kleedgeld 17-jarige jongen geen succes

Gewoon niet meer doen?

Kleedgeld is toch geen verplichting? Mijn man laat nog steeds het liefst de kleding door mij kopen en dan past hij thuis wel. Of hij besteld online.
Het hoeft toch niet perse? Je zoon is geen type wat geld over de balk smijt blijkbaar.

online winkelen?

is het niet een idee om hem gewoon de website van Wehkamp of Zalando af te laten struinen? Dan kan hij op zijn gemak alle soorten broeken bekijken, en er uiteindelijk een paar bestellen. Wat niet goed is, gaat terug.

nja

Onzelfstandig? ik weet het niet. Mijn man is zeer zelfstandig, lang op zichzelf gewoond ook voor ik 'm leerde kennen. Hij kookt vaker dan ik, doet het merendeel van de was, en ook evenveel in het huishouden als ik (we werken evenveel dagen). Ik kan ook helemaal prima een week weg, ook toen kind nog klein was. Kleding kopen zou hij best kunnen als het moet, maar het boeit hem niet. Dus doe ik dat toch meestal, ik vind het leuker (wel online, de stad in vind ik ook niet zo leuk) en ik heb graag dat hij er een beetje modieus bijloopt. Daar weet hij niks van en interesseert hem ook niet. Maar om dat nou onzelfstandig te noemen?
Zoon, ook 17, interesseert het ietsje meer, maar die vindt het dan weer wel gezellig om met mij een keer de stad in te gaan. Hoewel ik ook voor hem wel veel bestel (wehkamp, esprit). Maar een keer een jas, spijkerbroeken, schoenen, oid, daar maken we dan een gezellig uitje van met z'n tweeen. Ik hoorde hem dat ook onlangs gewoon vertellen aan andere jongens, dus blijkbaar is het (voor hem) niet iets om je voor te schamen. Je kan altijd nog doen alsof je het voor je moeder doet nietwaar: omdat haar een plezier te doen.

Tja

Ik vind het ook niet leuk om kleding te kopen, en vraag om advies aan mijn dochter, dus eigenlijk ben ik net zo erg Mijn vriend kan het ook niet alleen. Die loopt een kledingzaak binnen en vraagt dan aan de verkoper om wat combinaties uit te zoeken. Maar dan doen we het nog wel alleen, dat is toch een beetje het verschil.

maar Katniss

Ik ben het deels met je eens, maar vindt zelfstandig kleding kopen nou niet bovenaan het lijstje staan van wat een man moet kunnen. Zelf kunnen koken, boodschappen doen, wassen, strijken, schoonmaken.. kortom voor jezelf zorgen is belangrijk. Kleding kopen.. ach.. bovendien vinden veel vrouwen dit hartstikke leuk om voor hun man/vriend te mogen doen.

Nou

Ik vind het geen probleem als een 17 jarige weinig interesse heeft in het kopen van kleding maar ik zou het wel een probleem vinden als een 17 jarige een simpele opdracht als 'ga nu een broek kopen' niet zou kunnen uitvoeren. Het gaat er niet om of je nu wel of geen interesse hebt in kleding kopen, het gaat er ook niet om of je het leuk vindt om kleding te kopen maar uiteraard is het iets wat je gewoon moet kunnen doen.

Ik denk dus dat je het goed doet. Je moedigt hem aan om te gaan, je gaat de eerste keer met hem mee en begeleidt hem. Volgende keer zou ik hem zelf sturen. Hij is namelijk toch al 17. Hij zou zelfstandig genoeg moeten zijn om gewoon een paar broeken te kopen. Als hij die zelfstandigheid niet heeft dan is het tijd om te zorgen dat hij die krijgt. Natuurlijk kan hij best om advies vragen wat betreft stijl en dergelijke maar zelfstandig kleding kunnen kopen lijkt me toch wel iets wat iedereen moet kunnen.

Mwah

Mijn 17 jarige dochter gaat echt niet zelf kleding kopen hoor. Zelfs als ik bij haar ben, is het nog een heel gedoe. Ze wil het liefste dat er in de winkel een rek staat met haar naam, waar kleding hangt die:
Leuk is, past, ze naar school aan durft te doen en lekker zit.
Het valt niet mee om kleding te vinden die aan deze voorwaarden voldoet. Als ik niet mee ga, komt ze zonder kleding uit de stad terug.

En ik moet zeggen dat ik zelf dat probleem ook wel heb. Nu moet ik bijvoorbeeld nodig nieuwe broeken kopen. Ik heb er nog maar twee voor mijn vrije tijd. Maar ik zit daar echt tegen aan te hikken.

En trouwens, het is toch veel en veel leuker on samen met iemand te winkelen?

Hoe doen zijn vrienden dat dan?

Kopen die zelf kleding, en bij welke winkels ?

Misschien raar, maar ik herken het helemaal niet. Mijn beide zoons hadden vanaf 13 kleedgeld. De een kocht geregeld wat, de ander was erg zuinig.
Ik gaf ook weleens wat extra, wat ik betaalde bovenop hun budget, als we eens samen winkelden. Ze kochten ook samen met een vriend of zo.

Online kan natuurlijk ook, maar broeken wil je vaak liever passen, dan van alles laten komen en weer terug sturen.

kleding kopen

Maar wat is er zo enorm mis mee als je niet helemaal zelfstandig je eigen kleding kan kopen? Ik doe het liefste ook nieuwe aankopen met minimaal 1 vriendin aan mijn zijde. Soms loop ik zomaar 'tegen' wat aan dat ik dan weer wel zelfstandig pas en eventueel koop. Maar zelfs dan kom ik de twijfelfase soms niet te boven en sleep dan dus maar man, oudste of jongste nogmaals mee om te helpen te beslissen
Bij voorkeur man niet, want die vind het helemaal niet leuk om in kledingwinkels te moeten 'wachten' en gaat zelf het liefste binnen 5 minuten een nieuwe outfit kopen, dus op hem kan ik wat dat betreft niet bouwen. Hij zegt gewoon dat het geweldig is omdat ie dan zo snel mogelijk weer buiten is
Hier hebben ze al jaren zelf kleedgeld (meisjes) maar als ze dat willen besteden doen ze het net zoals ik. Dus met iemand aan hun zijde. Meestal vriendinnen, ook ik ga regelmatig mee op verzoek.
Online kleding kopen is aan ons niet besteed. We hebben het wel met regelmaat geprobeerd, maar daar zijn we (denk ik) te erge twijfelaars voor wat kleding betreft. Wij willen voelen, ruiken en proberen. En dat kan online wel, maar dan zijn we drukker met heen en weer sturen dan met passen.
Man koopt wel eens online, dat regelt hijzelf. Dat is dan meestal kleding voor naar zijn werk. De rest koopt hij dus in 5 minuten in een winkel.
groeten albana

Tong afbijten

Ik denk dat het probleem niet bij hem zit, maar bij jou. Dat hij nu pas kleedgeld krijgt is daarvan een teken. Je laat wel erg laat los. Geen wonder dat hij het idee heeft het niet zelf te kunnen. Het is hem niet geleerd.
En dan is nu je geduld op en bemoei je je er weer mee. Wat was er nou helemaal aan de hand dan? Liep hij in zijn blootje? Of zag het er wat afgedragen uit? Of was het gewoon uit de mode?
Laat gaan. Geef hem de kans om een vriend of vriendin om raad te vragen. Maak hem zelf verantwoordelijk en bijt je tong af. Hou je commentaar voor je.
Er is niks aan de hand.
Dit kan een jaartje of wat duren, maar dan vindt hij zijn eigen weg.
Ja, je had hem eerder de kans moeten geven. Maar jij bent niet te oud om te leren.

Albana

Jij beschrijft een situatie waarin je liever met iemand anders gaat winkelen of waarin je het liever door iemand anders laat doen. Dat lijkt me allebei geen probleem. De situatie die Jutta beschrijft lijkt meer te gaan over een 17 jarige die geen enkel idee lijkt te hebben hoe hij iets simpels als een broek kopen uit moet voeren. Dat laatste is wel problematisch. Zelfstandigheid is belangrijk. Het proces van bedenken wat je nodig hebt, waar je dat gaat kopen, hoeveel je er ongeveer aan uit wil geven vereist wat simpele vaardigheden die toch wel belangrijk zijn om te bezitten. Dat je vervolgens advies vraagt aan een vriend/vriendin over de stijl is een ander verhaal. Maar wederom dat is iets wat je zelf moet kunnen organiseren. Dus zelf de telefoon pakken en een vriend(in) uitnodigen om samen te gaan winkelen of zelf aan je moeder vragen of ze dan en dan even mee wil om te kijken naar iets. De gehele organisatie van het proces zou de jongen zelf moeten beheersen en als hem dat nog niet lukt dan zal hij dat moeten leren.

Niets met zelfstandigheid te maken

Ik zie de link tussen zelf kleren kopen en zelfstandigheid eigenlijk niet zo. Ik woon in een mannenhuishouding met man en 2 puberzonen en geen van 3-en koopt eigenlijk zelf kleding (alleen). Kan toch echt niet zeggen dat ze niet zelfstandig zijn... Oudste zoon, nu 19, heeft een poosje kleedgeld gehad. Leek mij wel wat, omdat hij dan ook eens iets zou kunnen kopen zonder dat ik er bij was. Maar in de praktijk kocht hij eigenlijk alleen als ik er wel bij was. En het kleedgeld werd opgespaard en bij het zakgeld gedaan, om er electronica van de kopen.. want dat interesseerde hem veel meer dan kleren. Overigens wou hij op een gegeven moment wel zelf mee de stad in (ik heb lang alles wat niet perse gepast moest worden op de bonnefooi meegebracht) om zelf uit te kunnen kiezen. Hij is woont inmiddels op kamers en regelt zijn eigen leven, dus met zelfstandig is ie toch nog wel genoeg (geworden) hoor..
Zijn jongere broer gaat dezelfde weg. Ook met hem ga ik nu de stad in als ik dat nodig vind (hij vindt het nooit nodig) en hij heeft ook geen kledinggeld.. ga ik ook maar niet meer aan beginnen.
Trouwens; ook voor man neem ik vaak op de bonnefooi mee. Ik weet zijn maat en wat hij mooi vindt. Hij vindt 't altijd prima. Elke kledingzaak is er hem eentje te veel..

En zo houdt je het in stand

Ik ga niet winkelen met mijn dochter van 14, omdat ik daar helemaal niets aan vindt. Vroeger natuurlijk wel gedaan, maar dan werd ik helemaal iebel van het winkel in en winkel uit. Haar vader houdt gelukkig wel van winkelen, dus vaak ging ze dan met hem. Tegenwoordig bestelt ze veel via internet of ik zet haar met een vriendin af bij een groot winkelcentrum.
Als je die jongens blijft pamperen worden ze later net zo als hun (stief-) vader. Wat had hij gedaan als hij niet opnieuw was getrouwd? Zijn moeder gebeld om kleding voor hem te kopen?
Mijn jongste dochter (8) geeft nog niet zo om kleding, misschien gaat dat ook wel nooit komen. Momenteel neem ik voor haar zo nu en dan een stapeltje broeken en shirts mee als ik ze tegenkom, en dat vindt ze allemaal prima. Op een gegeven moment (zo rond de brugklas) mag ze het zelf gaan regelen.

'dat zou hij nu toch zelf moeten kunnen'

Ow, die zin. Sommige kinderen leren dat soort dingen gewoon veel moeilijker aan, dan anderen. Dat heeft niet altijd per definitie iets te maken met het gedrag van de ouders.

Ik heb mijn kinderen nooit bewust leren praten. Gewoon liedjes zingen, voordoen. En opeens zijn daar de eerste woordjes.
Die van 17 van mij, tekende op haar tweede jaar, al twee watervogels. Een met een lange nek, eentje met een korte. 'Kijk mam, een zwaan en een eend.' Ging helemaal vanzelf.
De meeste kinderen, leren zich de meeste dingen vanzelf aan. Dat ze het dan kunnen, ligt niet aan hun briljante opvoeders hoor. Het is een kwestie van een paar keer voordoen en geluk hebben.

Soms loopt dat spaak. Dan gaat een kind niet vanzelf praten, een handje schudden, dank je wel zeggen, afspraken maken, lezen, tellen, zwanen tekenen, kleding kopen. Het is zinloos om te gaan roepen: dat moet hij/zij nu toch wel kunnen! Het is ook zinloos om de ouders hier de schuld dan van te geven.

Het kind heeft een 'andere' ontwikkeling op dit gebied en zal geholpen moeten worden.

Ik knip het op in kleine deelstappen en help waar nodig. Onze dochter is nu al zo ver, dat ze zelf beslist, dat ze nieuwe kleding nodig heeft. We plannen dan samen het moment waarop we naar de winkel gaan. Ze rekent de kleding nu ook zelf af. En zo afwijkend is het nu ook weer niet, waar hebben we het over. Ik ken er wel meer, die het lastig vinden.

O, en mijn andere dochter, van twaalf, is heel anders. Zij kan al lang zelf dit soort dingen regelen. Die heeft mij alleen nog maar nodig om te betalen.

moet dat dan?

Het maakt toch niet zoveel uit? Mijn zoon wil geen kleedgeld, heeft helemaal geen zin om zelf kleding te kopen. Weet niet wat hij kiezen moet, wat leuk is, het interesseert hem gewoon niet zo.
Kijk, als ik het nou ook niet leuk vond om kleding voor hem te kopen, dan had ik het wel bij hem neergelegd 'doe het zelf maar'. Maar ik vind het leuk dus koop zijn kleding (hij is nu 15) en ik denk dat dat voorlopig wel blijft tot hij een vriendin heeft. De handeling op zich 'iets kopen" is het probleem niet zo. Hij koopt ook sinterklaas kadootjes, of iets bij de AH, maar echt iets uitkiezen (ook dat kadootjes kopen) vindt hij niet leuk om te doen. Ik moet zeggen dat mijn echtgenoot ook zelden zelf iets koopt, meestal vraagt hij me mee, vindt hij gezelliger en ik denk dat hij ook de feedback nodig heeft. Idem met mijn vader, koopt ook nooit alleen kleding, maar gaat wel graag naar de praxis of auto handel, dát heeft zijn interesse wel.
Ach zijn er ook niet genoeg vrouwen die mannenklusjes in mans handen duwen (de tuin doen, iets repareren of iets kopen voor de computer) omdat ze daar zelf geen zin in hebben of geen interesse. En natuurlijk kúnnen zij dat ook wel als het zou moeten.
Handig toch om elkaar zo aan te vullen?

nu pas kleedgeld?

Is dat zo laat dan, met 17? Dat vind ik dus helemaal niet.
En Druif, je haalt me de woorden uit de mond. Zoon heeft inmiddels alles geleerd "wat hij zou moeten kunnen": zelf aankleden, zwemmen (met 7 jaar), schoenveters strikken (met 10 jaar), etc. alleen jaren later dan anderen. Hij heeft gewoon zo z'n eigen tempo. (Er waren trouwens ook dingen die hij veel eerder kon dan anderen, rekenen bijvoorbeeld). Dat gezeur, wat ieder kind standaard dan en dan moet kunnen.

Nog even naar zijn vrienden

Daarover heb je nog niets verteld. Heeft hij vrienden, kopen die zelf kleding? Daar kan toch een mooie gelegenheid liggen? Een moment laten uitzoeken en dan op pad.

Het lijkt me niet handig om zelf kleding kopen te verschuiven naar als er ooit een vriendin komt, dat die het dan als opvolger van moeder zal gaan regelen

Sommige vrouwen leren het nooit

Sorry dames, maar wat valt er nu toch precies te leren voor die jongens en mannen, behalve wellicht met geld omgaan? Wat maakt het uit dat het hem niet uitmaakt hoe hij erbij loopt, behalve dan dat het wel handig is als je wát aan hebt?
Ik vrees dat de goegemeente de eigen dames standaard (dat ziet er niet uit, mijn geduld raakt op, die moet een nieuwe broek), wat al te dwingend aan de jongens en mannen opdringt.
Laat gaan! Bemoei je er niet mee!
Als er er al wat moet, dan is dit een mooi terrein om een jonge dame (of heer) het hof mee te maken. Iemand die graag wil helpen winkelen.

natuurlijk niet vreemd

Alleen al het gegeven dat deze deelnemers aan het parlement geacht worden een pak te dragen straalt uit dat je presentatie ertoe doet. In veel buitenlanden vast nog wat meer dan in het casual Nederland.

Als híj dat contrast leuk vindt - de pakken en de stikversleten spijkerbroeken- dan is dat zijn statement, maar als het een soort van toevallig is, dan zou ik inderdaad een paar nieuwe exemplaren halen. Gewoon, vanmiddag, na schooltijd even samen. Die versleten broeken komen toch ook al uit een of andere winkel waar hij ze ooit kocht

Wat een leuke ervaring trouwens, dat jeugdparlement, super!

Onparlementair

Nou, ach, als de zaken zo staan.
Misschien kan je zoon je dan wel uitleggen dat er niet of nauwelijks verband is tussen met zak- en kleedgeld om kunnen gaan en het 'kunnen' kopen van een pak.
Welke man of vrouw doet dat helemaal alleen eigenlijk?
Dat moet trouwens wel een flinke som gelds zijn als van dat kleedgeld dan meteen ook een pak gekocht kan worden. Wauw!
Ik zou hem helpen hoor, met dat kopen van dat pak. Zonder kritiek en commentaar ook. Een pak kopen is best lastig. Daar hoeft niemand zich voor te schamen.

o en

Blijkbaar is je zoon niet in alle opzichten wat initiatiefloos. Als je meedoet met het jeugdparlement dan kun je echt wel wat.

precies!

Die gedachte had ik ook: ik vind hem behoorlijk zelfstandig, helemaal naar Litouwen en in een gastgezin. En het jeugdparlement. Misschien was hij gewoon niet zo met die broeken bezig.

Jutta

Met 17 kan je er zelf waarschijnlijk niet zoveel meer aan bijschaven maar jij bent uiteraard niet de enige invloed in zijn leven. Als hij straks zelfstandig woont dan zal hij wel moeten en dan zal hij met enig vallen en opstaan heus allemaal wel zelf kunnen. Sommige kinderen moeten echt zelf ervaren om dingen te leren. Voor zo'n jongen is een poosje zelfstandig wonen heel heilzaam als hij straks volwassen is; dan leert hij ook de meer praktische aspecten. Het is natuurlijk vaak ook een vorm van luiheid. Als het moet dan verzint ie heus wel manieren om de meer praktische zaken uit te voeren.

En natuurlijk kan je proberen in de komende jaren hem wat meer zelf uit te laten zoeken bijvoorbeeld en wat meer de aandacht te verleggen naar zelf leren zaken te organiseren en te plannen maar goed in de praktijk zal het beperkt zijn wat je nu nog echt kunt veranderen.

zeker nog zes jaar

Je hebt zeker nog zes jaar.
Laatst was ik op een symposium van balans over executieve vaardigheden. En daar werd duidelijk dat de hersenen zeker nog tot iemand 23 jaar is, enorm veranderen. Juist op die gebieden.

Dus je hebt nog even....

Op een gegeven moment willen kinderen/jong volwassenen natuurlijk niet meer dit soort dingen van hun moeder of vader leren. Maar het leren gaat gewoon door, dus....