toezicht meer is. Die zullen zich vaak tot op zekere hoogte wel redden. Maar ideaal is het niet natuurlijk. Dus stel je kinderen niet bloot aan die te jonge verantwoordelijkheid als het niet per se hoeft.

samen

Eens met Kaaskopje, samen is anders dan helemaal alleen. Ik moet ineens denken aan een gebeurtenis bij ons thuis, toen onze zonen 17 en 14 waren. Het was prachtig winterweer en er lag een mooi sneeuwdek in de hele wijk. Het was rond Oud en Nieuw. Man en ik besloten een lange winterwandeling te gaan maken en we zouden hierbij de kerstroute lopen die bij ons in het buitengebied was uitgezet. Een lange wandeling langs een twintigtal verlichte kerststallen, dit alles in het donker. Kinderen bleven uiteraard thuis bij hun vertrouwde schermpjes.
Eenmaal op pad bleek het wandelen wat tegen te vallen. We glibberden erg en het duurde langer dan verwacht. Het was wel heel erg mooi. Precies op het verste punt kregen een telefoontje van onze oudste zoon. Hij gilde door de telefoon: "er is iets aan de hand, er is rook en alles staat blank!" Mijn man probeerde te achterhalen wat er aan de hand was. Hij gaf adviezen van : zoek daar en daar de hoofdkraan, draai die dan dicht, waar komt dat water dan vandaan ect ect. Kind reageerde nauwelijks op de adviezen. Na veel doorvragen bleek dat het niet BLANK stond maar BLAUW. Kortom, er was brand. In de garage was een wasmand in de fik gevlogen die op een elektrische pit van een minifornuis stond, en die pit was per ongeluk aangegaan, waarschijnlijk omdat iemand ertegenaan had gestoten. Een enorme plasticstank was richting de slaapkamer van de kinderen omhoog getrokken en oudste wist echt niet wat te doen.
Wij waren op 5 km afstand maar nog lang niet thuis. Harder lopen was geen optie, dan zouden we onze benen breken, zo glad was het. Met de telefoon aan het oor en aldoor luisterend en adviezen gevend kwamen we thuis. Oudste nog steeds in paniek. Zo niet de jongste. Die had gekeken waar de stank vandaan kwam, de wasmand, of wat er nog van over was, in de sneeuw gegooid en de garagedeur wijd open gezet om de stank te laten wegtrekken. Prima oplossend vermogen dus i.t.t. zijn broer die zelfs de goede woorden niet meer kon vinden. We zaten nog een kleine week in de stank, maar daarna hebben we ook wel om het verhaal moeten lachen.
Leeftijd zegt dus niet alles. Maar twee weten meer dan een als er echt iets gebeurt.

Pfff

dat moet schrikken geweest zijn!

Spannend verhaal jutta en mijn mening

En dan waren jullie eigenlijk vlakbij.

Even los daarvan: ik zou het van mijn kinderen laten afhangen, van hoe ze zijn, hoe ze samen zijn, hoe jij ze kent. Als je dat vertrouwt, zou ik het doen. Met goede achterwacht waar ze heen kunnen rennen (buren?) als er wat is.

De andere kant: wat als er iets gebeurt met jullie.. Tja... Dat is echt jouw gevoel. Als je dat gevoel die hele drie dagen blijft houden, dan heb je er ook geen plezier van. Dus als je dat echt denkt, zou ik niet gaan.

Zelf vind ik zoiets ook een belangrijke overweging, trouwens...

In ons geval zou ik het nu met onze jongste van 12 en een oudere broer wel aandurven, ook omdat ze altijd bij onze overburen terecht kunnen als er wat is.

Wat er gebeurt

Zoon was hier pas op zijn 18e 14 dagen alleen thuis op eigen verzoek.
Als er onverwacht met mij iets ernstigs mocht gebeuren dan bellen ze met mijn broer, vroeger met mijn ouders. Ze zijn inmiddels 18 en 20. En ze weten welke begrafenisverzekering ik heb, die mogen ze ook nog bellen.
En verder kunnen ze altijd vrienden bellen of vriendinnen van mijzelf hier in de buurt.

te jong

Ik vind ze te jong, mijn zoons zijn ook 14 en 12, rustig en slim. Een of avond is geen probleem, maar waar de 12 jarige altgt dat we wel heel lang weg mogen blijven is hij altijd de eerstdage die appt met dalappte vraag of we bijna thuiskomen, want hij vindt het uiteindelijk toch niet zo leuk zonder ons. Dus een nacht of langer, daar zouden we niet eens over nadenken, als we echt weg zouden moeten dan zou ik oppas regelen, maar het liefst blijft één van ons dan thuis.

Sorry voor de vreemde woorden

Rare afwijking van m'n telefoon

hier ook

twee rustige slimme meiden van 12 en 14 maar ik denk er niet over om ze meer dan een avond alleen te laten. natuurlijk redden ze het samen, tot het moment dat er echt iets gebeurd. ik vind ze daar nog te jong voor, zelfs als er buren zijn die een oogje in het zeil houden.
En ik denk dat ze het ook niet fijn vinden om de hele nacht alleen te zijn samen.

En....Gerdien?

Ben je er al uit, heb je wat aan de meningen?

Ik ben er uit

Man en kids vinden het nog steeds prima kunnen. Ik heb er geen goed gevoel bij dus heb toch gezegd een andere oplossing te willen en die is er gekomen. Ik blijf thuis met jongtste en man gaat met oudste zoon, die het toch wel leuk vind om mee te gaan. Jongste blijft liever thuis.Dankjewel voor jullie reacties. Het is inderdaad geen fijn idee dat er iets zou gebeuren zoals per ongeluk het gasfornuis aanlaten met een pan erop. Of toch open doen als het laat op de avond is en ze geen bezoek meer verwachten. etc etc. er kan van alles gebeuren. Jeetje Jutta dat moet schrikken geweest zijn. Probeer dan maar kalm te blijven. Stel je voor je bent ergens richting Frankrijk en je word gebeld. Pffff.... Nee, ik blijf wel thuis