Kind bedtijd & .......

Maar

Zie je hem dan echt alleen bij het avondeten? Als je zelf niet mee krijgt dat hij op tijd opstaat, maar dat via de presentielijst kan zien. Hij krijgt dan ook niet de kans om zich tegen jullie af te zetten, dat doet hij al een beetje. Ik sta met m'n kinderen op ze ontbijten niet dergelijk i.v.m wisselende schooltijden, maar ik zit erbij of ben in de buurt. Als ze uit school komen blijven ze eerst een poosje beneden om wat te eten en drinken, daarna huiswerk of computer of bed. Tijdens het avondeten zitten we bijna alle dagen met ons complete gezin aan tafel en 's avonds gaan de pubers vaak nog een poosje naar binnen, maar ze komen ook vaak bij ons zitten, al dan niet met hoofdtelefoon en iPad. Leuke dingen samen doen willen de oudsten van 13 en 15 bijna niet meer, alleen in de vakanties, op zaterdag spelen ze een voetbalwedstrijd en daarna spreken ze af met vrienden. Op zondag uitslapen, gamen en nog een beertje huiswerk en in de middag houden we vaak een gezellig moment met z'n zessen met wat lekkere hapjes erbij.

Vervelende spellingscontrole

Dergelijk is tegelijk
Binnen is boven
Beertje is beetje

Ellie

Ad:
"Maar dan nog, haar Nederlands is wel goed maar"

Ellie:
"Als je bedoelt dat mijn Nederlands niet goed is, ik doe mijn best."

Het is heel goed, maar niet zo fantastisch als Triva het afschildert. Heel veel Nederlanders doen allang hun best niet meer.

Ik weet niet of ik dit als een constatering of als iets anders moet zien. Toch bedankt (waarschijnlijk bedoel je het goed).

Fijne avond. Groeten Ellie

Als ik het zo teruglees zie ik dat mijn post sarcastisch over kan komen maar dat bedoel ik helemaal niet hoor, ik vind het echt knap!

Ellie

Het is niet altijd gezellig of leuk hoor, dat bedoelde ik niet met mijn post, maar ik wilde meer de momenten benoemen waarop ze beneden zijn. Ik heb het geluk dat mijn werkdag pas om 9 uur begint en ik niet ver hoef te reizen, ik werk daarbij drie dagen en man vier, dus ze zijn maar twee middagen tot half zes alleen, de jongsten gaan dan naar de bso. Onze dertienjarige wordt ook erg blij van computeren, maar gelukkig moet hij de computer delen met zijn broer, waardoor hij ook nog andere dingen doet.
Ik heb jouw eerdere posts nog eens doorgelezen en volgens mij willen jullie vooral vriendjes met hem zijn, dat kan in jullie situatie misschien, maar wij willen vooral de ouders zijn. Niet autoritair, maar bijsturen, afspraken maken over bijvoorbeeld bedtijd, klusjes in en om huis, met jongste puber de planning van zijn schoolwerk bijhouden, dat lukt hem nog niet. Praten over wat drugs en alcohol met je doet maar ook samen lol maken, hoeft niet moeilijk te zijn, gewoon een grapje over iets wat je leest of wat je hebt meegemaakt bijvoorbeeld.

Ellie

Wat leuk om wat meer te lezen over jullie ontmoeting en verdere leven.

Goedenavond

Dankjewel Jackie. Ik begon met zo'n vertaalboekje van Zweeds-Nederlands. Daar stonden dan basis dingen in. Ook heel veel meest voorkomende teksten, zoals 'hallo, hoe gaat het?' Het meeste heb ik wel te danken aan mijn man, die heel veel avonden met mij aan de tafel heeft gezeten. Ik overigens ook met hem. Eerst letterlijke vertalingen, basiszinnen op kunnen bouwen, een beetje woordvolgorde krijgen en een woordenschat opbouwen. Heel veel oefenen. Op dat moment zat ik op een niveau dat ik hem redelijk kon verstaan en ik een redelijk basisgesprek kon voeren. En daarna steeds verder. Maar Nederlands is echt een taal waar ik van dacht: waarom? De hond, de honden, de hondjes, de kleine honden, het kleine hondje, etc. Ik moet ook wel eerlijk toegeven dat het echt veel moeite heeft gekost om redelijk Nederlands te kunnen praten, maar vooral te schrijven. De/het, jij/jou, werkwoorden: ik lach, wij lachen, ik lachte en ga zo maar door. Gelukkig lijken Zweeds en Nederlands redelijk op elkaar. Niet echt specifiek op elkaar, maar een beetje hetzelfde als Nederlands en Engels, maar dan net iets minder naar mijn gevoel. Toen ik naar Nederland verhuisd was, heb ik het nog verbeterd (specifieke dingen). Formele schrijftaal is voor mij makkelijker, omdat je vaak simpele mededelingen moet schrijven. Informele schrijftaal, zoals hier gebruikt wordt, is soms lastiger omdat je een normaal leesbaar, samenhangend verhaal wilt schrijven. Tenminste, voor mij.

Bedankt Triva, heel aardig van je. Uiteraard insgelijks, maar dan bij jou net wat beter !

Goedenavond Yaron, handig als de werkdag om 9 uur begint. Ook handig dat jullie beiden niet fulltime werken. Dan heb je net wat meer tijd om de kinderen wakker te maken, ontbijten, etc. Ik denk dat je gelijk hebt over vriendjes met hem zijn. Ik heb bij mezelf niet het gevoel om de ouder te zijn, omdat hij al redelijk volwassen overkomt qua luisteren, school, etc. Hij weet wel wie uiteindelijk ja of nee zegt, dus de ouder is, maar dat is bijna altijd om een reden. Als we bijvoorbeeld aan het winkelen geweest zijn: 'Mama, zullen we naar de MC Donald's gaan?', uiteraard. Maar als mijn man bijvoorbeeld gekookt heeft, zeg ik: 'Nee, papa heeft al gekookt.' Maar dan zeg ik dat niet 'omdat', als je begrijpt wat ik bedoel. Ik weet niet of het gebruikelijk is dat kinderen standaard klusjes doen, maar mijn zoon hoeft van mij niks te doen. Ik praat bijna nooit met hem over potentieel negatieve dingen zoals drugs en alcohol. Ik heb zelf het idee dat hij zelf wel de gevaren in kan schatten. Althans voor nu. Ik snap wel wat je bedoelt hoe jij met je kinderen omgaat. Misschien een beetje anders dan ik gewend ben, maar iedereen doet het uiteraard een beetje anders dan de ander. Leuk om ook eens wat uit andere gezinnen te lezen.

Bedankt Kaaskopje.

Fijne avond, Ellie

Vergeten

Vergeten te melden, maar ik heb hem sinds zondagavond elke avond om 10 uur naar boven laten gaan. Ik heb het gevoel dat hij zijn avond al een soort van in plande met zijn spelletjes, omdat hij gister al een soort van 'klaar' zat om weg te gaan, top. Ik heb nog geen tegengeluid gehoord. Al lacht hij wel, alsof hij denkt dat ik hem altijd toevallig moet hebben. Ik koop wel iets lekkers/leuks voor hem, dat doet hem wel goed Ik kan nog niet aan hem zien dat hij meer slaapt, maar misschien komt dat nog wel.

Groeten, Ellie

ouder

Je neemt geen ouderrol in. Je laat je kind veel te veel aan zichzelf over (zelf uit bed komen, ontbijten, naar school gaan, ziet hem alleen bij het avondeten etc), voedt hem niet op (gaat er vanuit dat hij zelf wel weet hoe en wat met alcohol, drugs, seks, schermgebruik etc.), praat over hem als een kleuter maar laat verder alles aan hem zelf over.

Je kind is 13! Je rol als ouder is nog lang niet klaar! Ik zou om te beginnen jullie werktijden zo aanpassen dat er vaker iemand thuis is als hij thuis is. Verder zou ik hem weer op sport doen en heel veel gaan investeren in tijd samen. Ga dingen ondernemen met hem en práát met hem!

Zoals ik het lees, krijg ik een beeld van een doodeenzaam kind dat veel te veel aan zijn lot wordt overgelaten. Dat daarom zijn heil zoekt achter het scherm en daar inmiddels zo aan verslaafd is geraakt dat niets anders meer echt leuk lijkt. Hij weet niet beter meer.

Stel eens voor om met z'n allen (ja, jullie als ouder ook) een schermvrije week te houden. Wat gebeurt er dan?

Niet zielig

Je bent zijn moeder, op die leeftijd weten ze echt nog niet waar goed voor ze is. Ook niet als ze slim zijn, onze oudste twee zitten ook op het gymnasium, maar dat betekent niet dat ze alles weten en dat we ze niks hoeven uit te leggen of te waarschuwen. En ik vind het normaal dat ze af en toe helpen, doen we niet structureel, maar een keer tafel dekken, vaatwasser in of uitruimen, koken en eigen kamer schoon en netjes houden hoort er wel bij. Ze doen dat heus niet altijd zonder te mopperen. En inderdaad zoals Jippox ook schrijft laten jullie hem wel veel alleen en erg vrij, hij moet zichzelf opvoeden.

Annej

Tussen 'er bovenop zitten' en elkaar een half uurtje per dag bij het eten treffen zit voor mij nog wel een hele wereld...
En als een 13 jarige een slordige 45 uur per week gamend doorbrengt, dan zou ik mij als ouder toch wel afvragen of hier geen verslaving aan het ontstaan is.

Waarom?

Wat kan je niet? Nee zeggen? Waarom niet? Als ouder moet je regelmatig nee zeggen. Ik tenminste wel. Mijn kinderen willen heel veel maar het is niet altijd mogelijk en het is niet altijd goed voor ze. Als ik mijn jongste zoon helemaal vrij zou laten dan zou hij nooit voor 2 uur gaan slapen, uren per dag gamen, alleen maar chips en cola en andere zooi eten en nooit huiswerk maken. Allemaal prima maar dat is nou niet echt gezond op de lange termijn. Dus dat mag allemaal niet. Die grenzen zijn gewoon soms nodig.
Nodig om te zorgen dat ze voldoende slaap krijgen, dat ze goed eten, dat ze zich ontwikkelen tot volwassenen die stabiel in het leven staan en die weten waar de grenzen zijn.
45 uur gamen per week is enorm veel. Dan blijft er heel weinig tijd over voor andere zaken als we daarnaast nog school en slaap rekenen. Dan doet hij dus gewoon bijna niks anders dan de hele dag zitten.
De schermvrije week lijkt me een uitstekend idee inderdaad. Dat geeft ruimte aan nieuwe initiatieven (ook van jullie kant), meer tijd samen en onverwachte invallen.
Er is zoveel meer in het leven dan alleen gamen en het is jullie taak als ouders om je zoon te begeleiden hierin en er voor te zorgen dat hij een brede algemene ontwikkeling meekrijgt.

bang

Je bent misschien bang dat hij je dan minder aardig vindt. Maarja, je bent niet z'n vriendin, je bent z'n moeder. Jij moet grenzen stellen en natuurlijk vinden kinderen dat niet altijd even leuk.
Ik ben zelf streng in beeldschermtijd, altijd al geweest. Ik wil dat mijn kind ook andere vaardigheden ontwikkelt (muziek, tekenen, met vrienden spelen etc.) en ik vind vervelen ook heel gezond . En natuurlijk gaat dat ook met mopperen gepaard.
Als ik er geen limiet zou stellen zou mijn oudste ook ernstig verslaafd zijn. Dan zou ik idd ook een heel 'zoet' kind krijgen (daar verbaasde ik me al oprecht over), dan is er niks meer om tegen te sputteren.
45 uur is meer dan 6 uur per dag... dat is echt niet gezond. Fijn dat hij het wel goed doet op school, maar er is meer in het leven dan gamen en school.

Goedenavond

Bedankt Jippox. Ik vind wel dat je het een andere wending geeft. Ik heb nooit de behoefte gehad om met hem over alcohol, drugs en seks te praten. Alcohol is verboden, drugs is verboden, en seks, hij is 13... Volgens mij krijgen/kregen ze op school voorlichtingen over die onderwerpen. Schermgebruik vind ik ook wat ver gaan met een 'verslaving'. Als hij goed presteert zie ik er geen probleem in. Ik vind het ook veel, maar wat moet hij anders doen... (op een normale schooldag voor hem, werkdag voor ons). Wij gaan sowieso meer met hem doen en hem weer op voetbal proberen te krijgen.

Werktijden aanpassen om hem te zien ontbijten vind ik ook ver gaan. Uiteraard zouden wij beiden wel wat meer tijd voor hem willen hebben in de ochtend. Wij zitten beiden in het midden van onze 'carrières'. Praten met hem: waar moet je het over hebben met een 13-jarige?

Een schermvrije week kan voor ons allen mogelijk zijn, maar wat moet hij dan gaan doen...

Bedankt Yaron, Jaina en AnneJ.

Bedankt Mijntje. Dat kan misschien het geval zijn. We hebben met zijn drieën niet echt een ouder/zoon relatie, als je het zo zou omschrijven. Het doet mij niet goed om zo te bepalen. Het voelt niet goed. Ik wil er ook niet zoveel mee zeggen, maar toch.

Overigens wil ik niemand verbeteren of iets dergelijks, ik ben zelf een 'gewone' moeder, geen expert.

P.S. De sinterklaasintocht was, naast het beetje slechte weer, heel leuk. Ik heb deze Hollandse traditie niet heel vaak meegemaakt, maar ik vind het elke keer weer hartstikke leuk om de de hele stad bij elkaar te zien komen. Geen problemen met demonstraties of iets dergelijks. Heerlijk die pepernoten en snoepjes die erbij zitten Mijn zoon vond het zelf ook leuk. Na de tijd gegeten bij een lokaal restaurant/eetgelegenheid. Leuk en uniek!

Fijne avond, Ellie

Oei

"Praten met hem: waar moet je het over hebben met een 13-jarige?"

Oei, als ik dit lees krijg ik hetzelfde gevoel als Jippox. Hij is eenzaam. Zijn moeder weet niet eens waarover te praten. Je zult het wel niet zo hard bedoeld hebben hoor. Of wel?

Stel vragen aan hem: hoe gaat het? Op school, met vrienden? Wat doet hij? Hoe zijn zijn docenten? Hoe vindt hij het thuis gaan? Hoe vindt hij het zelf dat hij zo vaak zit te gamen? Waar wil hij naartoe op vakantie? Waarom? Gespreksstof te over!

Praten

Soms is het misschien lastig als hij andere interesses heeft dan jullie, maar er is altijd wel ergens over te praten. Met onze 15 jarige praten we over school, politiek, allerlei soorten sport, over het nieuws, wat er gebeurt in de wereld en met de 13 jarige praten we over school, over z'n sport, over nieuws en over alles wat met computers te maken heeft en uiteraard ook over alledaagse dingen. En het heeft heus niet allemaal onze interesse, maar interesse tonen en je inleven zorgt voor contact. Jammer dat jullie allebei net nu met je carrière bezig zijn, voor je het weet is zoon volwassen en het huis uit. Fijn dat jullie het leuk gehad hebben bij de intocht.

Wat anders?

Je vraag wat hij anders zou moeten doen? En wat hij dan zou kunnen doen in een schermvrije week. Voor mij bevestig je met die vragen eigenlijk zijn/jullie probleem. Hij heeft bijna niets anders meer om zich mee te vermaken...

Zelf heb ik 3 kinderen (11, 13, 14) en zeker die van 13 zit wat mij betreft ook teveel achter een scherm. Zelf werk ik ook fulltime en hier is geen vader aanwezig. Uit school gaat hij regelmatig achter een scherm en ook in de avonden zit hij regelmatig achter laptop of iPad. Voor mij is dat puur gemak. Na schooltijd kan ik gewoon verder werken en in de avond kan ik een van de andere 2 een op een aandacht geven.

Ook hier is het lekker gemakkelijk als hij gamet. Ik heb er geen omkijken naar en als ik hem moet geloven gamet iedereen tot middernacht door. Bij hem moet ik toch echt wel grenzen stellen, anders gaat die computer zijn leven overheersen.

Vorig jaar ging hij naar de brugklas. Nieuwe school, zonder zijn basisschoolvrienden en die periode zat hij echt teveel achter de laptop. Voetbal was hij vanaf gegaan. Basisschoolvrienden zag hij niet meer. Nieuwe vrienden woonden verder weg en waren ook nog niet echt vrienden. Buitenspelen wilde hij niet en ik liet hem dus ook maar wat gaan achter die laptop...wat moest hij anders? Wel stimuleerde ik ook in die periode andere dingen, maar mijn zoon leek wel echt verslaafd te raken. Hij wist niet meer wat hij anders kon doen en kon er als het aan hem lag tot diep in de nacht mee doorgaan. Hij zei het zelf niet, maar dit was echt wel uit eenzaamheid. Zijn enige vrienden waren de online vrienden.

Als ik hem wat anders wilde laten doen, dan wist hij echt niet wat. En als het netwerk eruit lag, dan was hij meteen uit zijn humeur (mijn zoon is niet zo’n ‘zoete’ jongen, sorry). Echt de strijd aan gaan, dat wilde ik niet, dat zou ten koste gaan van die andere twee, maar ik ben wel meer dan eens het gesprek met hem aangegaan. Hij begreep toen ook wel dat dit niet goed was en is toch andere dingen gaan zoeken. Ik was heel blij met Pokemon go, ook een scherm, maar wel een dat hem dwong om naar buiten te gaan. Buiten kwam hij weer andere mensen tegen en buitenspelen bleek toch ook nog best wel leuk te zijn. Net als afspreken met vrienden na schooltijd (al hang je dan samen achter een scherm of ga je in de winkel een nieuw spel proberen). Hier is het nu gelukkig veranderd.

En hoe zoon terug kijkt op die periode? Het was eenzaam en vluchtgedrag.... Hij is nu echt blij dat hij weer meer heeft en daarom schrijf ik dit.

En zoals gezegd die van mij zitten/zaten ook wel eens teveel achter een scherm, maar ze vinden het ook prettig om af en toe iets met mij te doen. Niets bijzonders, maar gewoon even een stukje wandelen of boodschappen doen is al prima. Als je dan niets te zeggen hebt, hoeft het niet, maar vaak willen ze dan toch hun ei kwijt. Zeker oudste kan dan gewoon een half uur achter elkaar praten. Of samen een spelletje doen. Samen een voetbalwedstrijd kijken. Samen naar de film gaan. Hier vinden ze dat soort momenten echt prettig.

definitie van verslaving

korte termijn plezier, lange termijn schade.

Als zelf jij al zegt: 'wat moet hij dan doen?' in een schermvrije week, dan is dat meer dan zorgwekkend. Ik zou mij eens gaan verdiepen in game/beeldschermverlsaving. En je ook afvragen waarom je het zo graag in stand wilt houden. Blijkbaar komt het je (nu) goed uit. Je geeft ook al aan dat het je echt te ver gaat om je werktijden aan te passen zodat je kunt ontbijten met je kind. Dat is toch triest? Arm kind, aan zijn lot overgelaten omdat zijn ouders hun werk belangrijker vinden. Is dit echt de relatie die je met je kind wilt hebben?!

Kijken jullie samen niks op tv? Wij kijken insrituut, escape room, en series op netflix samen. Spelletje doen, vroeger geocachen. Goh niet eens weten waar je met je eigen zoon over kunt praten... Ik heb ook een zoon die veel gamet maar dit vind ik echt te ver gaan.

Praten

De kinderen laten mij graag liedjes horen of filmpjes zien op youtube. Ze gamen graag en vertellen daar graag over. Ik weet wie de stomste leraar is en welke leraar nooit huiswerk geeft. Wat ze zoal uitspoken op school. Ze bespreken ook graag actuele dingen die indruk maken. De spullen die ze willen kopen. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat je niet praat met je eigen kind.

Wij werken ook veel allebei maar zorgen wel dat er een ouder thuis is 's ochtends voor school en liefst ook 's middags op een redelijke tijd. En dan thuis verder werken, na ff een kort kletspraatje. Kleine dingen doen wonderen. Even een kop warme choco maken na 10 km wind tegen, even gaan kijken hij het huiswerk maken of gamen en vragen hoe het gaat. Zo simpel.

Praten

Waar praten jullie normaal dan over? Ik denk niet dat iemand hier will suggereren dat je een Zwaar Gesprek moet voeren maar je kan met je zoon toch gewoon praten over alles wat hem bezig houdt en over andere zaken? Hij houdt van gamen. Dat is al een mooi onderwerp. Je kan praten over de games die hij graag speelt en hij kan dat uitleggen. Hij kan je bijpraten over zijn favo vloggers. Je kunt praten over voetbal (Zweden schijnt het goed te doen , ik heb er geen verstand van maar wel kinderen met interesse). Dat zijn al drie onderwerpen die ik kan bedenken puur op basis van wat je schrijft. En daarnaast ongetwijfeld muziek, films, series, boeken en ander entertainment. School, de leraren (hier altijd een favoriet onderwerp vooral als ze Heel Oneerlijk zijn), vrienden, schooldrama...
Plus de actualiteiten, politiek, familie roddels, gewone dagelijkse praatjes... Ik weet het niet. Hetzelfde als waar je met anderen over praat.

Nu ben ik het wel met je eens dat niet elke tiener even spraakzaam is. Ik ben gezegend (?) met kinderen heel veel te zeggen hebben en dat ook graag en veel en luid doen. Ik heb ook een zoon die als tiener voornamelijk zweeg. Toen besefte ik dat het inderdaad een zegening is als ze wel praten want het was enorm frustrerend om zoveel moeite te doen en dan er alsnog maar twee woorden uit te krijgen. Maar zelfs deze zwijgzame jongen kon soms op zijn praatstoel zitten als het ging over iets wat hem interesseerde. Tegenwoordig is hij trouwens nog steeds rustig maar dat zwijgzame is er van en we horen nu meer dan genoeg van hem. Maar in elk geval besef ik dat tieners zwijgzaam kunnen zijn en je er soms weinig uit kan krijgen.

Bezigheden

Zo'n schermvrije week is ook voor ouders een interessant experiment want ook wij hangen veel aan onze schermen. Het is vast onwennig maar het geeft wel ruimte om andere bezigheden te ontwikkelen of aan een project te beginnen.
Je kan het ook half doen. Overdag wel schermen maar een week lang 's avonds niet. Of een vaste avond per week schermvrij. Ga je samen spelletjes doen, leren pokeren of schaken, iets samen maken of juist iets ondernemen.
En de tijd in het weekend zou ik ook beperken.

Ik snap dat je er niet altijd kan zijn thuis. Ik werk ook gewoon fulltime, evenals mijn man. De keuze om je werktijden aan te passen is een luxe die we niet allemaal hebben. Hij kan natuurlijk ook best alleen ontbijten. Maar als je thuis bent (of je man) dan zou ik wel meer tijd bewust aan hem besteden.

Misschien wat rituelen inbouwen? 1x in de week samen koken, 1x in de week samen naar een film kijken of een ander tv programma, 1x in de week samen spelletjes doen, 1x gaan geocachen of iets anders actief doen (Pokemon Go bijvoorbeeld, of samen zeilen/tennissen/fietsen/bowlen...), 1x bioscoop/theater/uit eten... Of een keer samen naar een voetbalwedstrijd gaan. Niet alles elke week natuurlijk maar gewoon wat vaste dingen die jullie met enige regelmaat samen doen.

En als hij bijvoorbeeld weer gaat voetballen kan je ook regelmatig naar wedstrijden komen kijken (vind ik zelf echt niks aan maar probeer het af en toe te doen)

Zeker als je veel uren werkt (en daar is niks mis mee) dan zou ik wel bewust tijd inplannen om regelmatig samen wat leuks te doen. En rituelen kunnen ook heel klein zijn. Zoals 's avonds laat nog even een kopje thee samen drinken voor het slapen gaan of de hond af en toe samen uit te laten (als er een hond is natuurlijk) of samen te gamen of naar een serie kijken...

Goedenavond

Goedenavond,

Ik denk dat ik het verkeerd begrepen heb. Ik bedoelde met ''waar moet je met een 13-jarige over praten?'' dat ik een apart gesprek met hem zou moeten voeren. Niet een gesprek omdat we iets samen doen of bij het eten, maar samen praten als activiteit, omdat ik meende dat Jippox dat bedoelde. Bij het avondeten praten we gewoon over dagelijkse dingen zoals school, ons werk, wat hij vandaag gezien heeft, wat hij grappig vond, leuke dingen op school, etc. Soms een leuke gebeurtenis, een leraar die iets grappigs deed, etc. Ook als wij iets hebben meegemaakt (gebeurt ons niet zo vaak).

Ik vind het niet zo fijn als je zegt dat wat wij doen triest is. Wij proberen alles zoveel mogelijk te doen met veel overwegen, zoals bijvoorbeeld van parttime werken naar fulltime: samen ontbijten of hem, wanneer hij klaar is met de middelbare school, een studie met alles erbij, een rijbewijs, een auto, etc. geven. Onze situatie kan natuurlijk altijd financieel en sociaal veranderen, maar dat zijn doelen. Wij hebben de keuze gemaakt om beiden fulltime te gaan werken, zodat wij hem dat later kunnen bieden. Overigens is het wel een moeilijke keuze, want je bent, zoals jullie al zeiden, bijna niet meer samen met je kind.

Interessant verhaal, Anoniem. Dat is zeker iets wat ik wil voorkomen. Gewoon meenemen op zaterdagmiddag voor de boodschappen, bij de TV vragen met ons, etc. dus.

Ik snap wat jullie bedoelen.

Ik heb voorheen samen met hem zijn spelletjes gespeeld (Counter Strike, Minecraft en een vrachtautosimulator). Dan vroeg hij dat en ging ik samen met hem achter zijn computer of ik achter mijn laptop zitten en vond hij het geweldig dat ik meespeelde, ook al snapte ik er niet zoveel van. De laatste tijd kom ik niet echt meer langs zijn computerkamer, dus hij heeft de kans niet om het vragen, maar dit moet ik wel weer doen, hij vond het heel erg leuk. Bedoelen jullie dat wij ons echt aan hem aan moeten passen, qua gespreksonderwerp, welke tv-zender, etc?

Ik heb hem voorheen ook geholpen met huis- en leerwerk. Maar meestal mis ik het wanneer hij voor school bezig is. Hij vond het leuk wanneer ik hem hielp. En vooral mijn man en zijn Nederlands en Engels. Die weet alles van wat hij krijgt van de Nederlandse of Engelse taal. Nu doet hij alles zelf, wat ook goed gaat (aan de cijfers te zien). Misschien ook een optie om met mijn man dat weer op te pakken. Huis- en leerwerk kost bij hem op zich al wat tijd. Misschien dat het hij het ook leuker gaat vinden.

Hij was heel erg blij toen ik vanochtend met een Sinterklaas liedje in zijn kamer kwam met een ontbijtje voor hem. Wat heeft hij gelachen Dat ga ik zeker vaker doen. Volgens mij houdt hij er wel van om zulk aandacht te krijgen van ons. Houd je zijn handen vast en wacht je net zolang totdat hij een kusje geeft. Ik weet niet waarom maar hij vindt dat heel leuk. Of zijn tas pakken en zijn schriften voorlezen, met allerlei tekeningen en teksten van wie dan ook erin. En dan niet teruggeven. Dan wordt hij heel erg actief en vindt hij het heel erg grappig... Leuk. Moeten we toch weer oppakken denk ik.

Activiteit ideeën, bedankt daarvoor. Geforceerde rituelen kan ik niet doen, maar ik probeer wel wat spontaner te doen. Ik zal ze voorleggen aan mijn man. Zelf kan ik ook dingen met hem gaan doen.

Bedankt voor jullie reacties. Binnenkort ook even mijn man alle berichten laten lezen.

Fijne avond, Ellie

Iedereen doet het anders

Jullie overweging om fulltime te werken snap ik, hebben wij het ook wel over gehad. We hebben het financieel goed, maar niet zo goed dat we de hele studie van onze vier kinderen, als ze allemaal gaan studeren, kunnen bekostigen. Het rijbewijs hebben we het al over gehad, waarschijnlijk betalen wij de helft en de kinderen zullen voor de andere helft moeten werken. Een auto komt echter helemaal voor hun eigen rekening, natuurlijk mogen ze mijn kleine auto meenemen als ik hem niet nodig heb, maar dat zal niet structureel zijn. Wij vinden nu belangrijker dan later, het gaat allemaal al zo snel dat we nu met en van elkaar willen genieten, zoveel als mogelijk is. Later is uiteraard ook belangrijk, maar ze mogen zelf ook hun steentje bijdragen.